คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : ตอนที่31
Jaejin Talk
หลังจากนั้นผมกับวอนบินก็เดินกลับมาหาทุกคนโดยที่ไม่ได้พูดอะไรกันอีกเลย
“อ้าววว นี่ฮยองสองคนหายกันไปไหนมาเนี่ยฮะ ผมรอตั้งนานไหนว่าจะรออยู่ตรงนี้ไง” เสียงของมินฮวานดังขึ้นเมื่อเห็นผมกับวอนบินเดินกลับมา
“คือฮยองออกไปเดินเล่นดูรอบๆมาน่ะ^^”ผมพูดบอกมินฮวานออกไป ก็นะใครจะไปบอกล่ะว่าวอนบินพาผมเดินออกไปเพื่อขอผมเป็นแฟน……..
“นายแกล้งฉันหรอไอ้ห้อย!”
“บ้า ใครเค้าจะกล้าไปแกล้งนาย นายทำตัวเองตะหากล่ะไอ้หมูอ้วน^^”
“ไอ้ห้อย นายว่าฉันเป็นหมูอ้วนงั้นหรอ>.<”
“ก็เออสิ ฮ่าๆๆๆๆ ^[+++]^”
“นายตายยยยยย!!!!!!!><” รู้สึกว่าสองคนนี้จะมีอะไรแปลกๆซะแล้วสิ ก็นะ ที่แรกฮงกีบอกผมว่าเค้าจะจัดการมาดนิ่งของจงฮุนไปๆมาๆกับไปคบกันซะงั้นมันยังไงกันแน่นะ
“วอนบิน!” ผมเอ่ยเรียกวอนบินที่ยืนนิ่ง ไม่พูดไม่จา เป็นอะไรไปเนี่ยคนนี้ ไหนว่ารับได้ไงถ้าฉันมีคนที่ชอบแล้วไงเงียบงี้ล่ะ
“วอนบิน!”
“......” เงียบ เฮ้ย เป็นมากขนาดนี้เชียว
“โอวอนบิน!!!!” ลองไม่ได้ยินอีกสิ
“หืม เมื่อกี้นายเรียกฉันงั้นหรอ?” ดูท่าจะเป็นมากวุ๊ย แต่ก็ดี ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่านายน่ะจะทำอย่างที่นายว่าไว้รึป่าว ‘ไม่ต้องกลัวฉันจะไปทำอะไรไอ้นั่นหรอกฉันลูกผู้ชายพอ’ นายแน่ใจใช่มั๊ยวอนบิน แล้วฉันจะคอยดู(แอบเลวนิดๆนะเนี่ยแพะน้อย เดี๋ยวพี่เต่าแกไปรักคนอื่นแล้วจะหนาว>>ไรเตอร์)
“ใช่ฉันเรียกนายนั้นล่ะ ในที่นี้มันมีใครชื่อโอวอนบินอีกล่ะนอกจากนาย”
“อะ อืม แล้วนายมีอะไรอะ”
“นี่ฮยองสองคนน่ะ หยุดวิ่งเล่นกันได้แล้วนะฮะ ผมว่าเราไปเล่นอย่างอีกต่อดีกว่า!!!” เสียงของมินฮวานตะโกนเรียกฮงกีและจงฮุน คนอุตส่าจะบอกให้วอนบินดูซะหน่อยว่ามันมีอะไรแปลกๆ แต่มินฮวานก็ดันเรียกสองคนนั้นก่อนซะนี่ แล้วผมจะพูดอะไรล่ะ
“ฉันว่าไปเล่นอย่างอื่นกันต่อเถอะ”
“อืม” วอนบินรับคำสั้นๆแล้วหลังจากนั้นพวกเราก็เดินตามมินฮวานไปก็นะ มินฮวานยังเด็กอยู่นี่น่าเหมือนพาน้องมาเล่นสวนสนุกล่ะ ^^
