[fic reborn]ค้นหัวใจยัยน่ารัก

ลำดับตอนที่ #5 : อนาคตที่น่าเศร้า

"งืมๆ อ๊ะที่นี่ที่ไหน"จำได้ว่าฉันอยู่ที่บ้านนี่น่าแล้วที่นี่ที่ไหนอ่ะ
เตียงกว้างจังฉันค่อยๆลุกออกจากเตียงแล้วก็กำลังเดินออก
จากห้องแต่ว่า
แอ๊ดดดด
มีผู้ชายคนหนึ่งเปิดประตูเข้ามาเขาจ้องมาทางฉันด้วยสีหน้าตกใจ
เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนนะ
หมับ!!
เฮ้ยจู่ๆเขาก็เข้ามากอดฉัน
"นี่นายอะไรกันเนี่ย"
"ขอโทษนะ"
"เอ๋"
"ที่ฉันปกป้องหมอนั้นไม่ได้"
"นายพูดเรื่องอะไรแล้วนายเป็นใคร"
"ฉันฮิบาริ เคียวยะไง"
"เอ๋"อึ้งรับประทานค่ะหมอเนียนะฮิบาริ
"คงจำไม่ได้สินะดีแล้วล่ะลืมไปได้ก็ดี"
"นี่นาย"รู้สึกเปียกๆที่ไหล่หรือว่าร้องไห้
"ขอโทษที่แสดงความอ่อนแอออกมานะ"
ฉันดันฮิบาริออกมา
"ถ้านายจะร้องก็ร้องออกมาเลย"
"!!!"
"ฉันจะร้องเป็นเพื่อนนายเอง"
"ขอบใจนะสึนาโกะ"
บึ้ม
แคกๆ ควันนี่มันอะไรกันเนี่ยกลับมาที่เดิมแล้วว่าแต่
ว่าเมื่อกี้นี้อะไรกันทำไม
"ซือจังแย่แล้ว><"จู่ๆหม่าม้าก็เข้ามาในห้อง
"มีอะไรค่ะ"
"ซือคุงไปโรงเรียนไม่ได้"
"หา!!"
"ซือคุงไม่สบาย อ้าว"ฉันไม่รอให้หม่าม้าพูดจบรีบวิ่งไป
หาพี่สึนะที่ห้องทันทีพี่สึนะค่าาาาา
ปัง!!!
เสียงเปิดประตูพบว่า
"เย้ๆสึนะมาเล่นกัน"แรมโบ้กระโดดทับพี่สึนะ
"นี่แรมโบ้หยุดนะ"อี้่ผิงกับฟูตะห้าม
ตายแน่ๆเลยพี่ฉัน=_=
(อนาคต)
"หืม"สายตาสีน้ำตาลทองจับจ้องที่ชายหนุ่มผมสีดำที่ไม่ได้พูดอะไร
กับเธอตั้งแต่เธอกลับมาจากอนาคตแล้ว
"นี่เคียวยะ"เธอเดินเข้าไปหาเขาเองเขาสะดุ้งนิดหนึ่ง
"มีอะไรสึนาโกะ"ดวงตาสีฟ้ามองมาที่เธอ
"นายจำตอนที่ฉันในอดีตมาหานายได้ไหม"
"อืม"
หมับ
แล้วหญิงสาวก็เข้าไปกอดชายหนุ่มจนทำให้เขาหน้าแดง
"ฉันจะร้องไห้เป็นเพื่อนนายเอง"
"คัต จบฉากหวานซึ้งได้แล้ว"ชายหนุ่มผมสีน้ำเงินพูด
"นาย-*-"เขาตวัดสายตามองผู้มาเยือนใหม่ทันที
"อ้าวไงมุคุโร่"หญิงสาวคลายกอดแล้วหันมาพูด
"ไงครับสึนาโกะยังน่ารักเหมือนเดิมนะครับ"
"เงียบปากไปเลยแกน่ะ-*-"หนุ่มผมดำพูด
"อะไรกันครับ^^*"แล้วสองคนนั้นก็ส่งสายตาน่ากลัวใส่กัน
หญิงสาวหัวเราะเบาๆ'พี่ค่ะดีจังนะค่ะ'เธอเอ่ยในใจ