ลำดับตอนที่ #30
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : หูแมวอีกแล้วT^T
"กลับมาแล้วค่ะ"ฉันพูดขึ้น
"สึนาโกะT^T"แว้กกก0[]0อยู่ๆรุ่นที่1ก็วิ่งเข้ามากอดฉัน
"คิคิหลายคนนะเนี่ย"ซาลาเปาหัวเราะคิกคัก
"มะไม่ใช่ซาลาเปา0-0"
พลัก!!เสียงฉันเตะรุ่นที่1ออกไปห่างๆตัว(บังอาจ!!//ไรเตอร์)
"เขาเป็นทวดฉัน"ฉันแก้ตัว
"รักร่วมสายเลือดนี่เอง"ซาลาเปา
ม่ายช่ายยยยยยยT0T
"ทวดที่ไหนเราเป็นคนรักเนอะ"ฟื้นขึ้นมาตอนไหนเนีย-_-แล้วรุ่นที่1ก็มาโอบไหล่ฉัน
ใครอนุญาณห่ะ-*-
"โว๊ยยยยอย่าพูดอะไรที่บิดเบือนความจริงเซ่!!!"สควอโล่
"คิคิรักสามเศร้าน่าสนุกดี"ซาลาเปาอย่าเห็นความทุกข์ของผู้อื่นเป็นเรื่องน่าสนุกได้ไหมTT
"ก็จริงนี่เนอะสึนาโกะเราเคยจ...อุ๊บ"ฉันรีบเอามือปิดปากรุ่นที่1
"เคยอะไรกัน"สควอโล่ทำหน้าสงสัย
"เปล่าไม่มีอะไรสักหน่อยเนอะ"ฉันเอามือจับหัวรุ่นที่1ให้พยักหน้า
"น่าสงสัย"ซาลาเปาถ้าเธออยู่เงียบๆจะไม่มีใครหาว่าเธอเป็นใบ้เลยนะY^Y
"ช่างเถอะน่าฉันจะไปเปลี่ยเสื้อแล้วไปกันเถอะซาลาเปา"ฉันปล่อยรุ่นที่1แล้วลากแขนซาลาเปาไปข้างบน
5นาทีผ่านไป
"เป็นข้ออ้างที่ดีมากเลยนะ"ซาลาเปา
"ไม่ได้อ้างซะหน่อยฉันจะเปลี่ยนเสื้อจริงๆนะ"ฉัน
"จ้าจ้าเธอเนี่ยเสห่นแรงจังเลยนะเนี่ย"ซาลาเปา
"ช่างเถอะน่า"ฉัน
"นี่สึนาโกะถามจริงเถอะ"ซาลาเปา
"อะไรหรอ"ฉัน
"เธอสวมหูแมวไปตั้งแต่เมื่อไหรน่ะ"ซาลาเปาชี้ไปที่หัวของฉัน
หูแมวรึว่าอีกแล้ววววววว0[]0
"แน่จริงก็จับฉันให้สิแบร่โอ๊ย"แรมโบ้ซึ่งไม่รู้ว่ามาได้ไงก็สะดุดทำให้บาซูก้ากระเด็นมาโดนฉัน
เดี๋ยวนะงั้นฉันก็ต้องไปอนาคตน่ะสิไม่น่าาาาา
บึ้ม
0o0ซาลาเปา
ไม่เห็นมีอะไรนี่ท่าทางบาซูก้าจะเสียว่าแต่หญ้าหางจิ้งจอกมาตอนไหนเนี่ย-_-
"สึ....นา....โกะ"ซาลาเปาเริ่มพูดติดๆขัดๆ
"ไอ้หยา"อี้ผิง
"พี่สึนาโกะ"ฟูตะ
"แมว"แรมโบ้
"ดูนี่สิ"ซาลาเปารีบเอากระจกมาให้ฉันดู
เฮ้ยยยยย
นี่มันฉันหรอO[]oบระเจ้า
"ไม่จริงเมี้ยวววววว>-<"มันยังไม่หายอีกหรอเนี่ย!!!
