คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : อ้วนเอกมัย : ตอน ที่ 3 คุมะปวดฉิ่งฉ่อง
--ฝน--
จุ๊บบบ!! (เมาส์ทูเมาส์รอบที่สอง) - -*
“เอะอะโวยวายอะไรกันเด็ก ๆ เย็นนี้...” แม่ของฝนพูดยังไม่จบก็อึ่งกิมกี่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ฝนรู้ตัวว่าแม่มาจึงรีบผละตัวออกจากคนที่นอนอยู่ข้างล่าง
ดูเหมือนว่าฝนยังออกห่างจากเบลล์น้อยไป เบลล์จึงช่วยสงเคาะห์ด้วยการ ถีบ!!
“ตุ๊บบ!! โอ๊ยยยยยย” ก้นจำเบ้าเหมือนเดิม
แม่ของฝนรีบวิ่งเข้ามาดู “ฝน เป็นไรมั้ยลูก”
เบลล์รีบลุกจากที่นอนแล้ววิ่งออกห้องไป
“เบลล์จะไปไหนลูก” แม่ของฝนร้องเรียก
“จะไปหาแด๊ด!!” เบลล์ตะโกนกลับมา
“เดียวก่อน...” แม่ของฝนจะห้ามไว้แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว
แม่ของฝนได้แต่ถอนหายใจอย่างเหนื่อย ๆ
“ฝนไหวมั้ยลูก” แม่ของฝนถามฝนที่กำลังประคองตัวเองลุกขึ้น
“ยัยนั่นถีบไม่ยั้งเลยอ่ะแม่ ปวดก้นเลย” ฝนโอดครวญ
“ก็ทำน้องเขาก่อนนิ แม่เห็นหมดแล้วน่ะเมื่อกี้”
“มันไม่ใช่อย่างที่แม่เห็นน่ะ ฝนไม่...” ฝนกำลังจะรีบแก้ตัวแค่คนเป็นแม่ยกมือปรามไว้
แม่ของฝนสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด แล้วกล่าวอย่างจริงจังว่า
“ฝน ฟังแม่น่ะลูก ไม่ว่าฝนจะเป็นยังไง ฝนก็ยังเป็นลูกของแม่เสมอ แม่รับได้หมด ขอแค่ลูกของแม่เป็นคนดีและไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนก็พอ” พูดแล้วคนเป็นก็ลูบหัวเบา ๆ
“เดียวแม่ลงไปดูเบลล์ก่อนน่ะ” พูดจบคนเป็นแม่ก็เดินหายไป
T^T <<< สีหน้าของฝน
‘แม่ฉันเป็นอะไรไปเนี้ย’
--เบลล์--
เบลล์วิ่งลงมาจนถึงหน้าบ้าน แต่กลับไม่เห็นวี่แววของพ่อเธอเลย
เธอจึงหยิบโทรศัพท์ที่พ่อเธอให้ไว้ขึ้นมาแล้วต่อสายไปยัง แด๊ดดี้ ทันที
“ว่าไงลูกพ่อ” ปลายสายรับด้วยน้ำเสียงเฮฮา
“ฮัลโหล แด๊ด!!!” เบลล์ทักทายสุดเสียง
“อุ้ย! ใจเย็นลูกหูพ่อจะแตก”
“แด๊ดอยู่ไหนอ่ะ?”
“พ่ออยู่บ้านแล้วลูก”
“เบลล์อยากกลับบ้านอ่ะ”
“อ่าว ทำไมล่ะลูก”
“เบลล์ไม่อยากอยู่ที่นี่อ่ะ”
“ทำไมถึงไม่อยากอยู่ละ?”
“ยัยนั่นจะขมขื่นหนูอ่ะ”
“หือ หนูฝนหรอ?”
