คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : { Chapter 1 }
Fic Pretty Boy ChanSoo ผู้ชายน่ารัก
Chapter 1
“ยะ.. อย่าเพิ่ง..ปะ...ไป...คะ...ยอง..ซู..”
“ชานยอล!!!!!”
อยู่ดีดีผมก็ได้ยินเสียงดังตึง ทำให้ผมต้องหันควับไปมองทันที ภาพที่เห็นนั้นไม่ดีเท่าไรนัก เพราะชานยอลลงไปนอนกองกับพื้น บอกให้อยู่นิ่งๆก็ไม่ฟังกันบ้างเลย มันน่านัก -3-
“อ้าวจงอิน เซฮุน เลิกเรียนแล้วหรอ”
“ใช่ วันนี้อาจารย์ปล่อยเร็ว ^^ ”
“ชานยอลอ่า ฉันซื้อนมกล่องมาให้ กินด้วยนะจะได้หายเร็วๆ”
“ขอบใจมากเพื่อน”
“...คยองซูแฟนใหม่มึงอ่อวะ เหยด เดี๋ยวนี้เปลี่ยนรสนิยมจากแรดเป็นเรียบร้อย 5555555...”
“...หุบปากไปเลยพวกมึง เดี๋ยวกูเอาตีนยัดปาก…”
“...กูไปละ อยู่กับแฟนแสนละมุนของมึงต่อเถอะ 5555555...”
“กูจะไปฟ้องพระอินทร์!!”
“อะไรของนายน่ะชานยอล ตั้งแต่ไม่สบายก็ปัญญาอ่อนขึ้นนะ คึคึคึ”
“ -*- ”
ชานยอลเป็นอะไรของเค้าก็ไม่รู้สิ รู้สึกจะติ๊งต๊องปัญญาอ่อนผิดปกติ สงสัยผมคงต้องดูแลเค้าไปอีกนานแหละ ตัวโตซะเปล่าแต่ดันอ่อนแอ เจ้ารูมเมทตัวโตเอ๊ยยย -*-
ตอนนี้ชานยอลหลับไปแล้ว.. ผมก็ได้แต่มองดูเฉยๆ เผื่อเจ้าตัวต้องการอะไรเพิ่ม
กริ๊ง .. กริ่ง
หมอที่ห้องพยาบาลนี่ สงสัยคงมาตรวจชานยอลแหละ มาทีละคนๆ แบบนี้แล้วเมื่อไร่ชานยอลจะได้นอนกันละ?! -*-
“สวัสดีครับ นี่รูมเมทของชานยอลใช่มั้ยครับ?”
“อ่า ใช่ครับ”
หวังว่าชานยอลจะไม่เป็นอะไรมากนะ แค่อดนอนคืนเดียวเอง..
…
..
.
“หมอสันนิษฐานว่าชานยอลน่าจะเป็นไข้เลือดออกนะครับ หมอให้ยาไว้แล้ว กินให้ถูกตามเวลาแล้วกินอาหารให้ครบ 3 มื้อด้วยนะครับ ถ้าเขาไม่อยากกินก็ต้องบังคับเลยนะครับ”
“จริงหรอครับหมอ?! แล้วจะหายเมื่อไร่ครับ”
“ถ้าเป็นไข้เลือดออกหมอคิดว่าใช้เวลาอย่างน้อย2อาทิตย์ครับ”
“ขอบคุณมากครับหมอ สวัสดีครับ”
เฮ้อ ชานยอล ทำไมนายถึงได้เป็นหนักขนาดนี้นะ ใช้เวลาตั้ง2อาทิตย์กว่าจะหาย
“คยองซู หมอบอกว่าฉันเป็นอะไรหรอ”
“ไข้เลือดออกน่ะ ใช้เวลาตั้ง2อาทิตย์กว่าจะหาย”
“คงเป็นภาระนายอีกสิ ฉันขอโทษนะคยองซู”
“ไม่เป็นไร ฉันเต็มใจ แต่ถ้าฉันไม่อยู่นายก็ต้องช่วยเหลือตัวเองบ้างนะ อย่าโตแต่ตัวสิ คึคึคึ”
Chanyeol Part
คยองซูหัวเราะผมอีกแล้วอะ หน้าผมตลกมากหรอ พโธ่ แต่ผมชอบเวลาคยองซูหัวเราะนะ เขาหัวเราะสดใสเหมือนเด็ก ปากก็เป็นรูปหัวใจด้วย น่ารักจัง
“คยองซู หน้าฉันตลกมากหรอ ทำไมนายชอบขำหน้าฉันอ่า”
“ไม่ตลกหรอก ฉันเส้นตื้นเฉยๆเห็นอะไรก็ตลกแล้ว 5555555” เส้นตื้นหรือบ้ากันแน่? +__+
สามทุ่มกว่าๆแล้ว แต่ทำไมผมยังไม่นอนละเนี่ย หรือเพราะคนตัวเล็กที่นั่งเฝ้าผมอยู่นะ?
