นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ฝันที่ไม่อยากตื่น
เมื่อฝันแล้วจะเจอเขาคนนั้น ชายผู้เรียกตัวเองว่าฝันร้าย ถ้าหากเป็นแบบนั้นจริงทั้งชีวิตนี้ฉันก็ขอจมดิ่งลงไปในห้วงแห่งความฝันตลอดกาล
ผู้เข้าชมรวม
595
ผู้เข้าชมเดือนนี้
8
ผู้เข้าชมรวม
595
หมวด : ซึ้งกินใจ
อัปเดตล่าสุด : 3 มี.ค. 55 / 19:29 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
เหมือนฝัน หญิงสาวที่จมดิ่งในห้วงแห่งความฝัน เพื่อที่จะพบกับ"ไนท์แมร์" ชายผู้ที่เรียกตัวเองว่าฝันร้าย แต่ความฝันมันก็คือความฝัน เพราะเมื่อตื่นทุกอย่างก็จะจบลง เมื่อเป็นเช่นนี้เค้าทั้งสองจะทำเช่นไร จะได้อยู่ด้วยกันอย่างที่ปรารถนามั้ย ติดตามได้ใน "ฝันที่ไม่อยากตื่น"
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
วามฝันอหิสาว นามว่า เหมือนฝัน เมื่อย่าเท้า้าวเ้าไปแล้ว ยานัที่ะอยาลับืนสู่โลแห่วามริ ในรั้นี้็เ่นัน
ภายในห้อที่มืสลัว หิสาวรูปร่าบอบบาำลันอนหลับอย่ามีวามสุ วาลมโสว่าไสวราวับวาวนับร้อยพัน บันี้ถูเปลือาบาบบั มูโ่รั้นบ่บอถึวามเอาแ่ในิๆ ริมฝีบาอวบอิ่มสีแสราวับลูเอร์รี่รับับใบหน้าหวานรูปหัวใ ยิ่ยามหลับาใบหน้าหวานยิ่หวานล้ำปานน้ำผึ้เือนห้า ผิวาวัราวหิมะแรฤู ผมสีาราเมลสว่าเสริมใบหน้าหวานให้ระ่าร่าเริ สอแนบาอ่ายุ๊าหมีัวน้อยสีน้ำาลอ่อน ถึร่าบาะอแน่นสัเพียไหนนอเ้าุ๊าหมีที่นุ่มพลิ้วราวปุยนุ่น ็ไม่สามารถทำให้ผิวอเธอระายไ้ ลับทำให้วนเลิบเลิ้มไปับนที่นุ่มนิ่มอมัน รอยยิ้มบาเบาแ่แ้มบนใบหน้าหวาน เาไ้ไม่ยาว่าหิสาวำลัฝันี
ในวามฝัน ถนนที่ทอยาวสุลูหูลูา ยาวนถ้าลอเินูไม่มีวันถึปลายทาเป็นแน่ สอ้าทาเป็นทุ่ห้าเียวี สอเท้าอเหมือนฝันเหยียบย่ำลบนผืนห้า ฝ่าเท้าบาสัมผัสถึวามนุ่มพลิ้วอใบห้าราวับเหยียบย่ำลบนพรมไหมราา แพ สอาบายัเินรไปเรื่อยๆอย่าไม่มีที่สิ้นสุ ไลออไปาเส้นทาอถนน ไลนมอหาเส้นทานั้นแทบไม่เอ สุท้ายเธอ็เินไปนถึเนินเานาให่เล็สลับัน เหมือนฝันเลือเินึ้นไปบนเนินเานาให่ เินไปเรื่อยๆในที่สุเธอ็ถึยอเา แ่วามีใที่ส่ผ่านริมฝีปาบาลับไม่ใ่วามสำเร็ที่เินมานถึ้าบนนี้ลับเป็นบ้านไม้หลัเล็น่ารัๆบนเนินนี้่าหาที่สามารถเรียรอยยิ้มหวานไ้ สาเหุที่เหมือนฝันเลือเินมาทาทุ่ห้าแทนที่ะเป็นถนนยาว และสาเหุที่เธอเลือเินึ้นมาบนเนินเานาให่ เพราะเธอรู้อยู่แล้วว่าหาเินมาามทาัล่าวแล้วเธอะไ้เอับบ้านไม้ หลัเล็หลันี้นั่นเอ และเธอ็ะไ้เอับเานนั้น นที่สามารถสะเธอให้ลุ่มหล ราวับเานนั้นไ้ร่ายเวทมน์ให้เธอไม่สามารถลืมวามทรำนี้ ลืม่วเวลาแห่วามฝันนี้ไ้นั่นเอ
บ้านไม้หลัเล็ูอบอุ่นยิ่มอยิ่เ้าใล้บ้านหลันี้วามอบอุ่นนั้น เสมือนแผ่อศาเ้ามาถึร่าบาเรื่อยๆ ทำให้สอาบายิ่เร่วามเร็วในารเหยียบย่ำ แ่แล้วร่าบา็้อหยุะั วาลมโสว่าไสว สั่นระริ้วยวามโหยหา ้อมอไปยัร่าหนาอใรบาน ‘ไนท์แมร์’ เหมือนฝันเอ่ยเรียายผู้นั้น้วยเสียอันเบาราวับระิบ แ่เสียที่เบาราวระิบนี้ลับรารึใอไนท์แมร์ เาเินรมายัเธอ เพียแ่ไม่ี่้าวร่าหนา็มาหยุรหน้าร่าบา วามเ้ม้อมอวาลมโ้วยวามโหยหา สอสายาประสานันนิ่ ไม่มีถ้อยำใหลุออมาาทั้สอนเลย ราวับโลทั้โลมีเพียแ่เธอและเาเท่านั้น เหมือนฝัน้อวามอบ้วยวามโหยหาเ่นัน ่อยๆสำรววหน้าม้วยวามิถึ ใบหน้าอันหล่อเหลาราวับเทพบุร มูโ่เป็นสัน วาสีนินมเป็นประายล้า ริมฝีปาไ้รูปราวอิสรี และส่วนสูที่เินมารานายไทยภายใุ้สูทสีำ อีทั้บุลิยัแฝไว้้วยอำนาและวามมั่นใ น่าหลใหล
“ันิถึเธอ” และในที่สุไนท์แมร์็เอื้อนเอ่ยำพูที่ัเ็บเอาไว้ในในล้นปรี่ออมา พลาเอื้อมมือหนาสัมผัสใบหน้าหวานอย่าอ่อนโยนแผ่วเบา ราวับลัวว่าเธอะบุบสลายหายไป็มิปาน วาลมโเอ่อล้น้วยน้ำาแห่วามื้นัน พลาพยัหน้ารับำ ่อนะโผเ้าอร่าหนาไว้แน่น ายหนุ่มออบร่านุ่มนิ่ม้วยวามหวแหน “ัน็ิถึุ” สิ้นสุน้ำเสียหวาน ริมฝีปาหนา็้มลมาสัมผัสริมฝีปาบาอย่าแผ่วเบาราวปุยเม ไนท์แมร์ูบเหมือนฝัน้วยวามรู้สึทั้หมที่เามี อย่าไม่เยมอบให้ผู้หินไหนมา่อนเลย เหมือนฝันแทบะสำลัับุมพิแห่วามสุนี้
เมื่อทั้สอร่าผละออาัน ใบหน้าหวานแ่ำน้อเสหันหน้าไปทาอื่น ไนท์แมร์มออาารเินอายอเหมือนฝัน้วยวามเอ็นู ยิ่อนเธอหันหน้ามาส่้อนให้เายิ่น่ารัน่าเอ็นู ราวับลูแมวน้อยี้อน
