คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ( OS ) ` H E L L O ♡ - markbam
♡H E L L O♡
‘อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันคริสมาสต์ที่ทุกคนรอคอยแล้วนะคะ เชื่อว่าพอพูดถึงคริสมาสต์เราก็ต้องนึกถึงซานต้าคลอส ของขวัญ ไม่ก็มิสเทิลโทลใช่มั้ยหล่ะคะ? สำหรับใครที่ยังไม่มีคู่ก็อย่าเสียใจไปนะคะ วันคริสมาสต์ไม่ได้มีหนเดียว ไว้ปีหน้.. ‘
ผมกดปิดทีวีเมื่อผมรำคาญเสียงนักข่าวสาวคนนี้เต็มทน ผมลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะเดินไปที่ระเบียงห้องนอนของตัวเอง เมื่อมองลงไปข้างล่างก็พบกับผู้คนมากมายกำลังตกแต่งกรุงโซลต้อนรับเทศกาลคริสมาสต์ที่กำลังจะถึงนี้
สำหรับผมจะผ่านไปกี่คริสมาสต์มันก็ยังเป็นเทศกาลที่น่าเบื่ออยู่ดี
‘ครืด .. ครืด ..’
“ไงเฮีย”
‘เออไอแบม วันคริสมาสต์ว่างป้ะ?’
“เฮียก็รู้ว่าแบมไม่ชอบวันคริสมาสต์”
‘ยังไม่เลิกอีกหรอ ไอโรคกลัววันคริสมาสต์น่ะ’
“ไม่ได้กลัว แค่ไม่ชอบ”
‘เออๆ จะชวนมากินข้าวกับยองแจอ่ะ เค้าอยากเจอแบม ไม่ได้เจอนาน’
“ก็ได้ แล้วเจอกัน” ผมกดวางสายจากรุ่นพี่คนสนิท ก่อนจะหันไปมองปฏิทินที่ติดอยู่บนผนัง ผมหยิบปากกาขึ้นมาก่อนจะเขียนตารางนัดลงบนนั้น
25th December 20XX
- ไปกินข้าวกับเฮีย&พี่ยองแจ
นานแค่ไหนแล้วนะ ที่ผมมีนัดในวันคริสมาสต์
H E L L O
“แบม เดี๋ยวกูจะไปซื้อของขวัญคริสมาสต์ให้พวกพี่รหัสกูอ่ะ มึงไปกะกูหน่อยดิ่” ผมถอนหายใจดังๆใส่เพื่อนรักที่นั่งอยู่ข้างๆผม เบื่อตรงที่มันต้องมาชวนไปซื้อของขวัญทุกปีทั้งๆที่มันก็รู้ว่าผมไม่ชอบคริสมาสต์นี่แหล่ะ
“กี่ปีๆมึงก็ยังไม่เลิกเกลียดวันคริสมาสต์อีกอ่อวะ”
“มึงก็รู้ว่ามันไม่ได้ทำใจง่ายๆ” ผมปิดหนังสือเรียนในมือก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินออกมาโดยไม่สนใจเสียงเรียกของเพื่อนสนิท นานๆทีจะมีฟีลอ่านหนังสือสอบ ไอยูคแม่งทำกูหมดฟีลอีกละ
ผมเดินไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย ไม่รู้ว่าผมเดินมานานเท่าไหร่ รู้ตัวอีกทีผมก็มาหยุดยืนอยู่หลังโรงยิม
ที่เดิมอีกแล้ว
มาที่นี่ทีไรก็มีแต่เรื่องแย่ๆ
ผมเดินมองดอกไม้หลากหลายชนิดที่แห้งเหี่ยวเนื่องจากเข้าสู้หน้าหนาวและไม่ได้รับการดูแล
จริงๆแล้วเมื่อก่อนดอกไม้พวกนี้เคยแข็งแรงและสวยงามมากเลยทีเดียว เพราะผมมารดน้ำให้มันทุกวันไม่เคยขาด แต่หลังจากคริสมาสต์เมื่อสองปีที่แล้ว ผมก็ไม่กลับมารดน้ำให้พวกมันอีกเลย
จะมาทำไมหล่ะครับ ในเมื่อเจ้าของเองยังไม่ใส่ใจเลย
“ขอโทษนะ” ผมพูดกับดอกไม้ต่างๆก่อนจะหันหลังเตรียมเดินเข้าตึกเรียน แต่ผมกลับได้ยินบทสนทนาจากคนที่ผมเคยรู้จักดีซะก่อน
“เรามาแล้วนะจินยอง!”
