คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : [SF Hong x Hun] THX ขอบคุณอิมนิดา Ep1(100%)
EP 1
หลังจากจบการแสดงคอนฯเอเชียทัวร์ที่ประเทศไทยแล้ว เหล่าหนุ่มๆสุดฮอต FTISLAND ก็บินกลับมายังประเทศบ้านเกิดของตนนั้นก็คือ เกาหลี แต่หนุ่มๆทั้งห้าคนนั้นก็ยังคงไม่หยุดชมเหล่าบรรดาแฟนคลับ พรีมาดอนนาชาวไทยทั้งหลาย อย่างไม่หยุดปาก
“ฉันชอบโปรเจ็คที่เด็กๆทำกันจัง สวยดี ไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลย คอนครั้งนี้ฉันประทับใจเด็กพาโบที่ไทยมาก><”หนุ่มเสียงดีที่ขึ้นชื่อว่าเป็นหน้าตาของวงและเป็นคนที่ดื้อที่สุด เกรียนที่สุด ขึ้งอนที่สุด อ้วนที่สุด และเป็นที่รักของลีดเดอร์(?)ที่สุดที่มีนามอันไพเราะเพราะพริ้งเสนาะหูฟังแล้วเพลิดเพลินร่าเริงบันเทิงใจนั่นว่า ลี ฮงกี เอ่ยขึ้น
“ใช่ๆ ผมก็ชอบโปรเจ็คของแฟนคลับที่ไทยนะครัชครั้งนี้ ดูอบอุ่นดี^^”หนุ่มร่างสูง สูงที่สุดของวงที่ได้ฉายาว่า พ่อทรงกระบอก พ่อรองทรง พ่อคนบ้า พ่อคนอารมณ์ดีเกินไป ที่มีดีกรีเป็นถึงแร๊ปเปอร์และกีตาร์ของวงซึ่งนั่นก็คือ ซง ซึงฮยอน นั่นเองเอ่ยกล่าวพูดสนับสนุนคำพูดของฮงกี
“เออใช่ๆ ผมก็เห็นด้วยนะ”
“ผมด้วยๆ คอนครั้งนี้มีอะไรประทับใจหลายอย่างเลย”
“ฉันว่านะ....เด็กๆที่ไทยก็น่ารัก ประเทศไทยก็เป็นประเทศที่น่าเที่ยวด้วย จากการที่ฉันเป็นคนที่ไปที่ไทยบ่อยที่สุดในวง” และก็ตามมาด้วยเสียงของ ชเว มินฮวาน มักเน่มือกลองผู้แสนน่ารักขี้ขาย ลี แจจิน มือเบสหน้าแพะและเป็นคนช่างไฟชอบทำร้ายมากที่สุด และปิดท้ายด้วย ชเว จงฮุน ลีดเดอร์กล้ามปูสุดที่รักของนักร้องนำ(?) กล่าวขึ้นตามลำดับ
“ใช่ซื้ นายมันชอบแอบหนีไปเที่ยวนี๊ ว่างนักนะ ชิชะ”เสียงแหบเสน่ห์ของนักร้องนำคนสวยเอ่ยแขวะจงฮุนขึ้น
“ที่นายพูดแบบนี้นายอิจฉาฉันที่ว่างงาน รึ งอนฉันที่หนีนายไปเที่ยวกันแน่นะที่รัก^^”จงฮุนว่าพลางยกยิ้มอย่างกวนๆหนึ่งที
“อ๊ากกก!!!!!!! ใคร ใครที่รักแก ใคร เดี๋ยวก็จับตัดกล้ามแล้วเอาไปทำปูผัดผงกระหรี่ซะนี่ พูดให้มันดีๆนะจงฮุน ฉันก็ต้อง งอน เอ้ยยย อิจฉาที่นายว่างกว่าฉันอยู่แล้วดิ๊!!!”ฮงกีว่ากะจะกระโจกเข้าไปขยุ้มหัวจงฮุนเสียให้ได้ แต่มันติดตรงที่ แจจินกับซึงฮยอนนั้นฉุดตัวของฮงกีเอาไว้ก่อนน่ะสิ
“งอนที่ฉันแอบหนีนายไปเที่ยว ก็บอกมาเถอะน่าไอ้หมูอ้วน^^~”
“จงฮุนนนนน นายนายว่าฉันเป็นหมูอ้วนหรอ นาย!!! ฮึ่ย!!!! แกอย่าอยู่เลยยยยย!!!!!”และแล้วฮงกีก็สะบัดแจจินและซึงฮยอนจนกระเด็นไปคนละทิศคนละทาง(?)ได้สำเร็จ และก็เกิดปรากฏการศึกวิ่งไล่กันระหว่างฮงกีกับจงฮุนขึ้น
“แน่จริงอย่าหนีฉันดิวะ อ๊ากกกกกกก!”
