คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ห้า ดวงดาว
ฮินะรู้สึกตัวและค่อย ๆ ลืมตาขึ้น เธอสลึมสลืออยู่สักพัก ถึงรู้สึกตัวอย่างเต็มที่ ฮินะมองเข้าไปในถ้ำ ซึ่งถ้ำแห่งนี้เป็นถ้ำที่มืดมากแต่ตอนนี้ฮินะชินกับความมืดและสามารถมองในความมืดได้ ฮินะเริ่มออกเดินเข้าไปตามทางถ้ำซึ่งมีพวกหินงอกที่ขวางทางอยู่เท่านั้น ยิ่งเดินหินงอกเริ่มมีมากขึ้นทำให้เธอต้องระวังตัวและค่อย ๆ เดินเพื่อความปลอดภัย ฮินะเดินเข้ามาลึกเรื่อย ๆ จนในที่สุดก็ไม่มีหินงอกขวางทางอยู่เลย เป็นพื้นที่ถ้ำโล่ง ๆ เป็นทางยาวเหมือนทางเดิน และมีคบไฟติดอยู่ผนังทั้งสองข้างตลอดทางเดิน
“ทำไมถึงมีคบไฟอยู่ด้วยเนี่ย หรือว่าทางออกจะอยู่ตรงสุดทางเดิน” ฮินะตั้งข้อคิดเห็นแต่ก็ยังไม่คลายความกังวล ฮินะคิดว่าถึงอย่างไรทางเดินนี้ต้องมีอันตรายแน่นอน จึงระมัดระวังพอสมควร
ฮินะค่อย ๆ เดินไปตามทางเดินอย่างช้า ๆ
“กรึก” เสียงบางอย่างดังขึ้นอย่างแผ่วเบา แต่เนื่องจากอยู่ในถ้ำและมีแค่ฮินะคนเดียวเท่านั้น ทำให้เธอได้ยินเสียงนี้อย่างชัดเจน
ด้วยสัญชาตญาณ ฮินะก้มตัวลงอย่างรวดเร็ว เธอกวาดสายตามองไปรอบ ๆ เห็นลูกธนูเป็นสิบพุ่งข้ามหัวเธอไปอย่างฉิวเฉียด เมื่อเห็นเช่นนี้ฮินะจึงใส่เกียร์หมาวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ซึ่งก็มีเสียงลูกธนูกระทบผนังตามหลังตลอดทาง ฮินะวิ่งไปเสียวทั้งหลังเสียวทั้งหัว จนในที่สุดเสียงลูกธนูก็หยุดลง ทำให้ฮินะหยุดวิ่ง เธอหอบด้วยความเหนื่อย จึงนั่งลงพักและดื่มน้ำแก้เหนื่อยล้า ระหว่างพักฮินะจึงสำรวจรอบ ๆ และพบว่าเธอยังอยู่บนทางเดิน ยังไม่เห็นแม้แต่ทางออก
“ต่อไปจะเป็นกับดักอะไรอีกเนี่ย” ฮินะบ่นอย่างท้อแท้ แต่ท้อแท้ก็ส่วนท้อแท้เธอไม่ได้ท้อถอยสักหน่อย จึงคิดที่จะเดินทางต่อ
ซึ่งต่อมากับดักก็เป็น หนามเล็กที่แทงขึ้นมาจากพื้น กว่าฮินะจะผ่านไปได้ก็เหนื่อยแย่เหมือนกัน หลังผ่านกับดักที่สองมาฮินะก็นั่งพักลงเหมือนเดิม ฮินะคิดว่าก่อนจะเจอกับดักถัดไปก็จะมีจุดพักให้พักเสียก่อน แต่เธอได้สงสัยว่าจะสร้างจุดพักเพื่ออะไร แต่ก็ช่างเถอะ ในเมื่อมันเป็นผลดีกับตัวเธอ เธอขอขอบคุณระบบที่ยังมอบความเมตตาในความทารุณในครั้งนี้
กับดักที่สามฮินะขอตั้งชื่อว่า ขวานบิน ซึ่งก็คือต้องหลบขวานที่อยู่ ๆ ก็ซัดมาจากทางไหนไม่รู้ซึ่งฮินะก็ผ่านมาได้ในสภาพที่สะบักสะบอมทีเดียว
