[fic reborn]ค้นหัวใจยัยน่ารัก

ลำดับตอนที่ #30 : หูแมวอีกแล้วT^T

 "กลับมาแล้วค่ะ"ฉันพูดขึ้น

"สึนาโกะT^T"แว้กกก0[]0อยู่ๆรุ่นที่1ก็วิ่งเข้ามากอดฉัน

"คิคิหลายคนนะเนี่ย"ซาลาเปาหัวเราะคิกคัก

"มะไม่ใช่ซาลาเปา0-0"

พลัก!!เสียงฉันเตะรุ่นที่1ออกไปห่างๆตัว(บังอาจ!!//ไรเตอร์)

"เขาเป็นทวดฉัน"ฉันแก้ตัว

"รักร่วมสายเลือดนี่เอง"ซาลาเปา

ม่ายช่ายยยยยยยT0T

"ทวดที่ไหนเราเป็นคนรักเนอะ"ฟื้นขึ้นมาตอนไหนเนีย-_-แล้วรุ่นที่1ก็มาโอบไหล่ฉัน

ใครอนุญาณห่ะ-*-

"โว๊ยยยยอย่าพูดอะไรที่บิดเบือนความจริงเซ่!!!"สควอโล่

"คิคิรักสามเศร้าน่าสนุกดี"ซาลาเปาอย่าเห็นความทุกข์ของผู้อื่นเป็นเรื่องน่าสนุกได้ไหมTT

"ก็จริงนี่เนอะสึนาโกะเราเคยจ...อุ๊บ"ฉันรีบเอามือปิดปากรุ่นที่1

"เคยอะไรกัน"สควอโล่ทำหน้าสงสัย

"เปล่าไม่มีอะไรสักหน่อยเนอะ"ฉันเอามือจับหัวรุ่นที่1ให้พยักหน้า

"น่าสงสัย"ซาลาเปาถ้าเธออยู่เงียบๆจะไม่มีใครหาว่าเธอเป็นใบ้เลยนะY^Y

"ช่างเถอะน่าฉันจะไปเปลี่ยเสื้อแล้วไปกันเถอะซาลาเปา"ฉันปล่อยรุ่นที่1แล้วลากแขนซาลาเปาไปข้างบน

5นาทีผ่านไป

"เป็นข้ออ้างที่ดีมากเลยนะ"ซาลาเปา

"ไม่ได้อ้างซะหน่อยฉันจะเปลี่ยนเสื้อจริงๆนะ"ฉัน

"จ้าจ้าเธอเนี่ยเสห่นแรงจังเลยนะเนี่ย"ซาลาเปา

"ช่างเถอะน่า"ฉัน

"นี่สึนาโกะถามจริงเถอะ"ซาลาเปา

"อะไรหรอ"ฉัน

"เธอสวมหูแมวไปตั้งแต่เมื่อไหรน่ะ"ซาลาเปาชี้ไปที่หัวของฉัน

หูแมวรึว่าอีกแล้ววววววว0[]0

"แน่จริงก็จับฉันให้สิแบร่โอ๊ย"แรมโบ้ซึ่งไม่รู้ว่ามาได้ไงก็สะดุดทำให้บาซูก้ากระเด็นมาโดนฉัน
เดี๋ยวนะงั้นฉันก็ต้องไปอนาคตน่ะสิไม่น่าาาาา

บึ้ม

0o0ซาลาเปา

ไม่เห็นมีอะไรนี่ท่าทางบาซูก้าจะเสียว่าแต่หญ้าหางจิ้งจอกมาตอนไหนเนี่ย-_-

"สึ....นา....โกะ"ซาลาเปาเริ่มพูดติดๆขัดๆ

"ไอ้หยา"อี้ผิง

"พี่สึนาโกะ"ฟูตะ

"แมว"แรมโบ้

"ดูนี่สิ"ซาลาเปารีบเอากระจกมาให้ฉันดู

เฮ้ยยยยย

 


นี่มันฉันหรอO[]oบระเจ้า

"ไม่จริงเมี้ยวววววว>-<"มันยังไม่หายอีกหรอเนี่ย!!!

"ทำไงดีล่ะ-_-"ซาลาเปา

"แงเมี้ยวแงแงแงT0T"ฉันร้องไห้คร่ำครวนจะเป็นจะตาย

ฟึบ

เฮ้ยร่างกายมันขยับเองo-o

"จะไปไหนน่ะสึนาโกะ"ซาลาเปา

แล้วฉันก็กระโดดออกจากหน้าต่างไปที่ไหนก็ไม่รู้ใครก็ได้ช่วยด้วยยยยย

2ชั่วโมงผ่านไป

โครกกกกก หิวจังเลยเมี้ยวที่นี่ที่ไหนเนี่ย

ซ่าาาาาาา

ฝนตกลงมาถูกจังหวะจริงๆ-_-

ตุบ

โอ๊ยชนอะไรอีกเนี่ย

กรรโฮ่งโฮ่ง

แง้ววววหมานี่น่าตัวใหญ่ซะด้วย

โฮ่ง โฮ่ง

"นี่เจ้าหมาอย่าเข้ามานะไม่งั้นเจอดีแน่แง้ว"ขู่ไปงั้นหละT-T

โฮ่ง อิ๋ง เอ๋ง เอ๋ง อยู่ๆเจ้าหมาตัวนั่นก็หยุดแล้ววิ่งหนีไปโอ้คำขู่ฉันสำเร็จซะด้วยนะเนี่ย

