[All SF FTISLAND] JHxHKxWBxJJxSHxMH

ลำดับตอนที่ #4 : [SF HunxHong]First Love ep1

[SF Hun x Hong] First Love

1

“ไอ้บ้าเอ้ยยยยยย!!!!!!!!!!!! ทำไมไม่ปลุกฉานนนนนนไอ้ฮุนนนนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!-O-“ฮงกีลุกขึ้นมาโวยวายจงฮุนเป็นยกใหญ่ข้อหาไม่ยอมปลุกเค้า คนตัวสูงที่เป็นรูมเมทได้แต่ยิ้มแห้งๆให้ ก็ใครจะไปรู้เล่าว่าวันนี้ฮงกีมันมีสอบตอนเช้า ไม่ได้บอกไว้นี่หว่า จงฮุนกับฮงกีเรียนอยู่คนละคณะกัน ฮงกีเรียนอยู่นิเทศส่วนจงฮุนเรียนอยู่บริหาร คนละเครือกันเลย ใครจะไปรู้ว่าคณะนิเทศมันจะมีสอบเช้าวันนี้เล่า

“ฉันไม่รู้นี่น่า ^^”จงฮุนว่าแล้วยิ้มหวานให้ฮงกีอีกรอบ จงฮุนเปรียบเสมือนลูกหมาตัวน้อยๆของฮงกีที่ฮงกีสั่งอะไรก็ยอมทำตามทุกอย่าง ไม่ปริปากบ่นสักคำ แต่จะติดกวนประสาทหน่อยๆ

“ที่หลังก็หัดรู้ไว้ซะบ้างนะ เข้าใจปะ !”

“เข้าใจครับผม”

“ก็ดี แต่ถ้าวันนี้ฉันเข้าสอบไม่ทันแกตายแน่ไอ้หมึก เตรียมตัวลงเตาย่างได้เลย! ฮึ่ย!!”แล้วฮงกีก็เดินกระฟัดกระเหวี่ยง ออกไปจากห้องของเข้าและรูมเมทจงฮุน ส่วนจงฮุนหมาน้อย(?)ของฮงกีก็นั่งอ่านหนังสือทบทวนบทเรียนต่อไป วันนี้จงฮุนมีเรียนคาบบ่าย

“สี่คูณร้อยเลยฮงกี!!!! จะไม่ทันแล้ววว ฮืออออออ เพราะไอ้บ้าฮุนคนเดียวเลยยย ถ้าไม่ทันนะนายโดนฉันยำจริงๆแน่!”ฮงกีกึ่งเดินกึ่งวิ่งเร็วๆไปยังตึกคณะ

“นายมาช้านะฮงกี ฉันจะทำโทษเธอเย็นนี้มาพบฉันที่ห้องด้วยเข้าใจมั๊ย!”เมื่อฮงกีเดินเข้ามาในห้องก็โดนอาจารย์ประจำคลาสเรียนหน้าโหดไม่รู้จะโหดไปไหนว่าเข้าให้ ฮงกีซวยอีกแล้ว…

“ขะ เข้าใจครับ”

“อืม งั้นก็เข้าไปนั่งได้แล้วจะได้สอบกันสักที”อาจารย์ประจำคลาสบอกด้วยหน้าตาโหดๆตามคอนเซ็ปความโหด ฮงกีจึงเดินไปนั่งที่ของตัวเองที่มันก็มีเหลืออยู่แค่ที่เดียวเพราะห้องนี้มันจัดตามจำนวนคนที่เรียนของเด็กแต่ละปี…..

