คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 6 : สารภาพ
สารภาพ 
ตกลงเมื่อวานที่เขาพูดมันคืออะไรนะ ฉันยังคงคิดไม่ตกกับคำพูดของมยองซู นี่ก็เดทวันสุดท้ายแล้วละ ฉันรู้สึกเสียดาย แต่มันคงดีสำหรับเขา เขาคงเอือมฉันเต็มทีแล้วมั้ง ถึงพูดแบบนั้น อยากลองเข้าข้างตัวเองนะ แต่กลัวไม่เป็นความจริงจะรับไม่ไหวน่ะสิ เฮ้ออออ
“ซูจอง มาทำไรตรงนี้” อูฮยอนเดินผ่านมาเจอฉันจึงถามขึ้น
“...” ไม่รู้จะตอบยังไงดีเลย กรรม - -
งั้นเข้าไปในสตูดิโอกันเถอะ นัมอูชวนฉันให้ตามเขาเข้าไป
“อ้าวว ทำไมนายมากับซูจองได้” ซองจงถาม ในขณะที่ตอนนี้เมมเบอร์ทุกคนอยู่พร้อมหน้า แต่นัมอูมาสายคนเดียว
“ก็เห็นซูจองดูเหม่อๆอยู่หน้าตึก ฉันก็เลยชวนเข้ามา” นัมอูรีบตอบ กลัวคนแถวนี้เข้าใจผิด
ฉันก็ไม่ได้ตอบหรือพูดคุยกับใครเลย ตั้งแต่เข้ามา สบตากับแอลยังไม่ถึงวิ ฉันก็ต้องรีบก้มหน้าก้มตา กลัวเขาจะรังเกียจฉันไปมากกว่านี้ T^T
“วันนี้นะครับ เป็นวันเดทวันสุดท้ายแล้ว ผมและทางทีมงานของเราจะให้อิสระกับเมมเบอร์และผู้โชคดีนะครับ โดยจะปล่อยให้ทุกคนไปช้อปปิ้งกันให้เต็มที่เลย ทางเราจำกัดวงเงินให้คู่ละ หนึ่งล้านวอน”
โหหห ฉันนี่อึ้งไปเลย ไม่น่าจะมีรายการไหนทุ่มทุนสร้างขนาดนี้ อาจจะเป็นเพราะสปอนเซนต์วงอินฟินนิทเยอะแยะด้วยมั้ง
แต่คู่ละหนี่งล้านวอนนี่ไม่น้อยเลยนะ *^*
“ซูจองเธอคิดอะไรอยู่เนี่ย” มยองซูถาม
“กำลังคิดว่าเงินมันเยอะจะเอาไปทำอะไรดี”
แน่นอนฉันยังไม่กล้ามองหน้าเขาแบบเต็มๆเลย เซ็ง...
“เงินแค่นี้ยังซื้อของที่จะให้เธอยังไม่ได้เลย...” มยองซูคงเผลอหลุดปากไป อะไรอ่ะ มีเซอร์พงเซอร์ไพร์ด้วยหรอ ใช่หรือเปล่าไม่รู้ มโนเข้าข้างตัวเองไว้ก่อน
“เอ่อ...คือ.. อยากไปไหนมั้ย วันนี้ฉันตามใจเธอ” มยองซูรีบรวบรวมสติ เกือบไปแล้วมั้ยละ แหม่!!
“เอ๊ะ! งั้นไปกินเค้กกัน แล้วต่อด้วยดูหนัง ร้องคาราโอเกะ เล่นเกม แล้วก็..”