“ทำไมมาช้า”
“เราโดนอาจารย์เรียกตัวอ่ะ นี่รีบวิ่งมาหาเลยนะ”
“เรามารอตั้งนาน ..”
“โอ๋ๆ ตัวเล็กของตัวโตอย่างอนนะครับ เดี๋ยวตัวโตพาไปเลี้ยงไอติมนะ”
“ เย้! แจบอมน่ารักที่สุดเลย มาๆเดี๋ยวจินยองให้รางวัลล~”
ผมมองภาพตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก แต่แล้วผมก็ต้องเลี่ยงสายตาออกมาเพื่อไม่ให้เห็นภาพที่บาดตา
‘แบมครับ พี่มีอะไรจะให้นะ’
‘อะไรอ่ะครับบบ’
‘หลับตาก่อนเร็ว’
‘โหยย ก็ได้ครับ หลับแล้ววว~’
‘อ่ะ ลืมตาได้ละ’
‘ดอกไม้ที่แบมชอบนิ่ครับ!’
‘ใช่ครับ ดอกกุหลาบสีขาวที่แบมชอบ สุขสันต์วันครบรอบหนึ่งปีของเรานะครับตัวเล็กของพี่’
ผมไม่ชอบเวลาที่มีคนใช้สรรพนามซ้ำกับผม ผมไม่ชอบเวลาที่ได้ยินบทสนทนาที่คล้ายกันแล้วผมไม่ใช่คู่สนทนาของเค้า
ระยะเวลาสองปีที่ผ่านมาไม่เคยทำให้ผมลืมอิม แจบอมได้เลย
ผมเกลียดตัวเองที่ไม่สามารถลบอิม แจบอมออกไปได้
แต่ผมก็เกลียดเขาพอๆกับที่เกลียดวันคริสมาสต์
เพราะในวันคริสมาสต์ เขาเลือกที่จะทิ้งผมไป
H E L L O
“เดี๋ยวมันก็ผ่านไป” ยูคยอมพูดขึ้นระหว่างที่ผมกับมันกำลังกินข้าวกลางวันอยู่ เอาจริงๆคือผมยังไม่ได้กินข้าวสักคำ ถึงผมจะรู้มาตั้งนานแล้วว่าสองคนนี้เค้าคบกัน แต่ผมยังไม่เคยได้ยินเค้าคุยกันจริงๆซะที เพราะหลังจากวันที่เค้าทิ้งผมไปผมก็เอาแต่หลบหน้าพี่เค้ามาตลอด ได้แต่มองอยู่ห่างๆเป็นครั้งเป็นคราวเท่านั้น
“สองปีแล้วนะเว้ย อีเหยินนั่นมันมีคนใหม่ตั้งแต่เลิกกับมึง ไม่เห็นมันจะมาคร่ำครวญเลย มีแต่มึงอ่ะที่เอาแต่จมอยู่กับอดีต”
“กูยังรักแจบอมอยู่”
“มึงอย่าหลอกตัวเองเลย มึงไม่ได้รักมันแล้ว”
“ปัญญาอ่อนป้ะ ถ้ากูไม่รักแจบอมแล้วกูจะมานั่งดราม่าให้มึงฟังเพื่ออะไร”
“มึงกับมัน ก็แค่ความผูกพัน” ยูคยอมวางช้อนลงก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผม
“แจบอมมันเป็นแฟนคนแรกของมึงเป็นธรรมดาที่มึงจะลืมแม่งไม่ได้ มึงรักมันมากก็จริง แต่นั่นก็คืออดีต ถ้าตอนนี้มึงยังรักมันอยู่มึงต้องพยายามหาทางกลับไปคบกับมันอยู่แล้ว นิสัยมึงก็ไม่ใช่คนที่จะทนอะไรได้นานๆ แต่ตอนนี้มึงทนได้ที่จะเห็นอีสองตัวนั้นสวีทกัน อย่างมากก็แค่มาบ่น มาดราม่าให้กูฟัง มึงแค่หวงมัน ผูกพันกับมัน ไม่ใช่รัก”
ผมชะงักไปกับคำพูดของเพื่อนรักซึ่งนานๆทีจะมีสาระกับเค้าบ้าง สิ่งที่ยูคยอมพูดก็เป็นความจริง แต่ผมอยากให้แจบอมกลับมา ผมอยากให้เขากลับมาแทบตายแต่ผมไม่ได้ไปแย่งเขากลับมาเพราะผมรู้ว่าเขาไม่ได้รักผมแล้ว
ต่อให้ผมอ้อนวอนยังไงเขาก็คงไม่กลับมาอยู่ดี
“ตอนนี้มึงจะปิดกั้นตัวเองเกินไปแล้วไอแบม มีคนมาจีบมึงตั้งกี่คนแต่มึงก็ไม่ไปสนใจเขา เพราะอะไร เพราะมึงคิดว่ามึงยังรักไอเหยินอยู่ไง”
“....”