“นี่ก็เที่ยงแล้วไปรอเรียนเลยแล้วกันนะ^^”จงฮุนบ่นพึมพรำกับตัวเองเบาๆแล้วเค้าก็เดินออกจากห้องเพื่อมุ่งหน้าไปยังตึกคณะของเค้า จงฮุนเป็นเด็กฉลาดมากๆคนหนึ่งเรียกว่าอัจฉริยะเลยก็ว่าได้ แต่เค้ามักไม่ค่อยแสดงออกเท่าไรนัก จงฮุนอาจจะดูเป็นคนเงียบๆ เรียบง่าย สบายๆไม่มีอะไรมากแต่จงฮุนก็แอบร้ายลึกๆอยู่เหมือนกันนะ โดยเฉพาะกับคุณหนูฮงกี จงฮุนจะชอบกวนประสาทและเล่นสงคามประสาทกับฮงกีเงียบๆ ถึงแม้ว่าฮงกีจะ ขี้วีน เอาแต่ใจ อารมณ์ร้อนไม่ยอมใคร เรียกว่าลูกคุณหนูโดยแท้ แต่จงฮุนก็ไม่เคยรำคราญรูเมทอย่างฮงกีเอาเสียเลย เพราะมันทำให้จงฮุนรู้สึกว่ามันสนุกและน่ารักดี สนุกที่มีคนค่อยบ่นๆวีนๆใส่ทำให้ไม่เบื่อ น่ารักตรงที่ในบางเรื่องที่ฮงกีวีนขึ้นมานั้นอย่างกับเรื่องของเด็กอนุบาลตีกัน….

“ฮงกี้จัง!”เสียงของหนุ่มหน้าใสตัวสูง ซึ่งถ้าจะให้พูดก็อยู่ในขั้นหล่อเลยทีเดียวเรียกฮงกีขึ้น

“อะไร- -“

“ฉันเอาช็อกโกแลตมาให้นายน่ะ^//^”ชายหนุ่มยื่นกลองช็อกโกแลตให้กลับฮงกีด้วยอาการเขินๆ

“อื้มๆ ขอบใจ- -“ฮงกีรับกลองช็อกโกแลตไว้พร้อมกล่าวคำขอบคุณ ทำให้หนุ่มเจ้าของช็อกโกแลตถึงกลับยิ้มบานเลยทีเดียว ก็ฮงกีเป็นถึงเดือนคณะ ที่จะบอกว่าสวยกว่าดาวคณะด้วยซ้ำไป ความจริงแล้วตำแหน่งดาวคณะน่าจะเป็นของฮงกีซะมากกว่าแต่ว่าเขาเป็นผู้ชายจะเป็นดาวคณะได้ยังไงกัน ทั้งหนุ่มๆในคณะและต่างคณะ ต่างพากันจีบและชอบเอาของมาให้ฮงกีบ่อยๆ จนฮงกีรู้สึกชินกับสิ่งพวกนี้

“มันจะมีใครรักฉันจริงมั๊ย ถ้าฉันหน้าตาไม่ดีเนี่ยยย- -“ฮงกีบ่นกลับตัวเองเบาๆ ก็จริง ฮงกีเป็นคนหน้าตาดี หน้าหวาน ถึงขั้นสวยกว่าผู้หญิงบางคนเลยด้วยซ้ำ แต่ก็อย่างว่าฮงกีไม่เคยคิดว่าจะมีใครจริงใจกลับเค้าสักคน คนส่วนมากที่ชอบเค้าก็ดูจากรูปลักษณ์ภายนอก และหวังจะทำเรื่องอย่างนั้นกับเค้า ทั้งนั้น  ไม่มีใครรักเค้าจากใจจริงรักที่เค้าเป็นเค้าสักคนเลย….

“กริ๊ด!!!!!!!!!!!! พี่จงฮุนนนนนนน!!!!!!!!!!!!!><”

“อ๊ายยยยย พี่ฮุนนนนนน!!!!!!!!!!!!>//<”

“กริ๊ดดดๆๆ จงฮุนนนนนนนน!!!!!!!!!!” เสียงของสาวๆและไม่สาวกริ๊ดกันดังลั่นเมื่อเห็น หนุ่มหล่อ ขาว สูง ดูดี เท่ เพอร์เฟ็ค อย่างจงฮุน เดือนคณะบริหาร เดินมายังตึกคณะ จงฮุนเป็นที่หล่อและฮอตเอามากๆไม่แพ้ฮงกีเลย แต่จะต่างตรงที่จงฮุนจะสาวๆกริ๊ดซะส่วนใหญ่ แต่ฮงกีก็จะเป็นหนุ่มๆจีบซะมากกว่า

“^_^”จงฮุนยิ้มบางๆให้กับสาวๆที่กริ๊ดเค้าเมื่อกี้นี้ คนส่วนมากจะปราบปลื้มจงฮุนเอามากๆเพราะจงฮุนเป็นคนที่เฟรนลี่ ยิ้มง่าย และไม่เรื่องมาก ไม่ขี้โวยวาย สบายๆ….

