ลำดับตอนที่ #36
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : ทำไมกาลเวลาไม่เป็นใจให้เรารักกัน
ซูด<เสียงฉันนั่งดื่มชาอยู่ที่บ้านฮิบาริ
อะไรกันเนี่ย=[]=ฉันกำลังโกรธฮิบาริอยู่ไม่ใช่หรอแล้วไหงต้องมานั่นดื่มชาบ้านฮิบาริด้วยเนี่ย
"ไงรู้สึกดีขึ้นรึยัง"
"อะอืมขอบใจ-///-"อ้ากฉันบ้าไปแล้วแน่ๆตั้งแต่ฉันรู้ว่าฮิบาริเป็นรักแรกของฉันใจก็ดันเต้นอยู่ตลอดเวลาเลยT^T
"ขอโทษนะ"ฮิบาริพูดพร้อมกับเอามือลูบรอยที่คอของฉัน
"มันก็สมควรจะขอโทษหล่ะแล้วนายโรงเรียนยังไม่เลิกไม่ใช่หรอแล้วทำไม"
"ก็เจ้านี่ลากฉันมาน่ะสิแล้วฮิบาริก็ชี้ไปที่เบาะ
"เมี้ยว^0^"
"เนโกะ0-0"
"เมี้ยว เมี้ยว"เนโกะเข้าไปคลอเคลียฮิบาริ
นี่เนโกะเจ้านายเธออยู่นี่-_-
"อยู่ๆเจ้านี่ก็ขโมยปลอกแขนฉันแล้วก็วิ่งมาเจอเธอเนี่ยหล่ะ"แผนเยอะจังนะเนโกะ-__-
"เนโกะมานี่เร็ว"ฉันเรียกให้เนโกะกลับมาเจ้าหล่อนจึงเดินมาหาฉันท่าทางสลด
"แล้วเธอจะยกโทษให้ฉันได้ไหม"ฮิบาริถาม
"....."ฉันควรจะตอบว่าอะไรดีนะเนโกะ
เงียบ
ความเงียบปกคลุมฉันไม่รู้ว่าจะทำอะไรจะพูดอะไรให้คลายความในครั้งนี้
'หนูรู้แล้วเมี้ยว'
"มิ้ว"เนโกะก็เลียที่ปากฉันแล้วก็ไปเลียปากฮิบาริต่อให้จูบกัน0/////0ยัยแมวลามกนี่-///-
"อ๋อเข้าใจแล้ว"อะไรหรอเค้าไม่เข้าใจT-T
"หยุดเลยนะ"จู่ๆรุ่นที่1ก็มาดันหน้าฮิบาริออกไปไกลๆท่านมาจากไหนค่ะ-_-
"นาย-*-"ฮิบาริอารมณ์เสีย
"เจอกันอีกแล้วนะ^_^"รุ่นที่1ยิ้ม
"เมี้ยว^0^"เนโกะกระโดดไปหารุ่นที่1หลายคนจังนะหล่อน-_-
"ไงเนโกะตอนนี้เราขอคุยกับสึนาโกะก่อนได้ไหม"รุ่นที่1หันไปพูดกับฮิบาริและเนโกะ
"อย่านานแล้วกัน"ฮิบาริเดินออกไปจากห้องพร้อมกับเนโกะ
"สึนาโกะเรามีอะไรมาบอก"รุ่นที่1พูดด้วยสีหน้าเศร้า
"อ๋อมีอะไรหรอ"
"เราต้องไปจริงๆแล้ว"
"เอ๋"
"เวลาของเราหมดไปจริงๆแล้ว"
"สึนาโกะเราเป็นในอดีตแต่เจ้าเป็นคนในอนาคตถึงแม้เราจะรักเจ้ามากขนาดไหนมันก็เป็นไปไม่ได้เลย"
"เพราะอะไรกัน"
"สึนาโกะ"
"ถ้าคนเราจะรักกันจะเป็นเวลาหรืออะไรก็ไม่สามารถมาขวางได้หรอกน่า"
"สึนาโกะถ้าหากเราไม่ไปเจ้าก็ต้องหายไปนะ"
"ทำไมล่ะ"
"เพราะมันอาจจะทำให้กาลเวลาบิดเบี้ยวไงล่ะ"
"...."
