คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เลสเบี้ยน # ๕
5
เลสเบี้ยน
วันนี้เป็นวันที่ไม่มีเรียนทำให้ลำธารเอาแต่นั่งดูโทรทัศน์อยู่ที่บ้านเนื่องจากซาซ่าเพื่อนสนิทของเธอก็ต้องไปทำงานที่ร้านแจกันในวันหยุดด้วยยิ่งทำให้เธอไม่มีเพื่อนคุย
Rrr
ลำธารละสายตาจากโทรทัศน์แล้วมองหาโทรทัศน์ตัวเองก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมาแล้วกดรับโดยไม่ได้ดูว่าสายปลายทางที่โทรเข้ามาคือใคร
(สวัสดีค่ะพี่ลำธาร จำไหมได้มั้ยคะ)
เมื่อได้ยินเสียงปลายสายลำธารจึงยกโทรศัพท์ออกมาจากหูแล้วดูหมายเลขที่โทรมา
‘สายไหม’
“อืม จำได้” ลำธารตอบกลับสั้นๆ
(วันนี้พี่ว่างมั้ยคะ)
“มีอะไรหรอ”
(คือไหมอยากออกไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะโกลด์แต่ไม่มีใครไปด้วยเลยโทรมาชวน) สายไหมพูดเสียงสั่น
ลำธารนั่งนิ่งคิดหนักทันทีหลังจากได้ยินสายไหมชวน เธอควรจะตอบตกลงหรือปฏิเสธดีล่ะ? เธอนั่งคิดอยู่สักพักหนึ่งก่อนจะกระตุกยิ้มออกมา
“กี่โมงล่ะ”
(ออกมาตอนนี้เลยได้มั้ยคะ)
“อืม เจอกัน” ลำธารพูดแล้วตัดสายทิ้งทันที
ฉันไม่ได้ผิดสัญญานายนะสายน้ำเพราะฉันบอกแล้วว่าฉันจะไม่ยุ่งกับน้องนาย ‘ถ้า’ น้องนายไม่ยุ่งกับฉัน
สายไหมหยิบกระจกขึ้นมาเช็กความเรียบร้อยของใบหน้าและทรงผมระหว่างรอลำธาร เมื่อพบว่าทุกอย่างเรียบร้อยแล้วเธอจึงส่งยิ้มให้กับตัวเองในกระจกแล้วเก็บมันลงในกระเป๋าก่อนจะสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดแล้วหายใจออกมาสุดแรง
วันนี้ฉันจะต้องบอกพี่ลำธารให้ได้
Rrr
“อ่ะ พี่ลำธารโทรมา” สายไหมรีบรับโทรศัพท์ทันที “ฮัลโหลค่ะ”
(เธออยู่ส่วนไหนของสวน)
“อยู่ตรงม้านั่งแถวๆ น้ำพุอ่ะ”
(อืม) ลำธารพูดก่อนจะรีบตัดสายทันที
สายไหมค่อยๆ เก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าก่อนจะนั่งสอดสายตามองหาลำธาร ระหว่างที่มองหานั่นหัวใจของเธอก็เต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ ใจหนึ่งก็อยากจะสารภาพรักแต่อีกใจก็กลัวว่าถ้าพูดออกไปจะโดนปฏิเสธ
ไม่ได้นะไม่ได้เมื่อเราตัดสินใจว่าจะบอกเราก็ต้องบอก อย่าขี้ขลาดสิสายไหม!
สายไหมบอกกับตัวเองแล้วสูดลมหายใจเข้าอีกครั้ง “เราต้องทำได้” เธอพึมพำบอกตัวเองแล้วเงยหน้าขึ้นเพื่อมองหาลำธารอีกครั้งแต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อเห็นว่าลำธารได้ยืนอยู่ตรงหน้าเธอเรียบร้อยแล้ว
“ตกใจหรอ” ลำธารถามนิ่งๆ แล้วเดินมานั่งข้างๆ สายไหม
“ก็นิดหน่อยค่ะ” สายไหมคุมน้ำเสียงไม่ให้สั่นแล้วหันไปหาลำธาร “ร...เราไปเดินเล่นกันมั้ยคะ”
อ่า ให้ตายสิ ทำไมเสียงมันถึงสั่นแบบนี้นะ!
