คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ภารกิจซ่อนรัก 2 50%
ภารกิจซ่อนรัก 2
“พี่กร แม่อาการเป็นอย่างไรบ้างค่ะ”
“ก็เหมือนเดิมนะลิน ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง แล้วลินล่ะ ได้ข่าวว่าฝึกงานเป็นไงบ้าง”
“ก็ดีค่ะ แต่ก็” ลิลินต้องหยุดคำพูดไว้แค่นั้น เมื่อนึกถึงหน้าเจ้านายหนุ่มจอมฉวยโอกาส
“แต่ก็อะไรเหรอ”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แต่ว่าช่วงนี้ลินคงจะมาหาแม่บ่อยๆไม่ได้แล้วนะค่ะ”
“มีอะไรหรือเปล่าบอกพี่ได้นะ”
“เปล่าหรอกค่ะ พอดีลินทำงานพิเศษให้กับที่ฝึกงานด้วยค่ะ แล้วกว่าจะเลิกงานก็เย็นมากแล้ว มาไม่ทันเวลาเยี่ยมไข้นะค่ะ”
“แค่นี้เอง ไม่เป็นไรหรอก ถ้าพี่อนุญาตลินก็มาเยี่ยมได้ตลอดเลยนะ”
“แหมพี่กรก็ อย่างนี้ไม่ผิดกฎโรงพยาบาลแย่เหรอค่ะ”
ฐิติกรได้แต่หัวเราะ ในท่าทางของลิลินที่ทำเหมือนเด็กที่ทำความผิด ที่เขายอมผิดกฎโรงพยาบาลเพราะเห็นใจ เขาแอบชอบลิลินมาตั้งแต่สมัยมัธยมและได้สารภาพไปแล้วแต่โดนปฏิเสธมาแล้ว แต่หมอกรก็ยังคอยเป็นห่วงและดูแลลิลินมาตลอดในฐานะพี่ชายเท่านั้น
“ลิน เอาอย่างนี้ไหม เดี๋ยวตอนเย็นทุกวันพี่จะไปรับมาเยี่ยมแม่ ลินจะได้มาทันเวลาเยี่ยมไง”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ลินเกรงใจ แล้วกว่าจะเลิกงาน รบกวนพี่กรเปล่าๆ”
“รบกวนอะไร พี่รู้ว่าลินเป็นห่วงแม่มาก พี่อยากทำอะไรเพื่อลินบ้างก็เท่านั้น”
“โถ่พี่กร พูดแบบนี้อีกแล้ว ทำเพื่อลินอะไรกันค่ะ”
“ก็ทำเพื่อลินในฐานะพี่ชายที่แสนดีไง” พี่ชายที่แสนดี ฐานะที่เขาไม่ค่อยจะเต็มใจจะยอมรับสักเท่าไหร่ แต่หากมีใครที่ลิลินรัก แล้วรักลิลินเขาก็ยอม ยอมเป็นพี่ชายที่แสนดีต่อไปและตลอดไป เพราะยังไงนอกจากพี่ชายแล้วเขาคงเลื่อนฐานะอื่นไม่ได้
“ก็ได้ค่ะ ลินต้องขอบคุณพี่กรจริงๆนะค่ะ ทั้งเรื่องของแม่ด้วย ถ้าไม่ได้พี่กรคอยช่วยลิน ลินก็ไม่รู้จะทำยังไง”
“ไป งั้นวันนี้ให้พี่ชายคนนี้ไปส่งที่ห้องพักนะ”
นี่ฉันเริ่มฝึกงานมาเกือบจะสามอาทิตย์แล้ว แต่ทำไมไม่ยอมให้ทำอย่างอื่นไร เหมือนวันแรกเลย ถ้าไม่มีงานให้ฝึกแล้วจะรับนักศึกษาฝึกงานทำไมกันนะ พอถามพี่นุชว่ามีอะไรให้ช่วยทำไหม ก็บอกว่าไม่มี สงสัยจะยังไม่ไว้ใจแน่นอน ก็เป็นแค่นักศึกษาฝึกงานนี่นะ
ฉันว่าการที่ฉันไปทำงานให้คุณภัทรจอมฉวยโอกาสน่าจะเป็นการฝึกงานมากกว่านะ แถมยังได้เงินค่าจ้างอีกด้วย
