[fic reborn]ค้นหัวใจยัยน่ารัก

ลำดับตอนที่ #9 : จุดอ่อนของสึนาโกะ

"นี่ๆสึนะคุณแรบโบ้อยากไปสวนสนุกอ่ะ"แรบโบ้ร้อง
"ผมก็อยากไป"ฟูตะ
"อี้ผิงด้วย"อี้ผิง
"ก็ฉันไม่ว่างนี่"พี่สึนะ
"งั้นไปกับสึนาโกะก็ได้"แรบโบ้ชี้นิ้วมาทางฉัน
"หา?"
"จริงด้วยถ้าสึนาโกะไปฉันก็ไปด้วย^^"รุ่นที่1มาตอนไหนเนี่ย-_-
"งั้นก็ตกลงตามนี้นะรบกวนด้วยนะสึนาโกะ^-^"พี่สึนะ
"ตะแต่"
"ไม่ได้หรอสึนาโกะ"พี่สึนะทำหน้าเหมือนจะร้องไห้(ในจินตนาการของสึนาโกะ)
"ได้ค่ะงั้นวันอาทิตย์นี้ไปกันเลย"
.
.
.
.
.
.
.
ด้วยเหตุผลนี้ฉันจึงจำใจมาที่สวนสนุกกับพวกเด็กๆกับคนแก่ไม่รู้จักโต-_-
"สึนาโกะคุณแรบโบ้จะไปเล่นไอ้นั่น"แรบโบ้
"ได้สิ"
"พี่สึนาโกะอยากไปตรงนั้น"ฟูตะ
"อืมๆ"
"อี้ผิงอยากได้ไอ้นั่น"อี้ผิง
"จ้าๆ"
"สึนาโกะไปดูเจ้านั่นกัน"รุ่นที่1
"มีขาก็เดินไปดูเองสิ-*-"
2ชั่วโมงต่อมา
แฮกๆเหนื่อยจังเลยทำไมมันเหนื่อยอย่างนี้เนี่ยฉันเดินไปนั่งพักที่ม้านั่ง
ถ้าพี่สึนะไม่ขอร้องฉันก็ไม่มาหรอกเฮ้อต้องไปต่ออีกแล้วฉันก็เดินไปที่
เครื่องเล่นที่4คนนั้นกำลังเล่นอยู่และก็พบว่า
"พวกเขาไปแล้วครับ^-^"พนักงานพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มซึ่งตรงกันข้ามกับ
ฉันมากT^Tหายไปไหนกันหมดเนี่ยแรบโบ้ ฟูตะ อี้ผิง รุ่นที่1
อ้ากกกกกก
"เธอมาทำอะไรที่นี่"เสียงทุ้มต่ำดังขึ้มมาตรงหน้าฉัน
"เอ๋นาย ฮิบาริ!!"ฉันรีบถอยหลังกรู
"ว่าไง"
"ฉันควรจะถามนายมากกว่า"
"มาเดินเล่นแล้วเธอจะมาก่อเรื่องรึไง"
"เปล่าย่ะมาเที่ยวกับพวกเด็กๆต่างหาก"
"เด็กที่ว่าใช่เด็กตัวเล็กๆตาตี่ๆรึเปล่า"
"อี้ผิงนายเห็นเด็กคนนั้นไป"
ณ บ้านผีสิง
"น่ะนายแน่ใจนะว่าเป็นที่นี่"
"ใช่งั้นไปล่ะ"
หมับ!
ฉันเอื้อมมือไปจับทีแขนเสื้อฮิบาริ
"นี่เธอ"ฮิบาริหันมามองที่ฉัน
"ชะช่วยปะไปเป็นเพื่อนฉันหน่อย"
ข้างในบ้านผีสิง
กรี้ดดดดดดดดด
ฮ่าาาาาาาาาา
ตึงงงงงงงงงงง
ก๊อกกกกกกกกก
น่ากลัวToT
"เสื้อฉันจะหลุดแล้วนะ-_-"
"แงงงงงงงงงง"
ฉันดึงเสื้อฮิบาริมาแล้วซุกหน้าลงไป
"เฮ้อ"ฮิบาริหันหลังแล้วอุ้มฉันขึ้น
"เฮ้ย"
"ร้องแบบไม่สมกับเป็นผู้หญิงเลยนะ"
"นี่นาย"
"อยู่เงียบๆแล้วหลับตาซะ"
"แล้วทำไมฉันต้องทำตามนายด้วย"
ตึงงงงงงงง
"กรี๊ดดดดด"
"เงียบซะ"
"....."ฉันไม่เถียงแล้วฮิบาริก็เดินต่อไป
"นี่แล้วนายรู้จักอี้ผิงได้ไง"
"ฉันรู้แล้วกัน"
"นี่นายตอบแบบจริงจังหน่อยสิ"
"เธอนี่ช่างพูดจริงนะ"
"เรื่องของฉัน"
ทางออก
"ถึงซะที"แล้วฮิบาริก็ค่อยๆวางฉันลง
"ขอบใจ"ฉันพูด
"ไม่เป็นไร"แล้วฮิบาริก็เดินไป
"ฮิบาริวันหลังมาบ้านผีสิงกันอีกนะ"
ฮิบาริหยุดแล้วหันมา
 

(ฮิบาริ เคียวยะ)
เมื่อกี้ผมยิ้มหรอ?ไม่อยากเชื่อเลยว่าคนอย่างผมจะยิ้มผมไม่เคยยิ้มให้ใครเลยจนกระทั่ง
มาเจอกับสึนาโกะเธอคนนี้อยู่ๆเข้ามาในชีวิตผมอย่างไม่รู้ตัวเธอทำให้ชีวิตผมมีสีสัน
มากกว่าที่ผมคิดไว้
ซาวาดะ สึนาโกะ
เธอนี่น่าสนใจดีนะ