ลำธารมองสายไหมที่ถามเธอเสียงสั่นแบบกลัวๆ “อืม ก็ไปสิ” ลำธารพูดแล้วลุกขึ้นจากม้านั่งแล้วหันมายื่นมือให้สายไหม
สายไหมมองลำธารงงๆ แล้วยิ้มอย่างเขินอายก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือลำธารเพื่อลุกขึ้น
ลำธารจับมือสายไหมโดยเบามือไม่แน่นและไม่หลวมเกินไป สายไหมมองต้นไม้ระหว่างเดินโดยไม่หันไปมองลำธารเพราะกลัวว่าหญิงสาวจะเห็นใบหน้าที่ตอนนี้แดงเหมือนลูกมะเขือเทศสองลูกมาอยู่บนแก้มไม่มีผิด
“มือเธอนี่เล็กชะมัด” ลำธารพูดลอยๆ ให้สายไหมได้ยินก่อนจะเหลือบมองคนแก้มแดงที่หันไปมองอีกทาง ทำให้ลำธารนึกขำในใจเพราะตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นพระเอกนิยายไม่มีผิด
“พี่ลำธารคะ” อยู่ดีๆ สายไหมก็เรียกชื่อลำธารขึ้นมาแต่สายตาของเธอยังคงมองไปทางอื่นอยู่
“หืม”
“ไหมมีอะไรจะบอกพี่ค่ะ” สายไหมถอนหายใจแล้วหันมาเผชิญหน้ากับลำธาร
“ก็บอกมาสิ” ลำธารบอกขณะที่สายตายังมองไปข้างหน้าอยู่
“แต่พี่ต้องสัญญากับไหมก่อนนะคะว่าถ้าไหมบอกพี่จะไม่เกลียดไหม”
“อืม”
“พี่สัญญาแล้วนะถ้าพี่ผิดสัญญาไหมโกรธจริงๆ ด้วย” สายไหมถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง
“อืม” ลำธารยังคงตอบสั้นๆ เหมือนเดิม
“ไหมจะบอกพี่ว่า...” สายไหมหยุดพูดแล้วก้มหน้าลง “ไหม...คือ...”
โอ้ย อย่าอึกอักสิ!
ลำธารเงียบไม่พูดอะไรและยังคงเดินต่อไปข้างหน้าแต่ก็ยังรอฟังสิ่งที่สายไหมพูดอยู่
“ไหม...ไหมชอบพี่ค่ะ!!” สายไหมตะโกนออกมาเสียงดังจนคนรอบข้างหันมามองทั้งสองด้วยสายตาแปลกๆ
จะไม่แปลกได้ยังไงล่ะก็ในเมื่อลำธารเป็น ‘ผู้หญิง’ และสายไหมก็เป็น ‘ผู้หญิง’
ถ้าสายน้ำไม่มาบอกลำธารตั้งแต่แรกว่าสายไหมชอบเธอคงตกใจจนเป็นลมไปแล้วก็ได้แต่เมื่อรู้แล้วเธอเลยไม่ตกใจเลยสักนิดเดียว เธอยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆ ก่อนจะลากสายไหมไปนั่งที่ม้านั่งแถวๆ นั้นแล้วหันไปหาสายไหมที่ก้มหน้างุดอย่างเขินอาย
“เธอชอบฉันจริงๆ หรอ” ลำธารถามไปตามตรง
สายไหมหันหน้ามามองลำธารแต่ก็ต้องรีบก้มหน้าลงอีกรอบเพราะโดนอีกฝ่ายจ้องอยู่ “ค..ค่ะ”
“ทำไมถึงชอบ”
“ไหมรู้สึกประทับใจพี่ตั้งแต่เราเจอกันครั้งแรก เวลาไหมทำอะไรเปิ่นๆ หรืออะไรก็จะมีพี่ค่อยโผล่มาช่วยทุกครั้ง” สายไหมตอบทั้งๆ ที่ยังก้มหน้าอยู่
“งั้นหรอ” ลำธารพูดก่อนจะคลายมือออกมาจากมือเล็กของสายไหมขึ้นมากอดอกทำให้สายไหมรู้สึกใจหายขึ้นมาทันที “เธอมาสารภาพทั้งๆ ที่ยังไม่รู้เลยว่าคนที่เธอชอบชอบผู้หญิงหรือผู้ชาย”
“...”