"ทำไงดีล่ะ-_-"ซาลาเปา
"แงเมี้ยวแงแงแงT0T"ฉันร้องไห้คร่ำครวนจะเป็นจะตาย
ฟึบ
เฮ้ยร่างกายมันขยับเองo-o
"จะไปไหนน่ะสึนาโกะ"ซาลาเปา
แล้วฉันก็กระโดดออกจากหน้าต่างไปที่ไหนก็ไม่รู้ใครก็ได้ช่วยด้วยยยยย
2ชั่วโมงผ่านไป
โครกกกกก หิวจังเลยเมี้ยวที่นี่ที่ไหนเนี่ย
ซ่าาาาาาา
ฝนตกลงมาถูกจังหวะจริงๆ-_-
ตุบ
โอ๊ยชนอะไรอีกเนี่ย
กรรโฮ่งโฮ่ง
แง้ววววหมานี่น่าตัวใหญ่ซะด้วย
โฮ่ง โฮ่ง
"นี่เจ้าหมาอย่าเข้ามานะไม่งั้นเจอดีแน่แง้ว"ขู่ไปงั้นหละT-T
โฮ่ง อิ๋ง เอ๋ง เอ๋ง อยู่ๆเจ้าหมาตัวนั่นก็หยุดแล้ววิ่งหนีไปโอ้คำขู่ฉันสำเร็จซะด้วยนะเนี่ย
"ซาวาดะ สึนาโกะหรอ"เสียงคุ้นๆนะฉันหันไปมอง
"ฮิบาริเมี้ยวว!!"ฉันตกใจ
"ทำเธอถึงตัวแค่นี้"ฮิบาริย่อตัวลงมา
"เรื่องมันยาวน่ะเมี้ยว-_-"ฉัน
ฟึบฮิบาริอุ้มฉันขึ้นมาด้วยมือเดียว
"จะทำอะไรน่ะเมี้ยว"ฉัน
"ตากฝนอยู่อย่างนี้เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก"ฮิบาริ
"แล้วทำไมนายต้องมาเป็นห่วงฉันด้วยล่ะเมี้ยว"ฉัน
"...."ฮิบาริไม่ตอบ
ณ บ้านฮิบาริ
"อยู่เฉยสิ-*-"ฮิบาริกำลังวุ่นอยู่กับการเช็ดหัวให้ฉัน
"ฉันเช็ดเองได้น่าเมี้ยว"ฉันดิ้นสุดแรง
"เธอนี่มันดื้อจริงๆ"ฮิบาริ
"แง้ววววว"ฉัน
"เฮ้อ"ฮิบาริหยุดแล้วถอนหายใจดังๆ
"ฮิบาริ ฮิบาริ"เจ้านกสีเหลืองบินมาเกาะที่ไหล่ฮิบาริ
อาหาร อาหาร อาหาร
กรี้ดดดดอะไรกันเนี่ยจู่ๆฉันก็อยากก็ชักอยาดกินเจ้านกตัวนั่นขึ้นมาไม่ได้นะสึนาโกะอย่างให้ความหิว
ควบคุมเราอย่านะอย่าหยุดอดทนอดทนอดทนมะไม่ไหวแล้ว
แง้ววว
พับ พับ
ฉันกระโจนเข้าไปที่ไหล่ฮิบาริเพื่อจะจับเจ้าลูกนกตัวนั่นแต่มันดันบินหนีไปซะได้
"ซนจริงๆนะ-_-"ฮิบาริตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในท่ากอดฮิบาริอยู่
"แง้วววววว"(กระโดดหนีทันที)
"หิวงั้นเหรอ"ฮิบาริถามฉัน
โครกกกกกครากกกกกเอิ่ม-////-
"เอ้า"ฮิบาริยื่นแฮมเบอร์เกอร์ให้ฉัน
"ขอบใจนะ"แล้วฉันก็ไปหยิบมาจากมือฮิบาริอร่อยอ่ะ*0*งับงับ
"ค่อยๆกินก็ได้น่า"ฮิบาริ