กับดักที่สี่ฮินะขอตั้งชื่อว่า ลูกกลิ้งมรณะ ซึ่งก็ตามชื่อเลยต้องวิ่งด้วยแรงม้าหนีลูกหินขนาดปิดทางเดินที่กลิ้งตามหลังมาอย่างสุดชีวิต กับดักนี้โชคดีหน่อยตรงที่แค่วิ่งสุดแรงเกิดของเธออย่างเดียว แค่หวาดเสียวหลัง ไม่ต้องคอยระวังรอบด้านเหมือนที่ผ่านมา
กับดักที่ห้าฮินะขอตั้งชื่อว่า ขอนไม้หฤโหด ซึ่งกับดักนี้คือขอนไม้ขนาดเท่าสามคนโอบแกว่งไปมาอย่างรวดเร็ว ฮินะคิดว่าถ้าโดนเข้าสักครั้งคงไปเกิดใหม่ได้สบาย แต่ก็ไม่มีอะไรที่สาวน้อยคนนี้ทำไม่ได้ ฮินะสามารถผ่านด่านนี้มาได้แม้จะใช้เวลานานพอสมควรและอยู่ในสภาพที่เหมือนไปลุยป่าฝ่าดงมามากกว่า หลังผ่านกับดักนี้มาได้ฮินะล้มลงนอนแผ่ตัวอย่างหมดสภาพ หายใจถี่แรงด้วยความเหนื่อยล้าอย่างสุด ๆ
“ทักษะ หลบหลีก เพิ่มระดับเป็น ระดับ 78 ค่ะ”
“ทักษะ อดทน เพิ่มระดับเป็น 54 ค่ะ”
“ทักษะ วางแผน เพิ่มเป็นระดับ 5 ค่ะ”
“ผู้เล่น ฮินะ ได้รับ ทักษะ จิตสัมผัส ระดับ 1 ค่ะ”
“ทักษะ จิตสัมผัส เพิ่มระดับเป็น 11 ค่ะ”
“ระบบคงจะประกาศตอนอยู่ในสถานะปลอดภัยสินะ” ฮินะตั้งข้อสงสัย
เมื่อพักจนหายเหนื่อยแล้วจึงลุกขึ้นและออกเดินทางต่อซึ่งการเดินทางตอนนี้สร้างความแปลกใจให้แก่ฮินะเป็นอย่างมากเนื่องจากไม่มีกับดักอะไรเหมือนที่ผ่านมา แต่เธออยู่ยังระวังตัวอยู่ตลอดเวลา จนในที่สุดฮินะก็พบกับทางตันเหมือนผนังถ้ำเรียบๆ
“อ้าว ไหงเป็นอย่างนี้หละ แล้วจะออกไปอย่างไรดีเนี่ย” ฮินะโวยวายอย่างหัวเสีย แน่สิเป็นใครที่ผ่านด่านหฤโหดมามากมาย แต่มาเจอเข้ากับทางตันเป็นใครก็หัวเสียเป็นธรรมดา
แต่ฮินะก็ไม่ท้อถอย เธอคิดว่าคงมีอะไรอยู่หลังทางตันนี้ และก็คงมีกลไกอะไรบางอย่างที่สามารถทำให้ผนังถ้ำตรงหน้าเปิดออก ฮินะจึงสำรวจผนังถ้ำเผื่อจะเจอกลไกอะไรทำให้มันเปิดออกได้ และก็พบสิ่งผิดปกติไปจากผนังถ้ำส่วนอื่น ๆ คือมีรูเหมือนให้สอดอะไรเข้าไปอยู่
ฮินะจึงสำรวจพื้นรอบ ๆ บริเวณผนังถ้ำ และเธอก็พบกับกุญแจสีทองดอกหนึ่งซึ่งมีสัญลักษณ์อยู่ตรงด้ามจับเป็นรูป ♌แต่ฮินะไม่รู้จักสัญลักษณ์นี้ แต่คาดว่ากุญแจน่าจะเกี่ยวข้องกับรูตรงผนังถ้ำและทำให้ทางตันนั้นเปิดออก ฮินะจึงหยิบกุญแจนี้มาและลองเอาไปเสียบตรงรูบนผนังถ้ำ
