[FIC]SHINee 2Min:Hieina ' ไฮอินะ 'ดอกไม้ขาวแห่งบัลลังก์มังกร

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 : พิธีศักดิ์สิทธิ

Part1:พิธีศักดิ์สิทธิ

ดื่มหนี่งจอกให้กับความหลังที่จะจากไป 
ความเดียวดายอยู่ใกล้ เพียงรับรู้
ฉันยืนอยู่หลังประตูแสร้งทำเป็นว่าเธอยังไม่จากไป
หนทางแสนไกล… แท้ที่จริงฉันเลือกเอง

แม้จะไม่ใช่บรรยากาศของฤดูหนาวของเมืองเซี่ยงไฮ้ แต่เหล่ามวลไม้กำลังโอดครวญคล้ายกับถูกความหนาวเย็น
อันไร้ที่มาเสียดแทง ท้องฟ้าหากเคยสดใส กลับเปล่งประกายความหม่นหมองเล็กๆ 

เหล่าขบวนรถราคาแพงแล่นมาอย่างช้าๆ ผ่านเส้นทางยาวที่รายล้อมไปด้วยผู้คนนับหมื่นที่แต่งกายด้วยชุดสีขาวและสีดำ
ทั้งสองข้างทาง หน้าตาของพวกเขาดูเศร้าสร้อย ทุกสายตาจับจ้องไปที่ขบวนรถดังกล่าว การเดินทางยาวไกลสิ้นสุดลง 
ประตูรถถูกเปิดโดยชายหนุ่มหลายสิบคนที่ยืนรอทำหน้าที่อยู่ก่อนแล้ว แขกที่มาถึงก้าวลงจากรถอย่างสงบเงียบ 
ก่อนจะยืนเรียงแถวหน้ากระดานตามความสำคัญของตน 


รถยนต์ที่ทำหน้าที่เสร็จสิ้นถูกเคลื่อนออกไปจากงาน รถยนต์สีดำสนิทอีกคันค่อยๆแล่นผ่านเข้ามาเป็นคันสุดท้าย ทุกสายตาจดจ้อง
ไปที่มันมากยิ่งกว่าครั้งใด ทันทีที่รถจอดนิ่งสนิท ปรากฏกายของชายหนุ่มในชุดสีดำ เขายืนนิ่งครู่หนึ่ง ทุกชีวิตในบริเวณนั้นรวมถึง
เหล่าบุคคลที่ยืนเรียงแถวหน้ากระดานอย่างเรียบร้อย โค้งคำนับให้แก่การมาเยือนของบุคคลสุดท้ายอย่างพร้อมเพรียง

ชายหนุ่มค่อยๆก้าวไปยังหนทางที่ถูกตกแต่งด้วยดอกไม้สีขาวนวล เขาไม่อาจสัมผัสได้ถึงความหอมหวานของมันอย่างที่คุ้นเคย 
ในขณะที่เยื้องกายผ่านมัน ก่อนจะสิ้นสุดที่รูปขนาดใหญ่ ที่อยู่ตรงกลางปลายหนทางดอกไม้ขาวเหล่านั้น 
เขาโค้งคำนับให้บุคคลในภาพ ก่อนที่ผู้คนทั้งหลายจะทำเฉกเช่นเดียวกับเขา


ความรู้สึกของลูกชายไม่อาจถ่ายทอด ท่ามกลางลมหายใจนับหมื่น
หากลมหายใจมลายสิ้นที่อยู่ตรงหน้าคงเข้าใจเนื้อแท้ของมันได้ชัดเจน



ผู้หญิงในภาพยังคงยิ้มให้กับเขาอย่างที่คุ้นเคย รอยยิ้มหวานยังคงอบอุ่นไม่แปรเปลี่ยน ทุกชีวิตสงบนิ่ง 
ก่อนจะเคลื่อนเข้าสู่พิธีของงานตามที่มันควรจะเป็น











กลิ่นอายของความเดียวดาย ยังคงทำร้ายฉันไม่แปรเปลี่ยน
แม้ดอกไม้ก็ไม่อาจมีแรงกำลัง ทอดความหอมให้ใครได้สัมผัส

เธอยังคงแน่นิ่ง ราวกับจะทิ้งฉันไว้เพียงลำพัง
'อี้เสี่ยวหมาน' ความงดงามของเธอจะสถิตในใจฉัน นิรันดร์กาล…































