ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ชีวิตประจำวันของฮินาระ
พลัก!!
"ทีหลังอย่ามาสุ่มหัวต่อหน้าฉันอีก-*-"หลังจากที่ฉันจัดการกับพวกสัตว์ชั้นต่ำเสร็จก็เดินตรวจตราต่อ
"เฮ้ยคุณฮิบาริมาหนีเร็ว"แล้วพวกสัตว์กินก็แตกตื่นกันไปเฮ้อเจ้าพวกสัตว์อ่อนแอ(ได้เชื้อพ่อมาเต็มๆ-_-)
"ลูกพี่ฮะ"แว้ก=[]=ตัวอะไรมาเกาะหลังฉันเนี่ย
"โยรุหรอ"ฉันจำเสียงหวานๆของเจ้าสัตว์กินพืชตัวนี้ได้
"ครับคิดถึงลูกพี่จังเลย>-<"อย่าเกาะแน่นเซ่หายใจไม่ออก
"ปล่อยลูกพี่ได้แล้วนะโยรุ"เสียงที่ฟังดูสุขุมกว่าโยรุเจ้านั่นโยกิแน่เลย
"ก็ได้"แล้วก็ยอมปล่อย
"งั้นไปล่ะ"แล้วฉันก็เดินหนีเจ้าสัตว์กินพืชไปบนด่านฟ้า
"โยว่ฮินาระหวา"ฉันขว้าทอนฟาใส่ลูกิแต่ยัยนั่นดันหลบได้
"ถ้าจะปาให้โดนฉันยัยอีก10ปีโฮะโฮะแอ้ก"พูดไม่ทันขาดคำยัยลูกิก็โดนทอนฟาย้อยกลับมาอีแล้ว
"ยัยบ้า"ฉันเหยียดสายตามองลูกิยัยนี่เหมือนพ่อของเธอไม่มีผิด
"โอ๊ยทอนฟาหรือบูมเบอแรงแว้ย้อนมาได้ไง"ลูกิบ่น
"ก็เธอโง่ไม่ยอมหลบเองนี่-_-"ยัยลูกิเป็นหนึ่งในเพื่อนสุดที่เกลียดของฉันเองฉันจะบอกให้ว่ายัยนี่น่ะโง่ผิดมนุษย์สุดๆเลย
"นี่เธอว่าฉันโง่เหรอ"ลูกิเริ่มขึ้นเสียง
"ไม่ว่าเธอแล้วจะไปว่าแมวที่ไหนล่ะ"ฉันตอบด้วยน้ำเสียงเอือมระอา
"ขี้เกียจเถียงกับเธอแหล่ะ"ลูกิส่ายหน้างั้นศึกนี้ฉันชนะ
"ว่าแต่ทำไมเธอไม่เข้าเรียนซะทีล่ะ"
"นี่เธอแหกตาดูนาฬิกาซิว่ามันอีกโมงโรงเรียนยังไม่เข้าเลยด้วยซ้ำ"ลูกิเถียง
"ขี้เกียจดู-_-"
"เธอนี่มันตัวกวนประสาทตัวแม่เลยนะ"
"ถ้าฉันตัวแม่เธอก็คงตัวพ่อแล้วล่ะ"
"ฮินาระจัง ^_^*"ลูกิยกแส้ขึ้นมา
"ลูกิ-*-"ฉันยกทอนฟาขึ้นมา(เฮ้ยใจเย็นก่อนเซ่!!)
