ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Selected Part 1
Selected Part 1
By : I- See-IIMin
‘ฮยอง ผมจะโสดแล้วนะ’
‘เฮ้ยยยยยยย!!!!! ’
‘ฮยองจะตกใจทำไม?’
‘เอ้าเฮ้ย ไม่ตกใจก็บ้าสิวะ แล้วแฟนนายเค้าทำไรให้’
‘ก็ผมงอน’
‘ว่ะ พูดจริง?’
‘จริ๊งงงงง’
‘แค่งอนเนี่ยนะ?’
‘งอนสุดๆ ต่างหากล่ะฮยอง’
…แฟนบ้า แฟนประสาอะไร ไม่น่ารักเลย…ไม่รักแล้วดีกว่า ชิส์!
พี่จินกิ…คิดว่าผมล้อเล่นสินะ
เห็นแบบนี้… แต่ในใจ
ไม่ได้ตลกเลยนะ
ก็แฟน…ไม่แคร์นิ่
เป็นแฟน… แต่ให้คำตอบกันไม่ได้
…แค่คำถามเดียว
คนเป็นแฟนกันตอบไม่ได้หรือ?
แรกๆ พอทำใจ นานวัน… ยิ่งรู้สึก
หรือเพราะเธอไม่รู้สึก…อะไรเลย?
เอี๊ยดดดดดดดดด…
เสียงเบรกดังเอี๊ยด ลั่น ดังมาจาก รถชอปเปอร์สีน้ำเงินเข้ม ที่ถูกจอดด้วยแรงเบรกของเจ้าของที่แรงเกินพิกัดไปสักหน่อย
เรียกให้เหล่าพนักงานทั้งชายและหญิงที่กำลังจะเดินเข้าไปในอาคารชื่อดัง ต่างหันมามองเป็นตาเดียว
เด็กหนุ่มในชุดเสื้อวอร์มสีเหลือง กางเกงตัวใหญ่โคร่งสีน้ำตาล รองเท้าผ้าใบสีขาวที่ดูเลอะเทอะ นิ้วเรียวค่อยๆ
ปลดล็อคหมวกกันน็อคสีน้ำเงินเข้มเข้ากับรถคันโปรดของตัวเอง ก่อนจะวางมันไว้ที่กระจกมองข้าง เขาสะบัดกลุ่มผมสีน้ำตาลทอง
ที่ไม่ได้ทรงเพราะการสวมหมวกกันน็อค ให้เข้าที่เข้าทาง ก่อนจะก้าวลงจากรถอย่างกระฉับกระเฉง เจ้าของใบหน้าหวาน
เดินก้าวขาอย่างรวดเร็วโดยไม่ได้แคร์เหล่าสายตาที่มองตามเขาอย่างพิจารณา
ทันทีที่เด็กหนุ่มหายเข้าไปในลิฟท์ เสียงซุบซิบนินทาก็ดังขึ้นเป็นพัลวัน
“ น่ารักอ่ะเธอ”
“น่ารักมากเลยต่างหากล่ะยะ”
“ใครอ่ะเธอ น่าจังเลย”
“เอ๊ะ เดี๋ยวนี้เด็กส่งของเขาหน้าตาดีขนาดนี้แล้วเหรอ”
“ใช่เด็กส่งของเหรอ ผิวพรรณดีขนาดนั้น”
“เด็กที่ไหนว่ะ ไม่เคยเห็นหน้า”
“น่ารักจัง ผู้หญิงหรือผู้ชายว่ะ”
“ต๊ายย ถามมาได้ ผู้หญิงสิย่ะ”
“ผู้หญิงที่ไหนขี่รถชอปเปอร์ ห้าวไปมั้ง ฉันว่ายังไงก็ผู้ชาย”
“ฉันว่าผู้หญิง”
“ผู้ชาย”
“อ่ะแฮ่มมม” เสียงกระแอมเบาๆของหญิงสูงวัยคนหนึ่ง
ทำให้เหล่าเจ้าของเสียงเล็กเสียงน้อยต้องปิดปากของตัวเอง ก่อนจะทำหน้าสำนึกผิด
“นี่ ไม่มีงานทำหรือยังไงกัน มานินทาเจ้านายกันอยู่ได้” บรรดาพนักงานที่ชอบสอดรู้สอดเห็นเป็นทุนเดิมมองหน้ากันไปมา
ใครกันเจ้านาย?
