คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : ตอนที่35
“แจจิน! ตื่นได้แล้วที่รัก สายแล้วนะ^^” เสียงวอนบินเอ่ยปลุกผมล่ะ ความจริงผมก็ตื่นตั้งนานแล้วล่ะ แต่ขี้เกียจลุกเท่านั้นเอง^^
“จินนี่อ่า ตื่นได้แล้ว ตื่นเร็วเซ่=o=” วอนบินว่าอีกครั้งและเขย่าตัวผม
“อื้มๆ ฉันตื่นตั้งนานแล้วล่ะน่านายมีอะไรอะ” ผมลุกขึ้นมาเพราะทนกับแรงเขย่าของวอนบินไม่ไหว ก็แหม เล่นเขย่า ซะขนาดนี้ใครมันจะไปนอนต่อได้ล่ะ
“วันนี้วันอาทิตย์^^”
“เออ ฉันรู้แล้วไม่ได้โง่” ก็ผมรู้แล้วจริงๆนี่น่าว่าวันนี้เป็นวันอาทิตย์ไม่งั้นผมไม่นอนเล่นอยู่แบบที่ทำอยู่เมื่อกี้หรอกแถมยังเป็นห้องของตาเต่าเฒ่าอีกด้วย>///<
“แพะน้อยอะ ฉันหมายความว่าวันนี้วันหยุด”
“แล้วไงล่ะ” ผมไม่รู้จริงๆนี่น่าว่าเต่าเฒ่าตัวนี้จะสื่ออะไรกับผม
“ไปเที่ยวกัน^^” อ้อๆๆ ที่แท้ก็จะชวนผมไปเที่ยวว่างั้นเถอะ เชอะ บอกตั้งแต่แรกก็รู้เรื่องไปนานล่ะ
“ฉันจะรีบกลับไปทำการบ้านน่ะ เสียใจด้วย”
“ไรอ่า เราเป็นแฟนกันนะ ไปเที่ยวด้วยกันหน่อยเป็นไร”
“ใครเป็นแฟนนายกันมิทราบ” อิอิ แค่นี่ทำเป็นทวงสิทธิ์การเป็นแฟนนะเต่า ขอเล่นไรหนุกๆอีกสักหน่อยเถอะ โฮ่ๆๆๆ^O^
“นายไง เมื่อวานนายบอกฉันว่านายตกลงแล้วนะแจจิน”
“อ้าว ฉันพูดแบบนั้นหรอ ไม่ยักจะจำได้เลยนะเนี่ย^^”
“ง่ะ แพะใจร้าย-^-”
“แล้วนายจะพาฉันไปไหนล่ะ”
“นายยอมไปกับฉันแล้วใช่มั๊ย^_^”
“ฉันแค่ถามว่านายจะพาฉันไปไหนฉันไม่ได้บอกสักหน่อยว่าจะไป” ผมยังคงพูดหยอกวอนบินอยู่อย่างนี้ จนตอนนี้ตาเต่าวอน หน้ามันเฉาลงอย่างเห็นได้ชัด
“แล้วนายจะให้ฉันไปสภาพเนี่ยน่ะ”
“นายตกลงไปแล้วใช่มั๊ยล่ะ งั้นเดี่ยวนายไปอาบน้ำนะแล้วเดี่ยวฉันจะพานายไปที่บ้านเพื่อหาชุดสวยๆใส่^^”
“หล่อๆตะหากล่ะ ไอ้มั่ว” ผมว่าแล้วรีบเดินไปเข้าห้องน้ำทันทีขืนอยู่อีกได้ทะเลาะกับตาเต่าเป็นแน่จะว่าไปแล้ววอนบินไม่ว่าเค้าจะเป็นเพื่อนของผมรึแฟนของผมเค้าก็ยังคงความเสมอต้นเสมอปลายตลอด และนี่ล่ะเป็นเหตุที่ทำให้ผม รัก เค้ามาก^^
เช้าวันจันทร์……
Hongki Talk
วันนี้ผมเห็นวอนบินกับแจจินมันมาโรงเรียนพร้อมกันล่ะเดินจับมือกันด้วย นี่มันอะไรกันล่ะเนี่ย ก็เมื่ออาทิตย์ที่แล้วผมยังเห็นมันสองตัว เฮ้ยย! สองคนทะเลาะกันอยู่เลย มันต้องมีอะไรแน่ๆ
“นี่แจจิน!” ผมเอ่ยเรียกแจจินที่ตอนนี้ยิ้มหน้าบานอย่างกับปลากระเบน
“มีไรหรอฮง^^"
“ดีกับไอ้วอนมันแล้วหรอ”
