สาวไข่ดาวกับหนุ่มแม็กกี้

ลำดับตอนที่ #3 : โจรสาวเสียท่า

"คุณดาวขา.....มันจะดีหรอคะ"

"อืมม....วะ ว้ายย....อุ้บ" หญิงสาวเผลอร้องด้วยความตกใจและรีบเอามือปิดปากตัวเองอย่างรวดเร็วเมื่อหันไปหาไอ้ลูกน้องตัวยักษ์ซึ่งเอาหน้าอันขาวโพรนและปากสีแดงเลือดนกช้ำๆน่าสยดสยอง เข้ามาใกล้ๆ

"ยัยบ้า ตกใจหมด"

"คุณดาว ตกใจอะไรคะ" ริชชี่ทำหน้าบ้องแบ้ว

"ตกใจที่เห็นผี"ไข่ดาวพูดประชด

"ไหนคะผี ไหน ไหน ว้ายยยย"ริชชี่หลับหูหลับตาร้องวีดว้าย

"นี่ ยัยริชชี่ ...เงียบ บอกให้เงียบไง อยากไปกินข้าวแดงในคุกรึไง"ไข่ดาวบอกปราบริชชี่และใช้มืออุดปากกระต่ายตื่นตูมตัวโตให้สงบลง

"ชู่...........เงียบ"หญิงสาวใช้มือแตะที่ปากตัวเองแล้วทั้งสองก็พยักหน้าเป็นสัญญาณรับรู้ระหว่างกัน ไข่ดาวจึงค่อยๆปล่อยมืออีกข้างที่ปิดปากริชชี่ออก

ทั้งสองย่องฝ่าความมืดจนไปถึงหลังร้านหนังสือที่กำลังจะเปิดกิจการใหม่ที่มีป้ายชื่อขนาดใหญ่ว่า "Smile Book"โจรฝึกหัดแยกย้ายกันเพื่อหาทางเข้าไปในร้านและสุดท้ายโจรตัวโตก็เจอประตูเล็กประตูหนึ่งที่ไม่ได้ล็อค

"คุณดาว ทางนี้ค่ะ"

เมื่อสองโม่งดำเข้าไปในร้านที่มืดสลัวๆ ตอนแรกไข่ดาวยังมองเห็นในร้านไม่ถนัดแต่เมื่อปรับสายตาได้แล้ว เธอจึงได้รู้ว่า ภายในร้านนั้นเป็นห้องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ 2 ชั้น มีการแบ่งเป็นสัดเป็นส่วน โดยแบ่งเป็นโซนหนังสือต่างๆ มีที่นั่งอ่านหนังสือและคอฟฟี่ชอปเล็กๆที่ให้เบรกเมื่อต้องการ  มีป้ายบอกหมวดหนังสือขนาดใหญ่ ซึ่งทำให้สามารถหาหนังสือได้ง่าย มีหนังสือมากมาย..... มากกว่าที่ร้านของเธอหลายเท่า การตกแต่งดูดีมีสไตส์ ขนาดกลางคืนยังดูดีขนาดนี้ถ้าเป็นกลางวันก็คงจะสวยมาก ซึ่งถ้าเทียบกับร้านเล็กๆของเธอแล้ว ร้านเธอแพ้หลุดหลุ้ยแบบไม่มีทางสู้เลยก็ว่าได้

"คุณดาวคะ แล้วทำไงต่อ ทำลายให้พังย่อยยับหรือว่าจุดไฟเผาดีคะ"ริชชี่ทำลายความเงียบด้วยการออกความเห็นด้วยหน้าที่เหี้ยมเกรียม

"บ้า ใครจะทำอย่างนั้นเล่า"

"อ้าว แล้วคุณดาวเข้ามาทำไมค่ะ ถ้าไม่มาทำลายร้านมัน"ริชชี่แปลกใจกับคำตอบของเจ้านาย

"ฉันแค่มาดูลาดราวเฉยๆ"

"โธ่........นึกว่าจะแน่"ริชชี่บ่นอุบอิบที่เจ้านายไม่ทำอย่างที่ตัวเองคิดไว้และผิดหวังที่ไม่ได้เล่นบทผู้ร้ายทำลายล้างผลาญ

"เธอว่าใคร"ไข่ดาวตะหวาดลูกน้องเบาๆแต่ก็ดังพอประมาณจน........

