( fic exo ) - REBOUND ; chanbaek♡

ลำดับตอนที่ #1 : 1st rebound - ( rewrite )

© Tenpoints!

REBOUND I

       ดวงตาเรียวควงแก้วไวน์ในมือของตนอย่างเหม่อลอยพลางถอนหายใจด้วยความเหนื่อยอ่อน อารมณ์ของเขาตอนนี้กำลังตีกันจนสับสนไปหมด เขาไม่รู้ว่าเขารู้สึกอย่างไร แต่ที่แน่ๆคือความเสียใจ.. ดินเนอร์ในร้านสุดหรูใจกลางเมืองของทั้งคู่ในวันนี้ดำเนินไปด้วยความเงียบสงัด ไม่มีใครเริ่มบทสนทนาเลยแม้แต่น้อย ทั้งสองให้ความสนใจกับแก้วไวน์และวิวทิวทัศน์ของกรุงโซลในยามค่ำคืน โดยที่ไม่แม้แต่มองหน้ากันสักนิด

      จนสุดท้าย คนตัวเล็กกลับทนไม่ได้ และทำลายความเงียบนั้นซะ

      “จนถึงตอนนี้แล้ว ไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยหรอ?” ร่างบางหันกลับไปสบตากลมโตของอีกคน ดวงตาเรียวรีคู่นั้นฉายความผิดหวังออกมาอย่างปิดไม่มิด

      “อยากให้ผมพูดอะไรหล่ะ? ผมรักคุณ? ผมมีแค่คุณคนเดียว แบบนั้นหรอ? คุณอยากฟังแบบไหนก็บอกผมมาสิ ผมจะได้บอกถูก” ชานยอลตอบออกไปด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว แบคฮยอนเม้มปากแน่น ดวงตาเรียวหลุบลงต่ำ คำพูดของคนที่ได้ขึ้นชื่อว่า 'คนรัก' ของเขาช่างโหดร้ายเหลือเกิน

      “ถ้าไม่เต็มใจก็ไม่ต้องพูด ถ้าไม่อยากพูดไม่อยากคุยจะมาทำไม” มือเล็กวางแก้วไวน์ในมือของตนลงก่อนจะเพ่งความสนใจไปที่ดวงตาของร่างสูง

      ปาร์ค ชานยอลไม่ได้ตอบอะไร ยกแก้วไวน์ของเขาขึ้นมาจิบเหมือนไม่สนใจประโยคที่คนตรงหน้าพูดเมื่อสักครู่ ความรู้สึกของแบคฮยอนเหมือนดิ่งลงในเหวเลยทีเดียว

      เจ็บ..

      “มีอะไรจะพูดอีกไหม?” ชานยอลละความสนใจจากไวน์รสเข้มของเขาก่อนจะพูดขึ้นกับร่างเล็ก

       “.... เคยรักกันบ้างไหม?” คำถามที่เอ่ยออกมาจากปากของแบคฮยอนทำให้ชานยอลถึงกับสะอึก รวมทั้งสายตาของคนตัวเล็กที่ส่งมามีแต่ความตัดพ้อและเสียใจ เขาไม่รู้ว่าเขาจะตอบอย่างไรดี...

       “เหอะ.. ตอบไม่ได้สินะ” แบคฮยอนแค่นหัวเราะให้กับตัวเองด้วยความสมเพช อยากจะร้องไห้ออกมาดังๆ แต่ก็ทำไม่ได้ ได้แต่สะกัดกลั้นความรู้สึกของตนไว้อย่างนั้น

       “ที่นัดมาวันนี้ ฉันมีเรื่องสำคัญจะมาบอกนาย แต่คิดว่านายคงไม่อยากรู้ ” แบคฮยอนพูดพลางลุกขึ้นจากเก้าอี้สีครีม แต่สายตายังคงจ้องอยู่ที่ใบหน้าของอีกคน ชานยอลขมวดคิ้วเป็นปมก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อน