ทันทีที่ฮินะเสียบกุญแจลงไปในรู้ผนังถ้ำนั้นค่อย ๆ เลือนขึ้นไปบนเพดานถ้ำ ฮินะรู้สึกดีใจเป็นมาก และลุ้นระทึกมากว่าหลังผนังถ้ำนี้จะมีอะไรซ่อนอยู่
“คงจะเป็นสมบัติของโจรสลัดแน่เลย” ฮินะคิด แววตาส่องเป็นประกาย ถ้าเปลี่ยนตาดำเป็นรูปเงินทองต่าง ๆ คงเปลี่ยนไปแล้ว เมื่อคิดว่าจะได้สมบัติ
เมื่อถ้ำเปิดออกอย่างสมบูรณ์ ฮินะจึงเดินเข้าไปในถ้ำ แต่ผิดคาดในถ้ำไม่มีอะไรเลย นอกจากคริสตัลสีแดงอมเหลืองขนาดใหญ่โตมโหฬารสูงประมาณ 2-3 เมตร ดูสวยงามเหมือนอัญมณีล้ำค่า
“สงสัยว่าคริสตัลนี้ ถ้าเอาไปขายคงรวยเละแน่” ฮินะคิดเมื่อเห็นคริสตัลตรงหน้า เธอจึงเดินเข้าไปใกล้ ๆ เพื่อที่จะได้เห็นความงามของคริสตัลนี้อย่างชัด แต่เมื่อฮินะเดินเข้ามาใกล้คริสตัล เธอตกใจ สิ่งที่ทำให้เธอตกใจคือภายในนั้นมีสิ่งที่คล้ายร่างของมนุษย์อยู่
“หรือว่านี้จะไม่ใช่อัญมณี แต่เป็นผนึก” ฮินะคิดเพราะมันคล้าย ๆ การ์ตูนเรื่องนึงที่เธอเคยดูเมื่อตอนเด็ก ที่แฟรี่ตัวน้อยโดนแม่มดขังในผนึกแล้วไปแอบใต้รากต้นไม้ในน้ำ
ฮินะพยายามคิดว่าจะทำอย่างไรให้ผนึกนี้หายไปเพื่อที่จะช่วยสิ่งที่อยู่ในผนึกนี้ เธอลองเอามีดไปกระแทกดู ปรากฏว่ามีดเล่มนั้นพังทันที ฮินะไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ความเครียดที่มีตั้งแต่เจอเข้ามาในป่าจนกระทั่งจนถึงตอนนี้ ฮินะระบายอารมณ์ด้วยการทุบมือไปที่คริสตัล มือของฮินะมีเลือดไหลออกมา ความสิ้นคิดหายไปทันทีเพราะความเจ็บปวดที่มาแทนที่
“อู้ยยย เจ็บชะมัด” ฮินะร้องเสียงหลง ถ้ารู้ว่าเจ็บขนาดนี้คงไม่ทุบหรอก
แต่เรื่องเหนือความคาดหมายเกิดขึ้น เมื่อคริสตัลที่คาดว่าน่าจะเป็นผนึกค่อย ๆ มีรอยร้าว รอยร้าวนั้นค่อย ๆ ขยายไปเรื่อย ๆ จนในที่สุดคริสตัลก็แตกกระจายออก เศษคริสตัลค่อย ๆ ล่วงลงสู่พื้น เป็นภาพที่สวยงามและน่าประทับใจมาก
สิ่งต่อมาที่ปรากฏในสายตาฮินะคือ ร่าง ๆ หนึ่ง ทันทีที่เศษคริสตัลชิ้นสุดท้ายล่วงลงถึงพื้น ร่างนั้นค่อย ๆ ลืมตาขึ้น
“ผู้เล่น ฮินะ เกิดอาการ ช็อค มีผลเป็นเวลา 2 นาที ค่ะ” เสียงระบบดังขึ้น แต่ไม่สามารถส่งไปถึงโสตประสาทของฮินะในขณะนี้ได้
บุคคลที่ปรากฏตรงหน้าเป็นผู้ชายสูงราว ๆ 180 เซนติเมตร ผมสีทองสั้นแค่คอ ดวงตาสีเขียวมรกตให้ความรู้สึกอบอุ่นเมื่ออยู่ใกล้ คิ้วเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน ผิวขาว
ผ่านไป 2 นาที