“แล้วใครจะโง่ให้หมูมันมาโดดทับกันล่ะ ฮ่าๆๆ”
“จงฮุน แกตายแน่ๆ แกต้องตาย ย้ากกกก!!!”
“โอ๊ยยยยยยย!!! นี่ฮยองจะเล่นกันอีกนานปะ กลับไปเล่นที่หอของตัวเองไป พวกผมจะพักผ่อนกันแล้วนี่!!!” ฮงกีและจงฮุนเล่นวิ่งไล่จับ ตีกันอยู่สักพักใหญ่ จนทำให้ แจจินต้องตะโกนออกมาด้วยความรำคาญ ก็นะตัวแจจินเองนั้นกำลังต้องการ การพักผ่อนอยู่พอดีแต่สองหนุ่มที่วิ่งเล่นกันอยู่ในหอของเขานั้น เป็นอะไรที่น่ารำคาญเป็นอย่างยิ่งนักเชียว
“อะเอ่อ พี่ขอโทษแล้วกัน งั้นเดี๋ยวฉันพาหมูตกมันกลับหอล่ะนะ^^”จงฮุนว่าอย่างยิ้มๆให้แจจิน ก่อนที่เจ้าตัวนั้นจะเดินไปหาฮงกีที่หอบแห่กๆอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากเค้า
“หึ ไอ้หมูบ้า!”จงฮุนบ่นใส่ฮงกีเบาๆก่อนที่เจ้าตัวนั้นจะช้อนร่างของฮงกีให้ลอยขึ้นจากพื้น
“เฮ้ย!!!!! ไอ้บ้า จงฮุนปล่อยฉัน!!!”ฮงกีร้องโวยวายทันทีที่ร่างของตนถูกจงฮุนอุ้มขึ้นให้ลอยจากพื้น
“กลับหอเรากันฮงกียา~”
“เอออออ ก็กลับไงแต่ปล่อยฉันลงสิเว้ย!!!!”
“พูดเพราะๆกับฉันก่อนดิแล้วจะปล่อย^^”
“ฝันปะ แกฝันอยู่ปะ เหอะๆ อยากอุ้มนักช้ะ โอเค อุ้มฉันไปให้ถึงหอแล้วกัน-3-“ฮงกีว่าพลางทำสีหน้าที่แสดงให้เห็นว่า กำลังงอนได้ที่เลย
“ก็โอเคนะ แรงฉันมีเหลืออยู่แล้วถึงตัวนายจะหนักมากก็ตามน่ะนะ^^”จงฮุนว่าแล้วทำท่าจะเดินออกจากหอพักของ แจจิน ซึงฮยอน และมินฮวาน ไปโดยที่ตนยังอุ้มฮงกีอยู่
“ฮะ เฮ้ยยย!... จงฮุนอา~ ฮุนนี่ ฮุนปล่อยเค้าลงเถอะนะตัวเอง นะ น๊า~”แต่ยังไม่ทันไรฮงกีก็ต้องเอ่ยปากพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนจงฮุนซะแล้ว ก็แหม่ เห็นแบบนี้ฮงกีก็อายเป็นเหมือนกันนะ ใครจะบ้าปล่อยให้จงฮุนอุ้มตัวเองไปถึงหอกันล่ะ บ้าแล้วววววว!!!>_<
“ตัวเองพูดกับเค้าแบบนี้ตั้งแต่แรกก็หมดเรื่องแล้ว ทำไมต้องให้เค้าขู่ก่อนอยู่เรื่อยเลย”จงฮุนว่าแล้วยอมปล่อยคนที่ตนอุ้มอยู่นั้นลง
“เออออออ นายก็ชอบแกล้งฉันแบบนี้บ่อยไปปะ ไอ้บ้า!!”
