อุปสรรคแห่งรักที่แสนห่างไกล

แนะนำตัวละคร / ทักทายผู้อ่าน / เขียนตามใจชอบ พิมพ์ตรงนี้ได้เลย...

แฟนผู้หญิงชื่อ...เมย์ 

แฟนผู้ชายชื่อ...จูน 

แม่แฟนผู้ชาย...เรียกว่า ออมม่า(แล้วกัน)

เจ้าของบริษัทที่จูนทำงาน...พี่เอ(ผู้ชาย)

สวัสดีค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงและตอนนี้ ทุกอย่างก็ยังคงอยู่ในสถานการณ์ที่ ตัวเราเองสับสนและ หาคำตอบอะไรไม่ได้เลย ไม่มั่นใจอะไรเลยด้วย 

เมย์เจอกับจูนในแอพพิเคชั่น ที่ชื่อว่า มิฟฟฟ....เมื่อวันที่ 4 กรกฎาคม ปี 2019 ตอนนั้นเราไม่มีใคร และหาใครสักคนคุยและพบปะ จนได้แชทคุยกัน เราไปเดทกันในวันนั้น ร้านอาหารใกล้ๆห้อง พอคุยกันไปมา จึงรู้ว่า เราสองคนพักอยู่ใกล้กันมาก แค่ 200เมตร จูนเค้าเป็นคนเกาหลีที่มาเรียนภาษาไทยที่ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เค้ามาไทยได้แค่สองอาทิตย์ แล้วก็เจอกับเมย์ เราใช้ระยะเวลาคุยและทำความรู้จักกัน 3เดือน กว่าจะตกลงเป็นเเฟนกับจูน เพราะการที่เขาดูแลอท็กแคร์เราดีมาก เลยทำให้เราใจอ่อน 

ตลอดระยะเวาลาที่อยู่ด้วยกันเขาดูเเลเราดีมาก เขาไม่เจ้าชู้ และค่อนข้างชัดเจนกับเรามากๆ 

ทุกอย่างดูสวยงามมีความสุขกันดี 

1ปีผ่านไป เมย์ก็ช่วยหางานให้จูนทำที่ไทย จะได้อยู่ด้วยกันได้นานๆ สมัครหลายที่มากพยายามหางานให้เค้ายากมากด้วยความที่เค้าเป็นต่างชาติ จนได้งานที่บริษัทพี่เอ บริษัทออกแบบและสร้างโรงงาน จูนเป็นสถาปนิก 

เรามีความสุขด้วยกันตลอดระยะเวลา 1ปีกว่าๆ เราใช้ชีวิตด้วยกันอย่างมีความสุข  จนอยู่มาวันหนึ่ง เสียงโทรศัพท์จากครอบครัวเขาดังขึ้นม า พี่สาวเขาโทรมาบอกว่าแม่จูนป่วยเป็นะเร็งเม็ดเลือดขาวระยะที่ 1 เขาต้องกลับเกาหลีเพื่อไปรักษาแม่ คือการปลูกถ่ายเซลล์กระดุกตัวเองให้แม่ของเค้า และนี่ก็คือจุดเปลี่ยนของความรักทั้งหมด เค้าบอกเมย์ให้รอ ให้ดูแลตัวเองอย่าทำให้เค้าเป็นห่วง เค้ายังไม่ลาออกจากงานที่ไทย บริษัทยังคงให้เงินเดือนจูนเป็นระยะเวลา 3เดือน เพื่อพิสุจว่าเค้าจะกลับมาแน่นอน 

แต่ช่วงที่เค้าอยู่ที่โน่น เราจะไม่ได้คุยกันเลย จูนเค้าพูดว่าตอนนี้แม่และเงินคือสำคัญที่สุดสำหรับจูน ไม่ใช่เมย์ 

อย่าไปทำให้เค้าต้องมาคิดหรือต้องมานั่งเป็นห่วงเมย์ เค้าขอคิดแค่เรื่องแม่

เมย์ต้องใช้ความเชื่อใจ ความอดทน รอและเชื่อมั่นว่าจูนจะกลับมาหาเมย์ ฟังดูเหมือนดูโง่ แต่ทำไมความเชื่อมั่นเชื่อใจถึงมีเต็มเปี่ยม ก็ไม่รู้ว่าอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น ได้แต่รออย่างมีความหวัง