"ซาวาดะ สึนาโกะหรอ"เสียงคุ้นๆนะฉันหันไปมอง

"ฮิบาริเมี้ยวว!!"ฉันตกใจ

"ทำเธอถึงตัวแค่นี้"ฮิบาริย่อตัวลงมา

"เรื่องมันยาวน่ะเมี้ยว-_-"ฉัน

ฟึบฮิบาริอุ้มฉันขึ้นมาด้วยมือเดียว

"จะทำอะไรน่ะเมี้ยว"ฉัน

"ตากฝนอยู่อย่างนี้เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก"ฮิบาริ

"แล้วทำไมนายต้องมาเป็นห่วงฉันด้วยล่ะเมี้ยว"ฉัน

"...."ฮิบาริไม่ตอบ

ณ บ้านฮิบาริ

"อยู่เฉยสิ-*-"ฮิบาริกำลังวุ่นอยู่กับการเช็ดหัวให้ฉัน

"ฉันเช็ดเองได้น่าเมี้ยว"ฉันดิ้นสุดแรง

"เธอนี่มันดื้อจริงๆ"ฮิบาริ

"แง้ววววว"ฉัน

"เฮ้อ"ฮิบาริหยุดแล้วถอนหายใจดังๆ

"ฮิบาริ ฮิบาริ"เจ้านกสีเหลืองบินมาเกาะที่ไหล่ฮิบาริ

อาหาร อาหาร อาหาร

กรี้ดดดดอะไรกันเนี่ยจู่ๆฉันก็อยากก็ชักอยาดกินเจ้านกตัวนั่นขึ้นมาไม่ได้นะสึนาโกะอย่างให้ความหิว
ควบคุมเราอย่านะอย่าหยุดอดทนอดทนอดทนมะไม่ไหวแล้ว

แง้ววว

พับ พับ

ฉันกระโจนเข้าไปที่ไหล่ฮิบาริเพื่อจะจับเจ้าลูกนกตัวนั่นแต่มันดันบินหนีไปซะได้

"ซนจริงๆนะ-_-"ฮิบาริตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในท่ากอดฮิบาริอยู่

"แง้วววววว"(กระโดดหนีทันที)

"หิวงั้นเหรอ"ฮิบาริถามฉัน

โครกกกกกครากกกกกเอิ่ม-////-

"เอ้า"ฮิบาริยื่นแฮมเบอร์เกอร์ให้ฉัน

"ขอบใจนะ"แล้วฉันก็ไปหยิบมาจากมือฮิบาริอร่อยอ่ะ*0*งับงับ

"ค่อยๆกินก็ได้น่า"ฮิบาริ

"อร่อยจังขออีกๆ*-*"ฉัน

"ไม่มีแล้วอันนี้ของฉัน"แล้วฮิบาริก็กินแฮมเบอร์คำสุดท้ายเข้าไป

"ใจร้าย>-<"ฉัน

-_-ฮิบาริทำหน้าเอือมสุดๆ

"ฮิบาริเศษขนมปังติดแก้มน่ะ"

แผล่บ ฉันเลียไปที่แก้มฮิบาริ(อิจฉาาาาา//ไรเตอร์)

"สึนาโกะ0////0"ฮิบาริ

"เมี้ยว?"ฉัน

"....."ฮิบาริหันหน้าไปทางอื่น

"ง่วงนอนจังเลยเมี้ยว"ฉันคลานไปนอนที่ตักฮิบาริ(ตอนนี้สึนาโกะอยู่ในภาวะควบคุมตัวเองไม่ได้)

"นี่เธอ"ฮิบาริ

"ฝันดีเมี้ยวฟี้ฟี้"ฉันปิดเปลือกตาลง

(ฮิบาริ เคียวยะ)

"ยัยลูกแมว"ผม

"ฟี้ฟี้ฟี้"สึนาโกะหลับ

"นี่ตื่นสิ"ผม

"งืมงืมเมี้ยว"เธอคลางออกมาเบาๆ

อย่าทำแบบนี้ได้ไหมเดี๋ยวฉันจะอดใจไม่ไหวซะก่อน-////-จะว่าไปก็น่ารักดีนะถ้าเป็นอย่างนี้ทุกวันก็ดีสิ
ผมลูบหัวเธอเบาๆ

ดุ๊กดิ๊ก ดุ๊กดิ๊ก

หูแมวของเธอกระดิกไปมา

น่ารักจังผมค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆหน้าของสึนาโกะแล้วก็เอาริบฝีปากของผมประกบไปที่ริบฝีปาก
ของเธอเบาๆแล้วผมก็กระซิบที่ข้างหูเธอ

"สึนาโกะฉันรู้สึกว่าจะรักเธอเข้าซะแล้วสิ"