ฉันเตรียมจะสู้กับลูกิแต่ออดดังซะก่อน
"เอาไว้วันหลังแล้วกัน"แล้วฉันก็เก็บทอนฟา
"ก็ได้"ลูกิเก็บแส้ของตัวเอง
ฉันเดินลงจากด่านฟ้าแต่ดันมีสัตว์ชั้นต่ำตัวหนึ่งมาขวางฉันอะไรอีกเนี่ย
"เอ่อคือ"เจ้าสัตว์ชั้นต่ำยืนบิดไปบิดมาเร็วๆดิคนเค้ากำลังรีบ-_-
"คุณฮิบาริกรุณารับไว้ด้วยเถอะครับ"ช่ออะไรพวงหลีดหรอ(ช่อดอกไม้เฟ้ยยยย)
"ฮินาระรับไว้ดิจะได้จบๆ"ลูกิพูดแต่
"ไม่เอา"ฉันปฏิเสท
"เอ๋0-0"เจ้าสัตว์ชั้นต่ำตกใจ
"ฉันมีทางเลือกให้นายสามทางกับช่อพวงหลีดช่อนี้"(มันคือช่อดอกไม้-_-)
"1.ทิ้งมันไปซะ2.เก็บไว้ดูต่างหน้าและ3.เอาตั้งหน้าศพนายซะ"แล้วฉันก็เดินสวนออกไป
"เธอนี่มันแม่มดชัดๆเลย"ลูกิพูดแซว
"ไม่ใช่แม่มดแต่เป็นกรรมการคุมกฎแห่งโรงเรียนนามิโมริต่างหาก"
"จริงด้วยงั้นเข้าเรียนกันเถอะ"
"อืม"
พักกลางวัน
"ลูกพี่คร้าบ"โยรุ
"กรี้ดดดโยรุคุง"โดนลูกิงาบไปซะแล้วเดี๋ยวจะกรวดน้ำไปให้นะ
"ปล่อยผมสิครับคุณลูกิ"โยรุพยายามดิ้นออกมา
"ฉันพยายามจะปล่อยแล้วแต่ร่างกายมันไม่ยอม><"ตอแหลมสิ้นดี-_-
"เฮ้องั้นฉันไปกินข้าวนะ"แล้วฉนก็ลุกขึ้นเตรียมจะเดินออกจากห้อง
"งั้นลูกพี่ไปกินข้าวกับผมนะครับ"โยกิชวน
"ว้าวโยกิคุง>0<"และสองแฝดก็โดนงาบไปซะแล้วอาเมนน
"แย่แล้วค่ะคุณฮิบาริ"นักเรียนหญิงคนหนึ่งเข้ามาในห้อง
"มีอะไร"มือที่ถือกล่องข้าวอยู่ก็เปลี่ยนเป็นถือทอนฟาทันทีลาสังหรฉันอ่ะนะ
"เด็กโรงเรียนโกคุโยบุกเข้ามาที่โรงเรียนค่ะเด็กนักเรียนเราโดนทำร้ายกันหมดเลยค่ะ"
"นำทางไปซิ"ฉันบอกนักเรียนหญิงคนนั้นโว๊ยนี้มันวันอะไรฟะ!!(ใจเย็นๆไว้)
"โอ๊ยยย"นี่มันอะไรกันเด็กนักเรียนโรงเรียนของฉันนอนบาดเจ็บปานตายนอนกัน
เกลือนกลาดชิเจ้าพวกนั้นมันอยู่ไหน
"ใครบังอาจทำร้ายเด็กนักเรียนโรงเรียนเรา"ไฟโกรธฉันเริ่มปะทุขึ้น
"ดะเด็กคนนั้นค่ะ"นักเรียนหญิงชี้ไปข้างหน้าอย่าหวาดกลัวเด็กงั้นหรอ
"ซูชิคุงในที่สุดเราก็ได้อยู่ด้วยกันอีกแล้วนะ"เด็กใส่ชุดนกเพนกวินพร้อมกับอุ้มตุ๊กตาซูชิเนี่ยนะ
เจริญล่ะเด็กนักเรียนโรงเรียนฉันแพ้เด็กเจ้าค่ะเอือมละอาจริงๆ-_-
"ใครหรอไอ้หย๋า=[]="ลูกิอึ้งรับประทาน
"อะไอยาเนะจังงั้นหรอ"โยรุเอ่ยชื่อเด็กคนนั้นออกมาเด็กน้อยหันมา
"คุณพี่วองโกเล่>0<"เด็กน้อยวิ่งมาด้วยท่าทางใสซื่อเด็กคนนี้เนี่ยนะ
บุกมาจัดการนักเรียนโรงเรียนฉันจ้างให้ก็ไม่เชื่อ(ถึงไม่จ้างเธอก็ไม่เชื่ออยู่แล้ว)
"อย่าไว้ใจยัยเด็กนี้เชียวเด็กนี่เป็นลูกของท่านมุคุโร่เชียวนะ>-<"ลูกิกระซิบว่าแต่ทำไมต้องมีท่านนำหน้าด้วย
"หนูไม่อยากเป็นลูกของหมอนั่น"โอ้วเรียกพ่อตัวเองว่าหมอนั่น
"นี่เธอน่ะมาทำร้ายเด็กนักเรียนโรงเรียนฉันใช่ม่ะ"ฉันนั่งลงถาม(เนื่องจากเด็กคนนี้เตี้ยมาก)
"ค่ะด้วยไอ้นี่^-^"เธอหยิบสามง่ามที่มีเลือดติดอยู่ออกมาโอเคไม่จ้างก็เชื่อแล้ว