“กูว่ามึงคงต้องเริ่มเปิดใจแล้วว่ะ”
H E L L O
ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์แล้วครับหลังจากวันนั้น อีกแค่สองวันก็จะถึงวันคริสมาสต์แล้ว อากาศเริ่มหนาวขึ้นเรื่อยๆจนใกล้จะติดลบ สิ่งที่ผมเกลียดที่สุดในช่วงเดือนสุดท้ายของปีก็คืออากาศที่หนาวเกินไปสำหรับผมนี่แหล่ะครับ วันๆผมเลยเอาแต่อยู่บ้านด้วยความที่ไม่อยากหนาว
ผมเดินไปยังห้องครัวก่อนจะหาผงโกโก้ที่ผมมักจะมีติดบ้านไว้เสมอด้วยความที่เป็นคนที่โคตรชอบกินช็อคโกแลต น้ำหนักขึ้นแบบไม่ลงเลยไม่ใช่เรื่องแปลก ..
ผมหยิบกล่องโกโก้ออกมาก่อนจะพบว่า
โกโก้หมด
ผมทิ้งกล่องลงถังขยะก่อนจะเดินไปหยิบโค้ทตัวหนาแบบเซ็งๆ ผมเดินออกจากห้องก่อนจะเดินลงไปยังชั้นล่างสุดของหอ
‘MB Cafe’
ผมหยุดยืนอยู่หน้าร้านกาแฟใกล้ๆหอที่ผมเพิ่งเคยมาเป็นครั้งแรก จริงๆแล้วยูคก็เคยชวนผมมาหลายครั้งนะ แต่ผมไม่เคยมีเวลาว่างเลย ผมก็อยากรู้ว่าร้านกาแฟที่ไอยูคชอบมานักหนาจะอร่อยแค่ไหน
ผมผลักประตูเข้าไปด้านในร้านกาแฟสไตล์วินเทจ มีต้นไม้ที่ผมชอบหลายชนิดอยู่ในกระถางเล็กๆตั้งอยู่รอบๆร้าน ต้นคริสมาสต์ขนาดใหญ่ถูกตั้งอยู่กลางร้านพร้อมกับไฟหลากสีที่กะพริบเป็นจังหวะ บรรยากาศโดยรวมคือดีมากเลยทีเดียว ยิ่งเป็นเช้าวันเสาร์แบบนี้คนเลยยิ่งบางตา
ผมเดินไปที่เคาน์เตอร์ก่อนจะเหลือบมองไปยังหลังร้านเมื่อไม่เห็นมีพนักงานรับออเดอร์อย่างที่ควรจะเป็น ผมยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจก่อนจะก้มมองเมนูสลับกับตู้ขนมไปมา
“สวัสดีครับ จะรับอะไรดีครับ?” ผมเงยหน้าขึ้นจากเมนูก่อนจะสบตากับพนักงานผมสีแดงหม่น
หล่อ ..
