คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : ศึกชิงตัวสึนาโกะ ตอนจบ
(-_-)<ฉัน
(^-^)<รุ่นที่1
"จะจ้องหน้าฉันอีกนานไหมค่ะ"ฉัน
"ก็เจ้ามันน่ารักน่ามองนี่น่า>/////<"รุ่นที่1
"เงียบไปเลยไป-////-"ฉัน
"เจ้าหน้าแดงด้วยนะ^-^"รุ่นที่1
"อากาศมันร้อนน่า"แล้วฉันก็หันหน้าไปทางอื่น
"นี่สึนาโกะเธอรักฉันรึเปล่า"รุ่นที่1
"คือฉัน.."ฉันไม่รู้จะพูดยังไงดีฉันไม่เข้าใจจิตใจตัวเองเลยฉันไม่รู้ว่าตัวเองรักรุ่นที่1รึเปล่า
"แย่แล้วล่ะฮ้าสึนาโกะ"จู่ๆเจ้ลุซก็วิ่งเข้ามาในห้องฉัน
"มะมีอะไรหรอค่ะเจ้"ฉันรีบผลักรุ่นที่แล้วเอาผ้าห่มคลุมในเวลาอันรวจเร็ว
"มีศัตรูบุกเข้าน่ะฮ้าต้องรีบไปแล้วนะฮ้า"แล้วเจ้ก็คว้าแขนฉันเตรียมจะพาหนีไปแต่
ฟิ้ว
อยู่ก็มีลูกไฟสีแดงผุ่งเข้ามาจะชนฉันกับเจ้ลูกไฟสีแดงลูกปืนของฮายาโตะนี่
ถ้าหลบไม่ทันแน่
"เจ้ค่ะหลบไป"ฉันพลักเจ้ไปอีกทางหนึ่งตายแน่ตายแน่T^T
ตูม!!!
"เกือบไปแล้วนะ"เสียงรุ่นที่1นี่
"ระรุ่นที่1"เขาช่วยฉันไว้โดยการเอาผ้าคลุมมาบังฉันจากลูกปืนของฮายาโตะ
"เป็นอะไรหรอเปล่า"รุ่นที่1หันมาถามฉัน
"ไม่เป็นไรหวาบอกว่าไม่เป็นไรแล้วไงมาอุ้มฉันทำไมเนี่ย"ฉันโวยวาย
"ไม่เชื่อไปกันเถอะ"รุ่นที่1ก็อุ้มฉันไปโดยไม่ฟังเสียงคัดค้านของฉันสักนิดเดียว
ตูมมมมม บึมมมมมมมม
นี่มันสงครามโลกครั้งที่3ชัดๆมีอาวุธครบเครื่องเลยทั้งระเบิดปืนบาซูก้าโชคดีนะที่ไม่มี
เครื่องบินทิ้งระเบิดลงมา
ฟิ้วววววว ตูม(เสียงเครื่องบินทิ้งระเบิด)โอ้มีมาด้วย-_-
"ท่าทางที่นี่ไม่ปลอดภัยนะ"รุ่นที่1พูดกับฉันก็แน่ล่ะทำยังกับมีสงครามโลกเกิดขึ้นมาอย่าง
กับมีสงครามโลกเกิดขึ้นมาอีกครั้งเลยนะเนี่ย-_-
"เกาะมห้แน่นๆนะสึนาโกะ"รุ่นที่บอก
"จะเดินลุยไปงั้นหรอ0-0"ฉันตกใจสุดขีดไม่เอานะโว๊ยเมื่อกี้ก็เกือบตายไปครั้งหนึ่งแล้วนะ
"พร้อมนะ"ม่ายเอาม่ายฉันส่ายหน้าสุดขีด
แล้วรุ่นที่1ก็เดินออกไปไม่เอาๆหม่าม้าปะป๋าช่วยสึนาโกะด้วยยยยยยT^T
"ถึงแล้วสึนาโกะ"รุ่นที่1
"นี่ฉันยังไม่ตายหรอ"ฉัน
"อืมเราออกมาได้แล้ว"รุ่นที่1
"งั้นเรารอดแล้วสิ"ฉัน
"อืม"แล้วรุ่นที่1ก็ปล่อยฉันลงเย้เย้ฉันยังไม่ตายยังไม่ตาย><
บ็อก บ็อก เอ๋เสียงคุ้นๆ
"ทิมเบอร์"ว้ายเจ้าขอนไม้ของฉัน><(ทิมเบอร์แปลว่าขอนไม้)
บ็อก บ็อก ทิมเบอร์งับรองเท้าฉันแล้วเหมือนจะดึงฉันเข้าไป
เดชิโม่รุ่นที่10งั้นก็เป็นพี่สึนะหรอ!!งั้นต้องรีบเข้าไปช่วยรีบวิ่งเข้าไปเพื่อหาพี่สึนะ
"เดี๋ยวสิสึนาโกะ"รุ่นที่1
ตูมมม
โอ๊ยฉันโดนแรงกระแทกของระเบิดจนกระเด็นไปอีกทางหนึ่งชิถ้าไม่หยุดการต่อสู้ครั้งนี้ก็เข้าไปหาพี่สึนะไม่ได้สิช
บ็อก บ็อก
ทิมเบอร์เห่าแล้ววิ่งไปรอบแหวนที่อยู่บนนิ้วของฉันเอาล่ะถึงเวลาของแหวนวงนี่แล้วฉันพยายาม
ตั้งสมาธิในการทำให้แหวนเปลี่ยนสีถึงแม้จะยังไม่ได้รับการยอมรับก็เถอะแต่ฉันต้องหยุดการต่อสู้
ในครั้งนี้เพื่อช่วยพี่สึนะมาให้ได้!!!