“ฮะฮาฮ่า แกล้งนายสนุกดีออกฮงกียา~”
“โอ๊ยยยย!! แม่มโรคจิตวะ งอนแล้วววว!!”ว่าเสร็จฮงกีก็เดินกระฟัดกระเฟียดออกจากหอของน้องๆไป จงฮุนที่เห็นแบบนั้นก็หันมาบอกลาน้องๆแล้วจึงค่อยเดินตามฮงกีไป...
“ผมว่าคู่นี้เค้าน่ารักกันจังเนอะฮยอง” ซึงฮยอนที่เห็นฮงกีและจงฮุนเดินออกไปแล้วจึงเอ่ยปากพูดกับแจจิน
“ก็อย่างที่เห็นแหละนะ ฮ่าๆๆ”แจจินว่าพลางหัวเราะแล้วลุกเดินไปยังห้องของตัวเองอย่างอารมณ์ดี
“อะไรของแจฮยองเนี่ย-0-“ซึงฮยอนที่เห็นแบบนั้นก็หน้าเหวอไปนิดๆแต่ก็ไม่เท่าไหร่หรอก เพราะตอนนี้ทางสะดวกแล้ววว
“มินนี่จ๋า~”ซึงฮยอนขยับร่างของตนเองเข้าไปหามินฮวานที่กำลังเมามันกับการเล่นเกมในโทรศัพท์อยู่
“ว่า??”
“เตงทำไรอยู่อ่า”
“เล่นเกม”
“สนุกมั๊ยอ่า~”
“มากมาย” แล้วมินฮวานก็เล่นเกมต่ออย่างเมามันไม่ได้สนใจซึงฮยอนที่พยายามจะเรียกร้องความสนใจเลยแม้แต่น้อย
“มินาริอ่า มินาริ มินาริ มินาริ มินาริ มินาริ มินาริ มินาริ มินาริ! สนใจเค้าหน่อยยยยย~”ซึงฮยอนว่าแล้วเขย่าๆแขนของมินฮวานรัวๆ
“โอ๊ย!! อะไรของนายซึงฮยอน!-0-“มินฮวานที่ทนไม่ไหวกับการเรียกร้องและเขย่าแขนรัวๆเลยละสายตาออกจากเกมแล้วหันมามองซึงฮอยนที่กำลังทำหน้างอๆใส่เขาอยู่
“นายไม่สนใจฉันเลยนะ!”ซึงฮยอนว่าอย่างตัดพร้อแล้วปรับสีหน้าของตนให้ดูนิ่งที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ก็ฉันเล่นเกมอยู่นี่น่า”
“เกมมันน่าสนใจกว่าฉันหรอไง?”ซึงฮอยนว่าแล้วขยับใบหน้าของตนเข้าไปใกล้ๆกับใบหน้าใสๆของมินฮวาน
“ก็ เอ่อ....”มินฮวานถึงกับไปไม่เป็นเลย ก็ใครฉันให้ซึงฮยอนเอาหน้าเข้ามาใกล้เขาขนาดนี้เล่า ใกล้แบบนี้มันอันตรายมากนะ
“ว่าไงครับ”
“ก็ ก็ไม่อ่า ซงซาริต้องน่าสนใจกว่าสิ-////-”มินฮวานว่าพร้อมทั้งก้มหน้าของตัวเองลง อันตราย อันตรายจริงๆ
“ฮะฮ่าๆๆ น่ารักมากอะ มินนี่ของเค้าพูดน่ารักอ่าชอบ สงสัยต้องให้รางวัลซะแล้ววว จ๊วฟฟฟ! <3 ” เมื่อได้ยินมินฮวานพูดแบบนั้นซึงฮยอนก็อดทนทำหน้านิ่งๆต่อไปไม่ได้แล้ว ก็มินาริของเขาน่ารักซะขนาดนี้เนี่ย ใครจะไปทำหน้านิ่งใส่ไว้ล่ะ ใช่มั๊ยๆ แบบนี้มันก็ต้องจุ๊บสักทีอย่างนี้ไง><
“ซึงฮยอน!!!! ><”
“นายน่ารักเองอ่า ช่วยไม่ได้ๆๆ”
“ไอ้คนเจ้าเล่ห์!!!><”
“ถึงจะเจ้าเล่ห์ แต่ก็รักมินาริมากนะครัชชช”ซึงฮยอนไม่วาย หยอดมุขเสี่ยวใส่มินฮวานไปหนึ่งดอก ทำให้คนที่ได้ยินนั้นหน้าแดงไปเลยทีเดียว
“บ้า!!!-////-“
.......