“ฮยองไปเล่นอันนี้กัน^^” ตายๆ แต่ล่ะอย่างที่มินฮวานอยากเล่น มันชั่งเป็นอะไรที่ผมสามารถเล่นได้ทั้งนั้นเลย นี่ถ้าผมเล่นผมคงหัวใจวายชัวร์ ก็ผมเป็นโรคกลัวความสูงนี่
“เอ่อ งั้นเล่นกันไปนะ เดี๋ยวฮยองไปซื้ออะไรให้กิน เล่นเสร็จจะได้กินข้าวกัน” ผมเอ่ยบอกทุกคนก็นะแค่บ้านผีสิงผมยังไม่กล้าเข้าเลย แล้วจะให้ผมเล่นเจ้าเครื่องนี้อีกน่ะหรอไม่มีทาง
“ฮะ งั้นพวกเราไปเล่นกันเถอะฮะ”
“เอ่อ...คือ..” วอนบินเหมือนอยากจะพูดอะไรกับผมแต่ก็ไม่พูด อิอิ บ้างทีการได้แกล้งวอนบินเล่นมันก็สนุกดีนะ
“ฮงกี นายไปกับฉันนะ” ผมเอ่ยบอกฮงกีและเดินเข้าไปควงแขนก่อนที่เจ้าฮงกีหมูอ้วนกิ๊กจงฮุนจะได้เดินไปเล่นเครื่องเล่นอันนี้
“ฉันหรอ แล้ว......” ฮงกีพูดขึ้นแล้วส่งสายตาไปทางวอนบินประมาณว่า ‘แล้ววอนบินล่ะ’อะไรประมาณนั้น
“ไปเถอะ ปะปะ งั้นแล้วเจอกันนะ^^” ผมว่าแล้วก็ลากฮงกีให้เดินมาด้วยกันด้วย
Wonbin Talk…..
ผมเป็นอะไรไปน่า ทั้งๆทีผมก็บอกไปแล้วหนิว่า ผมโอเค แค่เห็นแจจินมีความสุขก็พอแล้ว แล้วทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ล่ะผมเรียกแจจินว่าที่รัก เรียกว่าแพะน้อย อย่างที่ผมเคยเรียกเล่นก็ไม่ได้แล้วสิ ผมอยากจะบ้าตายเลย ทำไม ทำไมกัน แล้วผมก็เห็นแจจินเดินไปควงฮงกีไปซื้อของด้วยกัน รึว่าคนที่แจจินชอบจะเป็นฮงกี แต่ฮงกีก็คบอยู่กับจงฮุนนี่ นายจะกินน้ำใต้ศอกหรอแจจิน
.....................................
ผมรู้สึกว่ามันแปลกๆ อยู่ๆแจจินก็แปลกๆไป วอนบินมันก็เงียบผิดปกติ เป็นอะไรกันไปหว่า(รู้สึกว่าจะสงสัยกันไปสงสัยกันมานะพวกเธอ>>ไรเตอร์)
“แจจินมีอะไรรึป่าว” ผมเอ่ยถามแจจินออกไปล่ะ ก็แหม มันแปลกจริงๆนี่ อดถามไม่ได้หรอกน่า
“ป่าวนี่ไม่มี๊” เสียงสูงเชียวมีชัวร์ หึหึ คิดจะโกหกฮงกีคนนี้หรอแจจิน นายกับฉันเป็นเพื่อนกันมากี่ปีทำไมฉันจะไม่รู้
“เสียงสูงงี้มีชัวร์บอกมานะแจ”
“เออ คือ....” อ้ำอึงๆ จะบอกก็บอกมาเซ่
“คือ วอนบินเค้าขอฉันเป็นแฟนน่ะ” ห๊ะ นี่สองคนมันยังไม่ได้เป็นแฟนกันอีกรึไง เห็น หวานกันขนาดนั้น
