ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [fic reborn]ค้นหัวใจยัยน่ารัก2

    ลำดับตอนที่ #15 : ริว

    • อัปเดตล่าสุด 24 ส.ค. 56


    ตอนเย็นหลังเลิกเรียน

    “อ๋อ..สรุปคือคุโร่จังน่ะก็คือคุณมุคุโร่หรอ...”

    “อืม”

    “ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าคุณมุคุโร่จะมีรสนิยมแต่งหญิงด้วย=_=”

    “คนโรคจิตก็แบบนี้แหละ....แล้วเธอก็เลิกถามโน่นถามนี่ฉันได้แล้วนะลูกิฉันรำคาญ- -“

    “แหม..ฉันถามไปไม่กี่คำถามเองทำเป็นบ่น-3-

    “ก็เธอมันน่ารำคาญนี่- -

    “ว่าไงนะ!!!

    แล้วฉันกับยัย(โง่)ลูกิก็ยืนเถียงกันอยู่พักใหญ่จึงกระทั้ง....มีพวกสัตว์กินพืชฝูง(?)หนึ่งเดินเข้ามา

    “เฮ้ยเธอน่ะฮิบาริ ฮินาระใช่ไหมฉันจะมา...อั๊ก!!!!

    ฉันใช้ทอนฟาตะบันหน้าเจ้าสัตว์กินพืชโดยไม่รอให้มันพูดจบ

    “หนวกหูจริงๆเจ้าพวกนี้...- -

    “เฮ้ย!!!พวกเราจัดการมันเลย!!!

    “เสร็จเมื่อไหร่เรียกด้วยนะ- -

    ลูกิพูดพร้อมกับเดินไปหลบเพื่อให้ฉันจัดการกับพวกสัตว์ชั้นต่ำได้สะดวก!!!

    5นาทีผ่านไป

    ตอนนี้ที่ถนนมีแต่พวกสัตว์กินพืชชั้นต่ำประมาณ4-5ตัวนอนอยู่เกลื่อนกลาด ช่างหน้าขยะแขยงจริงๆ=_=

    “บะ..บอสต้องไม่ให้อภัยพวกแกแน่ๆ!!!

    “ลูกิฝากเก็บกวาดด้วยนะฉันกลับล่ะ...”

    “เฮ้!!!เดี๋ยวสิฉันอีกแล้วหรอ=[]=

    เมื่อฉันพูดเสร็จฉันก็เดินหันหลังกลับบ้านโดยไม่สนใจเสียงลูกิที่ตะโกนด่าฉันอยู่ข้างหลัง

    เฮ้อ...วันนี้มีแต่เรื่องรีบกลับบ้านดีกว่า.....

    ซ่า!!!!!!!!!!!!!!

    “เอ๋.....”

    ฝนหรอ!!!!!=[]=

    ฉันรีบวิ่งกลับบ้านทันที รู้งี้พกร่มมาก็ดี...โอ๊ย..มองไม่เห็นทางเลย ที่หลบฝนขอร้องล่ะที่ไหนก็ได้TT[]TT

    อ๊ะ!ต้นไม้นี่น่าฉันรีบวิ่งเข้าไปหลบที่ใต้ต้นไม้ทันที

    “เฮ้อ....ทั้งเสื้อทั้งกระเป๋าเปียกหมดเลย=_=”

    “ฮัดชิ้ว!!!

    เฮ้ย!!!!ฉันรีบมองหาต้นเสียงก็พบว่า.......มีสัตว์กินพืชอยู่ที่นี่ด้วยหรอ=[]=!!

    ฉันรีบชักทอนฟาขึ้นมาโดยอัตโนมัติ

    “ฮะ...เฮ้ใจเย็นๆก่อนนะ= =”

    “อย่าเข้ามานะไม่งั้นฉันฆ่าจริงๆด้วย...”

    “อะ..เอ่อ....เอ่อ....”

    “อะไร!!!!!

    “สะ..เสื้อของเธอมัน....เห็นหมดแล้วนะ...=///=.”

    สัตว์กินพืชพูดพร้อมกับชี้ไปที่เสื้อฉัน จริงด้วย=[]=!!!!!!

