คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : เข้าเขตครั้งที่ 20 >>> ตอนพิเศษของแทนคุณ 2
เ้าเรั้ที่ 20 >>> อนพิเศษอแทนุ 2
“สวัสีร้าบบบ แทนุ” ผมเยหน้าึ้นไปมอบุลผู้หายหัวไปในาบเ้าและโผล่มาในาบบ่าย มันื่อแบ์รับ สู หล่อ ูี ูแบบอยหน่อยๆ ลาทุเรื่อยเว้นเรื่อเรียน ใร้อนสัสแ่ันวนีนและปาหมาิบหาย ไม่รู้นะรับ...ว่ามันอยู่รอมานถึทุวันนี้ไ้อย่าไร
“เออ อารม์ีมาเลยนะมึ”
“นอื่นอะ” นั่น...มีวามเมินำถามผมหวะเฮ้ย ิว่าหล่อแล้วะทำอะไร็ไ้ั้นิ เหว๋ย...ู็หล่อเหมือนันแหละวะ (มั่นหน้ามา่ะ - -)
ผมวัสายามอมันทำนอว่า ‘่วยอบำถามู้วยรับ’ ึ่มัน็ไหวไหล่แล้ว็หยิบโทรศัพท์มือถือึ้นมาเล่นเย วามหน้ามึนนี้พี่อสัทีเถอะ
พรึ่บ! วื
วืหวะรับ วืแบบเหวอเลยอะ รู้ไ้ไวะ
“อะๆ อย่านะรับผม เมียอนอย่าพาลเพื่อนิวะเฮ้ย” แบ์พูพร้อมยยิ้ม้วยสายาเ้าเล่ห์นิๆให้ผม ผมไหมวะทำไมมันูเลยหลัไป...
อ๋อ....ุยับเพื่อนแ่ส่สายาให้ผู้หิรับ น่าบว่านี้ไม่มีอีแล้วมั้ ฮ่าๆ
“น้อยๆหน่อยเพื่อน มหา’ลัยเนอะ” เสียหมั่นไส้ัึ้นาธีม บุลที่เรียไ้ว่าหลอไฟเินไ้มันไม่ไ้าววอนะรับแ่มันเป็นนัีฬาบาสเบอลแ่ันไม่ำไม่ผิวแทนเลยรับ าวผ่อผิมนุษย์มนา พร้อมับพี่น้อฝาแฝื่อว่าราฟ มันไม่ใ่พี่น้อันหรอรับ แ่นิสัยล้ายันโรๆ าว น่ารัเหมือนัน ยเว้นแ่วามสูเลยรับ นละโยน์ ธีมหนะเสาไฟฟ้าส่วนไอ้ราฟอะหลัิโลเลยรับ ฮ่าๆ
“แล้วไ ็นมันหล่อ”
“อพื้นที่อ้วรับ” ราฟบอพร้อมทั้เบะปามอแบ์อย่าหมั่นไส้ ึ่ไอ้นที่ถูมอทำยัไรู้ไหมรับ มันยัเ๊หล่อ่อไ้อี เพลียใ...
“ูนี่ไม่อยา้าวเลยเถอะ” ธีมว่าพร้อมถอนหายใยาวเหยีย
“เรื่ออมึสิ...ูสิใรมาหว่า หึ!” ำพูอแบ์ทำให้พวผมหันไปมอทาเ้าโรอาหารอะ่อนะพบับนัวเล็ทีุ่้นา...วิน
เฮ้ยยย มาทำไมวะเนี่ยยยย!
ผมถอนหายใ่อนะเินเ้าไปหาวินทันที
“มาทำไม” ผมถามวินออไปามที่ใิ บอเลยว่า...ไม่พอใมา เฮอะ! ไอ้นอื่น็ะมออะไรนัหนาวะ ไม่เยเห็นเ็ะารัารมาิน้าวที่โรอาหาระวิศวะหรือไ
“เฮ้ย โรธอะไรอะ”
“ทำไมมานเียว” ผมถาม่อเมื่อมอไม่เห็นเพื่อนอวินเลยสัน
“แทนุ” ผมยัสบานัวเล็นิ่ ึ่อนนี้วินเริ่มเบะแล้ว อ้าวเฮ้ยยยย!!
“หิวมั้ย” ผมหลับาลหายใเ้าลึๆแล้ว่อยๆผ่อนออ เพื่อระับอารม์ร้อนที่ำลัเิึ้น ่อนะถามออไปเหมือนเมื่อรู่มันไม่ไ้มีวามอารม์เสียเลย แ่อโทษเถอะรับ ผมแม่อยาวัสายาไปมอไอ้นรอบ้าเหลือเิน
เออ ผมหววินรับบอเลย...
