คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่หนึ่ง ลูกไก่
ณ บ้านแห่งหนึ่งใน เมืองหลวงประเทศไทย
อรุณสวัสดิ์ เช้าที่แสนสดใส อากาศปลอดโปร่ง เสียงนกกระจิบร้อง แสงแดดอ่อน ๆ ส่องผ่านผ้าม่านสีเขียวอ่อนลายดอกทิวลิปเข้ามากระทบที่หน้าของหญิงสาวที่คาดว่าตกอยู่ในห้วงนิทรา เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ แต่เธอก็ทำสิ่งเดิมนั่นคือปิดมัน และเข้าสู่ห้วงนิทราอีกครั้ง จนกระทั่งเสียง ๆ หนึ่งดังขึ้นมาจากข้างล่างบ้านซึ่งดังอยู่สักพักแล้วก็เงียบไป ซึ่งเธอไม่สนใจหรอก “ก็ทำไมอ่ะ คนเข้าจะนอน” แต่หลังจากหลับต่อไม่นานเสียงดังปึงปัง ๆ ซึ่งน่าจะตอนขึ้นบันได ซึ่งเธอไม่สน จนกระทั่งเสียงเปิดประตูดังปั้งราวกับฟ้าผ่า แต่ร่างที่หลับใหลอยู่ก็หาได้สะทกสะท้านไม่ แต่อีกไม่นานเธอก็จะได้ลาจากจากความฝันเธอแล้ว
ตู้ม ! เสียงน้ำกระทบกับร่างของหญิงสาว
เธอสะดุ้งขึ้นหันซ้ายแลขวาด้วยท่าทีมึนงง ผมเผ้ากระเซิงราวกับเป็นรังนก น้ำลายที่ติดมุมปาก สายตาเลื่อนลอยราวกับร่างไร้วิญญาณไปสบเข้ากับร่างหญิงสาวที่หน้าละม้ายคล้ายเธอ เพียงแต่ดูแก่กว่าเท่านั้นเอง
“โถ่ แม่ หนูแค่หลับเองนะ แม่จะสาดน้ำใส่หนูทำไมเนี่ย เปียกหมดเลย” เธอบ่นกับแม่
“แม่ไม่ทำอย่างนี้หรอก ถ้าอีก 15 นาทียังไม่ 8 โมงหน่ะ ‘’ แม่ตอบ
“8 โมงแล้วทำไมหรอแม่ หนูขอหลับอีกสักตื่นนะแม่ ง่วงจะแย่แล้ว” เธออ้อนวอนขอร้อง
“ก็ถ้าวันนี้ไม่ใช่วันเปิดเทอม ชั้นคงไม่ปลุกแกหรอก” แม่พูดพลางส่ายหน้าอย่างเอือม ๆ
“ห่ะ วันเปิดเทอม อีก 15 นาที อะไรเนี่ย ! “ เธอตะโกน และสติทุกอย่างกลับมาทันที ท่าที่มึนงงสับสนกับชีวิตเหมือนร่างไร้วิญญาณหายไปอย่างรวดเร็ว เธอวิ่งราวกับจะไปแข่งโอลิมปิกเข้าห้องน้ำทันที
“แม่ลงไปรอด้านล่างนะเจี๊ยบ ถ้าอีก 10 นาทียังไม่ลงมา ไปโรงเรียนเองนะลูก เห้อ ขึ้น ม.4 แล้วน่าจะทำตัวโต ๆ หน่อยนะลูก เป็นห่วงจริงจริ๊ง ลูกคนนี้.” แม่บ่นตามประสาคนเป็นแม่
หลังจาก 10 นาที ที่ทำทุกอย่างเสร็จเธอลงจากชั้นบนมาด้วยความเร่งรีบและเข้าครัวไปหยิบแฮมเบอร์เกอร์มาคาบไว้ที่ปากและรีบวิ่งไปยังหน้าบ้านหยิบรองเท้าและกระโดดขึ้นรถอย่างรวดเร็ว
“แม่รีบออกรถเลย สายวันแรกเด๋วหนูโดนทำโทษ” เธอพูดทั้ง ๆ ยังเคี้ยวแฮมเบอร์เกอร์อยู่ในเต็มปาก