“ฉันจะบอกอะไรให้นะว่าฉันชอบผู้ชาย”
สายไหมได้ยินลำธารพูดถึงกับใจหายขึ้นคูณสองทันที
“แต่ถ้าเธอชอบฉันจริงๆ ฉันก็ไม่รังเกียจถ้าจะลองคบกับผู้หญิงด้วยกันสักครั้ง” ลำธารพูดพลางหันไปหาสายไหม
สายไหมรีบเงยหน้าขึ้นมามองลำธารด้วยความแปลกใจทันที “หมายความว่ายังไงคะ”
“ก็หมายความอย่างที่พูด”
สายไหมนิ่งคิดทวนคำพูดเมื่อกี้ลำธารสักพักก่อนจะเบิกตากว้าง “พี่จะคบกับไหมหรอ!”
“อืม” ลำธารตอบสั้นๆ
สายไหมยิ้มออกมาทันทีเมื่อได้ยินคำตอบสั้นๆ ของลำธารก่อนจะอ้าแขนก่อนลำธาร
“ขอบคุณมากนะคะ”
ลำธารรู้สึกจุกเล็กน้อยที่อยู่ดีๆ คนตัวเล็กก็ถลาเข้ามากอดเธอโดยไม่ได้ตั้งตัวทำให้เธอรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยแต่เธอก็โดยให้สายไหมก่อนเธอต่อไปเรื่อยๆ โดยไม่ผลักออกเหมือนกับที่ซาซ่ากอด
จะลองคบดูก็ไม่น่าจะเสียดายบางทีคบผู้หญิงด้วยกันอาจจะดีกว่าการคบผู้ชายก็ได้ ลำธารคิดในใจก่อนจะกอดตอบสายไหม
ในเมื่อนายต้องการกำจัดน้องสาวให้พ้นทางเพื่อที่จะหว่านเสน่ห์ใส่ฉันได้อย่างสะดวกสบาย งั้นฉันจะเป็นคนทำทุกอย่างให้มันยุ่งยากเอง
สายน้ำ
เมื่อพระอาทิตย์ตกลำธารก็พาสายไหมไปส่งที่บ้านแต่เด็กสาวบอกว่าอยากจะแวะไปที่ร้านแจกันก่อน เธอจึงพาไปส่งเพราะจะได้รอรับซาซ่ากลับบ้านพร้อมกันด้วย
กรุ๊งกริ๊ง
“ร้านสามพี่น้องยินดีต้อนรับครับ” เสียงของสายน้ำดังมาแต่ไกลก่อนจะเดินออกมาต้อนรับพร้อมกับซาซ่า พบว่าคนที่เข้ามาไม่ใช่ลูกค้าแต่เป็นน้องสาวของเขานั่นเอง สายน้ำขมวดคิ้วอย่างแปลกใจเพราะเห็นลำธารมากับสายไหมด้วยเท่านั้นยังไม่พอสายไหมยังเอาแขนไปค้องแขนเรียวของลำธารอีกต่างหาก
“สวัสดีค่ะพี่ซาซ่า” สายไหมหันไปยิ้มทักทายซาซ่าแล้วหันไปหาสายน้ำ “วันนี้ลูกค้าเยอะมั้ยพี่”
“ก็ไม่มากไม่น้อย” สายน้ำพูดแต่สายตาของเขาหันไปมองลำธารด้วยแววตาเต็มไปด้วยคำถาม
“พี่ลำธารจะกลับบ้านเลยหรือเปล่าคะ”
“เดี๋ยวรอกลับพร้อมซาซ่าก็ได้” ลำธารตอบโดยไม่สนใจสายน้ำที่กำลังจ้องเธออยู่
ซาซ่าที่เหลือบมองสายน้ำอยู่เมื่อได้ยินลำธารพูดถึงตัวเองจึงรีบละสายตาจากสายน้ำแล้วหันไปหาเพื่อนสาวทันที “อืม ก็ดี ขี้เกียจขับรถกลับ” ซาซ่าพูดเสร็จก็หันไปหาสายน้ำที่ถือที่ฉีดต้นไม้ไว้เฉยๆ แล้วแย่งมาจากมือเขาทำให้สายน้ำสะดุ้งเล็กน้อยแล้วหันมามองซาซ่า