หลัานั้นทั้สอ็ใ้เวลาทั้วันับารอยู่้วยัน หยอล้อันเที่ยวมรอบๆเนินอย่ามีวามสุ แ่เวลาแห่วามสุ่าสั้นนั ับพลัน็เิแสประหลารอบัวเหมือนฝัน เธอใมาน้อโอบอร่าหนาแน่น พลาส่ายหน้ารัวเร็ว เธอรู้ว่าอะไระเิึ้นหาลำแสนี้หายไป เธอรู้ว่านี่ือวามฝันและเป็นวามฝันที่เธอไม่อยาื่น แ่เธอ็ไม่เยทำมันสำเร็ เพราะยัไเธอ็้อื่นอยู่ี แ่เธอไม่อยาื่นแล้วทิ้เ้าไว้นเียว ไนท์แมร์ายผู้เรียัวเอว่าฝันร้าย ายหนุ่ม็อร่าบาแน่น เารู้ว่าอีไม่ี่วินาทีเธอนนี้็ะาหายไป ไม่!เาไม่ยอม มีแ่เธอเท่านั้นที่เาะไม่ยอมสูเสียไป ในโลแห่ฝันร้ายนี้เาอยู่อย่าโเี่ยวมาลอ วามโเี่ยวอ้าว้ามัน่าโหร้ายสำหรับเ้า แ่ั้แ่ที่เธอเินเ้ามา เินึ้นมายัเนินเาแห่นี้ แสสว่าที่เาิว่ามันับไปแล้วลับสว่าสใสในทันที เธอเปลี่ยนให้ฝันร้ายที่ยาวนานนี้เป็นฝันที่เาอยาะอยู่่อไป เารู้ว่าเธอะลับมาอี แ่เวลาที่รออยเธอนั้นมัน่าโหร้ายยิ่นั มันยาวนานะนเาิว่าะไม่มีวันเห็นวหน้าหวานอี เมื่อิว่าะไม่ไ้เห็นวาลมโายแววอบอุ่นนี้ และิว่าะไม่ไ้เห็นรอยยิ้มหวานที่รารึในี้ แ่ิหัวใเา็เียนแสลายแล้ว หาเป็นเ่นนี้ฝันร้ายนั้นะลับมาอีเป็นแน่ เหมือนฝันเยหน้าึ้นมามอใบหน้าอันหล่อเหลาพลันเห็นแววามเศร้า็สลใ เธอยิ้มอย่าอ่อนโยนให้ายหนุ่มพลาุมมือหนาไว้แน่นเอื้อนเอ่ยำพูอันอ่อนหวาน เสียหวานใส้อัวานราวเสียพิ รารึใายหนุ่มไว้อย่าแน่นเหนียว “ะลับมาอีแน่นอน เพราะะนั้น...รอันนะ รอเหมือนฝัน รอวันที่เหมือนฝันมาหาุ แล้วเราะอยู่้วยัน ราบสิ้นลมหายใ” พูบร่าบา็เลือนหายไป ทิ้ไว้เพียวามเียบเหา “ะรอ ันะรอเธอลับมาทำให้ฝันร้ายนี้บล แล้วเราะอยู่้วยัน ราบสิ้นลมหายใ” เหมือนเป็นำมั่นสัาที่ฝาไว้ับสายลม
สายลมยามเ้าพัผ่าน ผ้าม่านผื่นบาโบสะบัั่เลียวลื่นหยอล้อับสายลม ร่าเพรียวสวยสมส่วนระพริบาถี่ๆ ่อนะสูบอาาศในยามเ้าให้เ็มปอ อรุสวัสิ์ับสายลมอันแผ่วเบา สาวสวยหน้าหวานยิ้มรับับแสแอันอ่อนโยนอยามเ้า พลาพูำสัาอวามฝันออมา “ะอยู่้วยันราบสิ้นลมหายใ” มีเพียสายลมเท่านั้นที่เป็นสัีพยานให้ับเธอและเ้า ้าวผ่านวามฝัน และะมีสัวันที่ทั้สอะไ้อยู่้วยัน ราบสิ้นลมหายใ
เรื่อสั้นเรื่อนี้เป็นแ่ส่วนหนึ่อนิยายเรื่อ "เหมือนฝัน" แ่เนื่อาุรูสั่ให้พรรนาอะไร็ไ้มา1เรื่อ นู๋เมเปิ้ล ึพรรนาเรื่อเหมือนฝันึ้นมาในื่ออนว่า "ฝันที่ไม่อยาื่น่ะ" ยัไ็อำแนะนำาท่านผู้อ่านทุน้วยนะะ อบุ่ะ^^
ผลงานอื่นๆ ของ เมษารัมภา ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ เมษารัมภา
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น