“แล้วไง ความจริงฉันนึกว่านายสองคนเป็นแฟนกันไปตั้งนานแล้ว”
“บ้าหรอฮง” อ้าว อยู่ดีๆว่าผมบ้าซะงั้น
“แล้วไง นายสองคนก็เหมาะกันดีออก”
“บ้าไปใหญ่แล้วนายน่ะ><” อ้าววว ว่าผมบ้าอีกแล้วง่ะ เดี๋ยวบ้าขึ้นมาจริงๆแล้วจะหนาวววว
“อะไรเนี่ยว่าฉันบ้าอยู่นั่นล่ะ แล้วไงคบกันยังล่ะ”
“ยัง” อ้าววววว ทำไมเป็นแบบนั้นไปได้ล่ะ
“ทำไมล่ะ”
“ก็ฉัน...ฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว^^”
“แจจิน ใครไหนนายลองบอกฉันสิใครคือคนที่นายชอบถ้าไม่ใช่ไอ้วอน” แจจินหนอคิดจะเล่นอะไรของนายน่า แค่นายพูดฉันก็ดูออกแล้วว่า นายชอบไอ้วอน แต่ทำไมนายถึงพูดบอกไอ้วอนมันไปงั้นล่ะ
“เดี๋ยวนายก็รู้ อิอิ^^”
“นายคิดจะเล่นอะไรเนี่ยแจ”
“เดี๋ยวนายก็รู้เองล่ะ^^… อะนี่ ช่วยฉันถือด้วยสิ ฉันถือคนเดียวไม่หมดหรอก^^” เฮ้อ ไอ้วอน ดูท่าแกต้องรับบทหนักแล้วล่ะ แจจินดันคิดจะเล่นอะไรขึ้นมาก็ไม่รู้ หลังจากนั้น พวกผมไปทัวร์เล่นเครื่องเล่นต่างๆนาๆบางอันผมก็เล่นบ้างอันผมก็ไม่เล่น จนตอนนี้ก็เย็นมากแล้วพวกเราเลยแยกย้ายกันกลับบ้าน ซึ่งแน่นอนผมก็กลับกับจงฮุน
“นี่ฮงกี!” อยู่ๆจงฮุนก็เรียกผมขึ้น
“มีอะไร” ผมตอบจงฮุนออกไปแต่ไม่ได้หันไปมองหรอกก็นะ ผมกำลังดูวิวข้างทางอยู่
“ที่นายบอกว่า นายยังไม่มีเคยแฟนน่ะจริงหรอก”
“ก็จริงสินายจะถามฉันทำไมเนี่ย ถึงฉันจะ หล่อ น่ารัก หุ่นดี นิสัยดี ขนาดนี้ก็เถอะ” ผมว่าแล้วหันสนใจจงฮุน ก็แหมอยู่ดีๆถามอะไรแปลกๆ
“หรอ มันก็จริงนะที่นายพูดมาน่ะ หล่อ น่ารัก....” นายกำลังชมฉันอยู่ใช่มั๊ยเนี่ย>////<
“แต่ฉันว่า ไอ้หุ่นดีกับนิสัยดีเนี่ย ไม่น่าใช่นะไอ้อ้วน”
“แอร๊ยยยย นายว่าฉันอีกแล้วนะ>0<” ทีแท้กะหลอกด่าว่างั้น ชิ อ้วนตรงไหนกันฟร่ะเนี่ยยย ไม่ได้อ้วนซะหน่อย
“หึหึ^^”
“แล้วนายล่ะ คงมีแฟนมาเป็นร้อยแล้วสินะ-_-” ผมแกล้งถามออกไปก็แหม นายคนนี้มันมีแต่คนชอบนี่หว่าไม่มีทางที่จะไม่เคยมีแฟนถึงแต่ก่อนมันจะนิ่งเหมือนคนไร้วิญญาณมากก็เถอะแต่มันก็ ดูดีว่ะ-//-
