๐๐๐วุ้นชะมัดเกิดมาเป็นแฝด๐๐๐

ลำดับตอนที่ #7 : ความคิดของ คิระ

ผมชื่อ  คิระ  ฮะ  วันนี้เป็นวันที่ทำให้ผมแปลกใจอะไรนะหรอฮะตามมาดูซิ

เช้านี้ผมก็มาเรียนของผมตามปกติอ่ะนะ  เวลาปกติของผมก็คือมันก็จวนเจียนใกล้เข้าเรียนอ่ะแหล่ะ  วันนี้เป็นวันทำให้ผมแปลกใจมากทำไมนะหรอ  ก็ผมดันมาเจอไอ้เพื่อนตัวเล็กหน้าหวานของผมนะซิ  ปกติเพื่อนผมคนนี้มันมาเรียนเช้าจะตายใครๆก็รู้  แต่วันนี้ทำไมมันมาสายผมแปลกใจ  ผมเลยตะโกนเรียก  ผมตะโกนเรียกตั้งแต่หน้าประตูผลที่ได้ตามมาคือเงียบไม่มีเสียงตอบรับ  และ

ไม่มีทีท่าว่าจะหันกลับมา  ผมเลยรีบวิ่งไปมาหา  เห็นเจ้าตัวเล็กทำหน้าเอ๋อๆเหม่อๆ  อยู่แถวๆหน้าประตูห้อง  ผมเลยรีบวิ่งตามมาพร้อมกับเรียกอีกที  ตอนนี้หมอนั้นคงรู้สึกตัวแล้วเพราะหันมามองผมด้วยหน้างงๆ  พร้อมกับแสดงสีหน้าตกใจ

"เรียว  แหกๆๆ(เสียงหอบ)   เป็นไรอ่ะ  เรียกตั้งแต่หน้าประตูแล้วไม่หันมาซะทีมัวแต่เม่ออะไรของนายอยู่หะ"  ผมที่เหนื่อยจากการวิ่งมาหาเรียวถาม

เรียวนิ่งเงียบมองผมเหมือนมองสำรวจอะไรสักอย่าง  ผมเห็นเรียวนิ่งนานมากๆผมก็เลยแปลกใจ  ผมเลยจับไหล่เรียวเขย่า  พร้อมกับเรียกให้หมอนี้รู้สึกตัว  และตอนนี้หมอนี้คงรู้สึกตัวแล้วเค้าถึงตอบผมกลับมา

"ไม่มีอะไรหรอกแค่คิดไรเพลินๆนะ  นายกำลังจะไปห้องหรอเราไปด้วยซิ"

นายหมอนี้มันเรียกผมว่านายอ่ะ  ทั้งๆที่ผมกับมันสนิทกันมากแต่ดูมันเรียกเหมือนคนอื่นคนไกลผมก็งงซิครับเลยถามมันกลับ

"วันนี้แกแปลกๆว่ะเรียว  ไม่สบายหรือเปล่า"

"เอ่อ...ฉันไม่เป็นไรหรอกไปกันเหอะ" 

ความรู้สึกที่ผมสัมผัสได้เลย  สิ่งแรกก็คือเรียวมันแปลกๆ  และก็เปลี่ยนไป  ผมเลยเริ่มสังเกต  ผมรู้สึกว่าวันนี้เรียวมันตัวเตี้ยลงไปนิดหน่อย  พร้อมกับเสียงที่ดูจะเล็กลงออกแนวไปทางเสียงผู้หญิง  เอ๋  ผู้หญิงหรอ  ผมนึกไปถึงผู้หญิงคนหนึ่งที่ทำให้ผมตกตะลึงเหมือนโดนมนต์สะกด  เป็นใครไปไม่ได้ถ้าไม่ใช้  ริยู  น้องสาวของเรียว