คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Hello boy the end -special-
(3)
11.25 am.
วันนี้อาารย์ที่สอนเล ปล่อยให้ิน้าว้า ปิาบ่อนิน้าว ้อปล่อย 11.20 น.
แ่วันนี้ปล่อย้าไป 5 นาที ผมเ็บหนัสือลใ้โ๊ะ และำลัเินออาห้อามเพื่อนๆ วันนี้ยูยอมไม่มา ยอแเลยวนผมไปิน้าว้วยัน พอออมาหน้าห้อ็เอพี่มาร์นั่อยู่ที่นั่รระเบียหน้าเรียนอผม พอเห็นผมเินออมาาห้อ เา็ลุึ้นมา แล้วเินเ้ามาหาผม
“ทำไมออมา้าล่ะ”
“อาารย์ปล่อย้า พี่มาทำไม” ผมถามเา
“วนไปิน้าวลาวัน้วยัน”
“แล้วพวลุ่มพี่ล่ะ”
“อยาินับแบม”ผมไป่อไม่ถูเลย ผมเลยบอพวยอแว่าไปินันเลย เี๋ยวผมไปินับพี่มาร์
“วันนี้ยูยอมไม่มาหรอ”พี่มาร์หันมาถามผม ระหว่าลบันไ เพื่อไปแนทีน้าล่า
“ไม่มา”
“ทำไมไม่มาล่ะ”
“น้อไม่สบาย”
“อ่อ”
เพราะวันนี้อาารย์ปล่อย้า นเลยเยอะมา น่อแถวันยาวมา แถมโ๊ะยัไม่ว่าอี ผมเลยิว่าะไปื้ออาหารที่ร้าน้าอโรเรียนีว่า มีพวแฮมเบอร์เอร์ แนวิายในราาไม่แพ
“ไปร้าน้าีว่า นเยอะ”ผมเลยหันไปบอับพี่มาร์
“โอเ” ร้าน้าอโรเรียน ใล้ับึที่ผมเรียนมา แปปเียว็ถึ
“แบมินไร”เมื่อถึร้าน่าพี่เา็ถามผมึ้นมา
“แฮมเบอร์เอร์หมู ับนมล้วย”
“เอาเหมือนแบม”
ผมเลยเินไปหยิบแฮมเบอร์เอร์หมู ับ นมล้วย อย่าละ 2 อัน แล้วเินไป่ายเินหน้าเาท์เอร์ แล้ว็เินออมาาร้าน พี่มาร์็เินามผมมา
“ไปินที่ม้าหิน หลัึนะ เียบี” บริเวม้าหินหลัึ เป็นบริเวที่สบอโรเรียน ไม่่อยมีใรเินมารนี้นัหรอ
“อืม”
พอเินมาถึม้าหินหลัึ แล้วผม็เินไปนั่่อน ส่วนพี่มาร์นั่อยู่รัน้ามับผม
เราินอาหารอย่าเียบๆ แ่ถึพวเราะเียบใส่ัน แ่บรรยาาศระหว่าเรา็ไม่อึอั ลับรู้สึสบายๆอย่าบอไม่ถู
“แบมแบม”
“ว่า?”
“แบมรู้มั้ย ว่าทำไมพี่ถึเ้าหาแบม”
“ไม่รู้สิ” ผมอบเาไป
“พี่อบแบม”
“…”
“แบมิยัไับพี่ รัเียพี่มั้ย”
“…”
“ว่าไ”
“ถ้ารัเีย ผมไม่มานั่อยู่รหน้าพี่หรอ” ผมพูออไปเบาๆ
“ว่าไนะ”
“ไม่ไ้รัเีย” ผมอบเาไป
“ลอับบมั้ย”
“อืม ็ไ้” พอผมอบพี่เาบ พี่เา็เ้ามาสวมอผม แล้วระิบ้าหูผมว่า
“แบมเป็นอพี่แล้วนะ”
“><”
-end-
-------------------------------------------------------------------------------------
Special
Part Mark :
วันนี้เป็นวันรบรอบในารบัน 1 ปี อผมับแบมแบม ผมเรียมอวัไว้ให้เา และอร้านอาหารไว้สำหรับารินเนอร์อาหารเย็น ไม่รู้ว่าแบมะำไ้มั้ยว่าวันนี้วันอะไร
5.30 pm.
