คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : ตอนที่23
ตอนที่23
“ว๊ายย คุณหนู คุณหนูพาใครมาค่ะเนี่ยย!”
คุณป้าที่เป็นแม่บ้านของผมพูดขึ้นเองล่ะ แต่ดูเหมือนจะตกใจเกินไปนะ ขนาดแม่ของผมเองยังไม่ตกใจเท่านี้เลย
“เพื่อนผมน่ะครับ”
“เอ่อ...งั้นเดี๋ยวป้าไปจัดห้องนอนให้นะค่ะ”
“ครับ”
ผมตอบรับป้าไปและผมก็เดินมาที่ห้องของผมพร้อมกับร่างของแจจินที่ยังหลับอยู่
“ขี้เซาจริงเลยนะ”
ผมว่าแล้ววางร่างของแจจินลงบนเตียงของผม ก็นะ ห้องยังจัดไม่เสร็จนี่ อีกอย่างยังไงผมก็ต้องปลุกแจจินให้ตื่นอยู่ดีล่ะ
“แพะน้อย”
ผมว่าแล้วเอามือเขย่าๆแจจิน
“จินนี่อา~”
ยังไม่ตื่นอีกวุ๊ย เอาไงดีครับ
“จินนี่อา ที่รัก ตื่นได้แล้วนะครับ จินนี่ตื่นมาอาบน้ำก่อนที่รัก~”
“อือ...-_-”
แจจินค่อยๆลืมตาขึ้นมาและมองผมด้วยสายตาไม่ค่อยสบอารมณ์ อย่ามามองกันแบบนี้นะแจจินคนอุตส่าห์ปลุก
“ไปอาบน้ำไปแพะน้อย เดี๋ยวฉันจะพานายไปที่ห้องรับรอง”
“อืมมม (- -) (_ _) (- -)”
แจจินพยักหน้าแล้วจะเดินไปห้องน้ำ ว่าแต่แจจินรู้หรอว่าห้องน้ำมันอยู่ทางไหนน่ะ
“อืม ว่าแต่นายรู้หรอว่าห้องน้ำอยู่ไหนอะ”
“ไม่อะ แล้วอยู่ไหนล่ะก็บอกมาสิ”
“จร้าๆๆ เดินตรงไปเลี้ยวซ้ายน่ะ ห้องน้ำในห้องนอนฉันเอง”
“อืม จะว่าไปห้องนายก็ใหญ่มากกกกเลยนะเนี่ย”
แจจินพูดขณะที่มองไปรอบๆห้องของผม
“แน่นอน”
“ฉันลืมไปว่านายมันก็คุณชายเหมือนกันนี่”
“ถูกกก! แล้วจะยืนมองห้องฉันอีกนานไหม ไม่ไปอาบน้ำหรอ รึว่า.........”
“รึว่าอะไร” แจจินหัน ควับมาที่ผมทันที
“รึว่านายจะรออาบพร้อมฉันล่ะ”
“ไอ้เต่าบ้า ฝันไปเถอะ><”
ว่าแล้วแจจินก็รีบวิ่งไปทันทีแต่ว่านะ ทางนั้นมันไม่ใช่ห้องน้ำ แจจิน นายนี่เขินจนลืมทางไปแล้วนะเนี่ย
“แจจิน!”
“มีอะไรอีก><” แจจินหยุดวิ่งแล้วพูดขึ้น
“ห้องน้ำอยู่ทางซ้าย” ผมว่า
“รู้แล้วล่ะน่า”
แจจินมองและรวบรวมสติสักครู่แล้วก็รีบวิ่งไปทางห้องน้ำ ฮ่าๆๆๆ นายนี่มันน่ารักจริงๆเลย
..................
“แจจิน ถ้ามีอะไรขาดเหลือก็บอกฉันก็แล้วกัน”
วอนบินพูดหลังจากที่พาผมมาที่ห้องรับรองที่วอนบินได้สั่งแม่บ้านจัดไว้ให้ผมก่อนหน้าแล้ว
“อืม ขอบใจ แต่ว่า ห้องนี้มันก็มีครบแล้วนะคงไม่มีอะไรขาดเหลือหรอก^^”
ผมว่าแล้วหันไปทางวอนบินที่ยังคงยืนอยู่ที่หน้าห้อง ผมพูดจริงๆนะเนี่ย ห้องนี้มันใหญ่มากๆเลย เครื่องใช้ต่างๆก็มีครบแล้ว ไม่เห็นมีอะไรขาดเหลือเลย
“อืม งั้นคืนนี้นายก็นอนที่นี้ล่ะ”
“อื้มๆ”
ผมว่าและไม่ได้หันไปสนใจวอนบินก็แหม คนกำลังสำรวจห้องอยู่นี่น่า ว่าแต่คืนนี้ผมต้องนอนห้องใหญ่ๆห้องนี้คนเดียวเนี่ยนะ จะว่าไปแล้วก่อนที่ผมจะตัดสินใจมานอนบ้านวอนบินก็
‘คืนแรกที่พวกเขาเข้ามาอยู่ก็เจอกับวิญญาณของหญิงสาวที่ผูกคอตายในห้องนอน จนต้องย้ายออกไปนอกจากจะมีครอบครัวนี้โดนหลอกแล้วยังมีอีกหลายครอบครัวที่ย้ายเข้ามาอยู่และก็ต้องย้ายออกไป หลังจากนั้นก็ไม่เคยมีใครกล้ามาเช่าอีกเลย บ้านหลังนั้นก็เลยถูกปิดตายมาตลอดจนถึงปัจจุบัน’
บรื้อ~ วอนบินเล่าเรื่องน่ากลัวๆให้ผมฟังนี่น่า แล้วคิดนี้ผมก็ต้องนอนในห้องนี้เนี่ยนะ ไม่เอาอ๊า
“แจจิน!”
