๐๐๐วุ้นชะมัดเกิดมาเป็นแฝด๐๐๐

ลำดับตอนที่ #4 : เผชิญหน้า

พอมาถึงห้องฉันก็จัดการแปลงโฉมตัวเองจากสาวน้อยหน้าหวานน่ารัก  กลายเป็นหนุ่มน้อยหน้าหวานในพริบตา  โดยการเล็มผมออก  “ให้ตายซิผมที่อุตสาห์ไว้ แงๆๆๆๆ”  ฉันบ่นกับตัวเองก่อนจะเริ่มปลงก่อนแล้วมานั้งจัดแต่งทรงผมของตัวเองให้เหมือนกับพี่ชายตัวดี 

จากนั้นถอดชุดออกพร้อมกับมองไปที่หน้าอกตัวเอง  “ไม่ค่อยมีจริงๆด้วยแหะ”  จับหน้าอกตัวเองก่อนจะบ่นออกมา

“แล้วนี้ถ้ายิ่งเอาผ้ามารัดมันจะไม่เล็กไปกว่านี้หรอนี้”  บ่นพรึมพรำเฮ้อ!!  ถอนหายใจก่อนจะเอาผ้ามารัดหน้าอกของตัวเองต่อจนตอนนี้แบนราบยังกับไม้กระดานแล้วรีบหยิบชุดของเรียวมาใส่ทับ 

“เรียวนายเป็นหนี้ฉันนะงานนี้”  พูดกับตัวเองก่อนจะดูความเรียบร้อย

“อืมๆ  โอเคใช้ได้แล้วมั้ง  แม้แขนเสื้อจะยาวไปสักนิดก็เหอะนะ” หยุดมองกระจกดูความเรียบร้อย

“ดูๆไปก็น่ารักดีแหะเรา  อิอิ” พูดพรางเหลือบมองดูนาฬิกาซึ่งตอนนี้บอกเวลาว่า  8  โมงกว่าแล้ว

“ให้ตายซิ”  บ่นก่อนจะรีบคว้าเป้แล้ววิ่งลงบันไดไป

เมื่อลงมาด้านล่างก็มองซ้ายขวาแล้วเห็นรถพ่อจ๋าออกไปแล้ว  พอดีกับแม่จ๋าที่เดินไปในครัว  คิดว่าน่าจะไปทำข้าวต้มให้เรียว  ฉันจึงวิ่งไปหน้าประตูพร้อมตะโกนหาแม่จ๋า

“แม่ค่ะริยูไปก่อนนะค่ะ  เจอกันตอนเย็นค่ะ”

“อ้าวไม่ทานอาหารเช้าก่อนหรอจ๊ะ”แม่จ๋าพูดกลับมาแต่ไม่ได้เงยหน้ามามอง

“ไม่หล่ะค่ะ  ไม่ทันแล้ว”

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

โรงเรียนชาย.....

เอ๊ะตาเรียวนี้อยู่ห้องไหนหว่า  เดินพรางมองดูป้ายห้องไปพราง 

“เรียว!!!!!”เสียงตะโกนเรียก  ฉันหันไปมองทางต้นเสียงก็พบกับผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่คนหนึ่ง  ที่สวมแว่น  กำลังวิ่งมาทางฉัน

ตอนนี้ใจฉันเต้น  ตึก ตั๊กๆ  แทบจะหลุดออกมานอกตัวเลยเพราะก็ว่ากลัวว่าตาแว่นร่างยักษ์นี้จะจับได้นะซิว่าฉันไม่ใช่เรียว

ตาแว่นร่างยักษ์วิ่งมาหยุดใกล้ๆฉันพร้อมกับหอบน้อยๆก่อนจะพูดว่า

“เรียว  แหกๆๆ(เสียงหอบ)   เป็นไรอ่ะ  เรียกตั้งแต่หน้าประตูแล้วไม่หันมาซะทีมัวแต่เม่ออะไรของนายอยู่หะ”

ฉันนิ่งเงียบไม่พูดอะไร  แล้วมองหน้าตาแว่นร่างยักษ์คิดในใจคนไรอ่ะดูดีชะมัดเลย  แต่ตาดุไปนิดแหะ  อ่ะแต่ตาสวยจังไม่น่าใส่แว่นเลยแหะคิดในใจ

“เรียว!!”  ตาแว่นร่างยักษ์จับไหล่ฉันเขย่าเบาๆ  อืมสูงจริงๆด้วยแหะขนาดเราว่าเราก็ไม่เตี้ยแต่ดูสิสูงแค่ไหล่ตายักษ์นี้เอง  คิดในใจก่อนจะตอบ

“ไม่มีอะไรหรอกแค่คิดไรเพลินๆนะ  นายกำลังจะไปห้องหรอเราไปด้วยซิ” ตาแว่นร่างยักษ์มองทำสายตาแบบงงๆ  ก่อนจะตอบว่า

                "เอ่อ...ได้ซิ"ตาแว่นพูด

“วันนี้แกแปลกๆว่ะเรียว  ไม่สบายหรือเปล่า”พูดพร้อมกับส่งสายตาแปลกมาที่ฉัน

“เอ่อ...ฉันไม่เป็นไรหรอกไปกันเหอะ”

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

^^เขียนผิดก็ข้ออภัยนะค่ะ...แหะๆ