[fic reborn]ค้นหัวใจยัยน่ารัก

ลำดับตอนที่ #24 : คนรักเก่า

"ว้าวเกล็ดหิมะสวยจังเลย"หญิงสาวผมสีน้ำตาลพูดพร้อมกับยิ้มอย่างน่ารัก
"อืมสวยดี"ชายหนุ่มพูดและยิ้มให้
"นี่นี่ว่าแต่นายกลับอิตาลีมีอะไรหรอ"หญิงสาวหันมาคุยกับชายหนุ่ม
"คือว่าฉันคิดถึงเธอน่ะ"ชายหนุ่มพูดแล้วหันมาทางอื่น
"หืมมมอย่ามาโกหกน่า"หญิงสาวจับผิดท่าทางชายหนุ่ม
"ก็ได้คือว่า.....เราเลิกกันเถอะ"ชายหนุ่มพูดพร้อมกับก้มหน้าลง
"ว่าไงนะเจ้าบ้าหัวปลาหมึก!!!"
"มีอะไรหรอคุณซาวาดะ"อาจารย์ที่กำลังสอนหันมามองฉันไม่เพียงแต่อาจารย์เท่านั่น
ที่มามองนักเรียนที่กำลังเรียนก็ต่างหันมามองเป็นตาเดียว
"ขอโทษค่ะT^T"
(ตอนเย็น)
"กลับมาแล้วค่ะ"ฉันเดินเข้าบ้านฃ
"กลับมาแล้วเหรอ"สควอโล่
"ทำไมบ้านเงียบจัง"ฉัน
"พี่ชายเธอติวหนังสืออยู่กับพวกเจ้าหนูดาบญี่ปุ่นน่ะ"สควอโล่
"อ๋อ"พวกยามาโมโตะน่ะเอง
"นี่ซือจังก็ไปติวด้วยสิใกล้สอบแล้วนี่"หม่าม้า
"เอ๋"ฉัน
"ไปสิจ๊ะ^-^"หม่าม้า
"ก็ได้ค่ะ( - -)"ฉันจึงเดินขึ้นไปที่ห้องพี่สึนะถึงยังกลัวเรื่องเมื่อคืนแต่ก็ไม่เป็นไรหรอกมั้ง
แอ๊ดดด
"คือว่าฉันจะมาเอ๋"อยู่ๆเสียงฉันก็หายไปหัวใจเริ่มเต้นเแรงมะไม่จริง
"อ้าวสึนะโกะมาพอดีเลยนี่โกคุเทระคุงนะ"พี่สึนะแนะนำ
"สึนาโกะทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่"ใช่เขาคนนี้คือ
"โกคุเทระรู้จักสึนาโกะด้วยหรอ"ยามาโมโตะ
"อะอืม"ฮายาโตะพยักหน้าใช่แล้วโกคุเทระ ฮายาโตะแฟนเก่าฉันเอง
"ขอตัวนะค่ะ"
"ดะเดี๋ยวสิ"
ฉันเดินออกมาโดยไม่สนใจเสียงของฮายาโตะ
ฉันเดินเข้ามาในห้องของตัวเองแต่ก็พบกับ
"สควอโล่"ฉัน
"กะแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้"สควอโล่
"นายรู้แต่ทำไมไม่บอกฉันว่าหมอนั่นมา"ฉันตะโกนใส่สควอโล่
โชคดีที่ปิดประตูไม่งั้นดังลั่นบ้านแน่
"จะบอกแล้วแต่ไม่ทัน"สควอโล่
"...."ฉันรู้สึกว่าจะมีอีกแล้วน้ำตา
"เฮ้อเธอนี่ไม่ไหวเลยอ่อนแอชะมัด"สควอโล่
"เอ่อฉันมันอ่อนแอ"
"ยัยบ้า ปัญญาอ่อน�งี่เง่า ติ้งต๊อง"สควอโล่
"จะตอกย้ำกันทำไมเล่า"อยู่ๆน้ำตาก็หยุดไหล
"ปลอบเธอต่างหาก"สควอโล่
"ปลอบบ้านนายเค้าทำกันอย่างนี่หรอ!!"ฉัน
"แล้วเธอหยุดร้องไห้รึเปล่าล่ะ"สควอโล่
"เอ่อจริงด้วยอ๊ะแต่ฉันไม่ได้ร้องไห้ซะหน่อยแค่ฝุ่นเข้าตา"(เถียงหน้าหนาๆนะ-_-//ไรเตอร์)
"ไม่ร้องก็ไม่ร้องว่ะ"สควอโล่
"ลงมากินข้าวกันได้แล้วจ้า^0^"เสียงหม่าม้า
ณ โต๊ะกินข้าว
"อ้าวซือจังนั่งสิจ๊ะ"หม่าม้า
เอิ่มอยากนั่งอยู่หรอกนะแต่ทำไมต้องนั่งตรงข้ามกับฮายาโตะด้วยยยย
"ไม่เป็นไรหรอกยัยนี่บอกจะไปจับปลากินกับฉันน่ะ"พอสควอโล่พูดจบก็ลากฉันไปเลย
พอมาอยู่หน้าบ้านหมอนั่นก็ปล่อยฉันทันที
"ขอบใจนะสควอโล่เฮ้อ"ฉัน
"ไม่เป็นหรอกว่าแต่"สควอโล่
"อะไร"ฉัน
"ฉันได้ยินนะเสียงท้องเธอน่ะ"สควอโล่
"เอ๋"โครกกกกเอิ่ม-///-
"ตามมาสิเดี๋ยวหาอะไรให้กิน"สควอโล่
"จริงหรอ"ฉัน
"อืมเร็วเข้า"
"อืมขอบใจนะสควอโล่นายเป็เพื่อนที่ดีที่สุดของฉันเลย"
เมื่อสึนาโกะพูดคำว่า'เพื่อน'ออกมาแต่มันกลับเป็นคำที่ทำร้ายสควอโล่มากที่สุด