“ช่าย ๆ ยัยฝนอะไรนั่นแหละ”
“ฮ่า ๆ ไหน ๆ เล่าให้พ่อฟังซิ เอาแบบละเลียดเลยน่ะลูก” ^ ^
“ก็ตอนที่เบลล์นอนอยู่....บลาๆๆๆๆๆ”
“ฮ่า ๆ ๆ” คนเป็นพ่อหัวเราะออกมาอย่างสุดเสียง
อาการอย่างนี้ของคนเป็นพ่อ มันทำเอาลูกสาวคนเล็กของเขาหงุดหงิดเป็นอย่างมาก
“แด๊ดอ่ะ ไม่คุยกับแด๊ดแล๊ว จะไม่กลับบ้านแล้วด้วย โป้ง!!” = =!
หลังจากโป้งแด๊ดดี้เสร็จ เธอก็กดวางสายไป
‘โอ๊ยยยย สรุปต้องอยู่นี่จริง ๆ ใช่แม่ะ? เอาฟ่ะ อยู่ก็อยู่ถึงกลับบ้านไปก็ไม่เพื่อนเล่นอยู่ดีสู้อยู่ที่นี่ดีกว่า เธอเจอฉันแน่ยัยฝน!!’
“เบลล์มาทำอะไรตรงนี้ลูก” แม่ของฝนรีบเดินเข้ามาหาทันทีที่เจอ
“อ่อ เปล่าค่ะ ไม่มีไรงั้นเบลล์ขอขึ้นไปข้างบนก่อนน่ะคะ” เบลล์ตอบยิ้ม ๆ แล้วก็วิ่งกลับไปที่ห้อง
ทิ้งแม่ของฝนให้ยืนงงอยู่คนเดียวที่หน้าบ้าน
‘อะไรกัน เมื่อกี้ยังงอแงอยู่เลย เล่นซ่ะปรับอารมณ์ไม่ทันเลย เฮ้อ’ (-_-!)
ห้องนอน
เบลล์เดินเข้าไปในห้อง เธอหันไปมองฝนที่นั่งเล่นโน๊ตบุ๊คอยู่บนโต๊ะคอม
เบลล์หันซ้ายหันขวา แล้วเธอก็เจอกับตุ๊กตาหมีคุมะตัวใหญ่ที่วางอยู่มุมห้องเธอจึงเดินไปหอบมันขึ้นมาแล้วมุ่งตรงไปยังเตียงนอน
“เธอจะทำอะไร?” ฝนที่แอบมองดูอยู่ถามขึ้น
“จะนอนกับคุมะ” เบลล์ตอบเสียงนิ่งพร้อมกับกอดคุมะกระโดดลงบนที่นอน
ตึ้ง!! (กระโดดแรงซ่ะด้วย)
“นี่!! เดียวเตียงก็หักหรอก” ฝนโวยวาย
แต่เบลล์ไม่สนใจนอนกอดคุมะตัวใหญ่แล้วก็หลับไป
19.00 น.
“ฝนมาช่วยแม่ทำกับข้าวหน่อยลูก อย่าลืมเรียกเบลล์ลงมาทานข้าวด้วยน่ะลูก” แม่ของฝนร้องเรียก
“ค่าแม่ เดียวหนูลงไป” ฝนพับโน๊ตบุ๊คแล้วเดินไปปลุกเบลล์ที่นอนอยู่
‘อดหลับอดนอนมาจากไหนเนี้ย’
20.20 น.
หลังจากทานข้าวล้างถ้วยล้างจานเสร็จฝนและแม่พร้อมสมาชิกใหม่อีกหนึ่งชีวิตกำลังนั่งดูข่าวภาคค่ำเพื่อรอละครรอบดึกอยู่ ทุกอย่างเป็นไปด้วยความเรียบร้อย = =
21.00 น.