ผมละสงสารเขาจริงๆ ไม่ใช่ภาระของเขาแท้ๆแต่เขาต้องมาทำ ถ้าผมไปอยู่กับคนอื่นที่ไม่ใช่เค้าผมคงนอนตายคาเตียงอยู่ในห้องแหงๆ นับว่าเป็นบุญของผมแต่เป็นกรรมของคยองซูสินะ
สี่ทุ่มเข้าไปแล้ว.. ทำไมผมยังเห็นคยองซูจัดเตรียมข้าวของอยู่เลย ดึกป่านนี้ก็ควรจะนอนสิ พรุ่งนี้มีเรียนเช้าด้วยไม่ใช่หรอ แล้วจะไปทันมั้ย? ส่วนผมก็ต้องนอนเปื่อยอยู่ในห้องตามเคยสิน่า
ห้าทุ่มแล้วสินะ.. ผมควรเดินเข้าไปถามได้แล้วว่าทำอะไรทำไมไม่ไปนอน ที่จริงผมน่าจะไปถามตั้งแต่สามทุ่มแล้วแหละแต่ผมลุกไม่ไหวอะ มันเมื่อยไปทั้งตัว ถ้าไม่ติดว่าเมื่อยผมนึกว่าผมเป็นอัมพาตซะแล้ว
“คยองซู ทำไมนายยังไม่ไปนอนอีก ห้าทุ่มแล้วนะ เดี๋ยวก็ไม่สูงหรอก”
“พูดงี้เอามีดมาแทงฉันเลยดีกว่ามั้ยชานยอล?”
“ล้อเล่นเฉยๆน่า แล้วทำไมนายยังไม่ไปนอนละ”
“ก็เตรียมของอยู่”
“ของอะไร ฉันเห็นนายจัดตั้งแต่สามทุ่มแล้วนะ”
“เออน่า ช่างมันเถอะ แล้วทำไมคนป่วยยังไม่นอนละหื้ม? ^^ ”
“ก็จะนอนแล้วแหละ แต่เสียงของมันกระทบกันเลยนอนไม่หลับ” ข้ออ้างทั้งนั้นแหละน่า..
“ห๊ะจริงหรอ งั้นฉันจะไม่ทำละ นอนดีกว่า”
“ราตรีสวัสดิ์ครับ..”
08.30
แสงแดดที่สอดส่องผ่านมูลี่มันแยงตาจนทำให้ผมตื่น แดดส่องขนาดนี้น่าจะสายแล้วแหละ..
เอ๊ะ ทำไมผมยังเห็นว่าคยองซูยังไม่ไปเรียนละ หรือผมตาฝาด? -*-
“คยองซู ... คยองซูวววว!!”
“ต้องการอะไรหรอ??!”
“เรียกเฉยๆ ฉันคิดว่านายจะไปโรงเรียนซะอีก”
“ฉันยังไปไม่ได้หรอกถ้านายยังไม่หาย ฉันรู้ว่านายยังดูแลตัวเองไม่ได้”
ผมจะทำให้เขาเสียการเรียนมั้ยเนี่ย ถ้ามัวแต่โดดมาเฝ้าผมอย่างงี้ สงสัยผมต้องทำให้ตัวให้ดูแข็งแรง จะอ่อนแอไม่ได้ คยองซูจะได้ไม่ต้องมาเฝ้าผมอีก
เข้มแข็งไว้ ปาร์คชานยอล!!!
ความคิดเห็น