ลำดับตอนที่ #25
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : เมื่อวาเรียบุกญี่ปุ่น!!
"ชนแก้วๆ>///<"สึนาโกะ
"นี่เธอเมาแล้วนะสึนาโกะ"สควอโล่เตือนสึนาโกะที่กำลังเมาเพราะนมสดแก้วเดียว
"ไม่เมาๆคนบ้าอารายเมานมสด+///+"สึนาโกะ
"ก็คนบ้าอย่างเธอไงเล่า-_-"สควอโล่
"นายด่าฉานนนหรอเดี๋ยวโดนเพลิงพิโรศฉบับสึนาโกะหรอ+o+"สึนาโกตั้งท่าเตรียมตัวจะสู้
"ยืนยังไม่ไหวเลยเธอ"สควอโล่
"ยืนไหวสิเดี๋ยวเดินให้ดู+-+"สึนาโกะลุกขึ้นแล้วเดินแต่ดันเดินถอยหลังจนจะออกนอกร้านอยู่แล้ว
แต่ก็เดินออกนอกร้านไปแล้ว-_-"เฮ้อนี่ลุงเงินวางอยู่ที่นี่นะ"สควอโล่วางเงินที่โต๊ะแล้วเดินออกไป
นอกร้านสควอโล่เดินตามหาสึนาโกะเขาเดินไปคิดไปว่าไม่ควรพายัยนี่ออกมากินข้าวข้างนอกเลย
เพราะพอมาถึงก็สั่งจนของจะหมดร้านอยู่แล้วนี่คงเรียกว่าโมโหหิวสินะเมนูที่สั่งส่วนใหญ่เป็นปลาหมึก
หมดเลย- -
"งายแซนซัด+o+"เสียงสึนาโกะนี่เขารีบเดินไปตามเสียงก็พบกับ
"บะบอส"สควอโล่ตกใจกับบุคคลที่พบตรงหน้าอย่างมาก
"ไงไอ้สวะมอมเหล้ายัยนี่มาสินะแต่ทำไมไม่เห็นมีกลิ่นเหล้าเลยล่ะ"แซดซัดพูดสควอโล่อยากจะพูดเหลือเกินว่ายัยนี่
เมาเพราะนมแก้วเดียวน่ะ
"นายมาทำอะไรที่นี่"สควอโล่
"ถามได้ก็มาเอาลูกนกหลงทางของฉันกลับไง"แซนซัดพูดพร้อมกับอุ้มสึนาโกะที่กำลังเมาขึ้นมา
"แกปล่อยยัยนี่เดี๋ยวนี่นะ"สควอโล่ตั้งท่าจะสู้
"เฮอะฉันไม่ว่างจะมาสู้กับแกหรอก"แล้วแซนซัดก็กระโดดหายไป
"แกหลับมาเดี๋ยวนี่นะ"สควอโล่ตะโกน
(ซาวาดะ สึนาโกะ)
ฉันค่อยลืมตาขึ้นมาเพราะแสงอาทิตย์มาส่องตาฉันทำไมเตียงฉันมันนิ่มกว่าปกติแล้วที่นอนก็กว้างด้วยนึกดูดีๆแล้ว
ที่นี่มันไม่ใช่บ้านฉันนี่น่าo0oที่นี่มันที่ไหนเนี่ยฉันมาอยู่ที่ไหน
"ว๊ายฟื้นแล้วหรอฮ้าาา"เสียงนี่มัน
"เจ้าลุซo-o"ฉันตกใจที่เจ้ามาได้ไงเนี่ย
"ชิชิเจ้าชายก็มานะ"เบลก็มา
�
"ที่รักของMe"ใครที่รักแกเจ้ากบบ้านี่-*-
"หนี้ที่ค้างไว้จ่ายมาด้วย"ฉันเคยติดหนี้นายด้วยหรอมาม่อน
"พวกเจ้มาที่นี้ได้อย่างไงน่ะ0-0"ฉัน
"ก็บอสพาพวกเรามาไงฮ้า>o<"เจ้าลุซตอบ
"แซนซัดพามาหมายความว่า"ซะแซนซัด
"ถึงกับอึ้งเลยหรอ"เลวี้
"ไปไกลๆเลยไอ้ปลาหมึกไม่มีใครขอความเห็นแก"เบล
"ใช่แล้วครับไปเลยไปชิ้วชิ้ว"เบลฟรานจะรักพวกนายก็วันนี้แหละ
"พวกแกน่ะไปได้แล้วพวกสวะ-_-"เสียงที่น่ากลัวได้
เมื่อแซนซัดเดินมาพวกเจ้ลูซก็รีบขอตัวไปก่อนทันทีหนีกันอย่างนี้เลยหรอ
แล้วแซนซัดก็เดินเข้ามาอยากจะบอกว่าแซนซัดนายดูหล่อมากกก
ทรงผมแซนซัดที่ตั้งเหมือนเม่นตอนนี้เปลี่ยนเป็นทรงเรียบถึงแม้มันจะยุ่งไปหน่อยก็เถอะ
"ไงยัยลูกนกหลับสบายไหม"แซนซัดถาม
"อืมว่าแต่ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง"ฉันถามกลับ
