เฝ้ามองความรัก

ลำดับตอนที่ #2 : จะไปต่อหรือจะรอก่อน

คำว่ารักที่นาน ๆ ไป ก็ค่อย ๆ เงียบหาย เริ่มไม่ค่อยได้ยินเหมือนเก่า

จากพูดอะไรก็ดีก็เข้าท่า กลายเป็นว่าขัดหูขัดตาไปหมด ทำอะไรก็ไม่ดีเลยสักที

ต่างคน ต่างหันหลังให้กัน  จนเกิดเป็นคำถามขึ้นมา

นี่! มันอะไรวะ พูดอะไรไม่ได้เลยใช่ไหมวะ ???

                มันคงเป็นช่วงที่โชคชะตาเล่นตลกกับเราว่าไหม…

ในหัวของเราก็คงมีแต่คำถามว่า ”ทำไม?”

จนมาถึงช่วงเวลาที่ต่างคนต่างต้องหยุด…

เพื่อคิดทบทวนความรู้สึกของตัวเอง

แต่เราว่า… บางทีเราทั้งสองต่างลืมสิ่งหนึ่งในวันนี้

เราเองก็รู้อยู่แล้วไม่ใช่หรอว่า..”ความรักยังไงมันคงไม่ได้ดั่งใจเราไปทุกเวลา”

คนรักก็ไม่ใช่คนที่มีให้ในทุกสิ่งที่เราต้องการ…

เหมือนกับเราที่ไม่ได้มีทุกอย่าง อย่างที่เขาต้องการ

แล้วทำไม ? เมื่อ 2 ปีที่แล้ว ปีที่แล้ว เดือนที่แล้ว “เรายังรักกันดี”

เรายังยิ้มให้กัน เรายังอยู่ข้าง ๆ กันได้

                ถ้าความรักของเรามันยังคงมีเหลืออยู่ในใจ ไม่ต้องกลัวหรอกว่าคำว่ารักมันจะหายไป

แค่ช่วงเวลาที่มันไม่มีเหตุผล มาทำให้เราเหงาแล้วพาลคิดแต่เรื่องที่ไม่ดีของเขา..

จนเราเองก็ลืมไปว่า…

วันก่อน… เขาไม่ใช่หรอ ที่คอยอยู่ข้าง ๆ เราในวันที่เราลำบาก

วันก่อน… เขาไม่ใช่หรอ ที่คอยดูแลเรา ในวันที่เราอ่อนล้า

วันก่อน…. เขาไม่ใช่หรอ ที่คอยกอดเรา ในวันที่เราหมดกำลังใจ

แค่ “วันนี้” ที่เราเสียใจเลยเอาแต่คิดถึงช่วงเวลาที่เขาไม่ดี

รอ… คิดทบทวนดูให้ดีดี มันก็แค่ “วันนี้” ไม่ใช่หรอที่เราเสียใจ

คิดและชั่งน้ำหนักเหตุผลกับความรู้สึกให้เป็นกลาง แล้วเปรียบดูว่าทางไหนจะคุ้มค่ากว่ากัน

                คงไม่มีใครที่เกิดมาแล้วดีพร้อม… แต่วันนี้สำหรับเราที่เราคิดจะเดินต่อไปกับเขา

เพราะว่า “สิ่งดีดีของเขา มันยังมีมากกว่าสิ่งที่มันไม่ดี” นี่น่าจะเป็นเหตุผลที่เพียงพอ…

หากเราเลือกมองด้านดีของเขา… และเดินด้วยกันต่อไป