ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : [SF] i'm here for you (5/5)
22.00 น.
ผมทำ้อสอบเสร็พอี านั้น็โทรไปปรึษาเรื่อ้อสอบับยูยอมเล็น้อยว่าำอบเป็นไปในแนวทาเียวันหรือไม่
เมื่อทุอย่าเรียบร้อย ผมัสินใไปเาะประูห้อพี่แบอมอีรั้
๊อ๊อ๊อ
๊อ๊อ๊อ
"ุมายืนทำอะไรหน้าห้อผม"
ใหม อยู่ๆเาโผล่มาา้านหลั
ำพูอเาทำเอาผมเสียวสันหลัวาบ ผมมอหน้าเาอย่าล้าๆลัวๆ
"เอ่อือ เรื่อเมื่ออนเที่ย.."
ผมยัพูไม่ทันบ พี่เา็เปิประูเ้าห้อไปทันที นี่พี่เาเห็นผมไหมเนี่ย แ่ผมไม่ยอมหรอ ยัไวันนี้ผม้อุยับเาให้รู้เรื่อ
ผมยื่นหัวเ้าไปวาประู อบประูระแทเ้าับหาิ้วผมอย่าั
"โอ๊ย!!!!"
"นายเป็นอะไรหรือเปล่า"
"ผมไม่เป็นไร"
โอ๊ยโรเ็บ ิ้วแหรือเปล่าวะ เลือไหล้วย..
"ถ้าไม่เป็นไรั้น็เิ"
เาไล่ผมอย่าเย็นา แววาอผู้ายที่อบอุ่นไม่มีอีแล้ว
"ผมอโทษ"
"ุไม่้ออโทษ เรื่อนี้ผมผิ ผม้าว่ายีวิุ ุะรำา็ไม่แปล ถ้าะมาอโทษ ผมไม่ไ้โรธ ุออไปไ้แล้ว"
"พี่แบอม.. พี่อย่าทำแบบนี้เลยนะ ผมมันปาไม่ี"
"ผมบอแล้วว่าไม่ไ้โรธ ผมรับำอโทษอุ เิ.."
"พี่อย่าทำเหมือนเราไม่รู้ัันไ้ไหม ผม .. ผมอโทษ"
"ุ้อารแบบนี้ไม่ใ่หรอ"
"ไม่ใ่.. ผมไม่ไ้้อารแบบนี้ ผมอโทษ"
พี่เานิ่นผมลัว ผมเาไม่ถูเลยว่าเาิอะไรอยู่
"ผมแ่อยารู้ว่าพี่มาทำีแบบนี้ับผมทำไม มันสับสน เี๋ยวีเี๋ยวร้าย ผมรู้ว่าพีุ่ผมเพราะเป็นห่ว แ่ผมไม่อบ"
"แ่พี่อบเรา ที่พี่ทำเพราะว่าพี่อบเรา พี่อยาูแลเรา"
"....เอ่อ"
นี่เาอบผมริๆหรอ
"พี่แ่อยาบอวามรู้สึอพี่"
"แ่พี่มีรอบรัวแล้ว พี่ะมารู้สึแบบนี้ับผมไม่ไ้"
ใ่ เาแ่านแล้วนะ เราะไปเป็นปัหาให้รอบรัวเาไม่ไ้
"นายว่ายัไนะ"
"ผมรู้หมแล้ว พี่มีรอบรัวแล้ว ถึแม้เราะรู้สึเหมือนัน แ่มันเป็นไปไม่ไ้"
//อาารย์แบอม
"รอบรัวที่นายหมายถึ ืออะไร พี่ไม่เ้าใ นายพูอะไรันแน่"
เา้อสมอระทบระเทือนไปแล้วแน่ๆ ผมเนี่ยนะมีรอบรัว เาเอาที่ไหนมาพู
"็..็ที่พีู่แลอนแ มันเหมือนว่าพี่เยูแลเ็ แล้วเ็นนั้นะเป็นใรถ้าไม่ใ่ลูพี่ แล้วอีอย่า ผม็เห็นเอสารโรเรียนอนุบาลบนโ๊ะอพี่หมแล้ว"
เาน่ารัริๆ เห็นอะไร็เอาประิประ่อ ิเอเออเอไปหม แสว่าเาสนใผมพอสมวร
"ฟัพี่นะยอแ พี่ไม่มีลู ส่วนเอสารบนโ๊ะ็ือธุริอรอบรัวพี่"
"เอ่อ.. ริหรอรับ"
"ริ พี่พูเรื่อริทุอย่า แล้วเราพูริหรือเปล่า?"
"เรื่ออะไรหรอรับ"
"เรื่อที่นายบอว่า ถึแม้เราะรู้สึเหมือนัน นายหมายวามอย่านั้นริๆหรือเปล่า"
ร่าเล็ใบหน้าออสี แ้มใสถูแ่แ้ม้วยสีมพูอ่อนๆ ยืนบิม้วนไปมาอยู่รหน้าผม
"ว่ายัไ อบพี่มาสิ"
ผมเินเ้าหาร่าเล็ที่ถอยหลัหนีผมนิเ้าับผนั
"ะะรับ"
"รับแปลว่า?"
"ผม็...... ็อบพี่แบอมรับ"
ผมอร่าเล็ไว้แนบาย ยิ่ไ้มอเห็นเาในอ้อมออนนี้ผมรู้สึมีวามสุอย่าบอไม่ถู
ผมประอใบหน้าอเาไว้นิ่ บรรริมฝีปาลไปอย่านุ่มนวล
.............................
