คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : ตอนที่24
ตอนที่ 24
หลังจากที่ผมให้แจจินเข้ามานอนกับผม (หมายถึงนอนห้องเดียวกันนะครับอย่าคิดไกลนะ) ไม่นานแจจินก็หลับขนาดหลับยังน่ารักเลยอ่ะ จับจูบสักทีคงไม่ว่ากันนะครับ
“จุ้บบบบ”
“….........” คงจะหลับจริงๆแหละขนาดแอบหอมแก้มยังไม่รู้เรื่องเลยอ่ะ
“เฮ้อออ ไปอาบน้ำดีกว่าจะได้นอนสักที”
“o_<” อะไรกันเมื่อกี้วอนบินหอมแก้มผมงั้นหรอ ผมไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย นายกล้ามากนะที่แอบหอมแก้มฉันอ่ะอย่าคิดนะว่าจะไม่รู้
‘แกร๊กกกก’ อุ๊ยออกมาแล้วต้องทำเป็นหลับเหมือนเดิม และอีกไม่นานไฟในห้องก็ดับลงฟร้อมกับร่างของชายหนุ่มตาคมก็นอนลงบนเตียง
“แจจินๆ หลับแล้วหรอ” หลับแล้วเรียกอยู่ได้
“ตื่นก็เพรานายเรียกนี่แหละ มีอะไรหรอ”
“ป่าว ราตรีสวัสดิ์นะ ฝันดีครับ”
“อืม นายก็เหมือนกันหละ”
….........................................
เช้ารุ่งขึ้น
หลังจากที่ผมตื่นขึ้นมาก็เห็นว่าวอนบินไม่ได้อยู่ในห้องแล้วควลงไปทานอาหารเช้าแหละมั้ง ลงไปบ้างดีกว่าหิวแล้วเหมือนกัน
“วอนบินๆ กินนี่สิลูกของโปรดลูกเลยนะ” เสียงหญิงวัยกลางคน คนหนึ่งพูดขึ้นสงสัยคงเป็นแม่ของไอเต่าสินะ
“ครับแม่ ขอบคุณครับ”
“วอน....นั่นใครอ่ะลูก? แล้วเด็กผู้หญิงคนเมื่อคืนหล่ะหายไปไหนแล้ว?” ใครกันเด็กผู้หญิงที่ไหน ไม่เห็นมีเลย
“ก็เพื่อนผมไงแม่ คนที่แม่คิดว่าเป็นเด็กผู้หญิงคนเมื่อคืนอ่ะแหละ”
“สรุว่าคือผู้ชายหรอเนี่ย?” เสียงของแม่วอนบินและป้าแม่บ้านอุทานขึ้นมาพร้อมกัน
“แจจินลงมาสิ เร็วๆเดี๋ยวไปเรียนสายนะ”
“อืม ลงไปแล้วๆ”
“หนูจ๊ะ หนูเป็นผู้ชายแน่นะ” แม่ของวอนบินถามขึ้นมาครับ
“ครับ ผมเป็นผู้ชายครับชื่อ แจจิน ลี แจจินครับ”
“เอ่ออ งั้นแม่ว่ารีบทานกันเถอะ เดี๋ยวแม่ไปส่งที่โรงเรียนนะ”
“ครับ/ครับ”
จากนั้นผมกับแจจินก็มาถึงโรงเรียน ในขณะที่กำลังเดินไปโรงอาหารเพื่อจะไปหาเพื่อนๆ ผมสองคนก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างครับ
“จงฮุน เมื่อวานจะไปไหนทำไมไม่บอกกันก่อนห๊ะ”
“ก็ฉันเห็นนายมีคนมารับแล้ว ก็เลยคิดว่าไม่จำเป็นต้องบอกก็ได้”
“แล้วนายไม่คิดบ้างหรอว่าถ้าฉันไม่ได้กลับกับจายอง แล้วฉันจะกลับยังไง ดีนะที่จายองเห็นไม่งั้นฉันคงวิ่งหานายไปทั่วโรงเรียนแล้ว”
“นายจะวิ่งหาฉันทำไม ไม่มีใครมาฉุดฉันไปหรอกน่า”
“แล้วถ้าฉันไม่ได้กลับบ้านพร้อมจายอง นายรู้บ้างมั้ยว่าฉันจะกลับยังไง”
“ก็แล้วแต่นายสิ”
“ไอบ้าเอ้ยยย นายตายสะจงฮุน!!!”
“เฮ้ยๆๆ นายจะทำอะไรเนี่ย!!!”
“ก็ฆ่าแกไงเล่าถามได้”
เมื่อได้ยินดังนั้นผมก็เลยหันมาถามแจจินว่า
“แจ ฉันว่ามันไม่ใช่ภารกิจแล้วล่ะว่ามั้ย”
“ฉันก็ว่างั้นแหละ ฉันว่าสองคนนี้ต้องมีอะไรมากกว่าที่เราคิดไว้แน่นอน”
“นั่นดิ ไม่งั้นเมื่อวานไอฮุนมันไม่อาสาไปส่งฮงที่บ้านหรอก แต่ว่ามีจายองเข้ามาขัดสะก่อนอดเลย ฮ่าๆๆ”
“ฉันจะสืบเรื่องของสองคนนี้ดู นายห้ามไปบอกสองคนนี้นะรู้กันแค่ฉัน นาย ซึง แล้วก็มินฮวานก็พอล้ว”
“เอาจริงดิ แล้วถ้าสองคนนั้นรู้อ่ะจะทำไง”
“กว่าสองคนนั้นจะรู้เราก็รู้เรื่องของสองคนนี้เหมือนกันนะ คิดดูสิมันคุ้มนะ”
“อืม เอาไงก็เอากันแล้วแต่นายเลย ฉันยังไงก็ได้”
“ดีเลยเดี๋ยวเย็นนี้ไปคุยกันที่บ้านนายนะ เพราะฉันจะนอนบ้านนายอีกประมาณ 2-3 คืน”
“โอเค เดี๋ยวบอกไอซึงให้มันบอกมินฮวานก็แล้วกันนะ”
“อืม อย่าลืมนะ บายฉันไปเรียนก่อนแล้วตอนเย็นเจอกัน ^^”
“ครับผม จินนี่ที่รัก”
“กลับบ้านไปมีเคลียร์นะ -_-*”
===============================
ความคิดเห็น