"ฉันพาเธอมาเอง"แซนซัด
"นายพาฉันมาแย่ล่ะทำไงดีพวกพี่สึนะต้องเป็นห่วงแน่ฉันไปนะ"ฉันรีบลุกขึ้นจากเตียง
แต่ก็ถูกแซนซัดดึงแขนฉันไว้แล้วก็ดึงฉันเข้าไปอด
"เอ๋นี่นาย"ฉันพยายามดิ้นออกมาแต่สู้แรงหมอนี่ไม่ได้
"ฉันมาจากอิตาลี่เพื่อมาเอาเธอกลับไปแต่เธอกลับจะหนีฉันไปอีกน่ะหรอ"แซนซัดพูดด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด
"ฉันแค่อยากจะกลับมาบ้านเท่านั่นอีกอย่างรุ่นที่9ก็อนุญาตแล้วด้วย"ฉันบอกเหตุผล
"แต่ฉันไม่อนุญาต!!"แซนซัดตะโกน
"อย่าเอาแต่ใจตัวเองสิอีกอย่างฉันก็ไม่ได้ออกไปไหนได้นานแล้วนะตั้งแต่มาอยู่ที่วาเรีย"ฉัน
"อยากรู้เหตุผลที่ฉันไม่ยอมให้เธอไปไหนไหมล่ะ"แซนซัดคลายกอดแล้วมาจ้องหน้าฉันตรงๆ
"อืมบอกมาสิ"ฉัน
"ก็เพราะฉันรักเธอได้ยินไหมเพราะฉันรักเธอ"แล้วแซนซัดก็เดินออกไป
แซนซัดรักฉันเฮ้ยยยยเป็นไปไม่ได้ทำไมหมอนั่นถึงอ้ากกกกทำไมทั้งที่เดินผ่านหมอนั่นก็แทบ
จะกระโดดกัดหัวฉันอยู่แล้วเนี่ยนะทำถึงโอ๊ยทำไมชีวิตฉันต้องมีเรื่องแบบนี้ด้วย
(แซนซัด)
สึนาโกะเธอรู้ไหมว่าเวลาเห็นเธออยู่กับไอ้พวกสวะฉันก็แทบจะบ้าตายอยู่แล้วถ้าให้เธอออกไปพบกับผู้คนมากมายมันจะทำให้ฉันคลั่งขนาดไหนและเธอรู้ไหม
ในสายตาที่ของฉันที่เย็นชา
มันมีน้ำตาอยู่ข้างใน
อัดอั้นความช้ำใจมาตั้งนาน
และฉันก็อยากระบายออกไปให้เธอได้รู้
"นี่เธอเมาแล้วนะสึนาโกะ"สควอโล่เตือนสึนาโกะที่กำลังเมาเพราะนมสดแก้วเดียว
"ไม่เมาๆคนบ้าอารายเมานมสด+///+"สึนาโกะ
"ก็คนบ้าอย่างเธอไงเล่า-_-"สควอโล่
"นายด่าฉานนนหรอเดี๋ยวโดนเพลิงพิโรศฉบับสึนาโกะหรอ+o+"สึนาโกตั้งท่าเตรียมตัวจะสู้
"ยืนยังไม่ไหวเลยเธอ"สควอโล่
"ยืนไหวสิเดี๋ยวเดินให้ดู+-+"สึนาโกะลุกขึ้นแล้วเดินแต่ดันเดินถอยหลังจนจะออกนอกร้านอยู่แล้ว
แต่ก็เดินออกนอกร้านไปแล้ว-_-"เฮ้อนี่ลุงเงินวางอยู่ที่นี่นะ"สควอโล่วางเงินที่โต๊ะแล้วเดินออกไป
นอกร้านสควอโล่เดินตามหาสึนาโกะเขาเดินไปคิดไปว่าไม่ควรพายัยนี่ออกมากินข้าวข้างนอกเลย
เพราะพอมาถึงก็สั่งจนของจะหมดร้านอยู่แล้วนี่คงเรียกว่าโมโหหิวสินะเมนูที่สั่งส่วนใหญ่เป็นปลาหมึก
หมดเลย- -
"งายแซนซัด+o+"เสียงสึนาโกะนี่เขารีบเดินไปตามเสียงก็พบกับ
"บะบอส"สควอโล่ตกใจกับบุคคลที่พบตรงหน้าอย่างมาก
"ไงไอ้สวะมอมเหล้ายัยนี่มาสินะแต่ทำไมไม่เห็นมีกลิ่นเหล้าเลยล่ะ"แซดซัดพูดสควอโล่อยากจะพูดเหลือเกินว่ายัยนี่
เมาเพราะนมแก้วเดียวน่ะ
"นายมาทำอะไรที่นี่"สควอโล่
"ถามได้ก็มาเอาลูกนกหลงทางของฉันกลับไง"แซนซัดพูดพร้อมกับอุ้มสึนาโกะที่กำลังเมาขึ้นมา
"แกปล่อยยัยนี่เดี๋ยวนี่นะ"สควอโล่ตั้งท่าจะสู้
"เฮอะฉันไม่ว่างจะมาสู้กับแกหรอก"แล้วแซนซัดก็กระโดดหายไป