    ฉันรีบยกมือขึ้นมาปิดท่อนบนของฉันทันที หมดกันทีนี้ฉันก็เป็นเจ้าสาวไม่ได้แล้วสิT^T

    (คำพูดคุ้นๆนะ= =//ไรเตอร์)

    พรึบ

    อยู่เจ้าสัตว์กินพืชก็เอาเสื้อคลุมมาให้ฉัน

    “เอาไปใส่สิมันแห้งแล้วล่ะ...”

    ฉันรีบหยิบเสื้อมาคลุมตัวเองทันที เจ้าสัตว์กินพืชมองมาพร้อมกับยิ้มนิดๆ

    ซ่า.......

    ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้วฝนก็ยังไม่มีท่าทีจะหยุดตกซะที...

    “ชื่อล่ะ....”

    ฉันเปลี่ยนบรรยากาศด้วยการถามชื่อของเจ้าสัตว์กินพืช

    “ห่ะ?”

    “นายชื่อว่าอะไร.....”

    “ริว...แล้วเธอล่ะ”

    “ฮินาระ...ฮิบาริ ฮินาระ”

    “ชื่อแปลกจังเลยนะ”

    “หุบปากน่า...= =

    “ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า”

    “นายเพิ่งย้ายมางั้นหรอ”

    “อืม..ญาติห่างๆของฉันอยู่ที่นี่น่ะ”

    “งั้นหรอ....นายดูไม่เหมือนคนญี่ปุ่นเลยนะ”

    “อ่าฉันเป็นลูกครึ่งจีน-ญี่ปุ่นน่ะ”

    “แถมสีผมก็ยังประหลาดอีกด้วย- -

    “ประหลาดงั้นหรอนั้นสินะ..เป็นลูกครึ่งจีน-ญี่ปุ่นแท้ๆแต่ผมดันเป็นสีทอง..น่าเกลียดสินะ”

    “เปล่า..ฉันหมายถึงมันสวยดีน่ะ”

    ริวทำหน้าประหลาดใจเมื่อได้ยินฉันพูดประโยคเมื่อกี้นี้ขึ้นมา ทำไมฉันพูดอะไรผิด=_=?

    “อ๊ะ..ฝนหยุดตกแล้ว”

    ฉันมองไปบนท้องฟ้าถึงแม้ฝนจะหยุดตกแล้วแต่ท้องฟ้าก็ยังมืดครึ้มบ่งบอกว่านี้มันดึกมากแล้ว

    แย่ล่ะต้องโดนคุณพ่อบ่นแน่ๆเลย= =”

    “ให้ฉันไปส่งไหมฮินาระ?”

    “ไม่เป็นไรหรอกบ้านฉันอยู่ใกล้ๆนี่เองขอบใจสำหรับเสื้อนะ”

    ฉันยื้นเสื้อคลุมไปให้ริวแล้วรีบวิ่งกลับบ้าน

    ...................................................................................

    เห็นเมื่อหญิงสาววิ่งออกไปได้สักพักแล้วชายหนุ่มก็หันหลังเพื่อเดินกลับไปที่บ้านหลังใหม่

    “กลับมาแล้วหรอริวคุง”

    “ครับ...คุณฟง”

    ..................................................................................
    สะ.....สั้นโฮก!!!!!!!!!!!=[]=
    อ๊ายยย ต้องขออภัยทุกท่านด้วยนะคะที่แต่นั้นไปหน่อย(ไม่หน่อยแล้วมั้ง= = )
    ตามที่เคยบอกไว้ตอนที่แล้วว่าจะมีตัวละครใหม่นั่นก็คือ>0<


    ริว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!*0*
    เขาก็คือว่าที่พระเอกคนใหม่><(โดนฟง&อเลาดี้ไล่ฆ่า)อย่างที่บอกริวเป็นญาติห่างๆของฟง
    เขาต้องย้ายมาอยู่ที่นามิโมริเพราะเหตุผลของทางบ้าน 
    แล้วไรเตอร์ขอลาไปกับรูปภาพครอบครัวฮิบาริที่ไรเตอร์วาดเองอาจจะเละไปหน่อยแต่เค้า
    ก็ตั้งใจวาดสุดๆแล้วนะT^T



    (ปล.ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆฮิบาริคือสึนาโกะและเด็กที่สึนาโกะอุ้มอยู่ก็คือฮินาระคะ)

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×