คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ฝันถึงแฟนเก่า
ไ้แ่สสัยว่าถ้าวันนั้น ันไม่ทำเธอเสียใ
เราะยับันอยู่ไหม เธอยัะรัันใ่ไหม
แล้วถ้ายับันในวันนี้ มีวามสุใ่ไหม...
ินยอแอบแวะมาที่เเฟาร์มอีแล้วามที่หัวใเรียร้ออยาเห็นหน้าใรบาน ร่าเล็แวะื้อนมสอร์เบอร์รี่อโปรมาให้แบอม้วย ใบหน้าที่ยิ้มแย้มลับ้อหุบลเมื่อไ้พบว่าแบอมอยู่ับแบมแบมและำลัุยันอย่าสนิทสนม รอยยิ้มที่แบอมให้ับแบมแบม ินยอไม่มีทาไ้รับมัน
5 ปี่อน อนินยอและแบอมเป็นนัศึษาปีสุท้าย ทั้สอบันและแอบอยู่้วยัน
ุหนูไฮโลูเ้าอสายารบินื่อัับหนุ่ม่าัหวัมาารอบรัวเษรร แม้ไม่ไ้ร่ำรวยแ่แบอม็ูแลและให้วามสุินยอไ้เป็นอย่าี สุยอแฟนหนุ่มที่อยูแลเอาใใส่ นั่นทำให้ินยอรู้สึมีวามสุมาๆ แ่ีวิรัอทัู้่้อสะุเพราะฮยอนผู้เป็นบิาอินยอรู้เรื่อเ้า และสั่ห้ามบเ็า เพียเพราะแบอมไม่มีานะทาเศรษิและสัมที่ีเทียบเท่าินยอ แน่นอนว่าินยอไม่มีทายอม นั่นทำให้รอบรัวอแบอมไ้รับวามเือร้อน เพราะบิาอินยอใ้อำนาเินและเส้นสายที่มีไล่ที่ทำินอรอบรัวแบอม ใ่นี่พ่ออินยอเพิ่เริ่มเท่านั้น ถ้าหาินยอยัื้อบับแบอม่อ แบอมและรอบรัวะ้อลำบายิ่ว่านี้
'บี๋...นยอว่าเราเลิันเถอะ' ินยอบอเลิแบอมหลัาแบอมเพิ่ทราบเรื่อรอบรัวถูไล่ที่
'ทะ...ทำไมล่ะนยอ บี๋ทำอะไรผิเหรอ' แบอม็อับเรื่อราวที่ประัประเเ้ามาในีวิอเา
'ะให้นยอทนอยู่ในหอพัแบๆนี่ไปอีนานแ่ไหน' ินยอเลือที่ะพูแบบนี้ให้แบอมิว่าเ้าเป็นนทะเยอทะยาน ไม่ทน่อวามลำบาีว่าให้รู้ว่าพ่ออินยอำลัทำให้รอบรัวแบอมเือร้อน
'แ่บี๋ำลัะเรียนบ บี๋ะรีบหาานทำแล้วหาที่พัที่ีว่านี้ให้นยอนะ' แบอมรีบุมมือนรั แ่ินยอแะมือแบอมออาน
'ไม่ล่ะ นยอทนรอไม่ไหว อีอย่านยอำลัะไปเรียน่อที่อเมริา เราเลิันเถอะให้นยอมีอนาที่ี อย่ารั้อนานยอไว้เลย' ินยอพู้วยเสียราบเรียบแ่บาลึลไปในใแบอม แน่นอนว่าแบอมรัินยอมาและไม่อาัวาอนาที่ีอนรัให้มปลัอยู่ับนที่ไม่มีอะไรแบบเาไ้ แบอมสูลมหายใลึๆ้้าปอ เมื่อเารู้สึุแน่นนหายใแทบไม่ออ