"แปลกจังเลยนะทำไมชะตาต้องให้ข้ามาพบกับเจ้าด้วยทั้งที่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้"
"ท่านจำได้ไหมที่ท่านเคยถามฉันมาก่อนที่ถามว่ารักท่านรึเปล่าน่ะฉันให้คำตอบได้แล้ว"
"เจ้าตอบมาเถอะเราเตรียมใจไว้แล้ว"
"ฉันน่ะรักท่านนะรุ่นที่1"
"0/////0"
"ฉันเองก็ไม่รู้ว่าฉันรักท่านตั้งแต่เมื่อไหร่แต่เวลาที่ท่านพูดว่าฉันเป็นคนรักท่านน่ะฉันดีใจจริงๆ"
"....."
"สุดท้ายท่านก็ต้องมาจากฉันไปเนี่ยนะท่านมันใจร้ายที่สุดเลย"อยู่น้ำตามันก็ไหลออกมา
รุ่นที่1เข้ามากอดฉัน
"เราดีใจนะที่เจ้าตอบมาแบบนี้"
"ฮึกฮือออออ"ฉันร้องไห้ออกมาแล้วรุ่นที่1ก็ลูบหัวฉัน
"สึนาโกะเราเองก็รักเจ้ามากเหมือนกันนะแต่เราต้องไปแล้วขอบใจนะสึนาโกะ"
แล้วรุ่นที่1ก็คลายกอดแล้วยิ้มให้กับฉัน
"เราไปแล้วนะสึนาโกะ"รุ่นที่1
"......."ฉันได้แต่ยืนเงียบ
หมับ
รุ่นที่1เดินเข้าจูบฉันรสจูบมันช่างขมขืดเหลือเกินแต่ฉันก็หลับตายอมรับจูบนั้นแต่โดยดีแล้วรุ่นที่1ก็หายไปกันสาย
ลมทำไมกาลเวลาถึงไม่เป็นใจให้เรารักกันนะ
อะไรกันเนี่ย=[]=ฉันกำลังโกรธฮิบาริอยู่ไม่ใช่หรอแล้วไหงต้องมานั่นดื่มชาบ้านฮิบาริด้วยเนี่ย
"ไงรู้สึกดีขึ้นรึยัง"
"อะอืมขอบใจ-///-"อ้ากฉันบ้าไปแล้วแน่ๆตั้งแต่ฉันรู้ว่าฮิบาริเป็นรักแรกของฉันใจก็ดันเต้นอยู่ตลอดเวลาเลยT^T
"ขอโทษนะ"ฮิบาริพูดพร้อมกับเอามือลูบรอยที่คอของฉัน
"มันก็สมควรจะขอโทษหล่ะแล้วนายโรงเรียนยังไม่เลิกไม่ใช่หรอแล้วทำไม"
"ก็เจ้านี่ลากฉันมาน่ะสิแล้วฮิบาริก็ชี้ไปที่เบาะ
"เมี้ยว^0^"
"เนโกะ0-0"
"เมี้ยว เมี้ยว"เนโกะเข้าไปคลอเคลียฮิบาริ
นี่เนโกะเจ้านายเธออยู่นี่-_-
"อยู่ๆเจ้านี่ก็ขโมยปลอกแขนฉันแล้วก็วิ่งมาเจอเธอเนี่ยหล่ะ"แผนเยอะจังนะเนโกะ-__-
"เนโกะมานี่เร็ว"ฉันเรียกให้เนโกะกลับมาเจ้าหล่อนจึงเดินมาหาฉันท่าทางสลด
"แล้วเธอจะยกโทษให้ฉันได้ไหม"ฮิบาริถาม
"....."ฉันควรจะตอบว่าอะไรดีนะเนโกะ
เงียบ
ความเงียบปกคลุมฉันไม่รู้ว่าจะทำอะไรจะพูดอะไรให้คลายความในครั้งนี้
'หนูรู้แล้วเมี้ยว'
"มิ้ว"เนโกะก็เลียที่ปากฉันแล้วก็ไปเลียปากฮิบาริต่อให้จูบกัน0/////0ยัยแมวลามกนี่-///-
