รักสุดใจยัยสาวข้างบ้าน

ลำดับตอนที่ #1 : นาฬิกาเจ้ากรรม

กริ๊ง!...กริ๊ง!...กริ๊ง!...กริ๊ง!....

เสียงจากนาฬิกาปลุกเจ้ากรรมส่งเสียงอื้ออึงมาจากบ้านข้างๆ มันยังคงทำหน้าที่ส่งเสียงดังเซ็งแซ่ต่อไปเรื่อยๆไม่มีท่าทีว่าจะหยุด เจ้าของนาฬิกาก็ยังคงหลับขี้เซาไม่ลุกขึ้นมาปิดนาฬิกาของตน

เสียงนาฬิกาที่ว่าดังเข้าโสตประสาทของชั้นที่กำลังนอนหลับฝันดีดันต้องกระโดดลุกขึ้นมาทำไรซักอย่างให้นาฬิกาบ้านนายซูกัสหยุดร้องซักที

มองหาอยู่นานก็เหลือบไปเห็นกระป๋องแป้งตางู ยิ้มกระหย่องอีกนิด ก่อนจะเขวี้ยงไปยังฝั่งตรงข้ามบ้านผ่านทางหน้าต่าง

ฟิ๊ว....ปลั้ก...เพล้ง...โอ๊ย....

"โอ๊ย...อ๊าก..ยัยตัวแสบ..."เสียงโมโหออกมาจากปากของนายซูกัสตะโกนลั่น

เยส!...ชั้นนี่แทบจะแปลงร่างเป็นมดเอ็กซ์ แล้วทำท่าอุลตร้าแมนเลย..^o^ ปิ้ว..ปิ้ว..

"ยัยตัวแสบออกมาเดี๋ยวนี้นะ" ชั้นจึงหันไปมองข้างๆหน้าต่างเห็นนายซูกัสยืนจังก้าอยู่ตรงหน้าต่าง มือขวากำลังกุมศีรษะที่ปูดเท่าไข่ห่าน มือซ้ายชูกระป๋องแป้งไปมา

สมน้ำหน้าอยากมาปลุกชั้นทำไมเล่า...

"ยัยวุ้นเน่าออกมาเดี๊ยวนี้นะ"

ได้..ชั้นออกไปแน่ ก่อนจะเดินไปหาตรงหน้าต่างและส่งรอยยิ้มเยาะให้นายซูกัสไปหนึ่งที

"ทำบ้าอะไรฮะ..อยู่ดีๆเอากระป๋องบ้าๆนี่มาเวี้ยงใส่กระจกบ้านชั้นยังไม่พอ ยังโดนหน้าสุดหล่อของชั้นอีก"

ชิ..ไอ้คนหลงตัวเอง -_-^^

"นายอยากปล่อยให้นาฬิกาบ้านนายดังลั่นซอยทำไมล่ะ ไม่ยอมลุกขึ้นมาปิด จนชั้นต้องตื่นขึ้นมาเขวี้ยงกระป๋องแป้งใส่เล่า"

ชั้นตอบกลับไปด้วยอารมณ์โมโห นายซูกัสมีทีท่าอึกอักเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงยียวน ทำให้อารมณ์ปุด..ปุด..ที่มีอยู่ในตัวมีมากขึ้น

"น๊ายอยากปล่อยให้นาฬิกาบ้านนายดังลั่นซอยทำไมล่ะ ไม่ยอมลุกขึ้นมาปิด จนชั้นต้องตื่นขึ้นมาเขวี้ยงกระป๋องแป้งใส่เล๊า"

"นี่นาย.....ชิ..ไอ้บ้าเอ๊ย...."

ก๊อก..ก๊อก...

            คุณนู้!!ไปเรี๊ยนได๋แล้วค้า..."เสียง(เหน่อๆ)ของป้าแจ่มเรียกชั้นให้ลงไปข้างล่างเพื่อเตรียมไปโรงเรียน

            "ค่า..ป้าแจ่ม นายฝากไว้ก่อนเถอะ..."ชั้นหันไปพูดกับป้าแจ่มก่อนจะหันมาพูดกับนายซูกัส

            "ได้รีบๆมาเอานะจ๊ะ เดี๋ยวจะคิดดิกเบี้ยซะก่อน"นายซูกัสแขวะชั้นครั้งสุดท้ายก่อนที่ชั้นจะปิดประตูใส่ดังปังใหญ่ๆ

            ชิ..ฝากไว้ก่อนเถอะนายซูกัส...!!!

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

นี่ก็เป็นเรื่องแรกของไนซ์นะค่ะ ยังไงก็ฝากเมนท์ด้วยนร้า..จะได้เอาไปปรับปรุง ขอบคุณนะคร้ะที่ช่วยเข้าและช่วยอ่าน ลงคะแนนให้ด้วยก็ดีจร้า..... (^/^)

                                      M@Y0nN[a]is[e]_Nice

กริ๊ง!...กริ๊ง!...กริ๊ง!...กริ๊ง!....

เสียงจากนาฬิกาปลุกเจ้ากรรมส่งเสียงอื้ออึงมาจากบ้านข้างๆ มันยังคงทำหน้าที่ส่งเสียงดังเซ็งแซ่ต่อไปเรื่อยๆไม่มีท่าทีว่าจะหยุด เจ้าของนาฬิกาก็ยังคงหลับขี้เซาไม่ลุกขึ้นมาปิดนาฬิกาของตน

เสียงนาฬิกาที่ว่าดังเข้าโสตประสาทของชั้นที่กำลังนอนหลับฝันดีดันต้องกระโดดลุกขึ้นมาทำไรซักอย่างให้นาฬิกาบ้านนายซูกัสหยุดร้องซักที

มองหาอยู่นานก็เหลือบไปเห็นกระป๋องแป้งตางู ยิ้มกระหย่องอีกนิด ก่อนจะเขวี้ยงไปยังฝั่งตรงข้ามบ้านผ่านทางหน้าต่าง

playSound(); showPoll();