'ถ้านยออยาไป็ไปเถอะ บี๋อวยพรให้นยออบี๋ประสบวามสำเร็อย่าที่หวันะ ไ้มีีวิที่ี เอแ่นีๆ นที่เหมาะสมับนยอนะ' แบอมพูบ็โผอร่าเล็เอาไว้ น้ำาไหลรินลมาเปื้อนหัวไหล่มน แม้อยาอให้นานแ่ไหน แ่นที่ไม่มีอะไรอย่าเา็้อยอมปล่อยอยู่ี แบอมาไม่ถึว่านที่ใ้ีวิเรียบ่ายและไม่เยถือัวแบบินยอะมาบอเลิันเพราะเาไม่มีอะไรทัเทียมไ้ในวันนี้ แ่มัน็ือเรื่อริที่แบอม้อยอมรับ แบอมลายอ้อมอนัวเล็เพราะลัวะทำให้อีฝ่ายลำบาใหาเาอนานเินไป
'ะไปเลยเหรอ' แบอมปาน้ำาและมอไปทาระเป๋าใบให่ที่เ็บ้าวอเรียมะไปไว้เรียบร้อย
'อื้ม บี๋็ูแลัวเอีๆนะ สัวันเราไ้เอันใหม่ แล้วนยอะิ่อลับมานะ' ินยอลั้นน้ำาที่ลอหน่วยเอ่ยำลาออมา
'อย่าเลย ไม่มีอะไรให้เรา้อิ่อันอี โีเินทาปลอภัยนะ' แบอมเอ่ยแบบนั้นเพราะเ้าใสถานาร์ีว่านอย่าเาะไปิ่อับุินยอไ้อย่าไร แบอมหันหลัให้เพื่อะลับเ้าห้อนอนแ่ินยอโผอแบอมา้านหลัเอาไว้ น้ำาไหลึมลแผ่นหลัว้า แบอมสัั้นน้ำายืนนิ่ให้ินยออา้านหลัแบบนั้น้วยใที่เ็บปว
'นยอไปแล้วนะ'
'อืม'
เสียประูที่ปิลทำให้แบอมรับรู้ว่านรัไ้าไปแล้ว ร่าสูทรุลับพื้นร้อไห้ออมาอย่าน่าสสาร แบอมเลือเ็บ้าวอลับบ้านเิ เพื่อ่วยพ่อแม่ทำาน ไม่มีินยอแล้วเา็ไม่รู้ะอยู่ที่นี่ทำไม แบอมราวับนไร้หัวใทุ่มเททำานหนั พันาานเษรรรมอพ่อแม่ให้ยายให่โึ้นนลายเป็นฟาร์มออแนิส่ออระับประเทศ เป็นนัธุริหน้าใหม่ที่ประสบวามสำเร็ทำารเษรแบบผสมผสาน สร้ารายไ้ให้นในุมนและระับประเทศ
ส่วน้านินยอเอ็ั้ใเรียน่อสายบริหาร เพื่อลับมาสาน่อธุริอรอบรัวให้้าวหน้ายิ่ึ้น หวัเพียสัวันว่าผู้เป็นบิาะยอมใอ่อน ินยอนเียว็สามารถทำธุริให้ประสบวามสำเร็ไ้โยไม่้อพึู่่ีวิมาอยเื้อหนุน เาวรมีสิทธิ์เลือู่ีวิ้วยนเอ และนั่นทำให้ินยอเสนอโปรเเปิเส้นทาสายารบินใหม่ เพื่อมาใล้แบอมโยเพาะ ส่วนเรื่อมาร์ ินยอรู้ีว่าพ่อเาำลัพยายามับู่ให้เาับลูนัธุรินอื่นๆที่มีานะเท่าเทียมันหรือสูว่า แ่ินยอเลือมาร์เป็นไม้ันเอาไว้เพราะูออว่ามาร์ไม่มีทามีใ หรืออบพอเาให้เรื่อมันยุ่ยาับ้อนึ้นไปอีแน่
แ่แบมแบมัวแปรนสำัที่อยู่เหนือารวาแผนและวบุมอินยอ ำลัยับเ้าใล้แบอมอี้าวแล้ว
"ฝาใหุ้แบอมรับ" ินยอยื่นถุอฝาที่เรียมมาให้แบอมับพนัานในฟาร์ม
"ให้บอว่าใรฝามาให้ะ" พนัานนนั้นถาม
"นยอรับ" ินยอบอับพนัานนนั้น ยิ้มให้และอัวลับ
"เพิ่ทราบว่าุแบมแบม็อบถ่ายรูปเหมือนัน" แบอมุยับแบมแบมเมื่อูภาพที่แบมแบมเยถ่ายเอาไว้
"มือสมัรเล่นน่ะรับ" แบมแบมถ่อมน