      “เรื่องอะไร?” ถึงจะแสดงออกว่าอยากรู้ แต่ถึงกระนั้นน้ำเสียงของร่างสูงมีแต่ความเฉยชา ดูไม่ได้มีความสนใจกับสิ่งที่ร่างเล็กกำลังจะพูดแม้แต่น้อย

      “ฉัน.. ตัดสินใจจะไปเรียนต่อที่แคนนาดาแล้ว” คำตอบของแบคฮยอนทำเอาชานยอลมองหน้าของอีกคนด้วยความสงสัยปนตกใจ ก็แน่หล่ะ อยู่ดีๆจะมาหายไปแบบนี้



      ทั้งๆที่แผนของเขาเพิ่งจะเริ่มได้ไม่นานเอง

      “ทำไม?” ชานยอลตอบอีกคนแบบห้วนๆ ใบหน้าของเขาแสดงถึงความไม่พอใจเป็นอย่างมาก เขาไม่พอใจ ที่่แบคฮยอนกำลังจะไป และไม่พอใจ ที่เขาไม่สามารถที่จะหักห้ามความรู้สึกของตัวเองได้







     ต้องทำยังไงถึงจะเกลียดแบคฮยอน?
 

      “เพราะนายไง...” เสียงที่แผ่วเบาแต่ชานยอลกลับได้ยินอย่างชัดเจน ร่างสูงไม่ได้ตอบอะไรนอกจากจ้องมองแก้วไวน์ในมือด้วยแววตาที่แบคฮยอนมองไม่ออก ร่างเล็กเม้มปากตัวเองแน่น หวังว่าอีกคนจะพูดอะไรออกมาบ้าง หวังว่าเค้าจะรั้งตัวเองเอาไว้




       แต่ไม่เลย



       ไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมาสบตา



        แบคฮยอนยิ้มให้กับตัวเองบางๆ น้ำตาที่เค้ากลั้นเอาไว้ตั้งแต่ตอนแรกเอ่อล้นขึ้นมา พยายามทำน้ำเสียงให้เป็นปกติที่สุดก่อนจะพูดออกไป

  
       “ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าที่นายทำไปมันก็แค่การฆ่าเวลา ฉันรู้แล้วว่านายไม่ได้รักฉัน ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันจะยังอยู่เกาหลีให้นายเห็นหน้าทำไม ให้ฉันไปอยู่ที่นั่น เผื่ออะไรๆจะดีขึ้น” ภาพตรงหน้าของแบคฮยอนเริ่มเบลอเพราะม่านน้ำตาจนมองไม่เห็นหน้าอีกคน 

       “ฉันจะเดินออกไปจากชีวิตของนายเอง หวังว่าเมื่อฉันกลับมา เราจะไม่ได้เจอกันอีก”

       “ลาก่อน ปาร์ค ชานยอล” เมื่อพูดจบ แบคฮยอนก็หันหลังและเดินออกมา ปล่อยให้น้ำตาร่วงลงสู่พื้นโดยที่ไม่ได้หันกลับไปสนใจคนที่นั่งอึ้งอยู่อีกเลย




       แต่หากแบคฮยอนหันกลับมาสักนิด


.

.

.

.

.



       เขาก็จะเห็นน้ำตาของชานยอล

♔

จริงๆแล้วมันก็คืออินโทรอ่ะแหล่ะ แต่ให้เป็นแชปแรกไปเลย5555555
คิดว่าฟิคเรื่องนี้ดราม่าสินะ อิ___อิ

เรากลับมาแล้วนะ กลับมารีไรท์ ! 55555555
เราหายไปนานมากอ่ะ นานมากจริงๆ
เดี๋ยวจะเดินสายโปรโมทฟิคต่อละ
เดี๋ยวดราจะเปิดฟิคก็อตเซบึนเรื่องใหม่นะ- w - #เรื่องนี้ยังไม่จบเลยไอบ้า
5555555 เอาเป็นว่าเรื่องนั้นเข้มข้นละก็สนุกกว่าแน่นอน !
ฝากติดตามด้วยนะคะะ จุ้บๆ <3