"อร่อยจังขออีกๆ*-*"ฉัน
"ไม่มีแล้วอันนี้ของฉัน"แล้วฮิบาริก็กินแฮมเบอร์คำสุดท้ายเข้าไป
"ใจร้าย>-<"ฉัน
-_-ฮิบาริทำหน้าเอือมสุดๆ
"ฮิบาริเศษขนมปังติดแก้มน่ะ"
แผล่บ ฉันเลียไปที่แก้มฮิบาริ(อิจฉาาาาา//ไรเตอร์)
"สึนาโกะ0////0"ฮิบาริ
"เมี้ยว?"ฉัน
"....."ฮิบาริหันหน้าไปทางอื่น
"ง่วงนอนจังเลยเมี้ยว"ฉันคลานไปนอนที่ตักฮิบาริ(ตอนนี้สึนาโกะอยู่ในภาวะควบคุมตัวเองไม่ได้)
"นี่เธอ"ฮิบาริ
"ฝันดีเมี้ยวฟี้ฟี้"ฉันปิดเปลือกตาลง
(ฮิบาริ เคียวยะ)
"ยัยลูกแมว"ผม
"ฟี้ฟี้ฟี้"สึนาโกะหลับ
"นี่ตื่นสิ"ผม
"งืมงืมเมี้ยว"เธอคลางออกมาเบาๆ
อย่าทำแบบนี้ได้ไหมเดี๋ยวฉันจะอดใจไม่ไหวซะก่อน-////-จะว่าไปก็น่ารักดีนะถ้าเป็นอย่างนี้ทุกวันก็ดีสิ
ผมลูบหัวเธอเบาๆ
ดุ๊กดิ๊ก ดุ๊กดิ๊ก
หูแมวของเธอกระดิกไปมา
น่ารักจังผมค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆหน้าของสึนาโกะแล้วก็เอาริบฝีปากของผมประกบไปที่ริบฝีปาก
ของเธอเบาๆแล้วผมก็กระซิบที่ข้างหูเธอ
"สึนาโกะฉันรู้สึกว่าจะรักเธอเข้าซะแล้วสิ"
"สึนาโกะT^T"แว้กกก0[]0อยู่ๆรุ่นที่1ก็วิ่งเข้ามากอดฉัน
"คิคิหลายคนนะเนี่ย"ซาลาเปาหัวเราะคิกคัก
"มะไม่ใช่ซาลาเปา0-0"
พลัก!!เสียงฉันเตะรุ่นที่1ออกไปห่างๆตัว(บังอาจ!!//ไรเตอร์)
"เขาเป็นทวดฉัน"ฉันแก้ตัว
"รักร่วมสายเลือดนี่เอง"ซาลาเปา
ม่ายช่ายยยยยยยT0T
"ทวดที่ไหนเราเป็นคนรักเนอะ"ฟื้นขึ้นมาตอนไหนเนีย-_-แล้วรุ่นที่1ก็มาโอบไหล่ฉัน
ใครอนุญาณห่ะ-*-
"โว๊ยยยยอย่าพูดอะไรที่บิดเบือนความจริงเซ่!!!"สควอโล่
"คิคิรักสามเศร้าน่าสนุกดี"ซาลาเปาอย่าเห็นความทุกข์ของผู้อื่นเป็นเรื่องน่าสนุกได้ไหมTT
"ก็จริงนี่เนอะสึนาโกะเราเคยจ...อุ๊บ"ฉันรีบเอามือปิดปากรุ่นที่1
"เคยอะไรกัน"สควอโล่ทำหน้าสงสัย
"เปล่าไม่มีอะไรสักหน่อยเนอะ"ฉันเอามือจับหัวรุ่นที่1ให้พยักหน้า
"น่าสงสัย"ซาลาเปาถ้าเธออยู่เงียบๆจะไม่มีใครหาว่าเธอเป็นใบ้เลยนะY^Y
"ช่างเถอะน่าฉันจะไปเปลี่ยเสื้อแล้วไปกันเถอะซาลาเปา"ฉันปล่อยรุ่นที่1แล้วลากแขนซาลาเปาไปข้างบน
