tewer taem นักสืบกระชากวิญญาณ

ลำดับตอนที่ #1 : เหตุเริ่มต้น

    "กริ๊ง...กริ๊ง.... สวัสดีครับ" ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 20 แล้วที่มีคนแฮบปี้เบิดร์เดย์ผม เสียงปลายสายอวยพรให้ผมมีความสุข
    " ขอบคุณครับ..แค่นี้นะครับ...สวัสดีครับ" 
    คุณคงสงสัยว่าผมเป็นใคร แล้วทำอะไร ผมชื่อ นากายาม่า เรียว เป็นนักเรียนมัธยมปลายโรงเรียน โกยาม่า 
    ผมเดินไปหยิบแก้วกาแฟแล้วชงกาแฟกินหน้าทีวี ผมดูทีวีได้ซักพักก็มีเสียงโทรศัพย์ก็ดังขึ้น
     " พี่เรียว มารับฉันหน่อยซิ" เสียงน้องสาวของผมผ่านสายโทรศัพย์
     " เดี๋ยวไปรับนะ รอนั้นแหละ" ผมพูดกับน้องสาวของผมอย่างเบื่อหน่าย
     " อื้ม...เร็วๆนะ" น้องสาวของผมย้ำ
ผมต้องรีบขับรถไปหาน้องสาวของผมที่โรงเรียน ในที่สุดก็ถึงโรงเรียนของน้องสาวของผม
     " ช้าจังเลย....ให้รอตั้ง 15 นาที " น้องสาวผมบ่น
     " นี้..ก็รู้ว่าถนนสายนั้นมันติด" ผมบ่นกับน้องสาว
ผมกับน้องสาวผมเถียงกันตลอดทาง น้องสาวผมเลยพูดขึ้นว่า
     " เดี๋ยวจอดร้านมินิมาทร์หน่อยแล้วกัน...เถียงกับพี่คอแห้ง"
ผมจอดอยู่หน้าร้านมินิมาทร์แห่งหนึ่ง ผมเห็นน้องสาวผมเดินไปดุ่มๆ โดยไม่ดูรถราที่ขับมา มีรถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งขับรถมาอย่าเร็ว ผมตะโกนอย่างสุดเสียง
     " ยาโกะ! ระวัง" ตามสัญชาติญานของพี่ชายก็พุดขึ้นมาในหัวผม ผมรีบรุดโอบกอดน้องสาวผม แต่ผิดคาด รถของเขาเสียหลักล้มลงอย่างแรง
     " พี่เรียว...เขาเป็นอะไรมากหรือปล่าว" น้องสาวของผมพูดกึงกลัวกึ่งตกใจ
     " พี่ครับ...เป็นอะไรมากหรือป่าวครับ" ผมถามอาการอย่างเป็นห่วง
     " ไม่เป็นมั้ง! ล้มลงแรงขนาดนั้น ผมเจ็บไปหมดแล้ว ผมจะแจ้งตำรวจจับพวกคุณ ข้อหาประมาท" ชายคนนั้นพูดอย่างอารมณ์เสีย
     " ไม่ต้องก็ได้หรอกครับ...ผมจะจายค่าเสียหายให้" ผมหยิบเงินให้ 80,000 วอร์น
     " แค่นี้ไม่พอหรอ" ชายคนนั้นพูดเสียงดัง
     " ผมมีแค่นี้เหละครับ...ถ้าพี่ไม่เอาก็แจ้งตำรวจเลย" ผมพูดอย่างอารมณ์เสีย
     " ไม่ต้องถึงมือตำรวจหรอก....ฉันจะฆ่าแกด้วยมือของฉันแอง" ชายคนนั้นชักปืนออกมา
     " ปั้ง..." เสียงปืนของชายผู้นั้นดังขึ้น แล้วหน้าตาของเขาดูตื่นกลัว แล้วเขาก็ขันรถออกไป
      " พี่เรียว...ฟื้นสิพี่" น้องสาวผมร้องให้ต่อหน้าผม
      " ยาโกะ....พี่ไม่ได้เป็นอะไร" ผมพูดกับน้องสาวของผม
แล้วผมก็ต้องตกใจ เพระร่างของผมนอนจมกองเลือดอยู่ในอ้อมกอดน้องสาวของผม ที่หัวของผมมีรูเล็กเท่ากระดุม
       " นี้มันอะไรกัน" ผมถามกับตัวเองแล้วจับที่หัวของผม
       " พี่รียว...พี่อย่าพึ่งเป็นอะไรไปนะ"  น้องสาวของผมพูดกับร่างของผมด้วยน้ำตา
       " ช่วยด้วย...ช่วยด้วย..ใครก็ได้ช่วยพี่หนูด้วย"  น้องของผมพูดทั้งน้ำตา แล้วคนที่อยู่ในมินิมาทร์ก็ออกมาช่วยผมส่งโรงพยาบาล