ที่รักนอกระบบ

ลำดับตอนที่ #2 : หนี้หล่นทับ

  "เจ้าหนี้งั้นเหรอ มาผิดบ้านป๊ะคะ" ฉันพูดด้วยอารมณ์ที่เริ่มจะปรี๊ด เคยไปเป็นหนี้ตอนไหน วันนี้เป็นวันที่อุตส่าห์รอมาตั้ง 5 ปีเชียวนะ เรื่องอะไรจะปล่อยให้คนแปลกหน้ามาพังมันลงกับตาแบบนี้ หรือคุณว่าที่แม่สามีจะจ้างมา เพราะไม่อยากให้ฉันเป็นลูกสะใภ้เนี่ย หืมมมมม เกินไปหน่อยแล้วมั้ง
  "ไม่ผิดหรอก ฉันมาตามสัญญาหนี้ที่ได้ทำไว้กับพ่อของเธอ และวันนี้มันก็เลยกำหนดที่เขาต้องใช้หนี้ฉันมามากพอแล้ว" ผู้ชายร่างสูงในชุดสูท หน้าตานิ่งๆแต่น้ำเสียงแสดงออกถึงความมีอำนาจเอ่ยขึ้นโดยที่ไม่มองหน้าฉันด้วยซ้ำ
  "5555 นี่คุณคะ ฉันว่าคุณมาผิดบ้านแน่ๆตั้งแต่ฉันเกิดมาฉันไม่เคยเจอหน้าพ่อฉันด้วยซ้ำ ฉันเป็นลูกกำพร้าค่ะ หรือถ้าพ่อฉันจะเป็นหนี้คุณจริงๆคุณก็ไปทวงกับพ่อฉันสิ ฉันไม่เกี่ยวนะ"
  "โธ่เว้ย คิดเหรอว่าถ้าตาแก่นั่นไม่หนีไปกับเรือประมงออกนอกประเทศไป ฉันจะถ่อสังขารมาตามเธอแบบนี้ ฉันไม่สนใจว่าเธอจะเป็นใคร แต่ถ้าเธอชื่อว่า นางสาวอันดา ศักดิ์ไชยชาญ เธอคือหนึ่งในผู้ร่วมชดใช้หนี้สินก้อนนี้" นี่ทำไมทุกคนในบ้านถึงเงียบกันหมด ทำไมไม่ลุกขึ้นมาพูดจาอะไรช่วยฉันบ้าง แม้กระทั่งว่าที่เจ้าบ่าวของฉันก็ยังนั่งนิ่งเหมือนลืมหายใจอย่างนั้นอ่ะ
  "งั้นฉันขอดูสัญญาเงินกู้ด้วย" ชายคนนั้นยื่นซองเอกสารสีน้ำตาลให้ฉัน ฉันรีบรับมาแล้วเปิดออกดูทันที
  ...ในหนังสือสัญญาเงินกู้ฉบับนั้นระบุว่า นายอนันต์ ศักดิ์ไชยชาญ ซึ่งก็คือพ่อฉันเอง ได้กู้ยืมเงินจากนายฮิมุระ คันริว เป็นจำนวนเงิน 500000 บาท หากเมื่อครบกำหนดชำระเงิน นายอนันต์ ศักดิ์ไชยชาญ ไม่ชำระเงินนั้นแล้ว นายฮิมุระ คันริว สามารถยึดทรัพย์ของนายอนันต์ ศักดิ์ไชยชาญ ทุกประการ รวมถึงมีสิทธิ์ในตัวนางสาวอันดา ศักดิ์ไชยชาญ บุตรสาวผู้สืบสันดาร อย่างหาเงื่อนไขใดใดมาขัดแย้งมิได้ ...
O.O
ฉันไม่รู้ว่าหนังสือสัญญานั้นมันเป็นสัญญาประเภทไหนกัน ที่รู้ๆคือ มันมีชื่อฉันชัดเจนและบ่งบอกว่า ฉัน คือผู้ที่ต้องร่วมชดใช้หนี้สินก้อนโต โว้ยยยยย ฉันทำอะไรไม่ถูกแล้ว 
  "แล้วถ้าไม่ยอมใช้หนี้ล่ะ ลูกฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องในเรื่องนี้" แม่เอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบงันของสมาชิกภายในบ้าน
  "หนูไม่มีทางยอมหรอกค่ะแม่ ในเมื่อหนี้ก้อนนี้เราไม่ได้เป็นคนก่อ แล้วทำไมเราต้องชดใช้"
  "เหอะ ในเมื่อไม่ยอมจ่ายมาเป็นเงินทองหรือทรัพย์สิน เธอก็ต้องไปกับฉัน ตามที่สัญญานี้ระบุไว้ ฉันมีสิทธิ์ในตัวเธอเต็มที่" ชายร่างสูงกล่าวขึ้น
  "ฉันไม่ไป!!!"
  "พวกคุณไม่มีสิทธิ์พาเจ้าสาวผมไปไหนทั้งนั้น กรุณาออกไปจากบ้านหลังนี้ด้วย ไม่งั้นผมจะแจ้งตำรวจข้อหาบุกรุก"พี่แอมป์ขู่
   พลั่ก!!สิ้นเสียงที่พี่แอมป์ขู่พวกนั้นกลับไป ชายร่างสูงสองคนก็ตรงเข้ามากระชากตัวฉันไป พร้อมกับที่ผู้ชายคนที่พูดกับฉันเมื่อกี๊ ใช้ปืนทุบเข้าที่ท้ายทอยของพี่แอมป์จนสลบ ทุกคนต่างกรูเข้าไปดูแลพี่แอมป์ รวมทั้งฉันที่ฉุดกระชากแขนตัวเองออกจากมือของสองคนนี้ ฉันได้แต่ร้องไห้ไปด้วยที่ทำอะไรไม่ได้ซักอย่าง เจ้าบ่าวของฉันนอนสลบอยู่ตรงนั้น ฉันกลับทำอะไรไม่ได้แม้แต่ไปดูแลเขา วันนี้ก็เป็นวันแต่งงานของฉันแท้ๆ ฉันได้แต่ดิ้นทุรนทุรายจะออกจากการจับกุม จนร่างกายเหนื่อยล้าไปหมด ซักพักสายตาฉันก็เริ่มพร่ามัว แล้วสติวูบสุดท้ายของฉันก็ดับวูบลงพร้อมๆกับเสียงปืน 3 นัดและภาพของพี่แอมป์ที่มีเลือดอาบ สมองฉันขาวโพลนไปหมด ในแต่นั้นยังมีคำว่า หนี้ สีแดงๆลอยวนอยู่เต็มหน้าของฉัน!!!