พ่ายชะตารัก

แม้จะเกิดในตระกูลใหญ่ แต่ก็เป็นเพียงลูกอนุผู้แสนต่ำต้อย ท่านแม่เป็นเพียงนางที่มาจากค่ายทหาร

ท่านพ่อเป็นแม่ทัพใหญ่ประจำแคว้น มีสามภรรยาสี่อนุไหนเลยท่านแม่จะสำคัญ

ตั้งแต่จำความได้ท่านแม่ก็ถูกกดขี่ข่มเหงจากฮูหยินใหญ่ ดูถูกเหยียดหยามจากฮูหยินรอง

ลูกนางโลมเป็นคำที่ข้าได้ยินมาตั้งแต่เกิด ชีวิตในจวนจ้าวที่ผ่านมาไม่ต่างกับนรก

บุตร บุตรีของท่านพ่อเหมาะสมกับคำว่าตระกูลใหญ่

ช่างถือตัว วางอำนาจกันเก่ง

ข้ากับท่านแม่เราอยู่ในจวนด้วยความสงบเสงี่ยม

แต่เพราะเวรกรรมเราถึงหลบเคราะห์ไม่พ้นเสียที

สุดท้ายหลังจากรับน้องชายจากอนุหลีที่ตายไปได้สองปีท่านแม่ก็สิ้นใจลง

เหลือไว้แต่คุณหนูหกพิการเช่นข้ากับเจ้าก้อนแป้งน้อยที่ข้าไม่มีโอกาสได้เห็นหน้า

ความกรุณาสุดท้ายที่จวนนี้มีต่อพวกเราคือฮูหยินผู้เฒ่ารับน้องเจ็ดไปดูแล

ข้าในอายุสิบสี่หนาวกลับผ่านความยากลำบากมาถึงเพียงนี้

การสงบเสงี่ยมในจวนที่มีแต่เสือร้ายไม่ทำให้ข้ากับท่านแม่รอดพ้น

จิตใจมนุษย์นั้นน่ากลัวเสียยิ่งกว่าปีศาจ คิดสังหารได้แม้แต่เด็กสิบสี่หนาวที่ตาบอด

จบสิ้นเสียที...

หลังจากกระอักเลือดออกมาคำโต จ้าวซืออิงก็สิ้นสติไป