“อะ เอ่อ.. สวัสดีครับ เอาโกโก้ร้อนกับเครปวนิลลากลับบ้านละกันครับ” ผมตอบไปก่อนจะหยิบเงินขึ้นมาจ่ายให้กับคนตรงหน้า เค้ารับเงินไปก่อนจะยิ้มให้ผมบางๆแล้วหันไปจัดการกับออเดอร์
ผมทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ไม้ระหว่างที่รอออเดอร์ ผมตบแก้มตัวเองเบาๆเพื่อเรียกสติตัวเองให้กลับมา ทั้งๆที่แค่สบตากันไม่กี่วินาทีแต่กลับมีอิทธิพลกับผมมากขนาดนี้ ผมไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ ..
ผมเหลือบมองคนที่ทำโกโก้อยู่หลังเคาน์เตอร์ เสื้อเชิ้ตสีขาวที่ถูกพับแขนเสื้อขึ้นมาสองสามทบกับกางเกงเดปสีดำสนิททำให้เค้าดูดีมากอย่างไม่น่าเชื่อ มือหนาผสมโกโก้อย่างคล่องแคล่วไม่มีติดขัด ผมสาบานว่าเค้าเป็นพนักงานร้านกาแฟที่หล่อที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมา
“ออเดอร์ได้แล้วครับ รีบดื่มโกโก้ตอนที่มันยังร้อนอยู่นะครับ จะได้อุ่นๆ” คนตัวสูงพูดก่อนจะวางแก้วโกโก้กับกล่องขนมลงบนโต๊ะของผม ผมลุกขึ้นยืนก่อนจะสบตาเค้าอีกรอบ
“ขะ.. ขอบคุณครับ” ผมพูดก่อนจะหยิบโกโก้ร้อนกับถุงขนมขึ้นมาแล้วเดินไปยังประตูร้านทันที ไม่อยากอยู่นานหรอกครับ รู้สึกหัวใจมันเต้นเป็นจังหวะแปลกๆยังไงก็ไม่รู้
“ครับผม อย่าลืมกลับมาเยี่ยมร้านพี่อีกนะครับJ”
นานมาแล้วนะที่ใจเต้นแรงขนาดนี้
H E L L O
“เฮียแจ็คอยู่ไหนนนน แบมอยากเจอพี่ยองแจจะแย่แล้ววว” ผมตะโกนใส่โทรศัพท์ด้วยความรู้สึกตื่นเต้น ผมไม่ได้เจอเฮียแจ็คกับพี่ยองแจมาสักพักละครับ เมื่อก่อนผมสนิทกับพี่สองคนนี้มากถึงมากี่สุด บ้านก็อยู่ติดกัน เรียนก็เรียนที่เดียวกัน แต่พอพี่เค้าขึ้นมหาลัยไปผมก็ย้ายไปอยู่หอ พวกเค้าก็ย้ายไปอยู่หอด้วยกัน สุดท้ายก็เป็นแฟนกันซะงั้น เลยกลายเป็นว่าน้องชายคนนี้ตกกระป๋องครับ มันน่าน้อยใจมั้ยหล่ะฮือ
‘เออออ กำลังไปอยู่เนี่ย ร้านเดิมนะเว่ย ไปเดินเล่นก่อนก็ได้เดี๋ยวถึงละโทรหา’
“งั้นก็ได้ รีบมานะเฮีย” ผมตัดสายรุ่นพี่คนสนิทก่อนจะเดินออกจากหอตัวเองไป ร้านอาหารที่นัดกันนี่ก็ใกล้ๆนี่เอง เดินไม่กี่ก้าวก็ถึงละครับ ผมเลยมีเวลาเดินเล่นอีกสักแปป
ผมเดินออกไปตามท้องถนนที่มีผู้คนมากมาย เด็กๆต่างพากันใส่ชุดซ้านต้าคลอสพร้อมกับกอดกล่องของขวัญไว้แน่น ร้านค้าต่างๆตกแต่งเป็นธีมคริสมาสต์ คู่รักมากมายก็พร้อมใจกันใส่เสื้อคู่เดินควงแขนกันไปมา
ทุกคนต่างมีความสุขในวันที่ผมแสนจะเกลียด
ผมกระชับโค้ทตัวหนาที่สวมอยู่เมื่อลมพัดมาอย่างแรง หิมะมีทีท่าว่าจะตกอยู่รอมร่อ ปากและมือของผมเริ่มชา ถุงมืที่ผมใส่มาไม่ได้ช่วยอะไรเลย
‘MB Cafe’
ผมเหลือบมองร้านกาแฟขนาดไม่ใหญ่นักที่ตอนนี้มีคนอยู่ในร้านมากมายต่างจากเมื่อสองวันก่อน ผมตัดสินใจเดินเข้าไปในร้านก่อนจะเริ่มสอดส่องสายตาหาคนที่ผมอยากจะเจอ ..
