คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ติดหนี้
เดี่ยว!!ริยู”เรียวรีบเรียก
ริยูเลิกคิ้วทำหน้างงก่อนจะเดินมานั่งลงบนเตียงข้างๆตัวเรียว
“มีอะไรหรอเรียว จะเอาไรหรือเปล่าเดียวเค้ากลับมาจะซื้อมาฝากนะ”
เรียวทำแววตาเศร้าเหมือนลูกหมาที่กำลังถูกทิ้งแล้วเอื้อมมือมาจับมือฉันไว้ก่อนจะพูดว่า
“ริยู เธอต้องช่วยฉันนะ มีแต่เธอคนเดียวที่จะช่วยฉันได้ ฉันไม่เคยขออะไรเธอเลยเธอต้องช่วยฉันนะ ถ้าเธอไม่ช่วยฉันคงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตแน่ๆเลย ริยู...ฉันขอร้อง ได้โปรดนะ”เรียวพูดออกมายาวและเร็วจนแทบจะลืมหายใจ
“เดียวซิเรียวเค้าจะช่วยเรียวได้ไงกัน”ฉันพูดก่อนจะเอะใจกับคำพูดของเรียว
“หรือว่า.... เรียวคงไม่คิดให้เค้าไปเรียนแล้วก็ลงเล่นบาสแทนหลอกนะ”น้ำเสียงของฉันตกใจกึ่งไม่แน่ใจกับเรื่องที่ตัวเองคิดจะไปตรงกับความคิดของเจ้าพี่ชายตัวดี
“ริยูเธอคิดไม่ผิดหรอก”เรียวพูดพร้อมทำน้ำเสียงจริงและบีบมือฉันเบาๆก่อนจะพูดต่อ
“ริยูเธอต้องช่วยฉันนะฉันขอร้อง ได้โปรดเถอะนะ ”
“แต่เรียวถึงเราจะหน้าเหมือนกันแต่เค้าเป็นผู้หญิงนะ จะให้เค้าไปแทนได้ไงเรียวไม่ห่วงเค้าหรอ”ฉันพูดพรางสบัดมืออกมาแล้วกอดอกหันหน้าไปอีกด้านหนึ่ง
“ฉันรู้ แต่มันไม่มีทางเลือกอ่ะ ริยูปลอมเป็นฉันไปแทนทีซิน๊า”น้ำเสียงออดอ้อน
“ริยู ก็แค่ตัดผมสั้นแล้วเอาผ้ารัดหน้าอกไว้ได้ไหมอ่ะ เอะแต่ถึงแม้จะไม่รัดก็ไม่มีนี่ คงไม่เป็นระ” ผลั๊ก ๆ ๆเสียงหมอนลอยมากระทบก่อนเรียวจะพูดจบ
“พะพอแล้ว ฉันพูดเล่นนะริยู ขอโทษนะขอโทษ โอ๋ๆอย่าน้อยใจเลยนะคนดี เห็นใจพี่ชายนอนเป็นคนป่วยหน่อยนะ”
“บ้า คนบ้านี่นะมาขอให้คนอื่นเค้าช่วยแล้วเรียวยังมาว่าเค้าแบบนี้อีกหรอ บ้าที่สุด”
“โอ๋ๆฉันพูดเล่นนะเธอก็รู้นี้นา ริยูออกจะน่ารักขนาดนี้ใครจาไปว่าได้ลงคอหล่ะเนอะ”
“เชอะ ที่นี้ทำมาอ้อน มันน่าช่วยไหมล่ะ”
“อ่ะ...พูดแบบนี้แสดงว่าริยูจะช่วยแล้วใช่ไหม”เรียวพูดสีหน้าดีใจยิ้มจนแกล้มปริ
อ่ะ ไอ้ปากเหงซวยดันไปรับปากได้ไงอ่ะ แย่ๆๆๆๆๆคิดในใจก่อนจะหันไปมองหน้าเรียวที่ตอนนี้ยังคงยิ้มค้างแบบไม่กลัวเหงือกแห้งเลย
“เฮ้อ!!!ให้ตายซิทำไหมเค้าต้องใจอ่อนให้กลับหน้าตัวเองแบบนี้อ่ะไม่เข้าใจเลยจริงๆ”
พอสิ้นคำพูดเรียวก็ลุกขึ้นนั่งก่อนจะหันมาหอมแก้มฉัน
“อืมๆ ให้ตายซิเรียวนี้ชอบสร้างปัญหาจริงๆ”
ฉันเหลือบมองดูนาฬิกาก่อนจะพูดออกมา
