ลำดับตอนที่ #26
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : จูบแรก
"สึนาโกะมาเล่นกันเถอะชิชิ"เบลเดินเข้ามาพร้อมกับถือมีดสั้นแล้วแกว่งไปมา
"นายจะฆ่าฉันมากกว่า-_-"ฉัน
"ไปเดทกับMeดีกว่า"เจ้าหัวกบพูด
"ให้ฉันตายแล้วไปเกิดใหม่ก็ไม่มีทางหรอก-*-"ฉัน
"โฮะโฮะไม่ต้องเถียงกันหรอกจ๊ะไปกับเจ้ดีกว่าสึนาโกะ"เจ้ลุซพูด
"ไปไหนหรอค่ะเจ้"ฉันถาม
"ไปหาผู้ชายกินกันเถอะจ้าาา"เจ้ลุซ
"คือตอนนี้สึนาโกะถูกกักบริเวณอยู่ค่ะ"ฉัน
"ไม่ใช่ปัญหาฮ้าในวาเรียมีเด็กใหม่หน้าตาดีๆเข้ามาเพียบเลยฮ้า"เจ้ลุซ
"ไม่เอาดีกว่าค่ะ-0-"ฉันส่ายหน้า
แล้วก็ทุกคนก็ต้องเดินออกจากห้องด้วยความผิดหวังน่าเบื่อจังเลยฉันลุ้มตัวนอนบนเตียงนิ่มๆ
ทั้งเบื่อทั้งเหงาตอนนี้ทุกคนจะเป็นยังบ้างนะโดยเฉพาะฮายาโตะถ้าหมอนั้นรู้ว่าฉันหายไปจะ
เป็นยังไงนะไม่ไม่ฉันต้องลืมหมอนั่นให้ได้จงลืมจงลืม-^-
"การจะลืมใครสักคนมันยากนะสึนาโกะ"เสียงที่ฟังแล้วอบอุ่นนี่มัน
"รุ่นที่1"ฉันตะโกนลั่น
"อรุณสวัสดิ์สึนาโกะ"รุ่นที่1
"ท่านหายไปไหนมา"ฉัน
"ไม่ได้ไปไหนหรอเราก็อยู่ข้างๆเจ้ามาตลอด"รุ่นที่1
"ทำไมถึงฉันถึงมองไมเห็นท่านล่ะ"ฉัน
"ก็เพราะเราอยากจะหายไปจากความทรงจำของเจ้าอีกครั้งไงล่ะ"รุ่นที่1
"อีกครั้งมันหมายความว่าไง"ฉัน
รุ่นที่1ไม่ตอบ
"ว่าไงเล่า"ฉันเดินเข้าไปกระชากเสื้อรุ่นที่1(ช่างกล้านะหล่อน-_-)แต่รุ่นที่1ก็ยื่นหน้าเข้ามาแล้วก็ประกบริมฝีปาก
ของฉันอย่างรวจเร็วฉันพยายามทั้งดิ้นและพลักแต่รุ่นที่1กลับไม่ยอมถอนริบฝีปากออกฉันหายใจไม่ออก
"อื้อ อื้อ แฮกๆ"เมื่อเขารู้สึกว่าฉันหายใจไม่ออกเขาจึงยอมปล่อยฉันไป
"การจูบครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกของเจ้า"รุ่นที่1
"มันหมายความว่าไง"ฉันพูดพร้อมกับกุมริบฝีปากของตัวเองไว้
"เราเคยจูบกับเจ้าเมื่อก่อนหน้านี้แล้ว"รุ่นที่1
"0////0"ฉันถึงกับอึ้ง
"เพราะอย่างนี้ไงเราถึงอยากหายไปจากความทรงจำของเจ้า"รุ่นที่1
"..."ฉันเงียบ
"เรารักเจ้านะถึงแม้มันจะเป็นไปไม่ได้แต่เราก็จะรักเจ้าตลอดไป"รุ่นที่1พูดพร้อมกับกอดฉัน
อะไรกันทั้งที่ฉันเพิ่งเคยได้ยินและเพิ่งเคยจูบกับรุ่นที่1แต่ทำไมมันกลับคุ้นเคยจังเลยทำไม