อยู่ๆวอนบินก็เรียกผมขึ้น ตกใจหมดเลยนะเนี่ย ไอ้เราก็นึกว่าออกไปแล้วซะอีก
“มีอะไรหรอ”
“คืนนี้ นอนคนเดียวอะ ระวัง ผะ ผีหลอกน๊า!!! ปัง!!!!!”
ไอ้เต่าบ้า>< ก็รู้ว่าผมกลัวยังมาพูดแบบนี้อีก ว่าแล้วก็ขนลุกเลยอะ ห้องก็ใหญ่ แถมอยู่คนเดียวอีก
‘คืนแรกที่พวกเขาเข้ามาอยู่ก็เจอกับวิญญาณของหญิงสาวที่ผูกคอตายในห้องนอน…’
แว๊กกกกกกกกกก!!!!!! ไม่เอาแล้วไม่นอนแล้วววว><
“วะ วอนบิน รอฉันด้วยยยย><”
ผมว่าแล้วรีบวิ่งออกจากห้องนี้ทันที ใครมันจะอยู่รอให้ผะ ผีหลอกล่ะ ไม่เอาอะ
“วอนบินนน วอนบินนนนน”
ผมยืนเคาะประตูห้องวอนบินอยู่ล่ะ ไอ้เต่าบ้านี่มันเดินไวเป็นบ้าเลย
“นี่วอนบินเปิดประตูให้ฉันหน่อยย!!!!!!!!!”
นี่ผมยืนเรียกตั้งนานแล้วนะ ไอ้เต่าบ้ามันยังไม่เปิดประตูให้ผมเลย หูหนวกรึไงกันเนี่ยย!
“แอ๊ดดด!” เปิดแล้ววววว
“O[]O เฮ้ยยยยยยยย!!!!!!!!!! ควับบบ ตุบบบ!!!!!!>_<”
“โอ๊ยย!! ฉันเจ็บนะ!”
“>_O” เมื่อผมได้ยินเสียงร้องผมก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมาดู ถว่าไอ้ที่ผมต่อยไปนั่นไม่ใช่ผี แต่มันเป็น
“วะ วอนบินน!”
“ก็ใช่น่ะสินายคิดว่าอะไรล่ะ ต่อยมาได้เจ็บนะ-O-”
“ขะ ขอโทษ ตะ แต่เมื่อกี้”
“อ้อ ไอ้นี้อะนะ”
วอนบินพูดแล้วหยิบของที่อยู่ในมือขึ้นมาให้ผมดู แว๊กกกกกกก หน้ากากผีงั้นหรอ งั้นแสดงว่าไอ้ที่ผมเห็นเมื่อกี้
“นะ นายแกล้งฉันหรอ”
“ป๊าววววววววว ฉันแค่ลองใส่มันดู๊ แต่นายกลับต่อยมาได้หนิ เจ็บเป็นบ้าเลย=O=^”
เสียงสูงเชียวนะไอ้เต่า ดีสมน้ำหน้าเล่นอะไรไม่รู้เรื่องโดนแบบนี้ล่ะดี
“สมน้ำหน้า-_-”
“โห่ ไรอะ ฉันก็แค่เล่นสนุกๆเอง แพะน้อยอย่าโกรธนะ”
“แกล้งฉันมันสนุกมากเลยรึไง”
“ป่าววว ก็แค่.....”
“นายก็รู้ว่าฉันกลัว ก็ยังมาแกล้งกันอีกเนี่ยนะ โดนต่อยแค่นี้มันยังน้อยไป”
ใช่แล้ว วอนบินมาแกล้งผมแบบนี้สมควรโดนผมต่อย แล้วก็สมควรโดยมากกว่าต่อยด้วย ไอ้เต่าบ้า
“ฉันขอโทษน๊า แพะน้อยยย ว่าแต่นายมาหาฉันที่นี้มีอะไรหรอ รึว่าขาดเหลืออะไร”
วอนบินถามขึ้นด้วยความสงสัย เออจริงสิจะว่าไปแล้วที่ผมมาหาวอนบินก็เพราะผมกลัวไม่กล้านอนคนเดียวนั่นล่ะแต่ไอ้หมอนี่ดันมาแกล้งผมอีก เดี๋ยวก็งอนซะเลยดีมั๊ยเนี่ย
“นอนด้วยคนดิ”
“ห๊ะ?”
“ก็บอกว่านอนด้วยคนสิ”
“ทำไมหรอ ห้องรับรองขาดเหลืออะไร”
“ป่าว ฉะ ฉะ ฉันแค่.....” ผมพูดตะกุกตะกัก พอนึกถึงเรื่องที่วอนบินเล่าให้ฟังขึ้นมาผมก็รู้สึกกลัวทันทีใครเขาจะกล้านอนคนเดียวล่ะ
“อะไร^^”วอนบินยังคงยิ้มและถามผม แปลกๆแหะ
“ฉันแค่กลัวน่ะ นอนด้วยนะ”
“โอเคไม่มีปัญหา ว่าแต่กลัวววอารายยยยยหรออออ~”
ยังไม่วายยังจะพูดเสียงครางแกล้งกันอีก
“-_-”
“โอเคๆ ไม่แกล้งแล้วก็ได้ เข้ามาสิที่รัก”
“ไอ้เต่า>.<”
“^^”
------------------------------------------------------
ความคิดเห็น