“แล้วที่ช้าเนี่ย ช้าเพราะใครหรอ ? หืม แม่ผิดหรอเนี่ย” แม่ประชดเล็กน้อย
“เพราะเธอเลย ทำให้พี่ช้าไปด้วยเลย” พี่ชายของเจี๊ยบพูดขึ้น ก่อนที่จะก้มหน้าก้มตาจิ้มไอโฟน 100S
“แม่ก็ หนูขอโทษค่ะ ส่วนพี่จ๊อบ พี่ขึ้นรถเร็วกว่าหนูไม่ถึงหนึ่งนาทีเลย อย่ามากล่าวหากันสิ” เธอกล่าวเสียงเบากับแม่และโวยวายใส่พี่ทันที
“อย่าเถียงกันสิ เป็นพี่น้องต้องรักกันเข้าไว้” แม่พูดพลางออกรถเพื่อไปยังสถานที่ที่เรียกว่าโรงเรียน
“ชิส์” ทั้งพี่และน้องสะบัดหน้าไปคนละข้าง
เจี๊ยบ เป็นเด็กสาวหน้าตาน่ารัก มีลักยิ้มทั้งสองข้าง ผมสีน้ำตาลสวยยาวประบ่า ตากลมโตสีฟ้าแบบชาวตะวันตกให้ความรู้สึกอบอุ่น ตัวเล็กน่าทะนุถนอม ผิวพรรณขาวผุดผ่องราวกับไข่มุก ปากสีชมพูได้รูป จมูกที่มีอยู่นิดหน่อยแบบเอเชีย ทำให้เพิ่มพูนความน่ารักยิ่งขึ้น
จ๊อบ เป็นชายหนุ่มค่อนข้างสูง หุ่นดี ผมสีแดง ตาโตสีน้ำตาลให้ความรู้สึกทะเล่น น่าคนฮา จมูกมีดั้งเป็นแท่งแบบคนชาวตะวันตก สีผิวขาวแต่น้อยกว่าเจี๊ยบเนื่องจากเป็นนักกีฬาทำให้ออกแดดบ่อย มีลักยิ้มที่แก้มข้างซ้าย ทำให้ดูมีความขี้เล่นมากขึ้น
“ถึงแล้วจ้า” แม่บอกเมื่อรถจอดอยู่หน้าโรงเรียน
“แม่ สวัสดีค่ะ/ครับ” ทั้งสองกล่าวลาแม่และเอื้อมหน้าไปหอมแม่คนละครั้งก่อนลงจากรถ
เมื่อทั้งสองลงจากรถก็แยกกันไป เจี๊ยบสังเกตโรงเรียนใหม่ของตน จะพูดว่าเป็นโรงเรียนได้รึป่าวเนี่ย มันเหมือนห้างใหญ่ ๆ มากกว่า เมื่อเดินเข้าไปมี Al ต้อนรับอยู่ ซึ่ง Al ที่ว่าเป็นแบบหน้าจอแล้วมีรูปผู้หญิงมัดผมใส่แว่น ให้มาดครูดุเลยทีเดียว
“ไม่ทราบว่า ชื่ออะไร อยู่ชั้น อะไรหรอค่ะ” Al ถามตามที่โปรแกรมได้ตั้งไว้
“ชื่อ ภัทรลภา โกศลทรัพย์ฐิพงศ์ ชั้น ม.4 ค่ะ” เจี๊ยบตอบด้วยความสุภาพ
“รอสักครู่ค่ะ” Al พูด
“ภัทรลภา โกศลทรัพย์ฐิพงศ์ ชั้น ม.4 Class A ช่วยยืน PT* ด้วยค่ะ ทางเราจะส่งแผนที่ห้องของหนูให้ค่ะ”
PT = Personal Tablet เนื่องในสมัยนี้ใช้แท็บเลตแทนการใช้สมุดจดและถ้าต้องการหนังสืออะไรก็สามารถซื้อและโหลดลงในแท็บเลตได้เลย
“นี่ค่ะ” เธอวางตรงช่องที่ยืนออกมาล่างหน้าจอ
“เรียบร้อยค่ะ” Al ตอบและยิ้มให้
“ขอบคุณค่ะ” เธอพูดและเดินไปตามแผนที่ที่ได้มา