คฤหาสน์หลังใหญ่ได้ต้อนรับการมาเยือนของบุคคลสำคัญอีกครั้ง ชายหนุ่มรับการเคารพและต้อนรับจากบรรดาแม่บ้าน
และพนักงานนับร้อย ก่อนจะแยกตัวออกมาพร้อมกับชายอีกสองคน



มังกรสีฟ้ากำลังแสดงความยิ่งใหญ่และอำนาจอยู่รอบกาย แม้จะเป็นเพียงภาพวาดและรูปปั้น แต่ก็รับรู้ได้ถึงความน่าเกรงขาม 
ศิลปะจีนกำลังถ่ายทอดความวิจิตรให้เขา การตกแต่งภายในของคฤหาสน์ล้วนเป็นความงามของศิลปะจีนล้วนๆ 
ทันทีที่ก้าวไปถึงขั้นสุดท้ายของบันได เขายืนนิ่งมองภาพของชายสูงวัยในกรอบทอง ก่อนจะเคลื่อนสายตามองภาพที่อยู่ถัดไป
ทั้งสองข้างนับสิบภาพซึ่งล้วนเป็นภาพของบุรุษ ยกเว้นรูปขวาสุดอันเป็นภาพของสตรี


“คุณชายแทมินคงจำได้ ตรงกลางนั้นรูปนายท่านเหวินซาน ผู้ก่อตั้งพรรค ส่วนทั้งสองข้าง ก็ล้วนเป็นรูปของหัวหน้าพรรคทุกรุ่น 
รวมถึงคุณแม่ของคุณชาย” ชายวัยกลางคนเอ่ยขึ้น แทมินทราบดีอยู่แล้ว แม้จากจะสถานที่แห่งนี้ไปเนิ่นนาน 
แต่การจดจำบรรพบุรุษของตนเป็นเรื่องที่ไม่สมควรลืมเลือน 









“นี่ห้องของผมใช่มั๊ย เซียวฟง” แทมินเอ่ยขึ้นเมื่อทั้งสามเดินมาหยุดหน้าห้องห้องหนึ่งชายวัยกลางคนพยักหน้ารับ
มือเรียวจึงบิดกลอนประตู เขาหันสายตามายังคนอาวุโสกว่า 

“งั้นเซียวฟงกับคิบอมจะไปทำอะไรก็ไปเถอะ ผมขอพักผ่อน” เซียวฟงพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย แต่สายตายังคงแสดงความห่วงใย 
ในคุณชายตัวเล็กของตน คิบอมยังยืนอยู่ที่เดิม มองหน้าแทมินด้วยความอาทรณ์ อีกฝ่ายพยักหน้าให้รับรู้และเข้าใจเพียงสองคน
คิบอมจึงเดินจากไปพร้อมกับบิดา





แทมินถอดเสื้อสีดำตัวนอกออก ก่อนจะทิ้งมันลงกับเตียงสี่เสาหลังใหญ่ ร่างบางทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่ม เปลือกตาปิดลง 
หยาดน้ำใส ไหลริน เขาปลดปล่อยอารมณ์และทุกความรู้สึกออกมาอย่างไม่มีใครรับรู้ เขาไม่อาจรับมือ
กับความรู้สึกที่ถาโถมอย่างโหดร้าย ความหลังทั้งก่อนยังคงตามวนเวียนไม่เลิก



ภาพวันวานสีเทาฉายชัดในความรู้สึก ผู้เป็นแม่ยังคงอ้าแขนรอรับลูกที่แสนอ่อนแอ ลูกชายตัวเล็กยังออดอ้อนคลอเคลียผู้เป็นแม่ไม่เลิกรา แม้มือกร้านจะผ่านการจับอาวุธเยี่ยงชายชาตรี แต่มือนั้นไซร้ที่เคยไกวเปลแต่ก่อนมา ยังคงนุ่มนวลและปลอดภัยเหนือมือคู่ใดในโลก





น้ำใสใสยังคงไหลเป็นทางไม่มีหยุด จิตใจบอบบางกำลังจะไร้สิทธิที่จะอ่อนแอ หลายชีวิตยังคงต้องการผู้นำ 
สายเลือดอันเข้มข้นที่ไหลเวียนในตัวเขากำลังจะผงาดความเข้มแข็ง 