"อ๋อเข้าใจแล้ว"อะไรหรอเค้าไม่เข้าใจT-T
"หยุดเลยนะ"จู่ๆรุ่นที่1ก็มาดันหน้าฮิบาริออกไปไกลๆท่านมาจากไหนค่ะ-_-
"นาย-*-"ฮิบาริอารมณ์เสีย
"เจอกันอีกแล้วนะ^_^"รุ่นที่1ยิ้ม
"เมี้ยว^0^"เนโกะกระโดดไปหารุ่นที่1หลายคนจังนะหล่อน-_-
"ไงเนโกะตอนนี้เราขอคุยกับสึนาโกะก่อนได้ไหม"รุ่นที่1หันไปพูดกับฮิบาริและเนโกะ
"อย่านานแล้วกัน"ฮิบาริเดินออกไปจากห้องพร้อมกับเนโกะ
"สึนาโกะเรามีอะไรมาบอก"รุ่นที่1พูดด้วยสีหน้าเศร้า
"อ๋อมีอะไรหรอ"
"เราต้องไปจริงๆแล้ว"
"เอ๋"
"เวลาของเราหมดไปจริงๆแล้ว"
"สึนาโกะเราเป็นในอดีตแต่เจ้าเป็นคนในอนาคตถึงแม้เราจะรักเจ้ามากขนาดไหนมันก็เป็นไปไม่ได้เลย"
"เพราะอะไรกัน"
"สึนาโกะ"
"ถ้าคนเราจะรักกันจะเป็นเวลาหรืออะไรก็ไม่สามารถมาขวางได้หรอกน่า"
"สึนาโกะถ้าหากเราไม่ไปเจ้าก็ต้องหายไปนะ"
"ทำไมล่ะ"
"เพราะมันอาจจะทำให้กาลเวลาบิดเบี้ยวไงล่ะ"
"...."
"แปลกจังเลยนะทำไมชะตาต้องให้ข้ามาพบกับเจ้าด้วยทั้งที่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้"
"ท่านจำได้ไหมที่ท่านเคยถามฉันมาก่อนที่ถามว่ารักท่านรึเปล่าน่ะฉันให้คำตอบได้แล้ว"
"เจ้าตอบมาเถอะเราเตรียมใจไว้แล้ว"
"ฉันน่ะรักท่านนะรุ่นที่1"
"0/////0"
"ฉันเองก็ไม่รู้ว่าฉันรักท่านตั้งแต่เมื่อไหร่แต่เวลาที่ท่านพูดว่าฉันเป็นคนรักท่านน่ะฉันดีใจจริงๆ"
"....."
"สุดท้ายท่านก็ต้องมาจากฉันไปเนี่ยนะท่านมันใจร้ายที่สุดเลย"อยู่น้ำตามันก็ไหลออกมา
รุ่นที่1เข้ามากอดฉัน
"เราดีใจนะที่เจ้าตอบมาแบบนี้"
"ฮึกฮือออออ"ฉันร้องไห้ออกมาแล้วรุ่นที่1ก็ลูบหัวฉัน
"สึนาโกะเราเองก็รักเจ้ามากเหมือนกันนะแต่เราต้องไปแล้วขอบใจนะสึนาโกะ"
แล้วรุ่นที่1ก็คลายกอดแล้วยิ้มให้กับฉัน
"เราไปแล้วนะสึนาโกะ"รุ่นที่1
"......."ฉันได้แต่ยืนเงียบ
หมับ
รุ่นที่1เดินเข้าจูบฉันรสจูบมันช่างขมขืดเหลือเกินแต่ฉันก็หลับตายอมรับจูบนั้นแต่โดยดีแล้วรุ่นที่1ก็หายไปกันสาย
ลมทำไมกาลเวลาถึงไม่เป็นใจให้เรารักกันนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น