เมื่อกลับมาถึงหอของตน ฮงกีก็พุ่งตัวไปยังที่นอนอันเป็นที่รัก และล้มตัวลงบนเตียงนอนแผ่ 360 องศา อย่างไม่เกรงใจใคร
“นี่นอนอ่อยฉันหรอ”จงฮุนที่เดินตามหลังฮงกีเข้ามาในห้องแล้วเห็นสภาพที่ฮงกีกำลังนอนแผ่อยู่นั้นก็อดที่จะแซวไม่ได้
“ทำไมรู้ล่ะ นี่อ่อยเต็มที่เลยอะ ”ฮงกีว่าติดตลกแล้วหลับตาพริ้มไม่ได้สนใจอะไรกับคำพูดของตัวเองนั้นมากมายนัก
“ในเมื่อนายเสนอฉันก็สนองแหละนะ^^”จงฮุนว่าแล้วกระโดดไปขึ้นคร่อมร่างของฮงกีที่กำลังนอนแผ่หลับตาพริ้มอยู่ มันน่าแกล้งจนอดไม่ได้เลย
“ฮะ เฮ้ย นะ นายจะทำอะไร ลงไปจากตัวฉันนะ!!><”ฮงกีที่กำลังหลับตาพริ้มอยู่นั้นถึงกลับต้องเบิกตากว้างเมื่อรู้สึกถึงอะไรหนักๆทับอยู่บนร่างของเขาพร้อมทั้งแหกปากโวยวายใส่คนที่กำลังคร่อมเขาอยู่
“อ้าว ก็นายบอกนายอ่อยนี่ฉันก็กำลังสนองให้นายอยู่นี่ไง”จงฮุนว่าแล้วเลื่อนใบหน้าหล่อๆคมๆของตัวเองเข้าไปหาฮงกี
“เฮ้ยยยยย!! ฉะ ฉันพูดเล่นนนน ลงไปเลยนะ ลงไปๆๆ><”ฮงกีใช้มือของตัวเองทั้งสองข้างทุบรัวๆไปที่ร่างของจงฮุนอีกทั้งยังดิ้นให้จงฮุนลงไปจากตัวเขาอีกด้วย แต่ไม่เป็นผลซะหรอก จงฮุนก็ยังคงไม่สะทกสะท้าน ยังคงแกล้งฮงกีต่อไป
“นายเสร็จฉันแน่ ฮงกี-..-“จงฮุนว่าพลางเลื่อนใบหน้าหล่อๆของตัวเองเข้าไปหน้าใบหน้าสวยได้รูปของฮงกีเรื่อยๆจนฮงกีถึงกับต้องหลับตาปี๋
“><”
“ป๊อก!!!!!นี่แน่ะ ฮ่าๆๆ^^”นิ้วเรียวยาวของจงฮุนสัมผัสเข้ากับหน้าผากมนของฮงกีอย่างแรงไปหนึ่งที ทำให้คนถูกแกล้งนั้นต้องรีบยกมือของตัวเองมากุมหน้าผากของตนไว้ก่อนนที่จะแหกปากร้องโวยวายใส่คนแกล้ง
“โอ๊ย!!! นี่นาย จงฮุน มันเจ็บมั๊ยเนี่ย ห๊ะ!! อ๊ากกกก แม่มขี้แกล้งวะ ฉันจะฟ้องพาโบ ว่าไอ้ลีดมันชอบแกล้งคนอื่น!!><”
“ไปฟ้องสิ ฟ้องเลย ฮ่ะฮาฮ่า”จงฮุนหัวเราะอย่างอารมณ์ดี อีกทั้งยังไม่ยอมลุกออกจากตัวของฮงกีอีกด้วย
“ฟ้อง ฟ้องแน่ๆ โอ๊ยยยย ออกไปจากตัวฉันได้แล้วมันหนักโว๊ยยยยย คนรึควายตัวหนักเป็นบ้าเลย!-3-“ฮงกีผลักตัวของจงฮุนออกอีกรอบและครั้งนี้จงฮุนยอมลงไปจากร่างของฮงกีแต่โดยดีและก็ล้มตัวไปนอนบนเตียงข้างๆกับฮงกี
“นี่ฮง….”
“อะไร จะบอกว่าไม่ให้ฉันไปฟ้องพาโบหรอ ไม่มีทางซะหรอก ฉันจะฟ้อง!”
