คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ
บทนำ
ตอนนี้เพรมิสกำลังอ่านนิยายในมือถือพลางฟังเพลงด้วยความที่ไม่อยากมองความวุ่นวายบนถนน
แล้วรถก็เลี้ยวเข้าไปในซอยแห่งหนึ่ง เพรมิสละสายตาจากมือถือแล้วมองบรรยากาศด้านนอกอย่างสนใจ
มันเป็นชุมชนขนาดกลางในนิวยอร์ก บ้านแต่ละหลังก็มีลักษณะแตกต่างกันไป
และแล้วรถก็จอด เพรมิสจึงลงจากรถเพื่อเดินสำรวจบ้านพร้อมกับพ่อแม่
“นี่ห้องของลูกจ้ะ”คุณนายแมคคิวเลทบอกพลางชี้ไปที่ประตูซึ่งมีป้ายสีขาวเขียนด้วยสีดำว่า ‘Premise’
“ขอบคุณสำหรับป้ายใหม่ค่ะ”
“เป็นไรจ้ะ แล้วอย่านอนดึกล่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปโรงเรียนสาย”
“ค่ะ”
“งั้นแม่ไปล่ะนะ” แล้วคุณนายแมคคิวเลทก็เดินจากไป
เพรมิสปิดประตูก่อนจะเช็คของในห้อง แล้วเปิดคอมดูแผนผังของโรงเรียน
เพรมิสเป็นลูกครึ่งไทย-อิตาลี-รัสเซีย เกิดและโตที่เกาหลี ผิวขาว ผมสีน้ำตาลดำตรง ตาสีฟ้า-เทา(มองไกลๆจะเห็นเป็นสีดำ)
8.00 AM- Profercient High School
เพรมิสจอดรถที่โรงจอดรถสำหรับนักเรียนและผู้ปกครอง ก่อนจะเดินลงจากรถเพื่อไปห้องผู้อำนวยการ(ซึ่งเป็นอาจารย์ใหญ่ด้วย)
‘Headmistress’s Room’
ก็อกๆๆ
“ใครจ้ะ?”เสียงถามดังขึ้นจากในห้อง
“แพรมิสา แมคคิวเลท ค่ะ”เพรมิสตอบ
“เข้ามาเลยจ้ะ”
เพรมิสเปิดประตูเข้าไปก่อนจะทักทาย
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ อาจารย์คาทิเล็จ”
“สวัสดีจ้ะเพรมิส นั่งก่อนสิ”
“ขอบคุณคะ”
“นี่ก็หนังสือเรียนหลักๆนะจ้ะ”อาจารย์บอกพลางผลักหนังสือกองเล็กบนโต๊ะให้ก่อนจะยื่นกระดาษแผ่นเล็กๆให้ “แล้วนี่ก็รหัสล็อกเกอร์”
“ขอบคุณค่ะ”เพรมิสกล่าวก่อนจะรับทั้งหมดมา
“คุณอยู่ห้องสิบสองบีนะ ส่วนชมรมไม่บังคับจ้ะ แค่นี้ล่ะจ้ะ”
“งั้นหนูขอตัวนะคะ”
“เชิญจ้ะ ตั้งใจเรียนล่ะ”
“ค่ะ”เพรมิสรับคำก่อนจะลุกขึ้นโค้งเป็นเชิงลาแล้วเดินออกไป
ตู้ล็อกเกอร์
เพรมิสเปิดตู้เพื่อย้ายหนังสือที่ไม่เรียนวันนี้เข้าไป แล้วเธอก็พบว่าตู้ล็อกเกอร์มีกาวเต็มไปหมด
เพรมิสถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายก่อนจะหยิบตารางเรียนมาแปะไว้
“ตายแล้ว!”เสียงแหลมของใครบางคนทำให้เพรมิสหันไปมอง
เจ้าของเสียงเป็นผู้หญิงตัวสูงหุ่นดี ผิวขาว ผมสีน้ำตาลทองยาว ตาสีน้ำตาลเข้มทาอายไลน์เนอร์ ปัดมาสคาร่า ทาอายแชโดว์สีส้ม แถมทาลิปสติกสีส้ม
“เด็กใหม่นี่นา”หล่อนพูด “ชื่ออะไรจ้ะ”
“เพรมิส...แมคคิวเลท แล้วคุณล่ะ”เพรมิสถามกลับ
“เธอไม่รู้จัก...”ผู้หญิงผมหยิกสีทองข้างๆพูดอย่างเอาเรื่องแต่ผู้หญิงที่ถามเพรมิสยกมือเป็นเชิงห้าม
“ใจเย็นจ้ะแซลลี่”หล่อนห้าม “เพรมิสเพิ่งมาใหม่ คงยังไม่ค่อยรู้อะไรเท่าไร”แล้วหล่อนก็หันมาพูดกับเพรมิส “ฉันแพทเทีย อิมเพียส แล้วเธอเรียนห้องไหนหรอ?”
“เกรดสิบสอง ห้องบี สาขาประวัติศาสตร์และภาษา”เพรมิสตอบก่อนจะหยิบสมุดออกมา
“อยู่เกรดเดียวกันนี่ แล้ว...ย้ายมาจากไหนหรอจ้ะ”
“เกาหลีใต้”
“ว้าว! ฉันชอบซีรี่ย์เกาหลี”เพื่อนของแพทเทียที่มีผมสีน้ำตาลพูด
“เทอมที่แล้วได้เกรดเท่าไหร่หรอ?”แพทเทียถามต่อ
“สามจุดแปดเจ็ด”
“เก่งจังเลยนะ แล้วรับจ้างทำรายงานหรือเปล่า”แพทเทียถามยิ้มๆ เพรมิสถึงกับอึ้ง “พอดีว่าเพื่อนเก่าฉันย้ายไปที่อื่นน่ะ”
“ไม่รับ”เพรมิสตอบนิ่งๆ
“อะไรนะ!”แพทเทียเผลอแว้ดเสียงดัง
“นี่เธอกล้าปฎิเสธแพทเทียหรอ!”แซลลี่โวยวาย
“กล้าสิ คนเรามีสิทธิที่จะปฎิเสธเมื่อไม่พอใจหรือเห็นด้วย”เพรมิสพูด “แล้วจากที่ฉันได้ลองคุยกับพวกเธอ มันก็ทำให้ฉันได้รู้ว่าพวกเธอชอบทำตัวเป็นใหญ่และเป็นดาวเด่นที่หลงตัวเอง”แพทเทียอึ้ง “ที่ฉันไม่โต้ตอบไม่ได้แปลว่าฉันกลัว แต่มันจะมีปัญหากับการเรียน”
กริ๊งงงงง~
“ฉันไปเรียนก่อนนะ”เพรมิสบอกก่อนจะปิดล็อกเกอร์แล้วเดินไป
“เดี๋ยวก่อน”แพทเทียพูด “ในเมื่อเธอเลือกแบบนี้ ฉันก็จะแวะมาเยี่ยมเยียนเธอทุกวันแน่”
_________________________________________________________________________________________________
เม้นบ้างอะไรบ้างก็ได้นะจ้ะ
ไรท์ขี้เกียจพิมพ์ล่ะ
อีกสองวันก็เปิดเทอมแล้ว
ถ้าเค้าอู้ก็ขอโทษน้า
___________________________________________________________
แก้สีตัวอักษรแล้วนะคะ
ความคิดเห็น