ทั้งสามนั้งดูละครกันอย่างออกรส
“แม่ค่ะ เบลล์ขอตัวไปอาบน้ำนอนก่อนน่ะคะ” เบลล์หันไปบอกกับแม่ของฝน
“จ้ะๆ” แม่ของฝนพยักหน้าหงึก ๆ โดยที่ไม่ละสายตาจากทีวี
“ก็เพราะนอนเยอะอย่างนี้แหละ มันถึงได้อ้วน!!” ฝนจงใจพูดกระทบเบลล์
เบลล์ลุกขึ้นเดินหนี “ชิ!! ผอมกว่าคุมะของเธอก็แล้วกัน” = =!
‘หน่อยยย ยัยฝน เดียวคืนนี้ได้รู้กัน!!’
ฝนถึงกับหน้าเหวอ ใครจะไปคิดว่าเบลล์จะตอบออกมาแบบนี้
22.40 น.
ละครจบลงพอดี ฝนกับแม่ของเธอจึงแยกย้ายกันเข้านอน
ฝนเปิดประตูเข้าไปในห้อง แล้วเธอก็ต้องตื่นตระหนกกับสิ่งที่เธอเห็น
สภาพห้องของเธอตอนนี้คือ โล่ง!!
หมีคุมะในห้อง หายหมด!!!
“คุมะฉันหายไปไหนหมดเนี้ย” ฝนโวยวาย
‘ยัยอ้วนเอาไปซ่อนแน่นอน โธ่โว้ยย’
ด้วยความรักคุมะยิ่งกว่าชีวิตฝนจึงวิ่งไปเปิดประตูห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
‘ต้องอยู่ในห้องน้ำแน่ ๆ ไม่มีทางที่จะขนไปทางอื่นได้หรอก’ คิดได้ดังนั้นฝนก็ถีบประตูห้องน้ำเข้าไป
ปั้ง!!! O.o
ฝนสะดุ้งเฮือก!!
ชัดเลย เต็มห้องน้ำเลย อัดกันอยู่ในห้องน้ำเต็มเลย
บางตัวห้อยอยู่ที่ก๊อกน้ำ บางตัวนั่งทำตาแบ๊ว ๆ อยู่อ้างล้างหน้า บางตัวหัวซุกอยู่ในถัง บลาๆๆ
และที่หนักที่สุดคือ คุมะตัวใหญ่ของเธอตอนนี้มันนั่งอยู่บน......ซักโครก!!!
ฝนกัดปากด้วยความหงุดหงิด จึงเดินไปปลุกเบลล์ที่นอนอยู่
“นี่!! ยัยอ้วน!!” ฝนเขย่าตัวเบลล์ไปมา
“งื้ออออ อะไรอีก? ฉันจะนอน” เบลล์ดึงผ้าหม่ขึ้นคลุมหัว
ฝนดึงออก “เธอเอาคุมะของฉันเข้าไปไว้ในห้องน้ำใช่มั้ย?!”
“มันเดินเข้าไปเอง” เบลล์กึ่งหลับกึ่งตื่น
“เธอจะบ้าหรอ? คุมะมันเป็นตุ๊กตามันจะเดินเองได้ไง!!” ฝนเริ่มเดือด
“มันปวดฉิ่งฉ่องมั้ง? เธอดูแลมันยังไงไม่เคยให้มันเข้าห้องน้ำเลย” เบลล์ตอบแบบขี้เกียจคุย
เธอดึงผ้าห่มขึ้นคลุมหัวแล้วก็นอนต่อ zzZ
“ปวดฉิ่งฉ่อง!!!” ฝนทรุดลงกับพื้น
‘แล้วฉันจะอาบน้ำยังไงเนี้ยยยยยยยยยยย!!’
-------------------------
ฝนโดนซ่ะแล้ว ไม่แน่รายต่อไปอาจเป็นแม่ของฝนก็ได้ ฮ่าๆๆๆๆ
ติชมได้ตามสบายจร้า ไปละเด้อ เจอกันตอนหน้า อิอิ
ความคิดเห็น