วิ้งงงงง
จู่ๆแหวนก็เปลี่ยนสีเป็นสีฟ้าสดใส
โฮ่ง โฮ่ง
นี่มันทิมเบอร์เหรอทำไมถึงเปลี่ยนไปมีสองหางแถมตัวก็ใหญ่ขึ้นอีกต่างหาก
ทิมเบอร์มายืนอยู่ข้างหน้าฉันแล้วก็
โฮ่งงงงงงงงงงง!! ทิมเบอร์เห่าออกมาเป็นคลื่นสีฟ้าใหญ่ๆ
กึง
"อะไรกันขยับตัวไม่ได้"เสียงผู้ชายคนหนึ่งร้องขึ้น
'ลุกขึ้นสิ'นี่มันเสียงใครกันทิมเบอร์งั้นหรอ
'ศึกครั้งนี่ฉันหยุดไว้ได้แค่ชั่วคราวเท่านั่นถึงเวลาของเธอแล้วนะ'
"เดี๋ยวทำไมถึงต้องเป็นฉันที่ต้องหยุดล่ะ"
'เพราะทุกคนต้องสู้เพื่อเธอ'
"เอ๋"
'หยุดพวกเขาเร็วเข้า'ทิมเบอร์ทำสีหน้าเจ็บปวด
"ทิมเบอร์เป็นอะไรหรือเปล่า"ฉันลุกขึ้นไปดูทิมเบอร์น้ำตา
'นัตสึจะสู้ไม่ไหวแล้วนะรีบหยุดพวกเขาเร็ว'ทิมเบอร์
หยุดพวกเขาหรอแล้วพูดก็ง่ายน่ะแล้วจะให้ทำอย่างไงเล่า ทุกคนต้องสู้เพื่อเธอเอาไงเอากัน
"นี่ทุกคนนนนนนได้ยินไหมมมมมม"ฉันตะโกนสุดเสียง
ทุกคนหันมามอง
"ฉันเองซาวาดะ สึนาโกะฉันปลอดภัยดีแล้ววววว"ฉัน
"โว๊ยยยยยยังมีชีวิตอยู่อีกรึนี่"เสียงตะโกนอันแสนคุ้นเคยสควอโล่-_-
"ค่อยยังชั่วใจหายหมดเลย"เสียงดีโน่
"ดีจังเลยนะ"ยามาโมโตะนี่น่า
"เฮ้อเธอนี่มัน"ฮายาโตะ
"ปลอดภัยก็ดีแล้วนะ"พี่สึนะ
"อื้ม^-^เพราะฉะนั้นทุกคนเรากลับบ้านไปกินข้าวฝีมือหม่าม้ากันเถอะนะ"ฉันตะโกน
"โอ้!!!"เสียงของทุกคน
'ขอบใจนะเจ้านาย'ทิมเบอร์
ฟิ้ววววว
"ขยับได้แล้ว"แล้วทุกคนก็รีบเดินมาดูอาการฉันว่าบาดเจ็บตรงไหนบ้าง
"ฉันไม่เป็นไรหรอทุกคนก็แค่"อยู่ฉันก็รู้สึกง่วงขึ้นมากระทันหันแล้วก็หลับไปเลย_ _zZz
ความคิดเห็น