"นั้นใครน่ะ !!"เสียงหนึ่งดังขึ้น สองโจรมองหน้ากันและต่างแน่ใจว่าไม่ใช่เสียงของตนเองแน่นอน

"ริชชี่!! ไปเร็ว สลายตัว"นายสาวบอกลูกน้องพร้อมกับตั้งท่าที่จะวิ่งแต่ทันใดนั้นก็มีมือของใครคนหนึ่งมารั้งแขนเธอไว้

"ริชชี่จับทำไมล่ะปล่อยฉันนะ ไม่รีบหนีก็โดนจับได้หรอก"

"ไม่เดี๋ยวแล้วล่ะนายถูกจับแล้ว"เสียงเข้มดังขึ้นใกล้ๆจนหญิงสาวสะดุ้ง

ไข่ดาวยืนอึ้งไปพักหนึ่งและเมื่อเรียกสติกลับคืนมาได้ เธอมองไปที่แขนของตัวเองที่โดนมือใหญ่ๆของใครคนหนึ่งจับไว้แน่นแล้วก็ค่อยๆแหงนหน้าขึ้นไปมองหน้าเจ้าของเสียงที่สูงกว่าเธอมาก แล้วรีบก้มหน้างุดทันที

"ไอ้หัวขโมย นายเข้ามาที่นี่ทำไม" ชายคนนั้นถามด้วยสำเนียงแบบพูดไทยไม่ชัด แต่ไข่ดาวปิดปากเงียบ

ทันใดนั้นชายหนุ่มก็พยายามจะใช้มืออีกข้างหนึ่งที่เหลือดึงไอ้โม่งออก ไข่ดาวจึงอาศัยช่วงที่นายคนตัวโตพยายามดึงไอ้โม่งของตัวเองออกนั้นรีบสะบัดแขนอย่างรวดเร็วเพื่อให้พ้นจากการเกาะกุมแต่ก็ไม่รวดเร็วเท่ามือของชายหนุ่มที่รีบคว้าตัวของหญิงสาวไว้ทัน แต่คว้าที่ไหนไม่คว้าดันนนนไปคว้าช่วงตัวของหญิงสาว จึงทำให้จับของสงวนที่หญิงสาวหวงนักหวงหนาที่สาบานไว้แล้วว่าชาตินี้จะรักษาไม่ให้ใครหน้าไหนได้เห็นหรือได้แตะต้อง

"กรี๊ดดดด ปล่อยนะ"ไข่ดาวกรี๊ดเสียงดังพร้อมกับพยายามดึงตัวออกมาจากมือของชายหนุ่ม

"กระเทยไทยเดี๋ยวนี้เขานิยมผ่าตัดหลอดเสียงมากกว่าผ่าตัดเสริมหน้าอกอีกหรือเนี้ย"ชายหนุ่มร่างสูงพูดล้อร่างเล็กที่เขาคิดว่าเป็นกระเทยพร้อมกับพยายามจะดึงไอ้โม่งออกอีกครั้ง

"พลัก!!!!!"เสียงท่อนไม้ขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่โดนเข้ากับอะไรซักอย่างดังขึ้นท่ามกลางความมือสลัว

"คุณดาวขา หนีเร็วค่ะ" ริชชี่บอกพร้อมกับกระชากแขนนายสาวให้วิ่งตามอย่างรวดเร็วปล่อยให้ชายหนุ่มร่างสูงนั้นนอนสลบไม่ได้สติอยู่กับพื้น

"รอฉันด้วย---------รอฉันด้วยริชชี่"

"คะ.. คุณดาว คุณดาวนั้นแหละ ทะ... ที่ต้องรอริชชี่"ริชชี่บอกนายสาวที่หลับหูหลับตาวิ่งอยู่ข้างหน้าตัวเอง

"ระ หรอ คงพ้นแล้วล่ะพัก...ก่อนฉะ ฉันไม่ไหวแล้ว"ไข่ดาวบอกลูกน้องเมื่อเริ่มลดความเร็วลงและทรุดตัวลงนั่งกับพื้น

"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก นะ เหนื่อย ปะ เป็นบ้าเลย"ริชชี่วิ่งมาสมทบและนั่งหอบอยู่ข้างนายสาว

 "ทะ ทำไม เธอไม่ปะไปช่วยฉันให้ซะพรุ่งนี้เลยล่ะ"ไข่ดาวเหน็บแนมริชชี่ทั้งๆที่เหนื่อยก็เหนื่อย