“เบื่อโว๊ยยยยย โดนทำโทษอีกแล้ววววว บ้าเอ้ย กลับไปถึงห้องฉันจะฆ่านายไอ้หมึก เพราะแก!”ฮงกีบ่นโวยวายกับตัวเองอย่างหงุดหงิด ก็เค้าโดนอาจารย์ทำโทษให้ทำความสะอาดห้องเรียนน่ะสิ

“เมื่อไรจะเสร็จจจจจจจ งือออออออ หิวแล้วน๊า!!!-3-“ฮงกีบ่นๆได้สักพักเค้าก็ทำความสะอาดเสร็จแล้วรีบกลับห้องทันที

“หิวโว๊ยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!”ฮงกีโวยวายเสียงดังเมื่อกลับมาถึงห้อง

“ไปอดอยากมาจากไหนของนายเนี่ยโวยวายซะเสียงดังลั่นห้องเชียว-o-“จงฮุนที่นั่งอยู่ในห้องก่อนแล้วเอ่ยขึ้น

“ไอ้หมึกกกกก!!!!!!!!!!! เพราะนายนั่นแหละ ย๊ากกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!”ร่างของฮงกีพุ่งตรงไปยังร่างของจงฮุนหมายจะกระโจนเข้าไปกระชากหัวของจงฮุนแต่ทว่าร่างสูงกลับหลบได้ทันทำให้ร่างของฮงกี ล้มลงไปกระแทกกับพื้นอย่างจัง

“โอ๊ยยยยยยยยยย ไอ้บ้า!!!!!!!!!! เจ็บนะโว๊ยยยยยยย แกจะหลบฉันทำไมเนี่ยยยย-*-“ฮงกีร้องโอดคราวเมื่อตัวเองนั้นกระแทงลงกับพื้น ทั้งที่คนที่ต้องร้องมันต้องเป็นจงฮุนไม่ใช้เค้า

“ฮ่าๆๆๆ ก็นายจะทำอะไรฉันเล่าฉันก็หลบป้องกันตัวสิ นายทำตัวเองนะนั่น^^”จงฮุนว่าแล้วหัวเราะร่า ก็ฮงกีทำตัวเองจริงๆนี่ จงฮุนไม่ได้ผิดอะไรเลย

“ชิ -3-“คนที่ยังกองอยู่กลับพื้นห้องทำหน้าบูดเบี้ยว ชักสีหน้าไม่พอใจใส่จงฮุน

‘ชิ ไอ้บ้า งอนโว๊ย คนเจ็บยังจะหัวเราะกันอีก’ฮงกีบ่นในใจพลางทำหน้าบูดๆใส่จงฮุน

“ฮ่าๆๆ มาๆ ลุกขึ้นๆ^^”จงฮุนว่าแล้วยื่นมือไปให้ฮงกี

‘ตรูหยิ่ง มีไรปะ ชะชิ ตรูงอนด้วยเว้ย ตรูโกรธ!’

“ชิ-3-“ ฮงกียังคงนั่งหน้าบูดอยู่ที่เดิม

“อ่า ฮงกีครับผมขอโทษ ยกโทษให้ผมน๊า จงฮุนผิดไปแล้วคร้าบบบบบ”จงฮุนยอมขอโทษฮงกีทั้งทีเค้าไม่ได้ผิดอะไร เค้ายอม ยอมคนนี้คนเดียวนั่นแหละ ว่าเสร็จจงฮุนจะลงไปนั่งข้างๆฮงกีแล้วชูนิ้วก้อยเป็นการขอคืนดี