“เห้ยยย พอๆ” เขารีบขัด มยองซูคนเดิมกับมาแล้ว คนละคนกับเมื่อวานเลยแหะ
แต่ฉันก็รู้สึกไม่ดีเหมือนเดิมเลยแหะ
“งั้นวันนี้นายเลือกดิ ไม่งั้นฉันจะไปหมดจริงๆนะ555”
“งั้นวันนี้เราไปเมียงดงกัน” มยองซูออกปากชวน ก็ดีเหมือนกันฉันไม่ค่อยได้ไปเมียงดงนานมากแล้ว เงินไม่มี แฮะๆ -__-
“ไปสิๆ แต่นายต้องเป็นไกด์นำเที่ยวนะ”
“ได้เลยยย” เขาตอบรับพลางเอามือมายีผมฉันเบาๆ เหอะๆ ผมยุ่งมั้ยละ
แต่ไม่รู้ทำไมฉันถึงชอบก็ไม่รู้ -//-
#ที่ตลาดเมียงดง
ในที่สุดก็ถึงสักที วันนี้ไม่มีกล้องจากรายการมาตามตื้อ รู้สึกแปลกๆเหมือนกัน
ไม่รู้ว่าถ้าไม่มีกล้อง นายจะเป็นคนยังไงกันนะ ? มยองซู...
“เธอคิดอะไรอยู่เนี่ย” เขาถามขึ้นเมื่อเห็นฉันยืนเหม่ออยู่ใจกลางเมียงดง
แน่นอนว่าคนเยอะอย่างเช่นทุกวัน
“ห๊ะ เปล่าๆ”
“อ่ะนี่ ของเธอฉันซื้อมาฝาก” มยองซูพูดพร้อมยกโคนไอติมมาให้
ฉันก็รับมากินอย่างสบายใจ ของฟรีก็ดีอย่างเงี้ย 5555
ตลอดทั้งวันของฉันกับมยองซูก็ไม่พ้นการเดินช้อปปิ้ง เข้าร้านนู้นออกร้านนี้
แหงล่ะ ฉันเดินกับมยองซูคนดังย่อมเป็นที่ต้องตาของใครหลายๆคน อิจฉาฉันอ่ะดิ้ อิ__อิ
“นายเดินทั้งวันไม่เหนื่อยบ้างหรอ” ฉันถามเมื่อรู้สึกได้ถึงร่างกายที่กำลังจะหมดแรงในเร็วๆนี้
“เธอเหนื่อยแล้วหรอ แก่แล้วอ่ะดิ”
“บ้าไป นายแก่กว่าฉันอีกนะ” เถียงคนอายุเยอะกว่ามันไม่ดี ก็เขาพูดขัดใจฉันอ่ะ ชิๆๆ
“งั้นเธอไปรอในร้านนี้ก่อน เดี๋ยวฉันไปหาซื้อของใช้ส่วนตัวนิดๆหน่อยๆจะกลับมา”
เขาพูดพลางชี้นิ้วไปที่ร้านคาเฟ่เล็กที่อยู่ไม่ไกล
“โอเค” ฉันทำตามอย่างว่าง่าย วันนี้ฉันเหนื่อยจริงๆ ไม่มีแรงจะไปไหนแล้ว
ขอไปเติมพลังหน่อยแล้วกัน
ฉันเดินเข้าไปในร้าน และแน่นอนเลือกที่นั่งที่ไม่ค่อยมีคนเห็นเท่าไหร่
(เรียกง่ายๆว่าในโซนมุมมืด 555) ไม่อยากทำให้มยองซูเป็นข่าวเสียๆหายๆด้วย ฉันไม่รอช้าที่จะสักอาหารมากินรอเวลาคุณชายจะช้อปปิ้งเสร็จ เฮ้อออ นานเหมือนกันแหะ ฉันแอบหลับได้ไปหลายตื่น จนลืมสังเกตว่าลูกค้าในร้านมีแค่ฉันคนเดียว ยังคงเหลือพนักงานอยู่สองสามคน นี่นายไปซื้อของอะไรเนี่ย ซื้อที่ขั้วโลกหรือไง ช้าเป็นเต่าขนาดนี้
“มาแล้ววววว” นั่นไงไม่ทันขาดคำ เสียงที่คุ้นเคยก็กำลังเดินตรงมาหาฉัน
“นายหายไปไหนมา รอนานมากเลยรู้ป่าว”
ด้วยความอยากรู้อยากเห็นเลยไม่รอช้าที่จะถาม
“คิดถึงสินะ ”
“เอ่อ ซูจอง...มีไรจะให้” มยองซูพูดขึ้น ทำให้ถึงกับชะงักไปเลย
“อะไรหรอ?”