ความรับผิดชอบ ความซื่อสัตย์ อำนาจ ชื่อเสียง ชีวิตอีกนับพันที่ถูกมือบางของเขากอบกุม 















… แม้เสียงแห่งความสุขจากความรักที่หวานละมุนกำลังเรียกเขาให้กลับไป… แต่กลับทำได้แค่เพียงปฏิเสธมัน

























‘ชีวิตของนายไม่ได้มีเพียงแค่ตัวนาย นายยังมีอีกหลายชีวิตที่ต้องแบกเอาไว้ มันคงจะหนักเกินไปถ้านายจะแบกพี่ไว้อีกคน’





























ชเว มินโฮ


































ถึงตอนนี้ที่เราแยกทาง แม้คำร่ำลาก็ไม่ทันได้เอ่ย





































เม้งงงง เม้งงง



เสียงระฆังทองดังกังวาน ปลุกเหล่าสาวงามนับร้อยชีวิตให้ตื่นขึ้น ดอกไฮอินะหลายร้อยกิโลถูกน้ำมาต้มกับน้ำบริสุทธิ์ 
บรรดาสาวงามก้าวลงในอ่างไม้ขนาดย่อมของตน ดอกไฮอินะสีขาวนวลอีกส่วนยังคงลอยล่องส่งกลิ่นหอม 
แม้จะถูกตัดจากต้นมาหลายชั่วโมงแล้ว 


หลังการชำระร่างกายตามพิธีกรรมที่พึงปฏิบัติ เหล่าสาวงามก็ผลัดกันแต่งกายด้วยชุดจีนสีขาวฟ้าอย่างเร่งรีบ 
และเมื่อการเตรียมตัวเสร็จสิ้นหญิงสาวทั้งหลายก็แยกย้ายไปตามหน้าที่ของตน













อ่างไม้ขนาดใหญ่ถูกบรรจุด้วยน้ำบริสุทธิ์ที่ถูกต้มผสมดอกไฮอินะสองอ่างเคียงคู่กัน กลิ่นหอมของมันยังคงฟุ้งอย่างน่าหลงใหล 
สาวงามสองคนที่ผ่านการชำระร่างกายมาแล้วกำลังโรยดอกไฮอินะอีกส่วน ที่เพิ่งถูกตัดจากต้นหมาดๆ ลงในอ่างทั้งสอง 
ก่อนจะกลับไปยืนในตำแหน่งของตน 



ชายหนุ่มสองคนเดินเข้ามาภายในห้องที่หอมหวนแห่งนั้น บรรดาชายผู้ติดตามทำได้เพียงรอคอยอยู่ข้างนอก
ชายหนุ่มทั้งสองหยุดยืนที่อ่างของตน ก่อนจะยกแขนทั้งสองข้างขึ้น หญิงสาวที่ยืนถือถาดไม้รออยู่สองคนรับเอาชุดคลุมสีฟ้า
ที่ถูกถอดออกจากร่างของชายทั้งสองโดยหญิงสาวอีกสองคน เหลือเพียงผ้าพันรอบเอวสีขาวที่พอปกปิดร่างกาย




คนทั้งสองก้าวลงไปในอ่างน้ำที่ถูกเตรียมไว้ พิธีอันศักดิ์สิทธิขั้นตอนแรกดำเนินไปตามอย่างที่มันเคยเป็นมาช้านาน












สองข้างทางพรมสีแดงชายหนุ่มนับร้อยในชุดสีดำเรียบ ยืนเรียงรายอย่างเป็นระเบียบ ทอดยาวไปถึงเหล่าสาวงามที่ยืนแถวยาว 
แทมินและคิบอมในชุดจีนสีน้ำเงินเข้ม เดินตามหญิงสองคนที่เดินนำโปรยกลีบดอกไฮอินะบนพื้นพรมแดง 


เท้าเปล่าสัมผัสถึงความนุ่มนวลของกลีบดอกไม้ขาว หน้าแท่นพิธี หลีเซียวฟง พร้อมกับบรรดาหัวหน้าพรรคมาเฟีย
ในเครือข่ายของหลันหลง ได้ยืนรออยู่ก่อนแล้ว สายตาบางคู่จดจ้องมาที่แทมินอย่างเมินเฉย 
หลายคู่จดจ้องมาด้วยความเหยียดหยาม มีเพียงน้อยที่มองเขาด้วยความชื่นชม 
แทมินเพิกเฉยและละผ่านสายตาเหล่านั้น ก่อนจะหยุดหน้าแท่นพิธีพร้อมกับคิบอม 