“เอามานี่” สายน้ำดึงที่ฉีดน้ำจากซาซ่ากลับมา
“ฉันทำเอง” ซาซ่าดึงกลับ
“ไม่เอาฉันทำเอง” สายน้ำดึงกลับไปอีกรอบ
“เอ๊ะ นายนี่พูดไม่รู้เรื่อง” คราวนี้ซาซ่ากระชากกลับสุดแรงก่อนจะเดินหนีสายน้ำไปฉีดน้ำให้ต้นไม้ตรงอื่นทันที
“เธอนี่ดื้อจริงๆ” สายน้ำพูดแล้วผลักหัวซาซ่า ซาซ่ารีบหันมามองสายน้ำตาขวางก่อนจะฉีดน้ำใส่สายน้ำ สายน้ำรีบหลบน้ำที่ซาซ่าฉีดมาทันทีแต่กลับไม่พ้น ทำให้เขาต้องพยายามแย่งที่ฉีดมาจากซาซ่าแล้วฉีดกลับบ้าง
“คู่นี้หวานกันจังเลยนะคะ” สายไหมพูดพลางหัวเราะคิกคักแล้วมองสายน้ำกับซาซ่าที่กำลังแย่งที่ฉีดน้ำกันอยู่
ลำธารหันไปมองตามสายไหมเธอเห็นซาซ่าและสายไหมกำลังแย่งที่ฉีดน้ำต้นไม้กันไปมาเหมือนเด็กๆ สายน้ำก่อนที่จะสักพักทั้งสองจะทำสงครามน้ำกัน
นี่คิดจะหว่านเสน่ห์ใส่ยัยนั่นอีกคนหรือเปล่าน่ะ
“พี่ลำธารหิวหรือยังคะ” สายไหมหันไปถามลำธารที่กำลังมองสายน้ำอยู่
ลำธารรีบละสายตาออกจากสายน้ำทันที “อืม”
“งั้นไปหาอะไรกินกัน ปล่อยให้สองคนนี้เขาอยู่กันสองต่อสองเถอะ” สายไหมพูดยิ้มๆ แล้วคว้ามือลำธารทันทีออกไปทันทีแล้วปล่อยให้ซาซ่าและสายน้ำทำสงครามกันต่อไป
สายน้ำที่กำลังฉีดน้ำใส่ซาซ่าอยู่พลางเหลือบมองลำธารไปด้วยเห็นสายไหมดึงลำธารออกไปข้างนอกจึงหยุดฉีดน้ำใส่ซาซ่าแล้วมองตามสองคนนั้นไป ซาซ่าที่กำลังหัวเราะอย่างสนุกสนานหยุดหัวเราะทันทีแล้วหันไปมองตามสายน้ำก่อนจะหันกลับมาหาเขาด้วยสายตาน้อยใจ
ทำไมนายไม่มองฉันแบบที่มองยัยนั่นบ้างล่ะ
“เดี๋ยวฉันมานะ” สายน้ำพูดแล้ววางที่ฉีดน้ำไว้บนโต๊ะก่อนจะวิ่งออกไปนอกร้านทันที ส่วนซาซ่าที่กำลังจะร้องห้ามก็ดูเหมือนว่าจะไม่ทันเสียแล้วเพราะสายน้ำได้ออกไปนอกร้านเรียบร้อยแล้ว
สายน้ำรีบวิ่งตามสายไหมและลำธารที่กำลังเดินจับมือกันไปที่ร้านอาหารตามสั่งแถวนั้นแล้วนั่งลงที่ข้างๆ สายไหมทันทีที่มาถึง
สายไหมมองพี่ชายของตัวเองอย่างงงๆ ส่วนลำธารก็ได้แต่มองสายน้ำอย่างไม่สบอารมณ์นัก
“ออกมากินข้าวไม่คิดจะบอกกันเลยนะ” สายน้ำหันมาพูดกับน้องสาว
“ก็เห็นพี่สวีทกับพี่ซาซ่าอยู่นิเลยไม่อยากกวน” สายไหมหัวเราะคิกคักแต่คนที่ถูกแซวกลับไม่หัวเราะด้วย
