ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [เบลล์xฝน] อ้วนเอกมัย

    ลำดับตอนที่ #4 : อ้วนเอกมัย : ตอน ที่ 4 วันพักผ่อนของคุมะ

    • อัปเดตล่าสุด 13 ม.ค. 58





    00.30 น.

    ฝนวางเจ้าคุมะตัวใหญ่ของเธอไว้ที่เดิมอย่างเหนื่อยล้า หลังจากที่เหล่าคุมะของเธอทำการฉิ่งฉ่องเสร็จ

    “เฮ้อ  ยัยอ้วนนั่นไม่เหนื่อยหรือไง  เล่นขนเข้าห้องหมดแบบนี้”  ฝนบ่นพร้อมกับหันไปมองเบลล์ที่นอนอยู่บนเตียง

    อาบน้ำดีกว่า 

    กว่าฝนจะอาบน้ำเสร็จก็ปาเข้าไปตีหนึ่งพอดี 

    เธอเดินไปที่เตียงนอน  ซึ่งคนที่นอนอยู่บนเตียงรู้สึกว่าจะนอนกินพื้นที่เอามาก ๆ

    ฝนขึ้นไปนอนบนเตียง  ด้วยพื้นที่อันน้อยนิดเธอจึงได้แต่นอนตัวตรง

    และที่ทรมานที่สุดคือ  เบลล์เป็นคนนอนดิ้น

     

    02.20 น.

    ฝนตื่นขึ้น  เพราะเธอรู้สึกหนาว ๆ 

    พอฝนหันไปมองคนข้าง ๆ เท่านั้นแหละ  รู้เลย  - -*

    ผ้าห่มไปกองอยู่เบลล์หมด   ฝนจึงจัดการดึงผ้าห่มกลับมา  แล้วนอนต่อ

    03.45 น.

    “อื้ออ...”  ฝนร้องครางออกมาเบา ๆ  เธอรู้สึกหนัก ๆ ตรงหน้าอก

    ฝนก้มหน้าลงไปดู  “อื้อหื้อ  เต็มหน้าเลย  ตีน!!” 

     

    10.00 น.

    ฝนปรือตาตื่นขึ้นด้วยอาการเบลอ ๆ เพราะเมื่อคืนเธอนอนไม่ค่อยหลับ

    กี่โมงแล้วเนี้ย  ฝนหันไปดูนาฬิกาตรงหัวเตียง

    “เห้ย  นี่ฉันตื่นสายขนาดนี้เลยหรอเนี้ย” 

    ฝนจึงรีบวิ่งเข้าห้องน้ำล้างหน้าแปรงฟัน   โดยไม่สังเกตสภาพห้อง

    หลังจากทำกิจในห้องน้ำเสร็จฝนก็เดินออกมา  ซึ่งเบลล์ก็เข้ามาในห้องพอดี

    “อ่าว  ตื่นแล้วหรอ   ฉันขอยืมโน๊ตบุ๊คไปเล่นข้างล่างหน่อยน่ะ”  เบลล์พูดจบก็วิ่งไปหยิบโน๊ตบุ๊คทันที

    ฝนตาโต  ดูเหมือนเธอจะตกใจกับอะไรบางอย่าง

    ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย’  ฝนกรีดร้องในใจ

    ขณะที่เบลล์กำลังจะวิ่งออกไปนั้น 

    “เดียวก่อน!!!”  ฝนร้องเรียก

    เบลล์ซะงัก  “มีอะไรหรอ?” 

    “คุมะฉันหายไปไหนหมด!!!”  ฝนถามด้วยความเหลืออด

    เบลล์นิ่งคิด 

    “อ่อ  พอดีฉันพามันไปเดินเล่นนะ” 

    เบลล์ตอบหน้าตายแล้วก็เดินออกจากห้องไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

    พอออกจากห้องพ้นสายตาฝนปุ้ป  เบลล์ก็รีบวิ่งแจ้นไปที่สวนหลังบ้านทันที

     

    เหตุการณ์ก่อนหน้านั้น  08.45 น. หลังจากเบลล์กับแม่ของฝนทานข้าวเสร็จ

    “เบลล์ทำอะไรลูก?”  แม่ของฝนถามเบลล์ที่กำลังขนตุ๊กตาไปเล่นที่สวนหลังบ้าน

    “พาเจ้าคุมะไปเล่นค่ะ”  เบลล์ตอบ

    “พี่เค้าจะไม่ว่าเอาหรอลูก”  แม่ฝนเป็นห่วงเพราะเธอรู้ว่าลูกสาวของเธอหวงตุ๊กตามาก

    “ไม่รู้ค่าาาาาาา”  เบลล์ยิ้มหน้าระรื่น  แล้ววิ่งไปสวนหลังบ้าน

    “อ่าววว”  - -*

    แม่ของฝนแอบตามเบลล์ไป เธอยืนมองดูเบลล์ที่กำลังจัดวางตุ๊กตาลงบนพื้นหญ้าอย่างตั้งใจ