“เฮ้ออออ” หญิงสูงวัย ถอนหายใจให้กับความซื่อบื้อของเหล่าพนักงาน
“ที่พวกหล่อนเห็นกันน่ะ คุณอี แทมิน น้องชายแท้ๆของคุณอี จินกิ และตอนนี้ก็มาเป็นรองประธานบริษัท
ที่พวกหล่อนกินเงินเดือนกันอยู่นี่ล่ะยะ”
“ห๊าาาา รองประธาน”
เด็กคนเมื่อกี๊เนี่ยนะ?
…แทมินเบื่อ เบื่องาน เบื่อแฟน เบื่อพี่ชาย…อีจินกิ
เป็นถึงประธานบริษัท …แต่งานน่ะ
ถึงมือท่านรองประธานอีแทมิน ทุกทีสิ
มีเหตุผลข้อเดียวที่อีจินกิให้… “ แทมิน นายเพิ่งเรียนจบหมาดๆ ต้องเรียนรู้ไว้เยอะๆ”
ให้ตายเถอะ… พี่ชาย...นะพี่ชาย
“ท่านรองคะ มีคนมาขอสมัครงานค่ะ”
ทันทีที่วางปากกาจากการเซ็นต์เอกสารตรงหน้า ความรู้สึกโล่งกำลังจะเข้ามาเยือน แต่ไม่ทัน …
เสียงหวานของเลขาสาว กลับมาทำให้คิ้วสองข้างบนใบหน้าหวานขมวดเป็นปม
…สมัครงาน?
…กับท่านรองประธานเนี่ยนะ
ไม่ใช่งานของฝ่ายบุคคลหรอกเหรอ?
ทำไมจินกิไม่บอก?
ก๊อก ก๊อก ก๊อก…
ประตูไม้สีน้ำตาลหม่นเข้ม ค่อยๆเปิดออกช้าๆ ตามแรงที่ผลักมันเข้ามา คนที่นั่งอยู่ในห้องเพ่งสายตาไปที่การเคลื่อนไหวของมัน
ใครกัน?
สำคัญมากเหรอ …สมัครงานกับท่านรองประธาน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
หน้าตามันเป็นยังไงนะ คนสำคัญเนี่ย
ประตูไม้เปิดออก พอสำหรับให้ใครบางคนแทรกตัวเข้ามา…
สำคัญ…จริงๆด้วย
“สวัสดีครับท่านรองประธาน ผม ชเว มินโฮ ขอสมัครเป็นแฟนคุณอี แทมินครับ”
ห๊าาาา !!
….
แรงได้อีกนะ … พ่อคนสำคัญ!!
คนสำคัญที่ว่าโน้มตัวโค้งให้
‘ท่านรองประธาน’ ในฐานะ ‘คนมาสมัครงาน’
การกล่าวทักทายพร้อมแนะนำตัวและจุดประสงค์ของตัว จนเสร็จสรรพ น้ำเสียงแน่น ขรึม มั่นใจ แบบนั้น…
เตรียมตัวมาดีสินะ ถือว่าพร้อม แต่ท่านรองไม่เคยรับสมัครงานหรอกนะ
และที่สำคัญตอนนี้…ท่านรองประธาน น่ะ อึ้งอยู่!
…จะเอายังไงดีล่ะ
แทมินไม่ได้ตอบรับอะไร แต่แขกคนสำคัญที่ว่า ก็ถือวิสาสะนั่งลงหน้าท่านรอง…หน้าตาเฉย
…สำคัญตัวมากไปล่ะ
“ผมได้ยินว่าคุณอีแทมินกำลังจะเลิกกับแฟน ผมก็เลยมาขอสมัครเป็นแฟนใหม่คุณอีแทมินครับ”
อีจินกิ!!