“เอ่อ ไม่ทราบว่ารับอะไรดีคะ?” เสียงพนักงานสาวดังขึ้นจากทางด้านหลัง ผมหันไปหาเธอก่อนจะส่ายหัวเบาๆเป็นเชิงปฏิเสธแล้วเดินออกมาจากร้านทันที
ไม่มาทำงานรึไงวะ
ผมเดินตามฟุตบาทไปเรื่อยๆก่อนที่ผมจะสะดุดตากับร้านขายหมวกบีนนี่ข้างทาง ผมหยุดยืนอยู่หน้าร้านก่อนจะหยิบหมวกขึ้นมาเลือกดู ผมใช้เวลาเลือกอยู่สักพักก่อนจะเจอกับใบที่ถูกใจสองใบ ผมมองหมวกทั้งสองใบสลับกันไปมาอย่างลังเลก่อนที่หมวกใบนึงในมือของผมจะถูกแย่งไป
มาได้ไงวะ ..
คนผมแดงยิ้มให้ผมก่อนจะนำหมวกในมือมาสวมให้กับผม แล้วดึงหมวกอีกใบนึงในมือไปสวมให้กับตัวเอง
“ใบสีดำพี่ขอนะครับ ส่วนอีกใบนึงพี่ว่ามันเข้ากับตัวเล็กมากกว่า อย่างตัวเล็กต้องสีสันสดใส ถูกมั้ยครับ?”
ผมอ้าปากค้างอย่างทำอะไรไม่ถูก จู่ๆพี่เค้าเข้ามาผมก็ช็อคละนะ ยิ่งมาทำแบบนี้ผมยิ่งช็อคเข้าไปใหญ่ ผมจะเป็นลมละครับขอยาดมให้ผมที U _ U
“ลุงครับ เอาสองใบเลยนะครับ” พี่เค้าพูดก่อนจะจ่ายเงินให้กับลุงคนขายแล้วจูงมือผมให้เดินตามเค้าไป ผมมองพี่เค้าอย่างงงๆ พี่เค้าไม่พูดอะไรนอกจากหันมายิ้มให้ผมแล้วลากผมไปเรื่อยๆ จนกระทั่งมาหยุดอยู่หน้าร้านอาหารแห่งหนึ่ง
เห้ยเดี๋ยวนะ
ร้านนี้มันคุ้นๆป้ะวะ
“ไงมึง มาแล้วหรอ” เสียงที่ผมคุ้นเคยดังขึ้นจากหลังร้าน ผมมองไปยังต้นเสียงก่อนจะขมวดคิ้วเป็นปมอีกรอบ
“มีซื้อหมวกคู่อีก ร้ายนะมึง มาแบมมานั่งเลยๆ” เฮียแจ็คพูดก่อนจะเขยิบให้ผมนั่งได้ถนัดๆ
“มานั่งข้างพี่แจเร็วแบมม พี่แจคิดถึงน้องแบมจะแย่แล้ววว”
“เดี๋ยวนะ นี่มันอะไร?” ผมถามขึ้นเมื่อทุกคนทำท่าทางเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น สรุปมันคือไรวะ โอ้ยคนหล่องง
“อ่าว นี่มึงยังไม่ได้บอกน้องกูอีกหรอวะ” เฮียแจ็คหันไปมองคนที่ยืนอยู่ข้างๆผม พี่เค้ายิ้มแห้งๆให้กับเฮียแจ็คก่อนที่เฮียมันจะถอนหายใจออกมา
“แบม นี่เพื่อนเฮีย ไปแนะนำตัวกันเองเฮียขี้เกียจพูดเยอะ”
“ละพี่เค้ารู้จักแบมได้ไงอ่ะ?”
“วันนั้นเฮียเอารูปที่ถ่ายคู่กับแบมตั้งเป็นดิสไลน์ มันเห็นมันเลยถามว่าใคร พอรู้ว่าเป็นน้องเฮียเท่านั้นแหล่ะ ..”
