ลำดับตอนที่ #37
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #37 : แหวนดอกไอวี่
[โว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย]
อ้ากแก้วหูจะแตก+-+
[ยัยบ้าเธอเห็นเงินเป็นเพียงเศษกระดาษรึไงห่ะ]
"แค่ให้ยกเลิกตั๋วแค่นี้เองทำเป็นเสียดายเงินไปได้"
[เออมันเงินฉันไม่ใช่เงินเธอนี่]
พูดอีกก็ถูกอีก-.-
[แล้วเธออยู่ไหนเนี่ย]
"บ้านฮิบาริน่ะ"ฉันเอาโทรศัพท์มือถือออกไปไกลๆตัว
[ว่าไงน่ะยัยบ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา]
ลำโพงโทรศัพท์ฉันจะพังไหมเนี่ยT^T
[บ๊อก บ๊อก]
เสียงทิมเบอร์นี่
"เกิดอะไรขึ้นหรอทิมเบอร์0-0"
[ฮ่ง ฮ่ง บ๊อก]
ฟังไม่รู้เรื่องเลย
'พี่ทิมเบอร์บอกว่าคุณสควอโล่วิ่งออกจากสนามบินไปแล้วล่ะเมี้ยว'
เนโกะช่วยแปล
"แล้วหมอนั่นจะไปไหน"
[บ๊อก บ๊อก]
'บอกว่าน่าจะมาที่บ้านฮิบาริ'
"แล้วหมอนั่นรู้หรอว่าบ้านฮิบาริอยู่ไหน"
[บ๊อก]
'เค้าบอกว่านั่นสิ'
เจ้าหลามบ้าชอบทำก่อนคิดตลอดเลย-_-
"งั้นแค่นี่ก่อนนะทิมเบอร์"
[ฮ่ง]
ติ้ด
'จะไปตามหาสควอโล่ไหมเมี้ยว'เนโกะถามฉัน
"รอให้ฝนหยุดตกก่อนดีกว่านะ"ฉันตอบ
'เย้ดีใจจังเลยไปหาท่านฮิดีกว่าเมี้ยว^0^'ท่านฮิเป็นชื่อที่แสยงจิตมากเลย-.-
แล้วเนโกะก็เดินออกไปอย่างเริงร่าแต่
แอ๊ด
ฮิบาริเปิดประตูเข้ามาพอดี
'เมี้ยวท่านฮิ'
ตุบ
ฮิบาริเอียงตัวหลบทำให้เนโกะพลาดเป้าแล้วล้มลงกับพ้นข้างนอกห้องเนโกะจะลุกขึ้นมาอีก
แต่ฮิบาริปิดประตูไม่ให้เข้ามาบายนะเนโกะ-_-/
"ไง-_-"ฮิบาริทัก
"อืมไง"ฉันทักตอบ
"รู้สึกไม่สบายตรงไหนรึเปล่า"ฮิบาริเดินเข้ามาเอามือมาแตะหน้าผากฉัน
"ก็สบายดีไม่เป็นอะไรมากหรอก"
"หรอไม่เป็นอะไรแน่นะเจ้าหญิง"
"นะนะนาย0////0"
"ทำไมล่ะเมื่อก่อนเธอขอให้ฉันเรียกเธออย่างนี้ไม่ใช่หรอ"
ตอนเด็กๆฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย-////-
"จริงสิฉันมีอะไรจะให้เธอ"แล้วฮิบาริก็ล้วงอะไรบางออกมาและพบว่ามันคือ
"แหวนดอกไอวี่"
"ใช่เธอจำได้ไหมความหมายของมัน"
"หมายถึงความมั่นคงในรักอีกในหนึ่งคือการแต่งงาน-////-"ฉันตอบ
"อืมใช่ตอนเด็กๆเธอบอกว่าโตขึ้นเธออยากให้ฉันขอเธอแต่งงานด้วยดอกไม้ดอกนี้ไง"
ถามจริงเถอะฉันตอนเด็กๆแก่แดดถึงขนาดคิดถึงเรื่องแต่งงานเลยหรอ=0=
"สึนาโกะ"
"อะอะไร-/////-"อย่ามองหน้าฉันด้วยสายตาอ่อนโยนอย่างนี้สิ!
"เธอจะแต่งงานกับฉันไหม?"