“คุณภัทรค่ะ ลินวางแฟ้มเอกสารไว้ตรงนี้นะค่ะ ลินตรวจดูหมดแล้ว ลินว่าเหมือนเงินมันหายไป เอ่อหมายถึงว่ามัน่าจะถูกโอนไปบัญชีอื่นด้วยนะค่ะ” จากที่ฉันตรวจดูบัญชีพวกนั้น ตัวเลขในบัญชีมันชอบกล เหมือนถูกโอนไปที่อื่นยังไงยังงั้นแหละ เพราะถ้าดูแบบเผินๆก็เหมือนปกติ แต่ถ้ามาตรวจดูอย่างละเอียดแล้ว ก็น่าจะเรียกได้ว่ามีการโกงแน่นอน
“อืม ฉันก็คิดว่าน่าจะเป็นตามที่เธอบอก แต่มันถูกโอนไปไหน เท่านั้นแหละที่ฉันต้องดูให้แน่ใจ”
“หมายความว่าไงค่ะ คุณภัทรรู้เหรอค่ะว่าถูกโอนไปที่ใคร”
“ก็ไม่แน่ใจไง เลยต้องตรวจดูให้ชัดก่อน”
“แล้วใครค่ะ บอกได้ไหม” นี่ฉันเริ่มจะสงสับมากขึ้นแล้วนะ มันอึดอัดมากรู้ไหมที่ต้องมานั่งทำงาน แบบคนที่ไม่รู้อะไรเลย มีหน้าที่ทำตามคำสั่งเท่านั้น เฮ้อ มีเหรอที่เขาจะบอก นอกจากคำว่า “ความลับ” ไม่น่าถามในสิ่งที่รูธ้อยู่แล้วเลยลินเอ้ย
“ค่ะ ความลับ งั้นเชิญคุณภัทร อยู่กับความลับไปแล้วกันนะค่ะ รู้อยู่คนเดียวนะแหละดีแล้ว เผื่อเกิดเรื่องอะไรที่เสี่ยงอันตรายขึ้นมา ลินจะได้รอดไงค่ะ” นั่นสิปล่อยไว้แบบนี้ดีแล้ว ไม่ร้ปกปิดอะไรไว้กันแน่
“งั้นวันนี้ลินขอตัวล่ะค่ะ หมดเวลาทำงานแล้ว”
“อืม รีบกลับได้แล้ว ฉันจะได้อยู่กับความลับของฉันต่อ 2 คน จะได้ไม่มีใครมารบกวนไง”
บ้า คนแบบนี้ก็มีด้วยพูดประชดขนาดนี้แล้วยังจะมากวนใส่อีก ถ้าไม่ติดว่าได้ค่าจ้างล่ะก็ จะไม่มานั่งทำงานให้แบบนี้หรอก
“อ้าวพี่กรมาเร็วจัง รอนานไหมค่ะ”
“เพิ่งมาเอง ไปกันเถอะ เดี๋ยวจะไม่ทันเวลาเยี่ยมอีก”
ตอนนี้ผมเริ่มแน่ใจแล้วว่านิธิศกุลประธานคนปัจจุบันที่รักษาการแทน หรือคุณอาแท้ๆของผมฉ้อโกง ยักยอกเงินส่วนหนึ่งเข้าบัญชีของตนเอง ตอนแรกที่ทนาย อนันต์ ซึ่งเป็นทนายที่ได้รับมอบหมายจัดการเรื่องมรดกของคุณปู่นั้นบอกมา ผมก็ไม่เชื่อ เลยต้องเข้ามาทำงานในบริษัทโดยการอ้างว่าเป็นญาติของทนายอนันต์ เพราะที่นี่ไม่มีใครรู้จักหรือเคยเห็นหน้าผม เพราพ่อได้พาผมไปเมืองนอกตั้งแต่เด็กๆและไม่เคยกลับมาที่นี่อีกเลย
ผมรู้ว่ามันเสี่ยงมากที่ทำอะไรแบบนี้ และการที่ยิ่งมีคนมาเกี่ยวข้องมากเท่าไหร่ก็ยิ่งอันตรายมากขึ้นเท่านั้นหากคุณอาท่านรู้ว่าผมกำลังตรวจสอบท่านอยู่ ท่านคงจะไม่ปล่อยไว้เฉยๆแน่
ผมจึงไม่ต้องการให้ใครมารับรู้เรื่องนี้มากไปกว่านี้ ใช่ลิลิน ผมก็ไม่ได้ตั้งใจจะให้เธอต้องมารู้อะไรแบบนี้ แต่เธอเป็นคนฉลาดมากแค่ผมบอกให้ตรวจดูบัญชี ไม่ได้บอกรายละเอียดอื่น แต่เธอก็รู้ทันที่ว่าบัญชีนั่นตัวเลขมันไม่เป็นจริง ตามที่เป็นอยู่ ผมเลยไม่ต้องการให้เธอรู้อะไรมากกว่านี้ เป็นความลับนะดีแล้ว