เมื่อมาถึงห้อง เธอเดินเข้าไปในห้องซึ่งต่างคนต่างอ่าน PT กันอยู่ให้ความรู้สึกเคร่งเครียดอย่างบอกไม่ถูก เธอสอดส่องสายตาหาเพื่อนคนเดียวของเธอซึ่งเธอภาวนาว่าจะได้อยู่ห้องเดียวกัน
“เห้อ เสียดายกวางไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับเรา” เธอพูดพลางมองหาที่จะนั่งซึ่งก็มีอยู่ 2 ที่ที่เหลือซึ่งเป็นโต๊ะคู่ติดกัน เธอเลือกนั่งโต๊ะฝั่งซ้าย และคิดว่าใครจะมานั่งข้างเธอ
“นักเรียนเงียบ วันนี้มีเพื่อนไม่มาหนึ่งคน” อาจารย์สาว ใส่เสื้อสูทสีดำกระโปงสีขาวรองเท้าส้นสูงเดินเข้ามา
“สงสัยคงเป็นคนที่นั่งข้างเราแน่เลย” เธอคิดเพราะจากที่เธอเห็นไม่มีโต๊ะไหนเหลือเลยเหลือเพียงโต๊ะข้างเธอเท่านั้น
การเรียนการสอนเป็นไปตามตารางที่ได้ส่งมาให้ PT ของแต่ละคนซึ่งเธอคิดว่าการเรียนในห้องของเธอเป็นเรื่องที่น่าเบื่อ เพราะห้องเธอเป็นห้องเด็กอัจฉริยะ เด็กเรียน ซึ่งเธอไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเรียนอย่างเดียวไม่ทำอะไรอย่างอื่นบ้าง
หลังเลิกเรียนเธอเก็บของเตรียมจะกลับบ้าน เมื่อเดินออกมาสักพักได้มีคนสะกิดหลังเธอ
“อ้าว เจี๊ยบอยู่ห้องไหนเนี่ย เราอยู่ห้อง B นะเสียดายไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน” กวางทักขึ้น
“กวางนี่เอง” เจี๊ยบพูดพลางหันกลับไปมองกวาง กวางในตอนนี้กรีดอายไลน์เนอร์ ทาลิปสติกสีชมพูระเรื่อ ใส่กางเกงขาสั้นสีน้ำตาล รองเท้าส้นสูงสีแดง และเสื้อแขนกุดลายแมว ดูเปรี้ยว
กวางจัดเป็นผู้หญิงที่สวย เพราะส่วนสูงระดับนางแบบ นางรูปไข่ ปากได้รูป จมูกโด่งเป็นสัน ตาเรียวคมสีดำเข้ม ผิวขาวดุจไข่มุก ผมสีแดงม่วงยาวถึงหลัง ดัดเป็นลอน หุ่นบาง ผอมเรียว ใครเห็นเป็นต้องหลงใหล เห็นอย่างนี้ ยังไม่ใครคบใคร เพราะเหตุผลที่ว่า ที่สวยเพราะอยากสวย ไม่ได้สวยเพราะให้ผู้ชายมอง
ทำไมสองคนนี่ถึงได้สนิทกันทั้งที่นิสัยต่างกันสุดขั้วหน่ะหรอ เพราะก่อนหน้านี้กวางเป็นเพื่อนบ้านกับหวานและโตมาด้วยกันจนถึง ม.2 กวางก็ได้ย้ายบ้านไปอยู่อีกที่หนึ่งซึ่งเป็นคอนโดใจกลางเมืองหลวงนี่เอง เหตุผลมีแค่นี้แหละ
“เจี๊ยบรู้จักเกมส์ D.O. ป่ะ” กวางเริ่มเปิดประเด็น
“ไม่อ่ะ” เจี๊ยบทำหน้างง ก็แหงสิ เรื่องเกมส์ไม่ใช่เรื่องที่เจี๊ยบชอบซะด้วย