"เอ๋0o0"อึ้งค่ะ
ฮิบาริมองด้วยสายตาจริงจัง
"คะคือฉัน" 'เรารักเจ้านะสึนาโกะ' อยู่ๆคำพูดของรุ่นที่1ก็รอดเข้ามาในหูฉันจริงสิ
ฉันแต่งงานกับฮิบาริไม่ได้หรอกเพราะตอนนี้ฉันรักรุ่นที่1ไปแล้ว
"ว่าไง"
"ฮิบาริคือตอนนี้ฉันไม่ได้รักนายแล้ว"(ทำร้ายจิตใจท่านฮิมากไปแล้ว>_
"......."ฮิบาริเงียบไป
"ฮิบาริ"ฉันเรียกฮิบาริเบาๆ
"งั้นหรอไม่เป็นไรหรอแต่เธอช่วยเก็บมันไว้ได้ไหม"ฮิบาริยื่นแหวนให้ฉัน
"แต่"
"เก็บมันไว้ในถานะของขวัญจากคนรู้จักอย่างฉันก็ได้"
"คือฉันเก็บไว้ให้มันจะดีหรอ"ฉันถามฮิบาริ
"โว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"สะสควอโล่มาได้ไงเนี่ย
-*-หน้าฮิบาริเหมือนอยากจะเอาทอนฟามาตะบันหน้าสควอโล่มากเลย
"มาอยู่นี่เองหรอตามหาซะตั้งนาน"เออมันก็สมควรนานอยู่หรอก-_-
"บ็อก บ็อก"
"มิ้ว มิ้ว"
ทิมเบอร์กำลังสั่งสอนเนโกะ
"งั้นไปล่ะไปเถอะสึนาโกะ"สควอโล่เดินนำหน้าไป
"อะอืมรอด้วย"ฉันวิ่งตามไป
ณ ที่บ้าน
"เอ๋ซือจัง"
"ขอกลับมารบกวนอีกครั้งนะค่ะ"ฉัน
"ไม่เป็นหรอกจ๊ะแหมตัวเปียกโชกมาเลยไปอาบน้ำก่อนสิจ๊ะ"หม่าม้าพูด
"ค่ะ"ฉัน
"อืม"สควอโล่
ที่ห้องฉัน
'สึนาโกะอะไรน่ะเมี้ยวเห็นคุณกำอยู่ตั้งนานแล้วเมี้ยว'เนโกะพูด
บ็อก บ็อก
จริงสิแหวนดอกไอวี่ฉันยังไม่ได้คืนฮิบาริเลยนี่ถึงแม้หมอนั่นจะบอกให้ฉันเก็บไว้ก็เถอะ
แต่ฉัน
อ้ากแก้วหูจะแตก+-+
[ยัยบ้าเธอเห็นเงินเป็นเพียงเศษกระดาษรึไงห่ะ]
"แค่ให้ยกเลิกตั๋วแค่นี้เองทำเป็นเสียดายเงินไปได้"
[เออมันเงินฉันไม่ใช่เงินเธอนี่]
พูดอีกก็ถูกอีก-.-
[แล้วเธออยู่ไหนเนี่ย]
"บ้านฮิบาริน่ะ"ฉันเอาโทรศัพท์มือถือออกไปไกลๆตัว
[ว่าไงน่ะยัยบ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา]
ลำโพงโทรศัพท์ฉันจะพังไหมเนี่ยT^T
[บ๊อก บ๊อก]
เสียงทิมเบอร์นี่
"เกิดอะไรขึ้นหรอทิมเบอร์0-0"
[ฮ่ง ฮ่ง บ๊อก]
ฟังไม่รู้เรื่องเลย
'พี่ทิมเบอร์บอกว่าคุณสควอโล่วิ่งออกจากสนามบินไปแล้วล่ะเมี้ยว'
เนโกะช่วยแปล
"แล้วหมอนั่นจะไปไหน"
[บ๊อก บ๊อก]
'บอกว่าน่าจะมาที่บ้านฮิบาริ'
"แล้วหมอนั่นรู้หรอว่าบ้านฮิบาริอยู่ไหน"
[บ๊อก]
'เค้าบอกว่านั่นสิ'
เจ้าหลามบ้าชอบทำก่อนคิดตลอดเลย-_-
"งั้นแค่นี่ก่อนนะทิมเบอร์"
[ฮ่ง]
ติ้ด
'จะไปตามหาสควอโล่ไหมเมี้ยว'เนโกะถามฉัน
"รอให้ฝนหยุดตกก่อนดีกว่านะ"ฉันตอบ
'เย้ดีใจจังเลยไปหาท่านฮิดีกว่าเมี้ยว^0^'ท่านฮิเป็นชื่อที่แสยงจิตมากเลย-.-
แล้วเนโกะก็เดินออกไปอย่างเริงร่าแต่
แอ๊ด
ฮิบาริเปิดประตูเข้ามาพอดี