"ีเลยนะรับ ถ้ามีโอาสผมไปเที่ยวโลเมื่อไหร่้อรบวนุแบมแบมพาไปเที่ยวถ่ายรูป"
"ไ้เลยรับ ้วยวามยินี" แบมแบมยิ้มให้อย่าเป็นมิร
ในะที่แบมแบมำลัุยับแบอมอยู่นั้น แที่ไม่ไ้รับเิอย่ามาร์็พาัวเอเ้ามา
"อ้าวุมาร์แวะมาเหมือนันเลย" ยอแทัว่าทีู่่หมั้นเ้านาย มาร์หันไปมอและยิ้มพยัหน้าให้ยอแรู่หนึ่ ่อนหันมามอแบมแบม้วยแววาอนที่นัวเล็ลับโยไม่บอ ให้เาามหาอยู่ั้นาน
"ุมาร์ะรับอะไรีรับ" แบอมเอ่ยถามผู้มาใหม่
"อเมริาโน่เย็นแล้วันรับ" มาร์อบ้วยสีหน้าเรียบึ ็เห็นอยู่อนเ้ามาว่าพูุยูสนิทับแบมแบมมาทีเียวทั้ที่เพิ่รู้ััน
แบอมหันไปสั่พนัานร้านนให้ทำออเอร์มาเสิร์ฟมาร์
"ุแบอมนี่ีนะรับ ไม่ทราบว่าุยับนัท่อเที่ยวทุนที่มาฟาร์มแบบนี้เลยรึป่าว" มาร์น่ะหึแบมแบมนเ็บอาารไม่อยู่แล้ว
"็ใรทีุ่ยถูอผม็ุย้วยหมนั่นแหละรับ"
"อ๋อ..ะถูอันมาเลยนะรับ ถึ้อามมา้ำอีรอบ" ประโยเหมือนะอบแบอมแ่สายามอไปที่แบมแบม แบอมที่สัเอาาร็เริ่มรู้สึแปลๆับมาร์มาึ้น
"เรื่อื่มาเฟุ่แบอมอร่อยมาเลยรับ ผมเป็นนวนมาที่นี่เอ" ยอแยิ้มาหยีอบแอบรู้สึว่าประโยอุมาร์ูหาเรื่อยัไอบล
"แล้วนีุ่ินยอไม่มา้วยเหรอรับ" แ๊สันถามึ้น ทำให้ทั้แบมแบมและแบอม้อหน้ามาร์เพื่อรอำอบ
"ไม่ทราบสิรับ ผมยัไม่เอินยอเลย" ำอบทีู่ไม่ใส่ในั้นทำให้แบอมยิ่สสัย แทนที่ะใส่ใู่หมั้นัวเอ แ่ลับมาโผล่ที่ฟาร์มเาแทน
"อ๋อ...ั้นพวเราอัวนะรับ ไ้เวลาไปสนามบินแล้ว" แ๊สันเอ่ยลาแบอม และมาร์
"ผม็ะไปสนามบินเหมือนันรับ" มาร์ลุึ้นและามะอแบมแบมไป้วย
"เฮีย เฮียว่าแปลๆมั้ย" ยอแระิบแ๊สัน ทำไมุมาร์ถึอบบัเอิมาเอพวเราลอเลย อย่าะามมาอย่านั้นแหละ
"อือ เินไปน่าหมวย มาเม้าท์อะไรระยะเผาน"
"็มันสสัยนี่นา" ยอแบึนปาใส่แ๊สัน
"พี่แบอมะมีนฝาอมาให้" เมื่อเห็นแอเ้านายไปหมแล้ว พนัาน็นำอที่ินยอฝาให้ มาให้ับแบอม
"หืม...ใรฝามาัน" แบอมสสัย อโปรเาทั้นั้น
"ื่อุนยอ่ะ" พนัานอบ แบอมะัไปนิ
"อืม อบใมา ไปเถอะ" แบอมถอนหายใออมา ินยอำลัทำอะไรอยู่ันแน่
"อุ๊ยที่นัุ่มาร์ิับแบมเลย" ยอแพูออมาแบมแบมไ้แ่ยิ้มแห้
มือบาส่้อวามให้มาร์ทันที
ิ๊
'อย่าทำอะไรประเิประเ้อให้เพื่อนแบม หรือนอื่นบนสายารบินับไ้'
มาร์อมยิ้มอย่าอารม์ีออมาเล็น้อย
TBC.
ความคิดเห็น