ฉันถึงจำอะไรไม่ได้เลยล่ะ
"นายจะฆ่าฉันมากกว่า-_-"ฉัน
"ไปเดทกับMeดีกว่า"เจ้าหัวกบพูด
"ให้ฉันตายแล้วไปเกิดใหม่ก็ไม่มีทางหรอก-*-"ฉัน
"โฮะโฮะไม่ต้องเถียงกันหรอกจ๊ะไปกับเจ้ดีกว่าสึนาโกะ"เจ้ลุซพูด
"ไปไหนหรอค่ะเจ้"ฉันถาม
"ไปหาผู้ชายกินกันเถอะจ้าาา"เจ้ลุซ
"คือตอนนี้สึนาโกะถูกกักบริเวณอยู่ค่ะ"ฉัน
"ไม่ใช่ปัญหาฮ้าในวาเรียมีเด็กใหม่หน้าตาดีๆเข้ามาเพียบเลยฮ้า"เจ้ลุซ
"ไม่เอาดีกว่าค่ะ-0-"ฉันส่ายหน้า
แล้วก็ทุกคนก็ต้องเดินออกจากห้องด้วยความผิดหวังน่าเบื่อจังเลยฉันลุ้มตัวนอนบนเตียงนิ่มๆ
ทั้งเบื่อทั้งเหงาตอนนี้ทุกคนจะเป็นยังบ้างนะโดยเฉพาะฮายาโตะถ้าหมอนั้นรู้ว่าฉันหายไปจะ
เป็นยังไงนะไม่ไม่ฉันต้องลืมหมอนั่นให้ได้จงลืมจงลืม-^-
"การจะลืมใครสักคนมันยากนะสึนาโกะ"เสียงที่ฟังแล้วอบอุ่นนี่มัน
"รุ่นที่1"ฉันตะโกนลั่น
"อรุณสวัสดิ์สึนาโกะ"รุ่นที่1
"ท่านหายไปไหนมา"ฉัน
"ไม่ได้ไปไหนหรอเราก็อยู่ข้างๆเจ้ามาตลอด"รุ่นที่1
"ทำไมถึงฉันถึงมองไมเห็นท่านล่ะ"ฉัน
"ก็เพราะเราอยากจะหายไปจากความทรงจำของเจ้าอีกครั้งไงล่ะ"รุ่นที่1
"อีกครั้งมันหมายความว่าไง"ฉัน
รุ่นที่1ไม่ตอบ
"ว่าไงเล่า"ฉันเดินเข้าไปกระชากเสื้อรุ่นที่1(ช่างกล้านะหล่อน-_-)แต่รุ่นที่1ก็ยื่นหน้าเข้ามาแล้วก็ประกบริมฝีปาก
ของฉันอย่างรวจเร็วฉันพยายามทั้งดิ้นและพลักแต่รุ่นที่1กลับไม่ยอมถอนริบฝีปากออกฉันหายใจไม่ออก
"อื้อ อื้อ แฮกๆ"เมื่อเขารู้สึกว่าฉันหายใจไม่ออกเขาจึงยอมปล่อยฉันไป
"การจูบครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกของเจ้า"รุ่นที่1
"มันหมายความว่าไง"ฉันพูดพร้อมกับกุมริบฝีปากของตัวเองไว้
"เราเคยจูบกับเจ้าเมื่อก่อนหน้านี้แล้ว"รุ่นที่1
"0////0"ฉันถึงกับอึ้ง
"เพราะอย่างนี้ไงเราถึงอยากหายไปจากความทรงจำของเจ้า"รุ่นที่1
"..."ฉันเงียบ
"เรารักเจ้านะถึงแม้มันจะเป็นไปไม่ได้แต่เราก็จะรักเจ้าตลอดไป"รุ่นที่1พูดพร้อมกับกอดฉัน
อะไรกันทั้งที่ฉันเพิ่งเคยได้ยินและเพิ่งเคยจูบกับรุ่นที่1แต่ทำไมมันกลับคุ้นเคยจังเลยทำไม
ฉันถึงจำอะไรไม่ได้เลยล่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น