I got it restaurant
ผมไปรับแบมแบมาที่บ้านและับรถพาแบมแบมมาที่ร้านอาหารที่อไว้สำหรับเราสอน ผมเินไปเปิประูให้เา ล็อรถ แล้วเินนำเาเ้าไปที่ร้านอาหาร
บรรยาาศภายในร้าน มีแสสลัวๆ ไม่มีนนั่อยู่ภายในร้าน มีเพลสบายๆเปิลออย่าเบาๆ บรรยาาศูโรแมนิ มีพนัานมา้อนรับเราสอน
“ุมาร์ ้วน ใ่มั้ยะ” พนัานเ้ามาถามผมอย่าสุภาพ
“ใ่รับ”
“เิทานี้เลย่ะ” พนัานเินนำเราไปโ๊ะอาหารลาร้าน แล้วพวผม็นั่รัน้ามัน
“ทำไม่ไม่มีนเลยล่ะพี่มาร์”แบมถามผมเสียเบาๆ
“ไม่รู้สิ ร้านนี้อาหารไม่อร่อยมั้”
“บ้าหรอ ร้านนี้ัะาย แพ้วย”
“แบมะินไร”ผมไม่อบแบม แ่ถามอีำถามแทน
“เหมือนพี่ไ้”ผมเลยเลือเมนูอย่าละ 2 ที่ บอพนัานไป
เวลาผ่านไปไม่นาน อาหารที่สั่พนัานอร้าน็นำมาเสิร์ฟ
“อาหารที่สั่ไ้แล้ว่ะ”
พอไ้อาหารผมับแบม็ินันอย่าเียบๆ พูุยบ้านิหน่อย
“อร่อยมั้ยแบม” เมื่อินอาหารันเสร็ ผม็ถามแบม
“อร่อยสิพี่ แพแน่เลย”
“รู้มั้ย วันนี้วันอะไร”
“วันเสาร์”
“ะที่ไหนเล่า” ผมอบพร้อมับหันไปส่สัาให้พนัาน
พนัานอร้านนำเ้้อนใหุ่เทียนเินถือเ้ามาที่โ๊ะ ับอีนถืออไม้่อให่เ้ามาให้แบมแบมอผม
“สุสัน์วันรบรอบ 1 ปี นะัวเล็”
แบมแบมทำสีหน้าแบบบอไม่ถู เหมือนะยิ้ม แ่อีที็เหมือนะร้อไห้
“อบุนะพี่มาร์” รับอไม้ พร้อมเป่าเทียนที่อยู่ในเ้
พวเราินเ้ันนิหน่อย แล้วบอให้พนัาน่วยห่อเ้ลับบ้านให้ พอพนัานห่อเสร็ ผม็่ายเิน พร้อมอบุพนัานที่่วยเอร์ไพร์สแบมแบม
ผมับแบมแบมเินออมาานอร้าน แล้วึ้นรถเพื่อลับบ้าน ผมสาร์ทรถ แล้วเรียมัวปลเียร์เพื่อับออไปาร้านอาหาร
“พี่มาร์” แ่แบมแบมเรียผมึ้นมา่อน
“เ้ามาใล้ๆหน่อย”
ผมยับเ้าไปใล้ๆร่าบา ทันในั้น แบมแบม็ับศรีษะอผมเ้ามาใล้ แล้วริมฝีปาบาเ้าหาริมฝีปาผมอย่าเบาๆ ่อนที่แบมแบมะผละออไป ผม็ึเาเ้ามาใล้ๆแล้ว่วิริมฝีปาเาอย่าเร่าร้อนแ่แฝไป้วยวามนุ่มนวล ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเท่าไหร่ แบมแบมเหมือนะไม่มีอาาศหายใ ็ใ้มีีหลัผม เพื่อ้อารให้ผมหยุารระทำ ผมผละอออย่าเสียาย
“พี่ะ่าแบมหรอ” แบมแบมหน้าเปลี่ยนสีเป็นสีแระเรื่อ
“แบมเริ่ม่อนนะ”
“ั้นวันหลัไม่้อเลยนะ เห็นว่าวันนี้เป็นวันรบรอบหรอนะ”
“โอ๋ พี่อโทษ”
“พี่มาร์” แบมเรียื่อผมึ้น
“ว่าไรับ”
“รั” แบมพูึ้นมาพร้อมับหันหน้าไปทาหน้า่า
“รัเหมือนัน” ผมพูพร้อมับศีษะแบมให้หันมาทาผม แล้วรริมฝีปาบนหน้าผาเนียนนุ่ม
“อยู่้วยันไปลอนะ”แบมพูเบาเบา
“ลอไปรับผม”
-end-
-------------------------------------------------------------------------------
writer talk : เรื่อ hello boyบแล้วนะะ อน่อไป้วย่า
เรื่อหน้าะเป็นเรื่อเี่ยวับน้อแบมที่เป็นแฟนลับที่ลั่พี่มาร์แบบเียบๆนะะ
ฝาิาม่อไป้วยนะะ ะพยายามพันาฝีมือารแ่่ะ
ความคิดเห็น