“เหอะ ที่หลังถ้านายทำฉันเจ็บอีกฉันเอานายตายแน่ไอ้หมึก!”ฮงกีว่ากึ่งขู่นิดๆแต่ก็ยอมเอานิ้วก้อยของตัวเองมาเกี่ยวกับนิ้วก้อยของจงฮุน

“ครับผม รับทราบคุณหมู เฮ้ย! คุณหนู^^;”จงฮุนว่าแล้วลุกขึ้นยื่นมือมาให้ฮงกีอีกครั้ง

“เดี๋ยวเถอะไอ้นี่- -“ฮงกียื่นมือตัวเองไปจับกับมือของจงฮุนแต่ว่านะ คนอย่างฮงกีไม่ยอมเจ็บฟรีหรอก

“เฮ้ยยยยยยย!!!!!!!!”ร่างของจงฮุนล้มลงไปกระทกกับพื้นตามแรงดึงของฮงกี ส่วนเจ้าตัวคนดึงพอเห็นอีกคนที่ตัวเองจงใจแกล้งนั้นล้มไปนั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่กับพื้นก็ดันตัวเองลุกขึ้นแล้วหัวเราะชอบใจเป็นการใหญ่

“ฮ่าๆๆๆๆๆ สมน้ำหน้า แบร่ๆๆ ไอ้หมึกหนวดขาด แบร่ๆ :P” ฮงกีแลบลิ้นใส่จงฮุนแล้วรีบวิ่งไปที่ห้องครัวในตัวห้องของทั้งสอง

‘ไอ้หมูตกมันเอ้ย! เล่นเป็นเด็กไปได้นายอายุเท่าไรแล้วเนี่ยไอ้หมู!’จงฮุนบ่นในใจพลางลุกขึ้นตามฮงกีไปที่ครัว

“ไปรอนั่งรอไปเดี๋ยวฉันทำให้”

“แต๊งกิ้ว ที่รัก ฮ่าๆๆๆๆ”ฮงกีว่าเล่นๆ แต่หารู้ไม่ว่ามันทำให้คนที่กำลังทำอาหารอยู่นั้น หน้าแดง….

‘ฉันอยากให้นายรักฉันจริงๆจังฮงกี’

“เสร็จแล้วครับ คุณหมู เฮ้ยย คุณหนู^^”จงฮุนยกอาหารที่ตัวเองทำเสร็จมาวางให้ฮงกีบนโต๊ะกินข้าว

“เดี๊ยๆ หัดพูดผิดบ่อยๆนายจะตายไม่รู้ตัว- -“ฮงกีว่าแล้วเตรียมลงมือกินอาหารตรงหน้า

“อ้ามมม ง่ำๆๆ อาร่อยดีนี่ ฝีมือที่ร๊ากกกเยี่ยมที่สู๊ดดดดดด ฮะ ฮะ ฮ่าๆๆๆ ^)o(^ ”ฮงกีว่าไปพร้อมๆกับเคี้ยวอาหารไปด้วย

“หึ อย่าพูดพร้อมๆกับกินอาหารเข้าไปด้วยสิครับ ที่รัก…”

“เรื่องของฉานนนนน-)3(-”

“ไอ้หมูเอ้ย!”จงฮุนบ่นเบาๆแล้วมองฮงกีกินอาหารไปเรื่อยๆ

….

“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก ไอ้หมึกกกกกกกกกก แกไม่ปลุกฉานอีกแล้วนะ!!!!!!!!”ฮงกีโวยวายเป็นการใหญ่ จงฮุนไม่ปลุกเขาอีกแล้ว

“วันนี้นายมีเรียนตอนสายๆนะฮง”จงฮุนที่นอนอ่านหนังสืออยู่ที่เตียงข้างๆฮงกีเอ่ยปากบอก

“วันนี้วันอะไร”

“วันอังคารครับ”

