[fic reborn]ค้นหัวใจยัยน่ารัก

ลำดับตอนที่ #22 : คนรัก(?)

"กลับมาหรอแล้วสึนาโกะ"
"ค่ะพี่สึนะค่ะคือ"
"หือ^-^"
"ไปมีเรื่องมาอีกแล้วหรอค่ะ-_-"
ดูจากร่างกายที่ตอนนี้มีแต่รอยช้ำไปทั่วร่างกายมิน่าล่ะวันนี้ถึงให้ฉันไปโรงเรียนแทน
"อืม^^"
อืมด้วยหน้าตาเฉยเลยนะค่ะแล้วพี่สึนะก็มานั่งลงที่เตียง
โฮก โฮก
บ็อก บ็อก
นัตสึและทิมเบอร์กระโดดเข้าหาพี่สึนะ
"เด็กดีๆ"
พี่สึนะลูบหัวทั้งสองตัวพี่สึนะก็เหมือนเดิมนี่ไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนไปเลยเปลี่ยนก็แค่
ความโมเอะเท่านั้นT^T
ติ้ด ติ้ด ติ้ด
"ฮัลโลมีอะไรหรอเคียวโกะจัง"
ว้าวคุณเคียวโกะโทรมาหาพี่สึนะด้วยพัฒนาขึ้นนะเนี่ย>_<
"อืมอืมแล้วเจอกันนะ"
ปิ้บ
วางสาย
"พี่สึนะกับคุณเคียวโกะไปถึงไหนกันแล้วเนี่ย"
"ก็แค่ได้จูบกันเอง"
o[]oอึ้งรับประทานค่ะปะเป็นไม่ได้ทั้งที่เมื่อก่อน
'แค่ได้เจอกันทุกวันก็ดีขนาดไหนแล้ว^-^'พี่สึนะ
แต่ตอนนี้แค่จูบ จูบเชียวนะค่ะ!!
"พี่ว่าสึนาโกะก็น่าจะหาแฟนบ้างนะ"
"ไม่เอาอ่ะค่ะ-0-"
"ทำไมล่ะอย่าบอกยังไม่มีคนมาจีบ"
ฉึกโดนเต็มๆที่หนูไม่มีคนมาจีบเพราะใครกันล่ะค่ะ
ตอนอนุบาล
ตุบ ตุบ พลัก พลัก
'อย่ามาแกล้งพี่ชายฉันอีกล่ะ'
'ยัยบ้ากล้าต่อยฉันหรอ'
'ใช่'
'ยัยถึกไม่ใครมากล้ามาชอบเธอหรอก'
'ฉันมีพี่สึนะคนเดียวก็พอแล้ว'
'สึนาโกะ'
เรื่องมันก็เป็นอย่างนี้แหละเฮ้อ
"เป็นแบบนี้มีหวังขึ้นคานไปจนแก่แน่เลยนะ"
ขึ้นคานไปจนแกหรอ
ไม่เอาน้าาาาาาาาT^T(พอดีเลยตอนนี้ยังเลือกพระเอกไม่ได้อยู่เลย//ไรเตอร์
อย่าทำร้ายฉันนะไรเตอร์ToT//สึนาโกะ)
"เอางี้ไหมมาเป็นคนรักของฉันไหม"
"เอ๋วะว่าไงนะค่ะพี่สึนะว้าย"
อยู่ดีๆพี่สึนะก็พลักฉันลงกับพื้นแล้วขึ้นคร่อมฉัน
โฮก โฮก
บ็อก บ็อก
"นัตสึทิมเบอร์ไปเล่นที่อื่น"พี่สึนะ
อิ๋ง
หงิง
"ไป!!"พี่สึนะ
แล้วทิมเบอร์กับนัตสึก็วิ่งออกไป
"ตอนนี้ไม่มีใครอยู่แล้วนะ"
"พี่สึนะเป็นอะไรไปค่ะ"
"เปล่านี่ฉันไม่เป็นอะไร"
"ไม่จริงนายเป็นใครนี่ไม่ใช่พี่สึนะ"
"ทำไมถึงพูดแบบนั้นล่ะสึนาโกะ"
เพล้ง เพล้ง
"ใครน่ะโอ๊ย!!"
อยู่ก็มีคนพังกระจกเข้ามาแล้วก็ชกพี่สึนะ
ฟึบ เห?แล้วคนๆนั้นก็อุ้มฉันขึ้นมา
"ยัยนี่เป็นของฉันห้ามใครเตะ"
เสียงนี่มัน
"ฮิบาริ"
 
แล้วฮิบาริก็เอาฉันออกมาจากบ้าน
(ฮิบาริ เคียวยะ)
"ไม่เป็นไรใช่ไหม"ผม
"....."
"นี่เธอเป็นอะไรไป"ผมปล่อยสึนาโกะลง
แต่เธอกลับหันหน้าหนี
"เธอหันหน้ามาเดี๋ยวนี้ น"พอผมกระชากมือสึนาโกะเธอก็เอาหน้าซุกกับเสื้อผม
"ยะอย่ามองนะฮิบาริ"
"เธอ"
"ฉันไม่อยากให้ใครเห็นตอนฉันร้องไห้ฮือๆ"
สึนาโกะคงจะเสียใจที่เจ้าสัตว์กินพืชทำอย่างนั้นกับเธอสินะ
ผมทำได้แต่ลูบหัวเพื่อปลอบใจเธอ
"ฟี้ ฟี้ ฟี้"หลับแล้วหรอหลับง่ายจริงผมอุ้มเธอขึ้นมาตอนหลับก็น่ารักขึ้นมาอีกหน่อยนะ
ผมจึงพาเธอไปที่บ้านของผม