tewer taem นักสืบกระชากวิญญาณ

ลำดับตอนที่ #4 : ไม่จริง

          แม้เวลาจะล่วงเลยมาเกือบเดือน แต่ผมก็ไม่สามารถออกจากห้องในโรงพยาบาลได้ เพราะสิ่งที่ผมพบเห็นหรือเจอะเจอในโรงพยาบาลนั้น ทำให้รู้สึกว่า ช่างเป็นสิ่งที่น่ากลัว อ้อ..ผมลืมบอกไปใช่ใหมว่า ผม....มองเห็นวิญญาณ ครับ ฟังไม่ผิดหรอก ผมมองเห็นวิญญาณจริงๆ ผมรู้ตัวว่าตัวเองมองเห็นวิญญาณก็ตอนที่เกิดเหตุการณ์หนึ่งครับ คิดแล้ว ยังขนลุกไม่หาย เอาละครับ เข้าเรื่อง  อาทิตย์ก่อน ผมได้มีโอกาสไปผักผ่อนที่สวนในโรงพยาบาลนั้นแหละครับ พอดีผมรู้สึกว่าอยู่ที่นั้นสบายเอามากๆ จึงอยู่นานไปหน่อย เอ..ไม่หน่อยละครับ เพราะผมอยู่จนเกือบทุ่มหนึ่ง จึงเดินกลับเข้าไปในโรงพยาบาล พอเดินเข้าไปในโรงพยาบาล สิ่งแรกที่ผมเห็นคือสาวน้อยน่ารัก  อายุราวๆ20กว่าๆ *-*(อาการเจ้าชู้เริ่มออก) ทั้งที่ตึกนี้ เป็นตึกของผู้ป่วยชายโดยเฉพาะ แต่ผมทีแรกก็ไม่ได้สนใจ คิดว่าคงเป็นพยาบาลที่ทำงานอยู่ แต่พอผมจะขึ้นลิฟไปห้องผมที่อยู่ชั้น 6 ผู้หญิงคนนั้นก็เข้ามาในลิฟด้วย พอประตูลิฟปิดลง ผมจึงถามเธอ
           " จะไปชั้นไหนครับ"
           " ฮือ" ผู้หญิงคนนั้นทำหน้าตาสงสัยหันมาทางผมและหันหน้าหนีแบบคิดว่าผมคงไม่ได้พูดด้วย
           " จะไปชั้นไหนครับ ผมจะได้กดให้" ผมถามซ้ำ
           " ถามฉันหรอคะ" ผู้หญิงคนนั้นทำหน้าสงสัย  O_O?                                          
           " ก็คนในนี้ มีแค่คุณกับผม แล้วคุณคิดว่าผมถามผีที่ไหนเหรอครับ"ผมตอบเธอแบบกวนๆ
           " คุณเห็นฉันเหรอคะ"  เธอถามผมแบบปนดีใจนิดๆ
           " ก็เห็นสิครับ" ผมตอบแบบปนสงสัยนิดๆ
           " คุณเห็นฉันจริงๆใช่ไหมคะ" เธอถามแบบดีใจสุดๆ ^O^
           " ครับ เห็นจริง" ผมตอบเธอแบบสงสัยยิ่งขึ้น
           เธอกระโดดกอดผมแบบดีใจสุดๆ ผมตะลึงถึงความใจกล้าของผู้หญิงคนนี้จริงๆOoO
           " อุ๊ย!โทษที่คะ ดีใจไปหน่อย" ^U^เธอยิ้มแห้งๆด้วยความอาย
           " ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่คุณจะไปชั้นไหนครับ" ผมถาม ซึ่งมีอาการตกใจบนอายนิดๆ โอ้..ผมเป็นอะไรเนี๊ย อยู่ใกล้เธอแล้วรู้สึกขนลุก หนาวๆ น่ากลัวอย่างนี้ *^*
           " ไปชั้นกับคุณนั้นแหละคะ^^" เธอตอบแบบยิ้มๆ
           " อ้อ ครับ" ผมพยักหน้าเข้าใจ