“เออ จริงด้วย งั้นนอนต่อออออ”ฮงกีพูดและพร้อมจะมุดหัวนอนต่อ

“ถ้านายไม่ตื่นฉันกินอาหารเช้าของนายหมดไม่รู้ด้วยนะ^^”จงฮุนพูดขัดขึ้นก่อนที่ฮงกีจะได้มุดหัวไปนอนต่อ เมื่อได้ยินเรื่องของกิน ฮงกีก็ตาลุกแล้วกระเด้งตัวขึ้นมามองหน้าจงฮุนที่นั่งอ่านหนังสือ ชิวๆอยู่ที่เตียงข้างๆ

“ถ้านายกินของฉันหมด ฉันจะกินหัวนายไอ้หมึกบ้า-3-”

“งั้นก็ลุกไปล้างหน้าล้างตาสิ จะได้มากินอาหารเช้าพร้อมกัน”

“เออ!!!!!!! รู้แล้วๆๆ ชิสั่งๆๆอยู่นั่นล่ะ-*-”ฮงกีว่าอย่างกระฟัดกระเหวี่ยงแล้วก็ยอมเดินเข้าไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตาในที่สุด…..

“เย็นนี้เลิกเรียนกี่โมง?”จงฮุนถามขึ้นขณะที่ฮงกีนั้นกำลังเคี้ยวๆอาหารมื้อเช้าอันโอชะอยู่อย่างอร่อย

“เที่ยงคืน แง่มๆๆ -)O(-”

“ตอบดีๆสิฮง- -++”

“เลิกห้าโมง มีอะไรมั๊ย ขัดจังหวะการกินของฉันจัง-)3(-”

“เดี๋ยวไปรับ^^”จงฮุนว่าและยิ้มหวานให้ฮงกี ทำไมคนตรงหน้าเขาถึงได้น่ารักมากขนาดนี้นะ

“ฉันมีขา ฉันกลับเองได้ไม่ต้องไปรับหรอก”

“วันนี้ฉันไม่มีเรียนเดี๋ยวไปรับ เอ่อแบบว่าไปหาจีบสาวด้วย ฮะ ฮะ ฮ่าๆ”จงฮุนว่าพลางหัวเราะกลบเกลื่อน สาวที่ไหนกันเขาไม่มีจุดประสงค์แบบนั้นหรอก สำหรับจงฮุนแล้ว ฮงกีน่ารักที่สุดในสายตาเขา

‘ชิ ก็นึกว่าเป็นห่วงเรา ไอ้บ้าเอ้ย’ฮงกีคิดในใจก่อนที่จะพ่นสีหน้าไม่พอใจออกมาน้อยๆ

“อย่างนายไม่ต้องไปจีบ สาวก็เยอะอยู่แล้วมั้ง-3-”

“ก็น่าจะใช่มั้งนะ ฮ่าๆๆ รีบกินเข้าๆ นี่มันก็เกือบๆจะเก้าโมงแล้วนะ”

“เอออออออ!!!!!”ฮงกีว่าแล้วก็จัดการกินกับอาหารตรงหน้าของเขาจนหมด

“ให้ไปส่งมั๊ย?”จงฮุนถามขึ้นขณะที่ฮงกีกำลังจะก้าวเท้าออกจากห้อง

“มีขาไปเองได้เว้ย ไปล่ะ”ฮงกีว่าแล้วสาวเท้าเดินออกจากห้องและเดินไปยังตึกคณะ….

“ฮงกีย๊า!!!”เสียงเรียกจากด้านหลังทำให้ฮงกีต้องหยุดเดินและหันหลังกลับไปมองที่มาของเสียง

“แจจิน มีอะไรอ่า?”

“อ่อ พอดีมีคนฝากไอ้นี่มาให้นายอะฮง^^”แจจินมายิ้มๆพรางส่งกระดาษที่พับเป็นรูปหัวใจให้ฮงกี

“หืม?”ฮงกีรับมาอย่าง งงๆ พร้อมกับเปิดอ่านข้อความในกระดาษ

‘ฉันมีเรื่องจะบอกนาย….เลิกเรียนวันนี้มาหาฉันที่หลังตึกคณะนะ หวังว่านายจะมานะฮงกี ฉันจะรอ….จาก…..นายมาก็จะรู้เอง :P’ ใครกันนะ
..
..

..
..

..
.
..
.