“ตายล่ะ เรียวชุดอยู่ในตู้ใช่ไหม เอาเป้มาเร็ว”เรียวมองงงๆก่อนจะส่งเป้ให้ ฉันยิบชุดที่ตู้เรียวแล้วรีบวิ่งกลับห้องตัวเองก่อนจะหันมาทำตาเจ้าเลห์ใส่เรียวแล้วพูดว่า
“นายเป็นหนี้ฉันนะเรียว”
“เออนะ ขอแค่วันนี้ผ่านไปฉันจะยอมทุกอย่างเลย”เรียววทำสีหน้าแบบขอไปที
“แน่นะ”
“อืมๆ รีบไปเหอะเดียวไม่ทัน”
ฉันหันหลังแล้ววิ่งกลับห้องทันที
“ริยูเธอคิดไม่ผิดหรอก”เรียวพูดพร้อมทำน้ำเสียงจริงและบีบมือฉันเบาๆก่อนจะพูดต่อ
“ริยูเธอต้องช่วยฉันนะฉันขอร้อง ได้โปรดเถอะนะ ”
“แต่เรียวถึงเราจะหน้าเหมือนกันแต่เค้าเป็นผู้หญิงนะ จะให้เค้าไปแทนได้ไงเรียวไม่ห่วงเค้าหรอ”ฉันพูดพรางสบัดมืออกมาแล้วกอดอกหันหน้าไปอีกด้านหนึ่ง
“ฉันรู้ แต่มันไม่มีทางเลือกอ่ะ ริยูปลอมเป็นฉันไปแทนทีซิน๊า”น้ำเสียงออดอ้อน
ริยู ก็แค่ตัดผมสั้นแล้วเอาผ้ารัดหน้าอกไว้ได้ไหมอ่ะ เอะแต่ถึงแม้จะไม่รัดก็ไม่มีนี่ คงไม่เป็นระ” ผลั๊ก ๆ ๆเสียงหมอนลอยมากระทบก่อนเรียวจะพูดจบ
“พะพอแล้ว ฉันพูดเล่นนะริยู ขอโทษนะขอโทษ โอ๋ๆอย่าน้อยใจเลยนะคนดี เห็นใจพี่ชายนอนเป็นคนป่วยหน่อยนะ”
“บ้า คนบ้านี่นะมาขอให้คนอื่นเค้าช่วยแล้วเรียวยังมาว่าเค้าแบบนี้อีกหรอ บ้าที่สุด”
“โอ๋ๆฉันพูดเล่นนะเธอก็รู้นี้นา ริยูออกจะน่ารักขนาดนี้ใครจาไปว่าได้ลงคอหล่ะเนอะ”
“เชอะ ที่นี้ทำมาอ้อน มันน่าช่วยไหมล่ะ”
“อ่ะ...พูดแบบนี้แสดงว่าริยูจะช่วยแล้วใช่ไหม”เรียวพูดสีหน้าดีใจยิ้มจนแกล้มปริ
อ่ะ ไอ้ปากเหงซวยดันไปรับปากได้ไงอ่ะ แย่ๆๆๆๆๆคิดในใจก่อนจะหันไปมองหน้าเรียวที่ตอนนี้ยังคงยิ้มค้างแบบไม่กลัวเหงือกแห้งเลย
“เฮ้อ!!!ให้ตายซิทำไหมเค้าต้องใจอ่อนให้กลับหน้าตัวเองแบบนี้อ่ะไม่เข้าใจเลยจริงๆ”
พอสิ้นคำพูดเรียวก็ลุกขึ้นนั่งก่อนจะหันมาหอมแก้มฉัน
“อืมๆ ให้ตายซิเรียวนี้ชอบสร้างปัญหาจริงๆ”
ฉันเหลือบมองดูนาฬิกาก่อนจะพูดออกมา
“ตายล่ะ เรียวชุดอยู่ในตู้ใช่ไหม เอาเป้มาเร็ว”เรียวมองงงๆก่อนจะส่งเป้ให้ ฉันยิบชุดที่ตู้เรียวแล้วรีบวิ่งกลับห้องตัวเองก่อนจะหันมาทำตาเจ้าเลห์ใส่เรียวแล้วพูดว่า
“นายเป็นหนี้ฉันนะเรียว”
“เออนะ ขอแค่วันนี้ผ่านไปฉันจะยอมทุกอย่างเลย”เรียววทำสีหน้าแบบขอไปที
“แน่นะ”
“อืมๆ รีบไปเหอะเดียวไม่ทัน”
ฉันหันหลังแล้ววิ่งกลับห้องทันที
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มันสั้นไปแน่เลยอ่า...ขอลงไว้ก่องน๊าค่าแล้วจากลับมาแก้ มือใหม่หัดทำ อิอิ
ความคิดเห็น