“มาอะ เ้าถิ่นแนะนำหน่อย” วินว่าพร้อมทำสีหน้าอ้อนๆ ไม่รู้ว่าั้ใทำหรือมันเป็นปิันแน่ มันะมาทุรั้ที่อยาไ้อะไรสัอย่าอะรับ
็..น่ารัี ผมอบ
แ่มัน้อไม่ใ่อนนี้และรนี้โว้ยยย!! ฮึ่ยยย!
“เี๋ยวพาไป”
หมับ!
ว่าแล้วผม็ับมือวินแล้วึให้เินาม พอหันหลัให้วินปุ๊บ ็แอบวัสายามอรอบ้านิหน่อย่อนที่พวเาะ้มหน้า้มาิน้าวัน่อ นี่ผมมอนิหน่อยริๆนะ สาบาน...
สสัยเรื่อที่ว่ารุ่นพี่สายรหัสอผมฤทธิ์มันแระเป็นเรื่อริสะแล้วละรับ ฮ่าๆ ใ้อำนาพี่รหัสในทาที่ผิเปล่าวะเนี่ย แ่ไม่หรอรับ ผมว่าผมใ้ในทาที่ถูแล้วละเนอะ.. (้าแทนุ ยอมแล้ว้า (.A.) )
ผมพาวินเินมาที่ร้านประำ่อนะเอับเฮียอาร์ท ึ่เป็นรหัสปีสามเนี่ยเฮว๊าเลยเถอะอบอ
“สวัสีรับเฮีย” ผมยมือไหว้่อนที่พี่เาะรับไหว้พร้อมมอไปน้าัวผม
“เออไ น้อนนั้นนี่”
“รับ?” วินมวิ้ว เอียอมออย่าสสัยว่าไปรู้ัอนไหน ะรู้ัไ้ยัไละรับ ไม่เยเอัน
“น่ารันะเรา” เฮียอาร์ทว่า้วยรอยยิ้มเ้าเล่ห์นิๆ เฮ้ยเฮียยย ะมามแบบนี้ไม่ไ้นะเว้ยยยยย
“เอ่อ...เฮียินอะไรเหรอรับ”
“บร๊ะ! ไอ้หมอนี่ หวแม้ระทั่ับพี่รหัสเหรอวะ อยาโนลโทษเหรอ” เฮียอาร์ทว่า้วยสีหน้าโหๆ แ่อโทษเถอะรับเฮีย เรื่ออเรามันบลแล้ว... และผมว่าวันนี้ผมวินอะรับ
“เฮีย็รู้ีนี่รับ ว่าวามรู้สึมันเป็นยัไ ูนู่นสิรับ...” ผมพยัพเยิหน้าไปทาพี่เียร์แฟนอเฮียอาร์ท ไ้่าวว่าเป็นสายรหัสอวินเหมือนัน ไม่พูพร่ำทำเพลรับ เฮียผมอะนริ...วาเินปุ๊บไม่เอาเินทอนรับ ามไปเฝ้านอัวเอทันทีเมื่อเห็นว่ามีรุ่นน้อมาลอี ว๊า...สสัยมันลืมทำบุมั้รับ วามวยบัเิเลย หึหึ
“หน้าเลวมาอะแทนุ” ผมหันลับมามอนัวเล็ที่ไ้้าวเรียบร้อยแล้ว เอ้า! สั่อนไหนละนั่น แ่ประโยเมื่อี้นี้มันแปลๆไหมรับ ผมว่ามันทะแม่ๆนะ
“นี่่า?”
“เปล๊า” เสียสูไ้อีรับผม ฮ่าๆ
“เหรออออ” ผมลาเสียยาวพร้อมยี้หัววินอย่าหมั่นเี้ยว
“ฮึ่ย ผมเสียทรหม” วินยู่ปามวิ้วใส่ผม นผมไ้แ่หัวเราะนิๆแล้วเินนำมาที่โ๊ะอพวผม
“เฮ้อ...็ี้อะ พอแฟนมา็ทิ้เพื่อน” ราฟเปิประเ็นแวึ้นเมื่อเห็นว่าผมเินนำวินมา
“น่อววววว พาแฟนมา้วยเว้ยเฮ้ย” ไอ้ธีมนี่็เอา้วยอีน ส่วนไอ้แบ์เหรอรับ..ถีบยอหน้าเพื่อนนี่ผิไหม...
มันมอแล้ว็ยิ้มหล่อ...แล้ว็ยับที่นั่เหมือนให้วินนั่้วย
“น้อยหน่อยเถอะ” ผมถอนหายใพูับแบ์เสียเรียบนิ่ มันไหวไหล่นิๆ่อนะมอผมลับมานิ่ๆเหมือนัน โถ่วมึ...แร์ูบ้า็ไ้ ำว่าพำว่าเพื่อนนนน
“อะไรอะรับ หวเหรอ” มันยยิ้มถามวนๆ โอ้ย! อยาัหน้ามันัวะ หมั่นไส้!