“ดีกันมากๆเลยล่ะไอ้ฮง เน๊อะที่รัก!” อยู่ๆไอ้วอนบินที่ยืนอยู่ข้างๆมันก็พูดแทรกขึ้นมาซะงั้น ไร้มารยาทที่สุด คนไม่ได้ถามเลยนะ(สงสัยเมื่อกี้หมาถาม555>>ไรเตอร์)
“>//////<” เอ่อ แล้วดูหน้าแจจินดิ แจจินเอ้ย ไปเล่นงิ้วได้เลยนะนายเนี่ยดูแก้มดิ แดงไปหมดแล้ว
“คบกันแล้วงั้นหรอ” ผมเป็นคนตรงอะนะ ก็เลยถามออกไปแต่ตอนนี้ไม่ใช่แค่แจจินคนเดียวแล้วสิที่จะไปเล่นงิ้วได้น่ะ ไอ้วอนมันก็ไปเล่นได้อีกคน ก็ตอนนี้แก้มของมันแดงมากๆ ไม่ต่างอะไรกับแจจินเลย-_-
“โอเคฉันพอเข้าใจ ดีใจด้วยนะเว้ย”ผมว่าความจริงไอ้สองคนนี้มันน่าเป็นแฟนกันมาตั้งนานแล้ว แต่มันก็ไม่เป็นกันสักที ตอนนี้มันเป็นกันแล้ว ผมก็ดีใจกับมันล่ะ แต่มันก็น่าอิจฉาอยู่เหมือนกันน่า ทำไมผมไม่มีแบบนี้บางน่า
“ฮงกี!”
“…….”
“ฮงกี!”
“……”
“ฮงกียา”
“……”
“ไอ้อ้วนนนน!!!!” เฮ้ยๆๆ!! อะไรกันเนี่ยคนกำลังนึกไรเพลินๆหมาตัวไหนบังอาจเรียกผมนะแถมยังเรียกว่าอ้วนด้วยย มันไม่ตายดีแน่(นับวันนายเริ่มแรงนะฮงๆ>>ไรเตอร์)
“มีไรไอ้ห้อย-_-” เชอะ ไอ้เราก็นึกว่าใครเรียกที่ไหนได้ไอ้ห้อยนี่เอง
“โห่ย ไมเรียกแฟนตัวเองแบบนี้ล่ะ” วันนี้มาอารมณ์ไหนฟร่ะเนี่ย ดูพูดดิ
“ขนาดนายยังเรียกฉันอ้วนได้เลย”
“ก็นายอ้วนจริงๆนี่น่า”
“นายกล้าว่าฉันหรอ จงฮุน ตายยย!!!!”
“เฮ้ยยย ฉัน ปะ ป่าวว่านายนะแค่บอกเฉยๆเอง^^”
“ไม่สนโว๊ยยย”ผมว่าและเริ่มออกวิ่งไร้เตะไอ้ห้อยนี่ ก็แหม ดูมันกวนเส้นประสาทส่วนเท้าผมดิ
“อะ โอ๊ยยยย!! หยุดทำไมไม่บอกเนี่ย!” อยู่ๆไอ้ห้อยมันก็หยุดวิ่งจนทำให้ผมชนมันไปเต็มๆ
“>3< จุ๊บ”
“O////O” อยู่ๆจงฮุนก็ดึงเข้าไปกอดและจุ๊บแก้มผมหนึ่งที อะไรกันล่ะเนี่ย นี่มันกลางโรงอาหารเลยนะเฟ้ย ถึงมันจะเป็นช่วงเช้า ไม่ค่อยมีคนเข้ามาที่โรงอาหารก็เถอะแต่มันก็ยังมีคนอยู่ดีนั้นล่ะ
“นายก็ดูคู่นั้นเซ่” จงฮุนว่าและส่งสายตาไปทางวอนบินและแจจิน แล้วไงล่ะคนเค้ากันชอบนี้น่า
“แล้วเกี่ยวไรกับฉัน เกี่ยวไรกับที่นาย นายมา จุ๊บแก้มฉันเนี่ยยย><” เขินนะเว้ย
“ก็เราเป็นแฟนกันไง”
“ชิ” ผมว่าแล้วผลักจงฮุนออกเพราะตอนนี้ผมสังเกตได้ว่าผมอยู่ในอ้อมกอดของจงฮุนนานเกินไปจนคนอื่นที่มองอยู่แล้วมองจ้องผมกับจงฮุนหนักเข้าไปอีก และแล้วก็ถึงเวลาเข้าเรียนตามปกติ ผมก็ทำใจเรียนๆไปอย่างไม่ค่อยรู้เท่าไรหรอก เอาตรงๆนะ สอนมาพออาจารย์ออกจากห้องไปผมก็ลืมหมดแล้วล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ และพอผมอดทนกับการเรียนในช่วงเช้าก็มาจนถึงพักกลางวัน จะว่าไปแล้วผมว่า ผมว่านะ จงฮุนน่ะ เปลี่ยนไปมากเลยง่ะ เปลี่ยนแบบ จากหลังตีน(หยาบ)เป็นหน้ามือง่ะ เปลี่ยนไปมากจริงๆ ก็เห็นมั๊ยล่ะ คนที่อ่านตั้งแต่ต้นก็น่าจะรู้เน๊อะว่าเมื่อก่อนอีตาฮุนมันไร้วิญญาณขนาดไหนน่ะแล้วดูเดี๋ยวนี้ดิ แรด ซะไม่มีง่ะ (แกมากกว่านะฉันว่า>>ไรเตอร์)แต่ผมก็ชอบที่จงฮุนเป็นแบบตอนนี้มากกว่านะ เพราะเค้าดูมีวิตชีวามากขึ้นแล้วก็…แล้วก็….น่ารักดีด้วย>..<
“ไปไหนน่ะ ป่านนี้ยังไม่มมาอีก” เสียงของไอ้ซึงบ่นขึ้นด้วยอารมณ์ที่ไม่ได้นักก็นะวันนี้ไม่รู้ว่า
มินฮวานหายไปไหนจะหมดเวลาพักอยู่แล้วยังไม่เห็นโผล่มาเลย แต่ก็นะมินฮวานอาจไปกินข้าวกับเพื่อนบ้างอะไรบ้างก็ได้ตามประสาเด็กอะนะ แต่ไอ้ซึงมันคงจะเป็นห่วงของมันล่ะดูสีหน้ามันดิ ทำอย่างกับไม่ได้ถ่ายของเสียมาเป็นเวลาหลายปี
“ฮยองงงงง!!!!!!!!!!!!!!!!!” ไม่ทันไรเสียงมีนฮวานก็ดังขึ้นทำให้ไอ้ซึงมันรีบหันไปมองทันทีแต่ทว่าดูเหมือนวันนี้มินฮวานจะไม่ได้มาคนเดียวนี่สิ พาใครมาด้วยก็ไม่รู้นะ แต่ก็น่ารักดี
“นึกว่าตกท่อไปซะแล้ว” ไอ้ซึงพูดแขวะมินฮวานขึ้น แหม ทีเค้าไม่มาล่ะทำท่าจะเป็นจะตายพอเค้ามา ก็ว่าเค้ามันน่าไหมเนี่ยไอ้เพื่อนคนนี้
“ฮยองทุกคนฮะ นี่มินฮยอก เพื่อนใหม่ ไม่สิ เพื่อนเก่า ไม่ใช่ เพื่อนปัจจุบันทั้งใหม่และเก่าของผมเอง^^” มินฮวานไม่สนใจในสิ่งที่ไอ้ซึงพูดแล้วยังแนะนำเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักอีกคนหนึ่งให้กับพวกผม
“มินฮยอก ชื่อคุ้นๆวุ๊ย” จงฮุนพูดขึ้นบ่นกับตัวเองเบาๆแต่ผมมันหูดีได้ยินล่ะ^^
“คุ้นยังไงหรอ รึว่ากิ๊กเก่านาย-_-”
“ไม่ใช่ซะหน่อย นายเห็นฉันเป็นคนยังไงเนี่ย-3-”
“เจ้าชู้ เจ้าเล่ห์ นิสัยเสีย ปากห้อย พูดมากไร้สาระ….”
“พอแล้วๆ นายนี่หลอกด่าฉันใช่มั๊ยเนี่ย นายเห็นฉันเป็นคนแบบนั้นจริงๆง่ะ”
“อื้มๆ ใช่”
“เดี๋ยวงอนเลยนะ อ้วนน้อย”
“เชิญ เพราะฉันไม่จะง้อแกหรอกไอ้ห้อย”
“ใจร้าย-^-”
“สวัสดีครับ ผม มินฮยอก เป็นเพื่อนสนิทสมัยเด็กของมินฮวานน่ะครับ แล้วก็เพิ่งย้ายมาเรียนที่นี่ด้วย” มินฮยอกพูดแนะนำตัวเองขึ้น
“ใครอยากรู้ไม่ทราบ” เสียงไอ้ซึงมันแขวะมินฮยอกล่ะ ไอ้นี่มันยังไงกันนะ
“ไร้มารยาทที่สุดเลยนะฮะฮยอง”นั่นไงกะแล้วว่าไอ้ซงมันต้องโดน
“แล้วไงล่ะ ไร้มารยาทแล้วไง”
“ซึงฮยอนฮยอง ให้เกรียติ เพื่อนผมบางสิฮะ-_-”
“ไม่จำเป็น”
“ฮยอง!”
ความคิดเห็น