"นี้ไอยาเนะจังมาทำร้ายคนอื่นแบบนี้มันไม่ดีนะ"โยกิเตือน
"ขอโทษค่ะคุณพี่วองโกเล่(. .)"เธอก้มหน้ารับผิด
จบไปหนึ่งเรื่องเฮ้อโรงเรียนนี้ถ้าไม่มีฉันคงยุ่งน่าดูนะกลับบ้านดีกว่า
ที่ บ้าน
"ฮินาระพ่อลูกเค้าทำร้ายแม่T^T"แม่มาหลบข้างหลังฉันแม่โตแล้วนะ-_-
"ไม่ได้ทำอะไรซะหน่อย"พ่อเดินมาด้วยหน้าตาเฉย
"ไม่ได้ทำบ้าอะไรคุยกันอยู่ดีๆจะจับฉันกดซะงั้น"แม่เถียง
"อีกแล้วหรอค่ะ- -"ฉันทำหน้าเอือมๆมันเป็นเรื่องปกติของพ่อกับแม่ค่ะ
"ก็กลัวว่าฮินาระจะเหงาก็เลยกะจะสร้างน้องชายให้มาอยู่เป็นเพื่อนไง"พ่ออย่าพูดอะไรที่โรคจิตออกมาซิค่ะ
"ฮินาระไม่เหงาหรอกเนอะ"แม่ถามฉันตอบว่าไงดีล่ะ
"จะว่าไปก็อยากมีน้องชายเหมือนกันนะ"(พ่อลูกคู่นี้เข้ากันได้ดีจริงๆเล้ย!)
"=[]="แม่ทำหน้าเหมือนหายนะมาเยือน
"ยังไงเธอก็หนีฉันไม่ได้หรอกสึนาโกะ"พ่อยิ้มที่มุมปาก
"ไม่เอานะเคียวยะT0T"แม่พยามยามหนีแต่ก็ไม่รอดตอนนี้แม่ถูกพ่ออุ้มขึ้นชั้น2ไปแล้ว
เหอะๆรู้ผิดเหมือนกันนะ(เพิ่งรู้สึกหรอ)ไม่เป็ไรมังเพราะมันเป็นเรื่องปกติออกไปตรวจเมืองดีกว่า
ลั้นลา(สบายใจเฉิ่มเลยนะ-_-)
"ทีหลังอย่ามาสุ่มหัวต่อหน้าฉันอีก-*-"หลังจากที่ฉันจัดการกับพวกสัตว์ชั้นต่ำเสร็จก็เดินตรวจตราต่อ
"เฮ้ยคุณฮิบาริมาหนีเร็ว"แล้วพวกสัตว์กินก็แตกตื่นกันไปเฮ้อเจ้าพวกสัตว์อ่อนแอ(ได้เชื้อพ่อมาเต็มๆ-_-)
"ลูกพี่ฮะ"แว้ก=[]=ตัวอะไรมาเกาะหลังฉันเนี่ย
"โยรุหรอ"ฉันจำเสียงหวานๆของเจ้าสัตว์กินพืชตัวนี้ได้
"ครับคิดถึงลูกพี่จังเลย>-<"อย่าเกาะแน่นเซ่หายใจไม่ออก
"ปล่อยลูกพี่ได้แล้วนะโยรุ"เสียงที่ฟังดูสุขุมกว่าโยรุเจ้านั่นโยกิแน่เลย
"ก็ได้"แล้วก็ยอมปล่อย
"งั้นไปล่ะ"แล้วฉันก็เดินหนีเจ้าสัตว์กินพืชไปบนด่านฟ้า
"โยว่ฮินาระหวา"ฉันขว้าทอนฟาใส่ลูกิแต่ยัยนั่นดันหลบได้
"ถ้าจะปาให้โดนฉันยัยอีก10ปีโฮะโฮะแอ้ก"พูดไม่ทันขาดคำยัยลูกิก็โดนทอนฟาย้อยกลับมาอีแล้ว
"ยัยบ้า"ฉันเหยียดสายตามองลูกิยัยนี่เหมือนพ่อของเธอไม่มีผิด
"โอ๊ยทอนฟาหรือบูมเบอแรงแว้ย้อนมาได้ไง"ลูกิบ่น
"ก็เธอโง่ไม่ยอมหลบเองนี่-_-"ยัยลูกิเป็นหนึ่งในเพื่อนสุดที่เกลียดของฉันเองฉันจะบอกให้ว่ายัยนี่น่ะโง่ผิดมนุษย์สุดๆเลย
"นี่เธอว่าฉันโง่เหรอ"ลูกิเริ่มขึ้นเสียง
"ไม่ว่าเธอแล้วจะไปว่าแมวที่ไหนล่ะ"ฉันตอบด้วยน้ำเสียงเอือมระอา
"ขี้เกียจเถียงกับเธอแหล่ะ"ลูกิส่ายหน้างั้นศึกนี้ฉันชนะ
"ว่าแต่ทำไมเธอไม่เข้าเรียนซะทีล่ะ"
"นี่เธอแหกตาดูนาฬิกาซิว่ามันอีกโมงโรงเรียนยังไม่เข้าเลยด้วยซ้ำ"ลูกิเถียง
"ขี้เกียจดู-_-"
"เธอนี่มันตัวกวนประสาทตัวแม่เลยนะ"
"ถ้าฉันตัวแม่เธอก็คงตัวพ่อแล้วล่ะ"
"ฮินาระจัง ^_^*"ลูกิยกแส้ขึ้นมา
"ลูกิ-*-"ฉันยกทอนฟาขึ้นมา(เฮ้ยใจเย็นก่อนเซ่!!)