"แกหลับมาเดี๋ยวนี่นะ"สควอโล่ตะโกน
(ซาวาดะ สึนาโกะ)
ฉันค่อยลืมตาขึ้นมาเพราะแสงอาทิตย์มาส่องตาฉันทำไมเตียงฉันมันนิ่มกว่าปกติแล้วที่นอนก็กว้างด้วยนึกดูดีๆแล้ว
ที่นี่มันไม่ใช่บ้านฉันนี่น่าo0oที่นี่มันที่ไหนเนี่ยฉันมาอยู่ที่ไหน
"ว๊ายฟื้นแล้วหรอฮ้าาา"เสียงนี่มัน
"เจ้าลุซo-o"ฉันตกใจที่เจ้ามาได้ไงเนี่ย
"ชิชิเจ้าชายก็มานะ"เบลก็มา
�
"ที่รักของMe"ใครที่รักแกเจ้ากบบ้านี่-*-
"หนี้ที่ค้างไว้จ่ายมาด้วย"ฉันเคยติดหนี้นายด้วยหรอมาม่อน
"พวกเจ้มาที่นี้ได้อย่างไงน่ะ0-0"ฉัน
"ก็บอสพาพวกเรามาไงฮ้า>o<"เจ้าลุซตอบ
"แซนซัดพามาหมายความว่า"ซะแซนซัด
"ถึงกับอึ้งเลยหรอ"เลวี้
"ไปไกลๆเลยไอ้ปลาหมึกไม่มีใครขอความเห็นแก"เบล
"ใช่แล้วครับไปเลยไปชิ้วชิ้ว"เบลฟรานจะรักพวกนายก็วันนี้แหละ
"พวกแกน่ะไปได้แล้วพวกสวะ-_-"เสียงที่น่ากลัวได้
เมื่อแซนซัดเดินมาพวกเจ้ลูซก็รีบขอตัวไปก่อนทันทีหนีกันอย่างนี้เลยหรอ
แล้วแซนซัดก็เดินเข้ามาอยากจะบอกว่าแซนซัดนายดูหล่อมากกก
ทรงผมแซนซัดที่ตั้งเหมือนเม่นตอนนี้เปลี่ยนเป็นทรงเรียบถึงแม้มันจะยุ่งไปหน่อยก็เถอะ
"ไงยัยลูกนกหลับสบายไหม"แซนซัดถาม
"อืมว่าแต่ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง"ฉันถามกลับ
"ฉันพาเธอมาเอง"แซนซัด
"นายพาฉันมาแย่ล่ะทำไงดีพวกพี่สึนะต้องเป็นห่วงแน่ฉันไปนะ"ฉันรีบลุกขึ้นจากเตียง
แต่ก็ถูกแซนซัดดึงแขนฉันไว้แล้วก็ดึงฉันเข้าไปอด
"เอ๋นี่นาย"ฉันพยายามดิ้นออกมาแต่สู้แรงหมอนี่ไม่ได้
"ฉันมาจากอิตาลี่เพื่อมาเอาเธอกลับไปแต่เธอกลับจะหนีฉันไปอีกน่ะหรอ"แซนซัดพูดด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด
"ฉันแค่อยากจะกลับมาบ้านเท่านั่นอีกอย่างรุ่นที่9ก็อนุญาตแล้วด้วย"ฉันบอกเหตุผล
"แต่ฉันไม่อนุญาต!!"แซนซัดตะโกน
"อย่าเอาแต่ใจตัวเองสิอีกอย่างฉันก็ไม่ได้ออกไปไหนได้นานแล้วนะตั้งแต่มาอยู่ที่วาเรีย"ฉัน
"อยากรู้เหตุผลที่ฉันไม่ยอมให้เธอไปไหนไหมล่ะ"แซนซัดคลายกอดแล้วมาจ้องหน้าฉันตรงๆ
"อืมบอกมาสิ"ฉัน
"ก็เพราะฉันรักเธอได้ยินไหมเพราะฉันรักเธอ"แล้วแซนซัดก็เดินออกไป
แซนซัดรักฉันเฮ้ยยยยเป็นไปไม่ได้ทำไมหมอนั่นถึงอ้ากกกกทำไมทั้งที่เดินผ่านหมอนั่นก็แทบ
จะกระโดดกัดหัวฉันอยู่แล้วเนี่ยนะทำถึงโอ๊ยทำไมชีวิตฉันต้องมีเรื่องแบบนี้ด้วย
(แซนซัด)
สึนาโกะเธอรู้ไหมว่าเวลาเห็นเธออยู่กับไอ้พวกสวะฉันก็แทบจะบ้าตายอยู่แล้วถ้าให้เธอออกไปพบกับผู้คนมากมายมันจะทำให้ฉันคลั่งขนาดไหนและเธอรู้ไหม
ในสายตาที่ของฉันที่เย็นชา
มันมีน้ำตาอยู่ข้างใน
อัดอั้นความช้ำใจมาตั้งนาน
และฉันก็อยากระบายออกไปให้เธอได้รู้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น