“ก็มีนะ แล้วก็เยอะด้วย....” กะแล้วเชียวววว ชิ หมั่นไส้ ทำไมคนอย่างผมมันถึงไม่มีกับเค้าบ้างนะ(แล้วตอนนี้ไม่มีไงล่ะยะ >>ไรเตอร์)
“แต่ คนที่ฉันคบได้นานสุดก็แค่30นาทีเอง” ห๊า นายจะบ้ารึป่าวเนี่ย คบนานสุดสามสิบนาที ยังไม่ถึงวันไม่สิ ชั่วโมงนึ่งยังไม่ได้เลย ไอ้คนหล่อ ไอ้คนดูดี ชิชิ
“30นาที นายบ้ารึป่าวเนี่ย”
“ก็ฉันหล่อนี่” หลงตัวเอง คนบ้าอะไรคบกัน30นาทีเลิก นี่คือคนที่คบนานที่สุดนะ นี่ถ้าคนที่คบกันน้อยที่สุดล่ะ ไม่บอกรักแล้วบอกเลิกเลยรึไงฟร่ะ
“ถ้าหมูอ้วนบอกว่าไม่เคยมีแฟน งั้น วันนั้นก็.....^^” แล้วอยู่ๆมันก็วนมาเรื่องผมเหมือนเดิม
“อะไร-_-^” อะไร จะพูดอะไรอยู่ นี่ถ้านายว่าฉันอีกคำเดียวกระโดนกัดหัวแน่ ก็ดูมันใช่ศัพท์เรียกผมเซ่
“ถ้านายบอกว่า นายไม่เคยมีแฟน งั้นแสดงว่า วันนั้น ที่ฉันจูบนาย ก็ first kiss นายงั้นสิ” อ๊ายยยย ไอ้บ้า ก็ใช่สิฟร่ะ แล้วจะพูดขึ้นมาอีกทำไมเนี่ยยยย เขินนะ>///////////<
“เออ>//////<”
“งั้นก็เท่าทุนนะ-///-”
“เท่าทุนอะไรของนาย>.<”
“ก็....” ก็ไร ก็ไร ก็อารายยยยย
“ก็....ฉันก็เหมือนกัน-////-” งง อะไรไม่เข้าใจ เหมือนกันอะไรของนาย
“เหมือนกันอะไร?”
“first kiss-//////-” ห๊า นี่หมายความว่าที่นายจูบฉันวันนั้นก็ ก็.... first kiss ของนายเหมือนกันหรอ แอร๊ยยยยย!!!!!!!!> <//////////
……………………………….
เช้าวันจันทร์ที่แสนสดใสรึป่าวไม่รู้^^ ก็เหมือนอย่างเคยล่ะนะ ตอนเช้าพวกผมก็ไปสิงกันอยู่ที่โรงอาหารล่ะ
“แจจิน!!!!” อยู่ๆก็มีเสียงใครก็ไม่รู้ เรียกแจจินเพื่อนของผมขึ้น จะว่าไปก็คุ้นๆเสียงอยู่เหมือนกัน
“อ้าวว คีย์!” ที่แท้ก็ คิม คิบอม เพื่อนห้องเดียวกับผมนี่เอง มิน่าเสียงคุ้นๆ แล้วก็อีกอย่างนายคนนี้ก็สนิทกับแจจินอยู่พอตัวด้วยล่ะก็นะสองคนนี้เป็นเพื่อนเรียนด้วยกันนี่ เออคือแบบว่า นายคิม คิบอมมันก็รักเรียนแล้วก็เรียนเก่งเหมือนๆกับแจจินน่ะ ซึ่งมันขัดกับผมมาก ฮ่าๆๆๆ
“^^”
“ไม่คิดจะทักฉันบ้างหรอ คิม คิบอม” ผมเอ่ยขึ้นก็นะ อยู่ห้องเดียวกันแต่ทักแค่แจจินคนเดียว ชิ