ภาพของมังกรสีฟ้าเบื้องหน้าที่กำลังแสดงความยิ่งใหญ่และองอาจ ชายทั้งสองหยิบแก้วน้ำบริสุทธิ์ต้มด้วยเกสรดอกไฮอินะ
ขึ้นดื่ม ก่อนที่หญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงนั้นจะรับไปเก็บ


ชายหนุ่มทั้งสองรับมีดบางจากกล่องสีทองในมือของหญิงสาวอีกสองคน ก่อนจะกรีดเข้าที่ฝ่ามือของตน ของเหลวสีแดงฉานจากฝ่ามือทั้งสองไหลรินลงบนแก้วสีทองใบหนึ่งที่ถูกเตรียมไว้ ใบหน้าหวานไม่แสดงความเจ็บปวดและหวั่นเกรงใดๆ 
หญิงสาวสองคนรับมีดทั้งสองเก็บไว้ในที่ของมันตามเดิมก่อนจะกลับไปยืนในที่ตน 
ผ้าขาวสะอาดจากหญิงสาวอีกสองคนถูกพันไว้ห้ามเลือดจากบาดแผลที่อาจจะไหลรินต่อไป 


หญิงสาวคนหนึ่งเทของเหลวสีแดงในแก้วสีทองแยกออกเป็นสองส่วนในจอกสีทองอีกสองใบที่วางอยู่ตรงนั้น




แทมินและคิมบอมยกจอกสีทองด้วยมือทั้งสองข้างขึ้นดื่มพร้อมกัน

เลือด พี่น้อง มิตรภาพ ความภักดี ความซื่อสัตย์ ถูกหลอมเป็นหนึ่งเดียวกัน


ดื่มหนี่งจอกให้กับความหลังที่จะจากไป

จอกทั้งสองใบถูกยกออกไป ทั้งสองโค้งคำนับให้แก่กัน แทมินก้าวขึ้นไปยังเก้าอี้ที่ตำแหน่งสูงสุด ทิ้งน้ำหนักลงไปบนพื้นไม้นั้น 
ท่อนแขนทั้งสองข้างวางบนพนักอย่างแสดงอำนาจ สายตามองไปยังคนทั้งหลายที่อยู่ ณ ที่นั้น 
แววตานั้นฉายแววความองอาจอย่างเข้มแข็ง 



“ด้วยสายเลือดแห่งข้า ลมหายใจของมังกรสีฟ้า ความศักดิ์สิทธิของไฮอินะ 
หลันหลงจะดำรงด้วยความภักดีจากเรา ตราบสิ้นลมหายใจ”



คิบอมที่ยังคงอยู่เบื้องล่างโค้งคำนับให้แก่เขาอีกครั้ง เหล่าชายที่ยืนเรียง บรรดาสาวงามในสุดสวยสด 
พร้อมทั้งหัวหน้ามาเฟียทุกพรรค โค้งคำนับให้หัวหน้าพรรคคนใหม่อย่างพร้อมเพรียง 

ก่อนที่คิบอมจะประกาศกร้าวว่า





“ด้วยสายเลือดแห่งข้า ลมหายใจแห่งมังกรสีฟ้า ความศักดิ์สิทธิของไฮอินะ 
หลีเจิ้งหมิงจะขอภักดีต่อนายท่าน ตราบสิ้นลมหายใจ”

























TBC







Talk: ลงตอนหนึ่งแล้ว ถ้าอ่านมาถึงตรงนี้แล้ว เมขอขอบคุณมากๆค่ะ ขอบคุณมากจริงๆ มันอาจจะไม่ดีเท่าที่ควร แต่จะพยายามนะคะ มีอะไรสงสัยถามได้เลยนะคะ


หลีเจิ้งหมิง คือ ชื่อจีน ของคิบอมค่ะ ในเรื่องคิบอมเป็นคนจีนแท้ๆ *

หลันหลง : ชื่อพรรคของตระกูลแทมิน แปลว่า มังกรสีฟ้าค่ะ






ขอเม้นบ้างเน้อ สั้นยาวไม่ว่าเลย แต่อยากกำลังใจจริงๆน้า