ฉันเตรียมจะสู้กับลูกิแต่ออดดังซะก่อน
"เอาไว้วันหลังแล้วกัน"แล้วฉันก็เก็บทอนฟา
"ก็ได้"ลูกิเก็บแส้ของตัวเอง
ฉันเดินลงจากด่านฟ้าแต่ดันมีสัตว์ชั้นต่ำตัวหนึ่งมาขวางฉันอะไรอีกเนี่ย
"เอ่อคือ"เจ้าสัตว์ชั้นต่ำยืนบิดไปบิดมาเร็วๆดิคนเค้ากำลังรีบ-_-
"คุณฮิบาริกรุณารับไว้ด้วยเถอะครับ"ช่ออะไรพวงหลีดหรอ(ช่อดอกไม้เฟ้ยยยย)
"ฮินาระรับไว้ดิจะได้จบๆ"ลูกิพูดแต่
"ไม่เอา"ฉันปฏิเสท
"เอ๋0-0"เจ้าสัตว์ชั้นต่ำตกใจ
"ฉันมีทางเลือกให้นายสามทางกับช่อพวงหลีดช่อนี้"(มันคือช่อดอกไม้-_-)
"1.ทิ้งมันไปซะ2.เก็บไว้ดูต่างหน้าและ3.เอาตั้งหน้าศพนายซะ"แล้วฉันก็เดินสวนออกไป
"เธอนี่มันแม่มดชัดๆเลย"ลูกิพูดแซว
"ไม่ใช่แม่มดแต่เป็นกรรมการคุมกฎแห่งโรงเรียนนามิโมริต่างหาก"
"จริงด้วยงั้นเข้าเรียนกันเถอะ"
"อืม"
พักกลางวัน
"ลูกพี่คร้าบ"โยรุ
"กรี้ดดดโยรุคุง"โดนลูกิงาบไปซะแล้วเดี๋ยวจะกรวดน้ำไปให้นะ
"ปล่อยผมสิครับคุณลูกิ"โยรุพยายามดิ้นออกมา
"ฉันพยายามจะปล่อยแล้วแต่ร่างกายมันไม่ยอม><"ตอแหลมสิ้นดี-_-
"เฮ้องั้นฉันไปกินข้าวนะ"แล้วฉนก็ลุกขึ้นเตรียมจะเดินออกจากห้อง
"งั้นลูกพี่ไปกินข้าวกับผมนะครับ"โยกิชวน
"ว้าวโยกิคุง>0<"และสองแฝดก็โดนงาบไปซะแล้วอาเมนน
"แย่แล้วค่ะคุณฮิบาริ"นักเรียนหญิงคนหนึ่งเข้ามาในห้อง
"มีอะไร"มือที่ถือกล่องข้าวอยู่ก็เปลี่ยนเป็นถือทอนฟาทันทีลาสังหรฉันอ่ะนะ
"เด็กโรงเรียนโกคุโยบุกเข้ามาที่โรงเรียนค่ะเด็กนักเรียนเราโดนทำร้ายกันหมดเลยค่ะ"
"นำทางไปซิ"ฉันบอกนักเรียนหญิงคนนั้นโว๊ยนี้มันวันอะไรฟะ!!(ใจเย็นๆไว้)
"โอ๊ยยย"นี่มันอะไรกันเด็กนักเรียนโรงเรียนของฉันนอนบาดเจ็บปานตายนอนกัน
เกลือนกลาดชิเจ้าพวกนั้นมันอยู่ไหน
"ใครบังอาจทำร้ายเด็กนักเรียนโรงเรียนเรา"ไฟโกรธฉันเริ่มปะทุขึ้น
"ดะเด็กคนนั้นค่ะ"นักเรียนหญิงชี้ไปข้างหน้าอย่าหวาดกลัวเด็กงั้นหรอ
"ซูชิคุงในที่สุดเราก็ได้อยู่ด้วยกันอีกแล้วนะ"เด็กใส่ชุดนกเพนกวินพร้อมกับอุ้มตุ๊กตาซูชิเนี่ยนะ