“อะ อืม หวัดดีฮงกี^^” คิม คิบอมพูดเสียงเรียบ ชิชะ หมั่นไส้เด็กเรียนที่สุดด ผมเป็นโรคไม่ค่อยถูกกับพวกเด็กเรียนเท่าไรน่ะ ยกเว้นแค่แจจินคนเดียวเนี่ยล่ะ(ชิ ไอ้เด็กเลว>>ไรเตอร์)
“นายมีไรหรอคีย์”แจจินถามคิม คิบอมขึ้นล่ะ
“เออ คือว่ากลางวันนี้กินข้าวเสร็จแล้วไปติวหนังสือกันมั๊ย”
“ก็เอาสิ ช่วงนี้ฉันก็เรียนไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไร เพราะมั่วแต่ สอนใครบ้างคนอยู่-_-” แจจินพูดแล้วมองมาทางผม อะไรๆ อย่ามามองฉันด้วยสายตาแบบนั้นเซ่ ก็ไม่ได้ใช่ให้สอนสักหน่อย
“อะไรแจ สอนใคร ใครสอน”
“หึ งั้นเดี๋ยววันนี้ฉันไปกินข้าวกับพวกนายดีกว่า^^”
“อืม งั้นเดี๋ยวฉันไปหาพวกมินโฮก่อนนะ”
“จร้า อิอิ^^” หลังจากนั้นคิม คิบอมมันก็เดินจากไป แต่ว่านะ แจ มันเป็นไรของมันหว่า ผมเห็นมันมองหน้าวอนบินแล้วก็หันมาหัวเราะคิกคัก ไม่รู้ว่าเค้าเป็นอะไร
Janjin Talk
วันนี้ผมก็มาโรงเรียนตามปกตินั่นล่ะแล้วผมก็มารอเพื่อนๆของผมอยู่ที่โรงอาหารตามปกติเหมือนกัน แต่แปลกไปอย่างหนึ่งคือวันนี้ดูหน้าของวอนบินไม่สดใสเอาซะเลย ไม่รู้ว่าเพราะอะไรอะนะ คิคิ ความจริงแล้วผมน่ะก็ไม่ค่อยอยากแกล้งวอนบินเท่าไรหรอก แต่ก็ พอเห็นหน้าตาเต่าแล้ว คิคิ ออดแกล้งไม่ได้นี่น่า แล้วผมก็กะว่าผมจะใช่ฮงกีเป็นเหยื่อล่ะ ก็นะผมกับฮงกีสนิทกันนี่แล้วดูเหมือนฮงกีจะรู้ด้วยว่าผมกำลังจะแกล้งอะไรวอนบิน แต่วันนี้พอผมเห็น คีย์ เพื่อนของผมซึ่งก็สนิทกันอยู่อะนะ ผมก็คิดอะไรที่ดีกว่าเดิมได้เลยคือผมเปลี่ยนเป้าหมายจากฮงกีเป็นคีย์ล่ะก็นะ เดี๋ยวถ้าผมดึงฮงกีมาแบบนี้คงจะโดยจงฮุนเตะเอาแน่เลยก็สองคนเค้าคบกันอยู่นิ ก็เลยเอาคีย์เป็นเหยื่อแทนแล้วกัน สนุกแน่ล่ะ คราวนี้นายก็อดทนหน่อยแล้วก็นะวอนบิน แล้วเดี๋ยวนายก็จะอยู่เองว่าคนที่ฉันชอบจริงๆคือ...ใคร.... ในวันเกิดนายที่กำลังจะมาถึงนี้นะ แต่ก่อนอื่นนายจะต้องรับมือและอดทนกับสิ่งที่ฉันกำลังจะทำให้ได้ล่ะ แต่ถ้านายทนไม่ได้แล้วนายไปชอบคนอื่นก่อน ฉันเอานายตายแน่ วอนบิน!
ความคิดเห็น