“ป่าวอ่ะ จะฟ้องก็ฟ้องไปไม่มีใครเชื่อนายหรอก ^^”จงฮุนว่าแล้วยิ้มทะเล้นกับคำพูดของตัวเอง
“เหมือนนายกำลังว่าฉันแปลกๆเลย!”ฮงกีว่าแล้วหันหน้าของตนมาทางจงฮุนแต่ก็ต้องหันกลับไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน อันตราย ระดับความใกล้แบบนี้อันตรายต่อหัวใจเป็นยิ่งนัก
“หึ นี่อาทิตย์หน้าไปเที่ยวกัน”จงฮุนว่าแล้วสะกิดแขนของฮงกีเบาๆ
“ฉันไม่ว่างอ่า-3-“
“ไม่ว่างอะไรฉันเช็คตารางงานนายดูแล้ว อาทิตย์หน้านายว่างตั้งห้าวันติดๆ”
“นี่นายแอบไปเช็คตารางงานฉันหรอ นิสัยไม่ดี!”ฮงกีว่าแล้วหันหน้ามาทางจงฮุนอีกรอบและก็เป็นเหมือนอย่างเดิมฮงกีต้องรีบหันกลับอย่างรวดเร็วเพราะการที่ใบหน้าของทั้งคู่อยู่ใกล้กันขนาดนี้ มันอันตราย แต่จงฮุนก็ไม่ยอมปล่อยให้ฮงกีหันหน้ากลับไปอีกได้สำเร็จหรอกน่า จงฮุนประคองใบหน้าของฮงกีไว้ด้วยมือของตนทำให้ฮงกีไม่สามารถหันหน้าไปอีกทางได้
“ไปเที่ยวกันนะ”
“มะ ไม่เอา-//-“
“นะ ฮงกีนะ ฉันเลี้ยงนายทั้งทริปเลย ไปเที่ยวกันนะ นานๆเราจะมีวันหยุดวันว่างตรงกันสักทีนะ….ฉันอยากไปเที่ยวกับนายนะฮงกี”จงฮุนว่าด้วยน้ำเสียเว้าวอน ทำให้ฮงกีอดที่จะหน้าแดงขึ้นมานิดๆไม่ได้ ก็แหม่ คนตรงหน้าเค้าทั้งหล่อ ทั้งน่ารักขนาดนี้ ฮงกีจะละลายอยู่แล้ว
“แล้วจะไปเที่ยวที่ไหนล่ะ-//-“
“นายยอมไปกับฉันแล้วใช่มั๊ย ฮงกียา^^”จงฮุนว่าแล้วยิ้มร่าให้กับฮงกี….บอกแล้วว่ามันอันตราย หน้าใกล้กันยังไม่พอจงฮุนยังยิ้มแบบนี้ให้เค้าอีก ฮงกีกำลังจะระเบิดตัวตายอยู่แล้ว!!!
“ไม่รู้ไม่ชี้ๆ จะพาไปเที่ยวไหนล่ะ”ฮงกีว่าแล้วก้มหน้าของตนลงต่ำเพื่อหลบสายตาที่จงฮุนกำลังมองมา
“ก็อย่างที่ได้คำแนะนำมานั้นแหละน่า^^”
“ที่ไหนล่ะ จะรู้มั๊ยเนี่ย ถ้านายพาฉันไป บุกดงป่า มุดถ้ำดำดินแบบนี้ ฉันไม่ไปกับนายนะ!”
“โห่ นายคิดได้ไงเนี่ย รู้ใจจังฉันว่าจะพานายไปพอดีเลย”
“จงฮุนนนน!!!”ฮงกีว่าแล้วส่งสายตาดุๆใส่จงฮุน แต่ก็แค่แป๊บเดียวเท่านั้นก็ต้องก้มหน้าต่ำลงเช่นเดิม ก็ดูรอยยิ้มของจงฮุนสิ มันสามารถฆ่าเขาได้ทุกเมื่อเลยถ้ามองนานๆสงสัยได้ตายเป็นแน่
“ฮ่ะๆๆ นายจะบ้าหรอ ฉันจะพานายไปเที่ยวที่ประเทศไทยตะหาก^^”
“ส่วนไหนของประเทศไทยล่ะ??”
“เกาะเสม็ด…ไปเที่ยวกันนะ^^”
……….
ความคิดเห็น