“แบมือสิ” ฉันทำตามอย่างว่าง่าย
“อ่ะ ฉันให้เธอ เธอเป็นเหมือนคริสตัลที่มีค่าของฉัน”
ฉันค่อยๆแบมือออก มันคือแหวนรูปทรงคริสตัลสีใสสลักคำว่า ‘LK’ ข้างในวงแหวน
คือสวยมากกกกก
“ฉันรับไว้ไม่ได้หรอกมยองซู” รีบตอบกลับด้วยความเกรงใจ ราคาน่าจะแพงพอตัวเลยแหล่ะ
“แต่ฉันตั้งใจให้เธอนะ แค่รับไว้ก็พอจะเก็บไว้หรือเอาไปขายก็แล้วแต่เธอเลยมันเป็นของเธอแล้ว” มยองซูนี่หัดพูดจาหน่อมแน้มแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
มยองซูก็ยังสงสัยตัวเองอยู่เลย 55555
เมื่อเห็นซูจองเงียบไป มยองซูเลยเริ่มบทสนทนาต่อ
“ต่อไปฉันจะเรียกเธอว่า คริสตัล ”
“หืมมม ทำไมอ่ะ?”
“เพราะเธอมีค่าสำหรับฉันไง”
“ไอ้คนบ้า คนปากแข็ง สารภาพรักไม่เห็นมีคำว่ารักเลย” คิดแล้วแอบหงุดหงิด
แต่ที่เขาพูดก็ทำให้ฉันเขินได้เหมือนกันนะ -/-
“งั้นเขยิบเข้ามาใกล้ๆสิ” ฉันก็เข้าไปใกล้เขาอีกครั้ง
ทำไมวันนี้ถึงทำตามที่เขาสั่งง่ายจังเนี่ย /-\
.จุ๊บ มยองซูเคลื่อนริมฝีปากหนามาสัมผัสที่แก้มของซูจอง อย่างนิ่มนวล
พร้อมทั้งกระซิบข้างหูเบาๆ
“รักนะครับ”
“อห. มยองซูไอ้บ้า ไอ้โรคจิต คนฉวยโอกาส” ฉันรัวคำด่าสารพัด ก็ดูทำเข้า แก้มฉันนี่ไม่เคยมีชายใดได้สัมผัสเลยนะ แงงงงง้ ><
“เรียกพี่แอลนะน้องคริสตัล” มยองซูยังแซวไม่เลิก
เมื่อเห็นอีกฝ่ายเขินตัวจะบิดเป็นเกลียวแล้ว 5555
คิมมยองซูวันนี้นายกินอะไรผิดสำแดงมาเนี่ย จากที่งัวเงียอยู่ตาสว่างทันที งืมมม -/- สรุปคือที่หลบหน้ากัน เพราะกลัวหวั่นไหวสินะ คึคึ เดทวันสุดท้ายเป็นอะไรที่ฟินมากกกกก ไม่มีกล้องทีมงานสักตัว เรื่องทั้งหมดที่เขาพูดเป็นเรื่องจริง ฉันไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย ??? กรี๊ดแปบ มยองซูคนบ้า ไม่ใช่สิ ต้องเรียก ‘พี่แอลของน้องตัล’ >/////<
______________________________________________________
มาอัพแล้วนะเตง
เราห่างหายไปนานเลย
ซอรี่ๆนะ ตอนนี้ฟินมั้ยอ่ะ
เม้น & ติชมได้ครัช
เลิฟยูออ <3
ความคิดเห็น