“มึงพอ” พี่เค้าพูดห้ามก่อนจะลากผมออกมาหยุดอยู่หน้าร้าน คนตัวสูงมองหน้าผมด้วยแววตาจริงจัง
“สวัสดีอีกรอบนะครับน้องแบมแบม”
“พี่ชื่อมาร์คนะ”
“คือ ...”
พี่มาร์คเลื่อนมือขึ้นเกาจมูกตัวเองก่อนจะหลบตาผม ผมมองพี่เค้าก่อนจะค่อยๆคลี่ยิ้มออกมา
“มีอะไรก็พูดให้จบสิครับพี่มาร์ค” ผมพูดหยอกพี่มาร์ค เค้าเงยหน้าขึ้นมองผมก่อนจะหัวเราะเบาๆ
“คือ ..”
“...”
“น้องแบมครับ”
“...”
“พี่ชอบน้องแบมนะครับ”
“วะ.. ว่าไงนะครับ?”
“ชอบมาสักพักแล้วด้วย”
“ที่เรามาเจอกันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันเป็นเรื่องที่พี่ตั้งใจทำ พี่รู้ว่าน้องแบมอยู่หอนั้น พี่เลยมาสมัครงานอยู่ร้านกาแฟได้สักพักแล้วแต่ก็ไม่เห็นน้องแบมมาซะทีจนพี่เกือบจะถอดใจ แต่สุดท้ายน้องแบมก็มาจนได้ ..”
;/////;
ใครสอนให้พี่เค้าพูดงี้วะครับ U /// U
พี่มาร์คเลื่อนมือมากุมมือทั้งสองข้างของผมไว้ก่อนจะสบตาผม ครั้งนี้เป็นผมที่ต้องเบี่ยงหลบสายตาพี่เค้าก่อน ผมก้มหน้างุดเมื่อรู้สึกร้อนผ่าวๆที่แก้มทั้งสองข้าง มือหนาเอื้อมมาเชยคางผมก่อนจะยิ้มบางๆ
“แล้วแบมคิดยังไงกับพี่หล่ะครับ?”
ผมคิดว่า
“คือแบม...”
มันคงจะถึงเวลา
“You know what?”
ที่ผมจะต้องเปิดใจตัวเองแล้วหล่ะ
“You already got me.. at HELLO”
ตั้งแต่นี้ไปผมจะเลิกเกลียดคริสมาสต์แล้วนะครับ J
25th December 20XX
- ไปเที่ยวกับเฮีย&พี่ยองแจ
- พี่มาร์คเป็นของผมครับ♡
จบแล้วจ้า
ท อ ล์ ค คึ !
มาลงเป็นตอนสเปเชี่ยลให้นะเพราะใกล้คริสมาต์แล้ว ละเราอินกับเทศกาลนี้มาก55555555
อาจจะดูมึนๆนะเพราะรีบแต่ง อยากลงมากจริงๆ เลยมาได้แค่นี้ U _ U
เมื่อวันเสาร์ใครไปคอนมาบ้างยกมือขึ้น! *ยกมือ* คือมันดีเลิศมากอ่ะ คือดี ชีวิตดีมาก
จินอุนลงมาหาข้างล่างสเตจเลยอ่ะคือได้จับตัวนาง ไหนจะแบมเปิดซิกแพ็คให้ดูอีก
แล้วแจ็คมองกล้องตอนถ่ายรูป คือแบบโอ้ย ฟินมาก เขินตัวแตกกกกกก T // T
คอนครั้งหน้าคือไปอีกแน่ๆอ่ะ เป็นอะไรที่แบบ must เลยจริงๆ
เอาเป็นว่าเราจะมาอัพให้อีกทีหลังสอบนะเพราะเรากำลังจะเริ่มสอบแล้วว
ใครที่กำลังสอบก็ขอให้ทำได้ทุกข้อนะ รักษาสุขภาพด้วย
สุดท้ายก็อย่าลืมเม้นละก็สกรีมแท็ก #ออนไลน์มบ ด้วยนะ แท็กเงียบมาก ..
รักรีดเน้อ จุ้บๆ <3
ความคิดเห็น