“ค่ะ ๆ พี่กรรอแปปเดียวนะค่ะลินกำลังจะลงไปแล้ว” อะไรกันพี่กรนี่ใคร ผมได้ยินชื่อนี้มาหลายวันแล้วนะ เดี๋ยวนี้มีคนมารับมาส่งเลยเหรอ
“คุณภัทร ลินกลับนะค่ะ”
“อืม รบไปเถอะเดี๋ยวพี่กรของเธอจะรอ”
“คุณแอบฟังลินเหรอค่ะ” โถ่แม่คุณเล่นพูดเสียงดังขนาดนั้นใครจะไม่ได้ยินกันเล่า
“เปล่า เอไม่คิดเหรอว่าเธอพูดเสียงดังเกินไปนะ”
“นั่นแหละค่ะ ไม่มีมารยาท”
“ใครกันแน่นี่มันห้องฉันนะ แล้วฉันก็เป็นเจ้านายด้วย ไม่เกรงใจกันแล้วยังจะมากล่าวหาฉันอีก”
“โอ้ย ลินไม่เถียงแล้วค่ะ ลินรีบ ขืนเถีงกับคุณภัทรคืนนี้ก็ไม่จบหรอก”
“รู้ได้ไง ยังไม่ลองเลย ว่าไงล่ะ สนใจจะลองไหมล่ะ แล้วมาดูกันว่าคืนนี้จะจบหรือเปล่า”
“บ้าๆๆ ลามก หื่นกาม ไม่เอาด้วยหรอก” ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ขอดูหน่อยสิพี่กรที่ว่าเนี่ยหน้าตาเป็นยังไงได้ยินพี่กรค่ะ พี่กรขามาสามสี่วันแล้วยังไม่เห็นหน้าสักที
“อ้าวแล้วนี่คุณภัทรจะตามลินลงมาทำไมค่ะ”
“แค่อยากเห็นหน้าพี่กรของเธอนะ”
“หา คุณภัทรเนี่ยนะ อยากรู้จักพี่กร”
“อ้าวแล้วมันแปลกตรงไหนที่ฉันจะทำความรู้จักกับแฟนของลูกจ้างอย่างเธอไว้นะ”
“พี่กร ไม่ใช่แฟนค่ะ แต่เป็นพี่ชายที่แสนดีต่างหากแล้วก็เป็นคุณหมอด้วยนะค่ะ” พี่ชายที่แสนดีเหรอ คุณหมอด้วยเหรอ ลิลินมีพี่ชายด้วยเหรอเนี่ย อย่างนี้ต้องทำความรู้จักไว้ซะหน่อย เผื่ออะไรๆจะได้ง่ายขึ้น หึๆๆๆ “พี่กร นี่คุณภัทรเจ้านายลินค่ะ”
“สวัสดีครับ หมอกร พี่ชายที่แสนดีของลิลิน”
“อ้อ สวัสดีครับ ฐิติกรครับ”
“ทำไมหน้าตาคุณ2คนเนี่ยไม่เหมือนกันเลยล่ะครับ”
“อ้าวลินไม่ได้บอกเหรอครับ ผมไม่ใช่พี่แท้ๆหรอก เรารู้จักกันมานานแล้ว พอดีผมเป็นรุ่นพี่ลิลินเค้านะครับ”
“อ้อ อย่างนี้เอง” แต่ดูท่าทางแล้วคงอยากจะเป็นมากกว่านั้นใช่ไหมหมอกร
“รีบไปดีกว่าค่ะพี่กร เดี๋ยวจะสายอีก ลินคิดถึงจะแย่แล้ว”
“ครับๆ ไปกัน ผมไปก่อนนะครับคุณภัทร”
“ครับ” อย่างนี้ผมคงจะวางใจได้แล้วที่ลิลินมีคนมารับมาส่ง เผื่อมีอะไรเกิดขึ้นจะได้ช่วยเธอได้ เพราะก่อนหน้าเวลาที่เธอกลับบ้านผมจะแอบตามมาส่งไม่ให้เธอรู้ตัว หรือไม่ก็พาไปส่งที่ห้องพัก เพราะฉะนั้นผมคิดว่าผมต้องรีบสะสางงานนี้ให้เรียบร้อยสักที
คืนนี้มาลงตอน2ให้ก่อนเป็นการขอโทษนะค่ะ
แล้วครึ่งหลังจะตามมา แต่จะไม่รับปากแล้วว่าจะเร็วหรือช้า
กลัวทำไม่ได้ตามที่บอกไว้อีกค่ะ
ความคิดเห็น