“สวีทที่ไหนกัน” สายน้ำพูดด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจ
“จ้าๆ ไม่สวีทก็ไม่สวีท” สายไหมพูดยิ้มๆ ก่อนจะหันไปหาลำธาร “สั่งข้าวกันเถอะค่ะ”
“เอาผัดกระเพราก็แล้วกัน แล้วเธอล่ะเอาอะไร”
“เอาเหมือนพี่น่ะแหละค่ะ” สายไหมยิ้มก่อนจะหันไปหาสายน้ำ “แล้วพี่น่ะเอาอะไร”
“เอาเหมือนแก” สายน้ำพูดโดยไม่หันไปมองสายไหมแต่สายตาของเขากลับจ้องไปที่ลำธารแทน
“โอเค งั้นเดี๋ยวไหมไปสั่งให้นะ” สายไหมพูดแล้วเดินไปสั่งอาหารกับเจ้าของร้านทันทีโดยไม่ได้สังเกตถึงบรรยากาศที่ผิดปกติเลยแม้แต่นิดเดียว
ระหว่างที่รออาหารสายไหมก็ชวนลำธารคุยนู้นนี้ต่างๆ นาๆ โดยไม่ได้สนใจสายน้ำที่นั่งหัวโด่อยู่ข้างๆ เลยแม้แต่น้อยจนอาหารถูกวางไว้บนโต๊ะทุกคนก็พากันกินโดยไม่ได้คุยอะไรกันอีกเลย จนกระทั่งมีเสียงโทรศัพท์ของใครคนหนึ่งบนโต๊ะดังขึ้น
สายไหมรีบหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าขึ้นมาทันทีก่อนจะกดรับ “ฮัลโหล...เกิดอะไรขึ้นแพรว เธอร้องไห้ทำไม...โอเค เดี๋ยวฉันจะไปหาเดี๋ยวนี้แหละ” สายไหมรีบกดวางสาย
“ยัยแพรวเป็นอะไรหรอ” สายน้ำหันไปถามสายไหม
“ไม่รู้เหมือนกัน โทรมาก็ร้องไห้แล้วบอกให้ไปหาอย่างเดียวเลย” สายไหมพูดก่อนจะลุกขึ้น “พี่ลำธาร เดี๋ยวไหมขอตัวไปก่อนนะคะ”
ลำธารไม่พูดอะไรเธอได้แต่มองเด็กสาววิ่งออกไปจากร้านอย่างเงียบๆ แต่ก็ต้องหันกลับมาเมื่อรู้สึกว่ามีใครบางคนกำลังจ้องเธออยู่ คนนั้นก็คือสายน้ำนั่นเอง
“ทำไมถึงยังยุ่งกับน้องสาวของผมอยู่” สายน้ำเริ่มเข้าประเด็นทันทีเมื่อสายไหมไม่อยู่
“ฉันบอกว่าฉันจะไม่ยุ่งต่อเมื่อน้องสาวนายไม่มายุ่งกับฉันก่อน”
“ก็เพราะยัยนั่นจะมายุ่งย่ามกับคุณไง ผมถึงบอกให้คุณเลิกยุ่ง”
“ก็ช่วยไม่ได้ นายก็ไปบอกกับน้องสาวนายเองสิว่าให้เลิกยุ่งกับฉัน” ลำธารด้วยน้ำเสียงกวนๆ แต่ยังคงความนิ่งไว้
“ถ้าบอกแล้วเลิกยุ่งผมไม่มาบอกคุณหรอกนะ” สายน้ำบอกด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
ลำธารมองสายน้ำแวบเดียวก่อนจะก้มลงกินข้าวต่อโดยไม่สนใจสายน้ำอีกเลย ทำให้สายน้ำยิ่งรู้สึกหงุดหงิดเข้าไปใหญ่
“ผมว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะลำธาร” สายน้ำพูดพลางมองคนตรงหน้าที่กำลังก้มหน้าก้มตากินข้าวอยู่ “นี่คุณ!”