“ผู้เล่น ฮินะ กลับสู่สภาวะปกติค่ะ “ เสียงระบบดังขึ้น ฮินะรู้สึกตัวและรู้ว่าตอนนี้ตัวเองกำลังสบตากับผู้ชายตรงหน้าอยู่ (ถ้าพูดให้ถูกคือ สบตากันตั้งแต่ 2 นาทีที่แล้วตอนเกิดอาการช็อค ) จึงรีบหันไปทางอื่นเพราะรู้สึกว่ามันไม่เหมาะสม
“ไม่จ้องตากันต่อแล้วหรอ” ชายลึกลับพูดเมื่อเห็นฮินะมองไปทางอื่นแล้ว
“ขะ ขอโทษค่ะ ไม่ได้ตั้งใจค่ะ” ฮินะตอบกลับทันควันด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เจอแบบนี้ก็ต้องอายตามสเตปของฮินะสิค่ะ
“ไม่เป็นไรหรอก แต่ก็ขอบคุณนะที่ช่วยเราออกจากผนึกนี่”ฝ่ายชายลึกลับกล่าวต่อเมื่อได้คำตอบจากฮินะ
ฮินะไม่ได้ตอบอะไร สายตามองไปรอบ ๆ เหมือนไม่อยากสบตากับชายคนนั้น
“ว่าแต่เธอชื่ออะไร เรา ชื่อ เลโอ” ฝ่ายชายลึกลับหรือเลโอกล่าวถามและแนะนำตัวเองเสร็จสรรพ พร้อมกับเสียงระบบว่า
“เทพเจ้า สิงโตแห่งดารา เลโอ ระดับ 250 ปรากฏตัว หากถูกสังหาร ระดับจะลดลง 30 ระดับและเสียของและเงินทั้งหมดค่ะ ขอให้หนีโดยด่วนค่ะ”
ฮินะเมื่อได้ยินเสียงระบบเท่านั้นแหละ ความระมัดระวังตัวไม่เหลืออีกเลย เพราะไม่รู้จะระวังไปอีกทำไม แค่อีกฝ่ายหายใจใส่คงไปเกิดใหม่
“นี่ เราถามชื่อเธอ ทำไมไม่ตอบ” เลโอถามอีกครั้งโดยด้วยเสียงที่ดังกว่าเดิมเพราะคิดว่าอีกฝ่ายคงไม่ได้ยินที่ตนถาม
“อ่อ เอ่อ เราชื่อฮินะ” ฮินะตอบโดยไม่มองหน้าเลโอ แต่ทันใดนั้นเธอรู้สึกเหมือนมีอะไรอยู่ข้างหลังจึงรีบหันกลับไปและพบว่าเลโออยู่ข้างหลังตน ต่างคนต่างมองหน้ากัน แต่ฮินะเป็นฝ่ายเบนสายตาออก และก้าวถอยหลังเพื่อรักษาระยะห่าง
“อืม” เสียงเลโอพึมพำพร้อมกับนำมือมาแตะลงบนหน้าผากของฮินะ
“ผู้เล่น ฮินะ ได้รับอาชีพลับ ผู้สืบทอดแห่งดวงดาว ค่ะ”
“ผู้เล่น ฮินะ ได้รับภารกิจ ปลดผนึกผองเพื่อนของเลโอ ค่ะ”
“เทพเจ้า สิงโตแห่งห้วงนภา เลโอ ทำพันธะสัญญาคู่หู เนื่องจากความต่างของระดับ ทำให้ผู้เล่น ฮินะ ไม่สามารถปฏิเสธได้ค่ะ”
“ต่อไปนี้ก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ คุณฮินะ” เลโอกล่าวพร้อมรอยยิ้มที่แสนจะดูอบอุ่น แต่ทำไมฮินะรู้สึกถึงสังหรณ์ใจไม่ดีเลยก็ไม่รู้
…………………………………………………
ทักษะจิตสัมผัส : ทำให้รู้ถึงอันตรายโดยรอบ ความชัดเจนและขอบเขตการรับรู้ขึ้นอยู่กับระดับของทักษะ
นี่คือ จักรพรรดิอสูร สิงโตแห่งห้วงนภา เลโอ ค่ะ
ความคิดเห็น