5นาทีผ่านไป
"เป็นข้ออ้างที่ดีมากเลยนะ"ซาลาเปา
"ไม่ได้อ้างซะหน่อยฉันจะเปลี่ยนเสื้อจริงๆนะ"ฉัน
"จ้าจ้าเธอเนี่ยเสห่นแรงจังเลยนะเนี่ย"ซาลาเปา
"ช่างเถอะน่า"ฉัน
"นี่สึนาโกะถามจริงเถอะ"ซาลาเปา
"อะไรหรอ"ฉัน
"เธอสวมหูแมวไปตั้งแต่เมื่อไหรน่ะ"ซาลาเปาชี้ไปที่หัวของฉัน
หูแมวรึว่าอีกแล้ววววววว0[]0
"แน่จริงก็จับฉันให้สิแบร่โอ๊ย"แรมโบ้ซึ่งไม่รู้ว่ามาได้ไงก็สะดุดทำให้บาซูก้ากระเด็นมาโดนฉัน
เดี๋ยวนะงั้นฉันก็ต้องไปอนาคตน่ะสิไม่น่าาาาา
บึ้ม
0o0ซาลาเปา
ไม่เห็นมีอะไรนี่ท่าทางบาซูก้าจะเสียว่าแต่หญ้าหางจิ้งจอกมาตอนไหนเนี่ย-_-
"สึ....นา....โกะ"ซาลาเปาเริ่มพูดติดๆขัดๆ
"ไอ้หยา"อี้ผิง
"พี่สึนาโกะ"ฟูตะ
"แมว"แรมโบ้
"ดูนี่สิ"ซาลาเปารีบเอากระจกมาให้ฉันดู
เฮ้ยยยยย
นี่มันฉันหรอO[]oบระเจ้า
"ไม่จริงเมี้ยวววววว>-<"มันยังไม่หายอีกหรอเนี่ย!!!
"ทำไงดีล่ะ-_-"ซาลาเปา
"แงเมี้ยวแงแงแงT0T"ฉันร้องไห้คร่ำครวนจะเป็นจะตาย
ฟึบ
เฮ้ยร่างกายมันขยับเองo-o
"จะไปไหนน่ะสึนาโกะ"ซาลาเปา
แล้วฉันก็กระโดดออกจากหน้าต่างไปที่ไหนก็ไม่รู้ใครก็ได้ช่วยด้วยยยยย
2ชั่วโมงผ่านไป
โครกกกกก หิวจังเลยเมี้ยวที่นี่ที่ไหนเนี่ย
ซ่าาาาาาา
ฝนตกลงมาถูกจังหวะจริงๆ-_-
ตุบ
โอ๊ยชนอะไรอีกเนี่ย
กรรโฮ่งโฮ่ง
แง้ววววหมานี่น่าตัวใหญ่ซะด้วย
โฮ่ง โฮ่ง
"นี่เจ้าหมาอย่าเข้ามานะไม่งั้นเจอดีแน่แง้ว"ขู่ไปงั้นหละT-T
โฮ่ง อิ๋ง เอ๋ง เอ๋ง อยู่ๆเจ้าหมาตัวนั่นก็หยุดแล้ววิ่งหนีไปโอ้คำขู่ฉันสำเร็จซะด้วยนะเนี่ย
"ซาวาดะ สึนาโกะหรอ"เสียงคุ้นๆนะฉันหันไปมอง
"ฮิบาริเมี้ยวว!!"ฉันตกใจ
"ทำเธอถึงตัวแค่นี้"ฮิบาริย่อตัวลงมา
"เรื่องมันยาวน่ะเมี้ยว-_-"ฉัน
ฟึบฮิบาริอุ้มฉันขึ้นมาด้วยมือเดียว
"จะทำอะไรน่ะเมี้ยว"ฉัน
"ตากฝนอยู่อย่างนี้เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก"ฮิบาริ
"แล้วทำไมนายต้องมาเป็นห่วงฉันด้วยล่ะเมี้ยว"ฉัน
"...."ฮิบาริไม่ตอบ
ณ บ้านฮิบาริ
"อยู่เฉยสิ-*-"ฮิบาริกำลังวุ่นอยู่กับการเช็ดหัวให้ฉัน