“โหย สมกับเป็นเจี๊ยบเลย เชยมาก เนี่ยเกมส์ Delusion Online นี่พึ่งเปิดให้บริการจริง ๆ เมื่อวานเองแต่มีคนสมัครตั้ง 100 ล้านคน ภายในวันเดียวนะ นี่ยังไม่รวมฉากสมจริง บลา ๆ ๆ” กวางสาธยายเกมขายประกันก็ไม่ปาน
“แล้วทำไมหรอ” เจี๊ยบไม่เข้าใจ ร้อยวันพันปีกวางไม่เคยมาพูดเรื่องเกมส์กับเจี๊ยบ
“มาเล่นด้วยกันนะ ในเกมส์ชั้นชื่อ เกรย์เทีย เข้ามาแล้วอย่าลืมแอดมาด้วย” กวางกล่าว
“แต่เราเล่นไม่เป็น อีกอย่างก็ไม่อยากขอเงินแม่ซื้อเครื่องเกม เคยได้ยินว่าแพงเอาการเลย” เจี๊ยบตอบ แหงหละ เจี๊ยบไม่ได้มีเงินขนาดไปถมที่ได้ซักหน่อย
“ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น ชั้นซื้อให้เธอแล้ว และก็ให้คนของชั้นไปติดเครื่องทุกอย่างแล้ว ส่วนวิธีเล่นแค่เสียบ ID Card ตรงข้าง ๆ เครื่องหน่ะ แถมตอนเล่นยังไม่ต้องห่วงเรื่องเวลานอนอีก เพราะตอนเล่นก็เสมือนว่าได้นอนพักผ่อน เหมือนหลับตื่นหนึ่งแค่นั้นเอง” กวางชักแม่น้ำทั้งห้า
“โอเค แค่เล่นเป็นเพื่อนนะ” สุดท้ายเจี๊ยบก็ยอม เลยเอ่ยปากตกลง
“แล้วเจอกันในเกมนะ” กวางตอบพลางโบกมือบ๊ายบายและวิ่งจากโรงเรียน
หลังจากเจี๊ยบกลับมาถึงบ้าน จึงเข้าห้องครัวไปกินข้าวเห็นโพสอิทแปะไว้
“แม่กลับมาดึกอีกแล้ว” เธอบ่นหลังจากอ่านโพสอิท
หลังจากกินข้าวเสร็จ เจี๊ยบจึงขึ้นไปอาบน้ำและเข้าห้องนอน ทันทีที่เข้าห้องนอนซึ่งที่เห็นคือ เตียงนอนขนาดหนึ่งคนนอนสีฟ้า บนหัวเตียงมีหูฟังสีฟ้าเช่นเดียวกัน
“นี่นะหรอเครื่องเล่นเกม” เธอคิด
หลังจากนั้นเจี๊ยบจึงอ่านข้อมูลวิธีการเข้าเกมซึ่งสิ่งแรกที่รู้ก็คือไอหูฟังสีฟ้า ๆ นั่น คือ Techie Ear สำหรับสวมเพื่อเข้าเกมส์และอ่านข้อมูลเกี่ยวกับเกมนิดหน่อย หลังจากอ่านเสร็จก็ปาไปหนึ่งชั่วโมง
“เอาหละ ลองเข้าเกมส์แล้วกัน” เธอพูด
เจี๊ยบหยิบ ID Card ขึ้นมาดู ซึ่งมีลักษณะเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้าสีทองมุมล่างขวาเขียนชื่อบริษัทประกอบไว้ ตรงกลางเขียนชื่อเกม Delusion Online แล้วเสียบตรงช่องข้างเครื่องแล้วลงไปนอนบนเตียง และยืม Techie Ear ขึ้นมาครอบหัวแล้วกดตรงปุ่มข้าง ๆ Techie Ear
“ประมวลผล” เสียง ๆ หนึ่งดังขึ้น
“ร่างกายพร้อม ระบบจะนำท่านเข้าสู่ Delusion Online
10
9
8
7
6
5
4
3
2
1
“Welcome to Delusion Online”
ความคิดเห็น