'เมี้ยวท่านฮิ'
ตุบ
ฮิบาริเอียงตัวหลบทำให้เนโกะพลาดเป้าแล้วล้มลงกับพ้นข้างนอกห้องเนโกะจะลุกขึ้นมาอีก
แต่ฮิบาริปิดประตูไม่ให้เข้ามาบายนะเนโกะ-_-/
"ไง-_-"ฮิบาริทัก
"อืมไง"ฉันทักตอบ
"รู้สึกไม่สบายตรงไหนรึเปล่า"ฮิบาริเดินเข้ามาเอามือมาแตะหน้าผากฉัน
"ก็สบายดีไม่เป็นอะไรมากหรอก"
"หรอไม่เป็นอะไรแน่นะเจ้าหญิง"
"นะนะนาย0////0"
"ทำไมล่ะเมื่อก่อนเธอขอให้ฉันเรียกเธออย่างนี้ไม่ใช่หรอ"
ตอนเด็กๆฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย-////-
"จริงสิฉันมีอะไรจะให้เธอ"แล้วฮิบาริก็ล้วงอะไรบางออกมาและพบว่ามันคือ
"แหวนดอกไอวี่"
"ใช่เธอจำได้ไหมความหมายของมัน"
"หมายถึงความมั่นคงในรักอีกในหนึ่งคือการแต่งงาน-////-"ฉันตอบ
"อืมใช่ตอนเด็กๆเธอบอกว่าโตขึ้นเธออยากให้ฉันขอเธอแต่งงานด้วยดอกไม้ดอกนี้ไง"
ถามจริงเถอะฉันตอนเด็กๆแก่แดดถึงขนาดคิดถึงเรื่องแต่งงานเลยหรอ=0=
"สึนาโกะ"
"อะอะไร-/////-"อย่ามองหน้าฉันด้วยสายตาอ่อนโยนอย่างนี้สิ!
"เธอจะแต่งงานกับฉันไหม?"
"เอ๋0o0"อึ้งค่ะ
ฮิบาริมองด้วยสายตาจริงจัง
"คะคือฉัน" 'เรารักเจ้านะสึนาโกะ' อยู่ๆคำพูดของรุ่นที่1ก็รอดเข้ามาในหูฉันจริงสิ
ฉันแต่งงานกับฮิบาริไม่ได้หรอกเพราะตอนนี้ฉันรักรุ่นที่1ไปแล้ว
"ว่าไง"
"ฮิบาริคือตอนนี้ฉันไม่ได้รักนายแล้ว"(ทำร้ายจิตใจท่านฮิมากไปแล้ว>_
"......."ฮิบาริเงียบไป
"ฮิบาริ"ฉันเรียกฮิบาริเบาๆ
"งั้นหรอไม่เป็นไรหรอแต่เธอช่วยเก็บมันไว้ได้ไหม"ฮิบาริยื่นแหวนให้ฉัน
"แต่"
"เก็บมันไว้ในถานะของขวัญจากคนรู้จักอย่างฉันก็ได้"
"คือฉันเก็บไว้ให้มันจะดีหรอ"ฉันถามฮิบาริ
"โว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"สะสควอโล่มาได้ไงเนี่ย
-*-หน้าฮิบาริเหมือนอยากจะเอาทอนฟามาตะบันหน้าสควอโล่มากเลย
"มาอยู่นี่เองหรอตามหาซะตั้งนาน"เออมันก็สมควรนานอยู่หรอก-_-
"บ็อก บ็อก"
"มิ้ว มิ้ว"
ทิมเบอร์กำลังสั่งสอนเนโกะ
"งั้นไปล่ะไปเถอะสึนาโกะ"สควอโล่เดินนำหน้าไป
"อะอืมรอด้วย"ฉันวิ่งตามไป
ณ ที่บ้าน
"เอ๋ซือจัง"
"ขอกลับมารบกวนอีกครั้งนะค่ะ"ฉัน
"ไม่เป็นหรอกจ๊ะแหมตัวเปียกโชกมาเลยไปอาบน้ำก่อนสิจ๊ะ"หม่าม้าพูด
"ค่ะ"ฉัน
"อืม"สควอโล่
ที่ห้องฉัน
'สึนาโกะอะไรน่ะเมี้ยวเห็นคุณกำอยู่ตั้งนานแล้วเมี้ยว'เนโกะพูด
บ็อก บ็อก
จริงสิแหวนดอกไอวี่ฉันยังไม่ได้คืนฮิบาริเลยนี่ถึงแม้หมอนั่นจะบอกให้ฉันเก็บไว้ก็เถอะ
แต่ฉัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น