TBC
By : I- See-IIMin
‘ฮยอง ผมจะโสดแล้วนะ’
‘เฮ้ยยยยยยย!!!!! ’
‘ฮยองจะตกใจทำไม?’
‘เอ้าเฮ้ย ไม่ตกใจก็บ้าสิวะ แล้วแฟนนายเค้าทำไรให้’
‘ก็ผมงอน’
‘ว่ะ พูดจริง?’
‘จริ๊งงงงง’
‘แค่งอนเนี่ยนะ?’
‘งอนสุดๆ ต่างหากล่ะฮยอง’
…แฟนบ้า แฟนประสาอะไร ไม่น่ารักเลย…ไม่รักแล้วดีกว่า ชิส์!
พี่จินกิ…คิดว่าผมล้อเล่นสินะ
เห็นแบบนี้… แต่ในใจ
ไม่ได้ตลกเลยนะ
ก็แฟน…ไม่แคร์นิ่
เป็นแฟน… แต่ให้คำตอบกันไม่ได้
…แค่คำถามเดียว
คนเป็นแฟนกันตอบไม่ได้หรือ?
แรกๆ พอทำใจ นานวัน… ยิ่งรู้สึก
หรือเพราะเธอไม่รู้สึก…อะไรเลย?
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เอี๊ยดดดดดดดดด…
เสียงเบรกดังเอี๊ยด ลั่น ดังมาจาก รถชอปเปอร์สีน้ำเงินเข้ม ที่ถูกจอดด้วยแรงเบรกของเจ้าของที่แรงเกินพิกัดไปสักหน่อย
เรียกให้เหล่าพนักงานทั้งชายและหญิงที่กำลังจะเดินเข้าไปในอาคารชื่อดัง ต่างหันมามองเป็นตาเดียว
เด็กหนุ่มในชุดเสื้อวอร์มสีเหลือง กางเกงตัวใหญ่โคร่งสีน้ำตาล รองเท้าผ้าใบสีขาวที่ดูเลอะเทอะ นิ้วเรียวค่อยๆ
ปลดล็อคหมวกกันน็อคสีน้ำเงินเข้มเข้ากับรถคันโปรดของตัวเอง ก่อนจะวางมันไว้ที่กระจกมองข้าง เขาสะบัดกลุ่มผมสีน้ำตาลทอง
ที่ไม่ได้ทรงเพราะการสวมหมวกกันน็อค ให้เข้าที่เข้าทาง ก่อนจะก้าวลงจากรถอย่างกระฉับกระเฉง เจ้าของใบหน้าหวาน
เดินก้าวขาอย่างรวดเร็วโดยไม่ได้แคร์เหล่าสายตาที่มองตามเขาอย่างพิจารณา
ทันทีที่เด็กหนุ่มหายเข้าไปในลิฟท์ เสียงซุบซิบนินทาก็ดังขึ้นเป็นพัลวัน
“ น่ารักอ่ะเธอ”
“น่ารักมากเลยต่างหากล่ะยะ”
“ใครอ่ะเธอ น่าจังเลย”
“เอ๊ะ เดี๋ยวนี้เด็กส่งของเขาหน้าตาดีขนาดนี้แล้วเหรอ”
“ใช่เด็กส่งของเหรอ ผิวพรรณดีขนาดนั้น”
“เด็กที่ไหนว่ะ ไม่เคยเห็นหน้า”
“น่ารักจัง ผู้หญิงหรือผู้ชายว่ะ”
“ต๊ายย ถามมาได้ ผู้หญิงสิย่ะ”
“ผู้หญิงที่ไหนขี่รถชอปเปอร์ ห้าวไปมั้ง ฉันว่ายังไงก็ผู้ชาย”
“ฉันว่าผู้หญิง”
“ผู้ชาย”
“อ่ะแฮ่มมม” เสียงกระแอมเบาๆของหญิงสูงวัยคนหนึ่ง
ทำให้เหล่าเจ้าของเสียงเล็กเสียงน้อยต้องปิดปากของตัวเอง ก่อนจะทำหน้าสำนึกผิด
“นี่ ไม่มีงานทำหรือยังไงกัน มานินทาเจ้านายกันอยู่ได้” บรรดาพนักงานที่ชอบสอดรู้สอดเห็นเป็นทุนเดิมมองหน้ากันไปมา
ใครกันเจ้านาย?