“เออหว”
“น่อววววววว มีวามมม”
“อะไร อใรใร็้อหวปะ” ผมออพูอย่าริใ แ่ผมลืมไป
“ฮิ้ววววววววว” แม่อยู่ลาโรอาหารอะวิศวะ ไอ้ผมหนะไม่เท่าไหร่รับ แ่นที่ำลัยืนอยู่้านหลัที่เริ่มยับมาิแล้วระุแนเสื้อพร้อม้มหน้าุเนี่ยยย
น่ารัไป...
หมับ!
ผมออวิน่อนะพาเินออไปาโรอาหารึ่ยัมีนส่เสียและำแวอยู่ลอทา แล้วพาเลี้ยวเ้าไปรอระหว่าึที่ไม่มีนผ่านไปมา
ุ๊บ!
“อ้าว หาเรื่อเหรอเราอะ” ผมหันไปยิ้มให้นที่ผมอออยู่ ทุบอนอื่นเาทั้ๆที่้มหน้าอยู่แบบนี้็ไ้เหรอรับ แหม...พอเินมารไม่มีนแล้วเหิมเริมนะเนี่ยยย!
“นิสัยไม่ีอะ” วิน่อว่าผมทั้ๆที่แ้มและหูำลัแแบบนี้็ไ้เหรอรับ
“อะไร อยู่ๆมา่าี้ไ้ไอะ” และผม็ยัหน้า้านหน้าทนวน่อไปรับ ฮ่าๆ วินหนะี้แล้ะาย แ่ผมแล้ไ้นเียวนะรับ นอื่นห้าม!
“ใรใ้ให้พูแบบนั้นลาโรอาหารอะ!! รู้มั้ยว่า…” วินเยหน้าึ้นมามอหน้าผมอย่าเอาเรื่อพร้อมสีหน้าที่แว่าเิม อะไรอะ โรธเหรอ?
“ทำไม โรธเหรอ” ผมถาม้วยสีหน้าริั
“ไม่...”
เอ้าาาาาาาาาาาาาาา!!
“…...” ผมยืนออมอหน้าวินนิ่ ทำนอว่า ‘แล้ว?’
“็มันเินอะ!! เ้าใมั้ยว่ามันเินนน ูิหน้าร้อนไปหมแล้วเนี่ยยย” ผมเลิิ้วมอวินอย่า ๆ เมื่ออยู่ๆวิน็โวยวายออมา ่อนที่ผมะหัวเราะร่าเมื่อวินยมือึ้นมาปิหน้า
“หัวเราะอะไรเล่า”
“โอ๋ๆ ไม่เอาเนอะ อโทษษษ” ผมบอพร้อมทั้พยายามึมือวินออ แ่เ้าัวยอม่ายๆที่ไหน ูนั่น...หายใออไหมหนะ ฮ่าๆ
“ไม่้อมายุ่เลย” วินพยายามบิแนออามืออผม อะๆปล่อย็ปล่อย
หมับ!
ปล่อยแนแ่อแทนนี่ละ นอะไร...เินแล้วโวยวาย ฮ่าๆ
เหมือนวินะในนิ่ไปสัพั่อนะเริ่มิ้น่อ
“แทนุปล่อย เี๋ยวมีนมาเห็น”
“ไม่เห็นเป็นอะไรเลย”
“ปล่อยนะ” วินวัสายาโหๆบอผม แ่อบอเลยรับว่าไม่มีอะไรให้น่าลัวสันิเถอะ ฮ่าๆ
“ออยู่แบบนี้สัพันะ” ผมว่าพร้อมทั้ึวินมาอแน่นึ้นแล้วผม็วาาเยที่ไหล่โยัวไปมานิๆ
ิถึวามอบอุ่นนี้ะมัเลย ผมโรอบออวินเลย ไม่รู้สิรับ...นอาแม่็มีวินนี่ละที่เ้าใผมที่สุแล้ว
ถ้าถามว่าอบวินรไหนเหรอรับ
ำอบอผม....
อบทุรที่เป็นวินละ ฮ่าๆ
ใเย็นรับๆ ถ้าให้พูันามรแล้ว...
มันไม่มีเหุผลหรอรับ รู้แ่ว่าอบ รู้แ่ว่ารู้สึี แล้วผม็โรอบนนี้เลย
และ็ะไม่ให้ใร้วย... ผมหวอผมนะรับ นนี้อะ อนนีู้เหมือนแฟนใ่ไหมรับ ยัรับยั
ยัไม่ไ้เป็นแฟนัน วินบอว่าอเวลาสัพั แ่ใผมหนะ...เป็นแฟนมานานแล้วรับ ฮ่าๆ
====================================================================
โอ้ยยยยยยย แทนุ ยอมเาเลย่ะ หมำะพู ฮาาา
อบุสำหรับอมเม้น์และนอ่านนะะ
ฝาอมเม้น์ ฝาิ ฝามหน่อยน้าา อิอิ
ปล. พี่แบ์ะมีเรื่อแยไหม เี๋ยวูว่านอ่าน้อารไหมีว่าาา 5555
ความคิดเห็น