"โธ่..........คุณดาวก็ต้องหนีไปตั้งตัวก่อนซิคะ"ริชชี่แก้ตัวอย่างรวดเร็ว

"หึ...เพราะเธอมาช้า ฉันเลยโดะ โดน......"ไข่ดาวพูดอย่างไม่พอใจและเกือบเผลอพูดถึงสิ่งที่น่าอับอายที่เกิดขึ้น

"โดนอะไรคะ"

"โดน.....โดน.. โดนมันบีบแขนซะเจ็บเลยล่ะซิ" หญิงสาวพูดปัดอย่างรวดเร็วพลางทำมือนวดแขนตัวเองกลบเกลื่อนแตในใจกลับนึกถึงมือใหญ่ๆนั่น ที่มันตะปบเข้าที่หน้าอกของเธอแถมมาดูถูกว่าเป็นกระเทยผ่าตัดหลอดเสียงอีก

"แล้วคุณดาวจะทำไงต่อไปคะ"ริชชี่ถามหาแผนการต่อไปจากเจ้านาย

"คงทำอะไรตอนนี้ไม่ได้ เพราะเมื่อกี้เธอทำร้ายนายนั้น ถ้าเราทำอะไรตอนนี้มันต้องสงสัยเราแน่"

"อืม.......คุณดาวเนี้ยเข้าใจคิดนะคะ แสนรู้จริงๆ"ริชชี่พูดชมนายสาวหวังประจบเอาใจ

"ริชชี่ เธอชมหรือเธอด่าฉันกันแน่"หญิงสาวแวดใส่พร้อมกับหันไปทำตาเขียวใส่คนที่อยู่ข้างๆ

"ชมค่ะชม แฮะแฮะ" ริชชี่รีบแก้ตัวแล้วยิ้มแห้งๆกลบเกลื่อน

"จะชมก็หัดใช้คำให้ถูกบ้าง อย่างฉันเขาเรียกว่าฉลาดย่ะ"

"ว่าแต่ว่า คนเมื่อกี้......ริชชี่ว่า...เขาต้องหล่อมากเลยนะค่ะ เสียงหล้อ.----หล่อ รู้สึกว่าจะเป็นมะหมั้นด้วยนะคะ"

"อะไรของเธอมะ..มะอะไรนะ"

"มะหมั้น ก็คือ ฝรั่งไงค่ะ"

"วู้.........เธอเนี้ยชอบเอาภาษาเหนือแปลกๆมาพูดกับฉันอยู่เรื่อยเลย"

"ไม่แปลกนะคะ เขาก็ใช้กัน เป็นคนเหนือก็ต้องพูดภาษาเหนือซิคะ"

"แต่ฉันไม่ใช่คนเหนือ เชิญพูดไปคนเดียวเถอะย่ะ"

"ก็ไม่รู้จะว่าไง ...ประมาณว่าเดี้ยนเป็นเด็กกุงเตบ" ริชชี่พูดล้อไข่ดาวเป็นภาษาใต้ที่จำมาจากหนังเรื่องหนึ่งที่ดูมาเมื่อคืน

"เดี๊ยโดน...เขกกะโหลกไป้ ไปนอนได้แล้วแล้วพรุ่งนี้จะได้มาทำงานแต่เช้า"ไข่ดาวบอกไล่ลูกน้อง พร้อมกับทำท่าจะเขกหัวคนล้อเลียน

"งั้น พรุ่งนี้เจอกันนะคะ รักนะ....เด็กดื้อจุ๊บๆ" ริชชี่พูดพร้อมกับทำท่าจูบลาที่ไข่ดาวมองแล้วค่อนไปทางน่าเกลียดซะมากกว่าจะมองว่าน่ารัก

" แหวะ  ยัยบ้า"

พอไข่ดาวแยกกับริชชี่ตรงหน้าร้านหรังสือตัวเอง ไข่ดาวก็คว้าจักกรยายคันเล็กที่พิงอยู่ใต้ต้นมะขามมาคร่อมและขี่ไปตามถนนที่สว่างไสวไปด้วยหลอดไฟสีส้ม  ถนนที่เคยมีรถแออัด ตอนนี้กลับมีรถแล่นผ่านเป็นช่วงๆแต่ก็ไม่ขาดสาย ลมพัดเย็นสบาย.....แต่ในใจของไข่ดาวกับร้อนรุ่มและโกรธแค้น เมื่อนึกคนที่มันบังอาจมารับรู้เรื่องราวอันน่าอับอายที่สุดในชีวิตแถมยังมากล่าวหาว่าเธอเป็นพวกเดียวกับยัยริชชี่อีก

" หึมมมม...ถ้าเจอคราวหน้า นายตายแน่"