เจริญล่ะเด็กนักเรียนโรงเรียนฉันแพ้เด็กเจ้าค่ะเอือมละอาจริงๆ-_-
"ใครหรอไอ้หย๋า=[]="ลูกิอึ้งรับประทาน
"อะไอยาเนะจังงั้นหรอ"โยรุเอ่ยชื่อเด็กคนนั้นออกมาเด็กน้อยหันมา
"คุณพี่วองโกเล่>0<"เด็กน้อยวิ่งมาด้วยท่าทางใสซื่อเด็กคนนี้เนี่ยนะ
บุกมาจัดการนักเรียนโรงเรียนฉันจ้างให้ก็ไม่เชื่อ(ถึงไม่จ้างเธอก็ไม่เชื่ออยู่แล้ว)
"อย่าไว้ใจยัยเด็กนี้เชียวเด็กนี่เป็นลูกของท่านมุคุโร่เชียวนะ>-<"ลูกิกระซิบว่าแต่ทำไมต้องมีท่านนำหน้าด้วย
"หนูไม่อยากเป็นลูกของหมอนั่น"โอ้วเรียกพ่อตัวเองว่าหมอนั่น
"นี่เธอน่ะมาทำร้ายเด็กนักเรียนโรงเรียนฉันใช่ม่ะ"ฉันนั่งลงถาม(เนื่องจากเด็กคนนี้เตี้ยมาก)
"ค่ะด้วยไอ้นี่^-^"เธอหยิบสามง่ามที่มีเลือดติดอยู่ออกมาโอเคไม่จ้างก็เชื่อแล้ว
"นี้ไอยาเนะจังมาทำร้ายคนอื่นแบบนี้มันไม่ดีนะ"โยกิเตือน
"ขอโทษค่ะคุณพี่วองโกเล่(. .)"เธอก้มหน้ารับผิด
จบไปหนึ่งเรื่องเฮ้อโรงเรียนนี้ถ้าไม่มีฉันคงยุ่งน่าดูนะกลับบ้านดีกว่า
ที่ บ้าน
"ฮินาระพ่อลูกเค้าทำร้ายแม่T^T"แม่มาหลบข้างหลังฉันแม่โตแล้วนะ-_-
"ไม่ได้ทำอะไรซะหน่อย"พ่อเดินมาด้วยหน้าตาเฉย
"ไม่ได้ทำบ้าอะไรคุยกันอยู่ดีๆจะจับฉันกดซะงั้น"แม่เถียง
"อีกแล้วหรอค่ะ- -"ฉันทำหน้าเอือมๆมันเป็นเรื่องปกติของพ่อกับแม่ค่ะ
"ก็กลัวว่าฮินาระจะเหงาก็เลยกะจะสร้างน้องชายให้มาอยู่เป็นเพื่อนไง"พ่ออย่าพูดอะไรที่โรคจิตออกมาซิค่ะ
"ฮินาระไม่เหงาหรอกเนอะ"แม่ถามฉันตอบว่าไงดีล่ะ
"จะว่าไปก็อยากมีน้องชายเหมือนกันนะ"(พ่อลูกคู่นี้เข้ากันได้ดีจริงๆเล้ย!)
"=[]="แม่ทำหน้าเหมือนหายนะมาเยือน
"ยังไงเธอก็หนีฉันไม่ได้หรอกสึนาโกะ"พ่อยิ้มที่มุมปาก
"ไม่เอานะเคียวยะT0T"แม่พยามยามหนีแต่ก็ไม่รอดตอนนี้แม่ถูกพ่ออุ้มขึ้นชั้น2ไปแล้ว
เหอะๆรู้ผิดเหมือนกันนะ(เพิ่งรู้สึกหรอ)ไม่เป็ไรมังเพราะมันเป็นเรื่องปกติออกไปตรวจเมืองดีกว่า
ลั้นลา(สบายใจเฉิ่มเลยนะ-_-)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น