"ฉันเช็ดเองได้น่าเมี้ยว"ฉันดิ้นสุดแรง
"เธอนี่มันดื้อจริงๆ"ฮิบาริ
"แง้ววววว"ฉัน
"เฮ้อ"ฮิบาริหยุดแล้วถอนหายใจดังๆ
"ฮิบาริ ฮิบาริ"เจ้านกสีเหลืองบินมาเกาะที่ไหล่ฮิบาริ
อาหาร อาหาร อาหาร
กรี้ดดดดอะไรกันเนี่ยจู่ๆฉันก็อยากก็ชักอยาดกินเจ้านกตัวนั่นขึ้นมาไม่ได้นะสึนาโกะอย่างให้ความหิว
ควบคุมเราอย่านะอย่าหยุดอดทนอดทนอดทนมะไม่ไหวแล้ว
แง้ววว
พับ พับ
ฉันกระโจนเข้าไปที่ไหล่ฮิบาริเพื่อจะจับเจ้าลูกนกตัวนั่นแต่มันดันบินหนีไปซะได้
"ซนจริงๆนะ-_-"ฮิบาริตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในท่ากอดฮิบาริอยู่
"แง้วววววว"(กระโดดหนีทันที)
"หิวงั้นเหรอ"ฮิบาริถามฉัน
โครกกกกกครากกกกกเอิ่ม-////-
"เอ้า"ฮิบาริยื่นแฮมเบอร์เกอร์ให้ฉัน
"ขอบใจนะ"แล้วฉันก็ไปหยิบมาจากมือฮิบาริอร่อยอ่ะ*0*งับงับ
"ค่อยๆกินก็ได้น่า"ฮิบาริ
"อร่อยจังขออีกๆ*-*"ฉัน
"ไม่มีแล้วอันนี้ของฉัน"แล้วฮิบาริก็กินแฮมเบอร์คำสุดท้ายเข้าไป
"ใจร้าย>-<"ฉัน
-_-ฮิบาริทำหน้าเอือมสุดๆ
"ฮิบาริเศษขนมปังติดแก้มน่ะ"
แผล่บ ฉันเลียไปที่แก้มฮิบาริ(อิจฉาาาาา//ไรเตอร์)
"สึนาโกะ0////0"ฮิบาริ
"เมี้ยว?"ฉัน
"....."ฮิบาริหันหน้าไปทางอื่น
"ง่วงนอนจังเลยเมี้ยว"ฉันคลานไปนอนที่ตักฮิบาริ(ตอนนี้สึนาโกะอยู่ในภาวะควบคุมตัวเองไม่ได้)
"นี่เธอ"ฮิบาริ
"ฝันดีเมี้ยวฟี้ฟี้"ฉันปิดเปลือกตาลง
(ฮิบาริ เคียวยะ)
"ยัยลูกแมว"ผม
"ฟี้ฟี้ฟี้"สึนาโกะหลับ
"นี่ตื่นสิ"ผม
"งืมงืมเมี้ยว"เธอคลางออกมาเบาๆ
อย่าทำแบบนี้ได้ไหมเดี๋ยวฉันจะอดใจไม่ไหวซะก่อน-////-จะว่าไปก็น่ารักดีนะถ้าเป็นอย่างนี้ทุกวันก็ดีสิ
ผมลูบหัวเธอเบาๆ
ดุ๊กดิ๊ก ดุ๊กดิ๊ก
หูแมวของเธอกระดิกไปมา
น่ารักจังผมค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆหน้าของสึนาโกะแล้วก็เอาริบฝีปากของผมประกบไปที่ริบฝีปาก
ของเธอเบาๆแล้วผมก็กระซิบที่ข้างหูเธอ
"สึนาโกะฉันรู้สึกว่าจะรักเธอเข้าซะแล้วสิ"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น