“เอาไว้นายกินข้าวให้เสร็จก่อนแล้วฉันจะคุยกับนาย” ลำธารพูดโดยไม่เงยหน้าขึ้นมามองสายน้ำเลยแม้แต่นิดเดียว
สายน้ำถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิดก่อนจะก้มหน้าก้มตากินอาหารตรงหน้าให้หมด
หลังจากนั้นไม่นานทั้งสองก็กินอาหารของตนเองเสร็จ สายน้ำรวบช้อนส้อมเมื่อกินเสร็จแล้วก่อนจะมองไปที่ลำธารที่กินเสร็จแล้วเช่นกัน
“คราวนี้ผมคุยกับคุณได้แล้วใช่มั้ย”
“ก็ว่ามาสิ” ลำธารพูดพลางหยิบทิชชู่ในกระเป๋ามาเช็ดปาก
“ผมอยากให้คุณเลิกยุ่งกับสายไหมอย่างถาวร”
“เพราะอะไร”
“เพราะผมอยากให้น้องผมชอบผู้ชาย”
ไม่ใช่เพราะนายจะมาหว่านเสน่ห์ใส่ฉันหรอกหรอ ลำธารคิดในใจแล้วยิ้มบางๆ ให้สายน้ำ ทำให้สายน้ำถึงกับแปลกใจ
“งั้นดูเหมือนจะไม่ทันแล้วล่ะ เพราะตอนนี้...” ลำธารเงียบไปเล็กน้อย “ฉันคบกับน้องนายเรียบร้อยแล้ว”
“อะไรนะ!” สายน้ำตะโกนออกมาอย่างตกใจจนคนรอบข้างหันมามอง “ทำไมคุณถึงทำแบบนี้” สายน้ำกัดฟันกรอด
“ฉันคิดว่าการที่คบกับน้องนายคงจะดีกว่าการคบกับเพศผู้ที่มีนิสัยเฮงซวย”
“แต่คุณไม่ได้ชอบน้องสาวผม”
“แล้วนายรู้ได้ยังไงว่าฉันไม่ชอบ” ลำธารกอดอกถาม
“เพราะคุณเคยบอกว่าคุณชอบผู้ชาย”
“ก็เก่งนี่ที่จำได้”
“ผมไม่คิดเลยว่าคุณจะเป็นคนแบบนี้” สายน้ำมองลำธารด้วยสายตาตัดพ้อ “ผมรู้ว่าคุณไม่ชอบผมแต่คุณก็ไม่ควรทำแบบนี้ คุณก็รู้ว่าไหมมันรักคุณจริงๆ ผมทนไม่ได้หรอกนะที่ต้องน้องสาวคบกับคนที่ไม่ได้รักน้องสาวผม”
“ก็เรื่องของนาย”
“ไปบอกเลิกไหมเถอะ” สายน้ำลดน้ำเสียงลง “คุณอยากเห็นยัยไหมที่ต้องมาเสียใจทีหลังเพราะโดนคุณหลอกหรอ คุณก็เคยโดนหลอกแล้วก็รู้นี่ว่ามันรู้สึกยังไง”
“...” ลำธารเงียบไปทันทีเมื่อได้ยินคำว่าถูกหลอกก่อนจะได้สติแล้วยิ้มออกมา “ก็ไม่เห็นรู้สึกอะไรนิ”
“นี่คุณไม่คิดจะเลิกยุ่งกับน้องสาวผมจริงๆ ใช่มั้ย”
ลำธารยักไหล่
“ก็ได้” สายน้ำลุกขึ้นยืน “งั้นผมจะทำให้น้องสาวและคุณเลิกยุ่งกันเอง!”
ความคิดเห็น