“เฮ้ออออ” หญิงสูงวัย ถอนหายใจให้กับความซื่อบื้อของเหล่าพนักงาน
“ที่พวกหล่อนเห็นกันน่ะ คุณอี แทมิน น้องชายแท้ๆของคุณอี จินกิ และตอนนี้ก็มาเป็นรองประธานบริษัท
ที่พวกหล่อนกินเงินเดือนกันอยู่นี่ล่ะยะ”
“ห๊าาาา รองประธาน”
เด็กคนเมื่อกี๊เนี่ยนะ?
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
…แทมินเบื่อ เบื่องาน เบื่อแฟน เบื่อพี่ชาย…อีจินกิ
เป็นถึงประธานบริษัท …แต่งานน่ะ
ถึงมือท่านรองประธานอีแทมิน ทุกทีสิ
มีเหตุผลข้อเดียวที่อีจินกิให้… “ แทมิน นายเพิ่งเรียนจบหมาดๆ ต้องเรียนรู้ไว้เยอะๆ”
ให้ตายเถอะ… พี่ชาย...นะพี่ชาย
“ท่านรองคะ มีคนมาขอสมัครงานค่ะ”
ทันทีที่วางปากกาจากการเซ็นต์เอกสารตรงหน้า ความรู้สึกโล่งกำลังจะเข้ามาเยือน แต่ไม่ทัน …
เสียงหวานของเลขาสาว กลับมาทำให้คิ้วสองข้างบนใบหน้าหวานขมวดเป็นปม
…สมัครงาน?
…กับท่านรองประธานเนี่ยนะ
ไม่ใช่งานของฝ่ายบุคคลหรอกเหรอ?
ทำไมจินกิไม่บอก?
ก๊อก ก๊อก ก๊อก…
ประตูไม้สีน้ำตาลหม่นเข้ม ค่อยๆเปิดออกช้าๆ ตามแรงที่ผลักมันเข้ามา คนที่นั่งอยู่ในห้องเพ่งสายตาไปที่การเคลื่อนไหวของมัน
ใครกัน?
สำคัญมากเหรอ …สมัครงานกับท่านรองประธาน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
หน้าตามันเป็นยังไงนะ คนสำคัญเนี่ย
ประตูไม้เปิดออก พอสำหรับให้ใครบางคนแทรกตัวเข้ามา…
สำคัญ…จริงๆด้วย
“สวัสดีครับท่านรองประธาน ผม ชเว มินโฮ ขอสมัครเป็นแฟนคุณอี แทมินครับ”
ห๊าาาา !!
….
แรงได้อีกนะ … พ่อคนสำคัญ!!
คนสำคัญที่ว่าโน้มตัวโค้งให้
‘ท่านรองประธาน’ ในฐานะ ‘คนมาสมัครงาน’
การกล่าวทักทายพร้อมแนะนำตัวและจุดประสงค์ของตัว จนเสร็จสรรพ น้ำเสียงแน่น ขรึม มั่นใจ แบบนั้น…
เตรียมตัวมาดีสินะ ถือว่าพร้อม แต่ท่านรองไม่เคยรับสมัครงานหรอกนะ
และที่สำคัญตอนนี้…ท่านรองประธาน น่ะ อึ้งอยู่!
…จะเอายังไงดีล่ะ
แทมินไม่ได้ตอบรับอะไร แต่แขกคนสำคัญที่ว่า ก็ถือวิสาสะนั่งลงหน้าท่านรอง…หน้าตาเฉย
…สำคัญตัวมากไปล่ะ
“ผมได้ยินว่าคุณอีแทมินกำลังจะเลิกกับแฟน ผมก็เลยมาขอสมัครเป็นแฟนใหม่คุณอีแทมินครับ”
อีจินกิ!!
TBC
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น