    ดูไปดูมาเบลล์ก็แค่เด็กซน ๆ คนหนึ่ง ที่สนุกและมีความสุขกับสิ่งทำเท่านั้นเอง

    เห็นแล้วแม่ของฝนก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู

    แม่ของฝนเดินกลับเข้าไปในบ้าน  สักพักก็เดินออกมาพร้อมกับแก้วน้ำในมือ

     

    “เย้  เสร็จแล้วววว”  เบลล์ยกมือดีใจหลังจากที่เธอจัดตุ๊กตาเสร็จ

    “เหนื่อยมั้ยลูก”  แม่ของฝนถามขณะที่เดินเข้ามาหา

    เบลล์ยิ้มกว้าง  “ไม่เหนื่อยเลยค่า”

    แม่ของฝนวางแก้วน้ำไว้ที่โต๊ะนั่งเล่น  “นี่น้ำจ้ะ”

    “ขอบคุณค่าาาาา   น่ารักมั้ยค่ะ”  เบลล์ขอบคุณพร้อมกับโชว์ผลงานให้แม่ฝนดู

     

    ถามว่าทำไมเบลล์ไม่เหนื่อย   ทั้ง ๆ ที่เมื่อคืนฝนขนออกจากห้องน้ำแทบตาย

    เพราะเบลล์ทำด้วยความสนุก  เธอมีความสุขกับสิ่งที่อยู่ข้างหน้า 

    คนเราเวลาทำอะไรสักอย่าง  ถ้าไม่มีความสุขกับมัน  ทำนิดเดียวก็เบื่อ

    แต่เมื่อเรามีความสุขกับมัน  ต่อให้ทำเยอะแค่ไหนก็ไม่เบื่อ  เพราะเรามีความสุขเวลาได้ทำ

    อย่างเช่นหนังสือเรียน  บางคนอ่านได้นิดเดียวก็เบื่อ  ไม่อยากอ่าน  เพราะมันไม่สนุก

    มีแต่เด็กที่ชอบการเรียนเท่านั้น  ที่จะสนุกกับมัน  เพราะเขามีความสุขเวลาได้อยู่กับหนังสือเรียน

    นี่คือความต่าง :P 

     

    ตัดกลับมา  ที่  10.00 น.

    ฝนเดินคอตกไปเปิดตู้เย็นหยิบขวดน้ำขึ้นมากระดกพรวด

    ยัยนั่น  พาคุมะฉันไปเดินเล่นที่ไหนเนี้ย

    ฝนหันไปมองห้องนั่งเล่น  แต่ก็ไม่เห็นวี่แววแม่ของเธอ  ปกติเวลานี้แม่ของเธอจะนั่งดูทีวีอยู่ห้องนั่งเล่นเป็นประจำ

    แม่หายไปไหนเนี้ย  หิวข้าววว 

    ฝนเดินหาแม่ของเธอรอบบ้านไปเรื่อย ๆ จนถึงสวนหลังบ้าน

    ฝนได้ยินเสียงเบลล์คุยกับแม่ของเธอ  ฝนจึงรีบวิ่งตรงไปยังเสียงของเบลล์ทันที

    “แม่”  ฝนร้องเรียกผู้เป็นแม่

    “อ่าวฝน  มาพอดีเลยลูก  มาใส่รหัส wifi ให้น้องหน่อย” 

    ฝนนิ่งไป  จะบอกว่าเธอไม่ได้ยินที่ของแม่ของเธอพูดก็ว่าได้

    เพราะตอนนี้เธอมัวแต่ตกใจกับสิ่งที่อยู่ข้างหน้า - -*

    สภาพตอนนี้คือ  คุมะเต็มสวน  แยกย้ายกันอยู่ตามที่ต่าง ๆ ของมุมสวน

    แต่ละจุดจะมีคุมะอยู่สองตัว  คล้าย ๆ ว่านั่งจีบกัน ประมาณนั้น - -*

    และที่เด่นที่สุดก็คงไม่พ้นเจ้าตัวใหญ่  มันนั่งไขว่ห้างอยู่บนเก้าอี้ข้าง ๆ แม่ของเธอ 

    แถมมีแก้วน้ำวางอยู่ตรงหน้าซ่ะด้วย T^T

    นี่ฉันต้องขนกลับทั้งหมดนี่ใช่มั้ย  ฝนตัดพ้อในใจ

    ฝนกวาดตามองไปรอบ ๆ

    ดูเหมือนพวกแกจะมีความสุขกันมากน่ะ’  T^T

    จนวนกลับมาที่เจ้าตัวใหญ่หน้าตากวนโอ๊ยอีกรอบ

    ถ้ามันพูดได้มันคงพูดออกมาแล้วว่า

     

    “ตูได้เจ้านายใหม่แล้วเฟ้ย  ฮ่า ๆ”

     

    -------------------

     
    ถือว่าฝนมีความอดทนสูงน่ะ  ถ้าเป็นคนอื่นคงจับเบลล์โยนออกนอกบ้านแล้วก็เป็นได้

     

    สปอยส์ตอนหน้า

    ตอนหน้าจะมีสมาชิกใหม่มาอยู่ด้วยเน้อ  ชื่อตอนว่า  สมาชิกใหม่  ฮ่า ๆ

     

    ติชมได้ตามสบายจร้า  ไปละเด้อ  เจอกันตอนหน้า  อิอิ

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×