เาผละออาริมฝีปาอผม เพียแ่ริมฝีปาเราสัมผัสัน ทำเอาผมื่นเ้นเือบาย
เราสบาันอยู่สัรู่ เสียนาฬิาปลุที่ผมั้ไว้็ัึ้น ผมสบาเาเป็นเิออนุาิ
แ่เาไม่ยอมปล่อยผมออาอ้อมอ เอออ็อ
"ะไปไหน หืม?"
"ผะผมะไปอัพโหลำอบวิาพี่ไรับ"
"ถ้าิ้นหลุ็ไปสิ"
เาระับอผมแน่นึ้น ถ้าผมส่านไม่ทันเาะรับผิอบยัไเนี้ย
"พี่ปล่อยผม่อน ผมไม่อยาโนพีุ่ ปล่อยย"
"พูีๆหน่อยสิ อ้อนพี่หน่ะ"
ร้ายนันะพี่แบอม
"พี่แบอมรับ ให้ผมไปส่านนะรับ นะแป๊ปเียว"
"็ไ้รับ แ่ถ้าเินห้าทุ่ม พี่ไม่รวนะ"
ผมวิ่ลับมาที่ห้อ โยมีพี่แบอมามลับมา้วย ผม้อนาฬิาไป้วย
ในะที่เริ่มเปิโปรแรม google chrome ล็ออิน gmail สร้าหมาย อัพโหลไฟล์ ส่! เยสส 22.58 น.
ผมถอนหายใอย่าโล่อ ร่าสูยืนหัวเราะเบาๆับารระทำอผม
"ำอะไรรับ"
"ป่าว อนแหายไปไหนละ"
"อนผมเ้าห้อไปโน่นแล้ว เพราะพี่นั่นแหละ"
ร่าสูเินเ้าไปหาอนแที่ฟุบหลับอยู่รโ๊ะอเล่น
เาปลุอนแอย่า้าๆ เมื่ออนแเห็นเา็โผเ้าอทันที
"ป๊าา ปะป๊า"
"รับ ไปนอนีๆนะ"
เาอุ้มอนแไปวาบนที่นอน แล้ว็ล่อมเ้าัวเล็อยู่สัพั
"มันนอนแล้วหรอ"
"อื้ม เลิเรียน้อว่ามันไ้แล้ว ไม่น่ารัเลย"
"เอ้ย พี่ะทำไร"
อยู่ๆพี่แบอมอุ้มผมึ้น เาะพาผมไปไหนเนี่ย...
"อนแนอนแล้ว พี่็ะพาเราไปนอนไ"
"ผมะนอนห้อผม พี่ะพาผมไปไหน ปล่อยผมนะ"
ผมิ้นลุลัอยู่ในอ้อมออเา
"ลืมา่อนสิ โวยวายทำไมพี่ยัไม่ไ้พาออไปไหนเลย"
เาวาผมไว้บนเีย เียอผมเอ ผมเผลอิอะไรบ้าๆว่าพี่แบอมะพาผมเ้าห้อเาั้นหรอ
"นอนะ พรุ่นี้วันอาทิย์ เี๋ยวพี่พาไปเที่ยว"
"รับ พี่แบอม ฝันีนะ"
พี่แบอมเินออไปปิไฟ และล็อประู ผม็ไม่รู้เหมือนันว่าอบเาั้แ่เมื่อไหร่
เวลาเาอยู่ในลาส ถึแม้เาะน่าลัวมาแ่ไหน็าม ผม็ยัละสายาาไม่ไ้
เวลาเาอยู่ับอนแ เายิ่น่ารัเ้าไปให่ เาเ้าับเ็ไ้ีเลยทีเียว
ส่วนเวลาเาอยู่ับผม เาเป็นห่วเป็นใย อยูแลผมลอ ไม่มีเหุผลไหนเลยที่ผมะไม่อบเา
อยู่ๆผม็รู้สึว่าเียที่ผมนอนอยู่มันยุบลไป มือหนาโอบเอวผมไว้อย่าหลวมๆ
"เห้ย พี่แบอม ใหม"
"ัวหอมั"
ปลายมูอร่าสูุนไปทั่วลำออผม
"ทำไมไม่ไปนอนห้อัวเออะ"
"พี่บอหรอว่าพี่ะลับห้อ"
เาออแรึผมเ้าหาอว้า ผมไ้แ่นอนนิ่ไม่ล้าสบาเา้วย้ำ
"ะะทำอะไร"
"ะทำเรื่อที่้าไว้อนอยู่ห้อพี่ไ"
เา้มลมาสูมวามหอมบริเวอออผม้ำๆ ่อนที่ะบเม้มเบาๆเป็นารหยอล้อ และเปลี่ยนเป้าหมายเป็นริมฝีปาอผม ริมฝีปาเราสอแนบันสนิท ผมไม่ใ่นอ่อนหันานั้น ผมอบสนอ่อูบที่เา้อารเป็นอย่าี ร่าเล็ส่เสียราฮือในลำอ มือหนาลูบไล้ไปทั่วร่าเล็อย่าหลไหล เาถอนริมฝีปาออ แ่็ยัพรมูบ้ำๆไปทั่วไปหน้าผา แ้มใส และใบหู
แ่พวเรา็้อหยุารระทำทั้หมไว้่อนเมื่อ
.
.
.
.
.
"ม๊า ม๊า อนแอนอน้วย"
End...
happy ending บแล้ว้า
อบุทุๆนเลยเน้อ เรื่อสั้นมีให้อ่านอีเพียบ
ฝา Togetherii 2jae ้วย ปาไปอนที่ 66 แล้ว
นแ่มันบ้าไปแล้วแน่ๆ ?! 55555555
@JB1234MM
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น