[fic reborn]ค้นหัวใจยัยน่ารัก2

ลำดับตอนที่ #16 : การจากลาและการพบเจอ

"....ระ..."

".......นาระ..."

"ฮินาระ...."

"หนวกหูชะมัดเลย=_=!!!!"

ฉันลุกพรวดขึ้นจากเตียงพร้อมกับโวยวายขึ้นมา ใครบังอาจมารบกวนเวลานอนอันแสนมีค่าของฉันเนี่ย!!!

และเมื่อฉันลุกขึ้นมาโวยวายเสร็จก็พบว่าที่ๆฉันไม่ใช่ห้องของฉัน..

"อะไรเนี่ย"

เมื่อมองไปรอบๆฉันก็พบว่ารอบตัวฉันมีแต่ก้อนเมฆสีขาวนวล ลอยอยู่เต็มไปหมด

ภาพลวงตาหรอ? ว่าแต่ทอนฟาของฉันอยู่ไหนเนี่ย ฉันจึงลองก้มลงคลำที่พื้นเพื่อหาทอนฟา

"กำลังหาอะไรอยู่งั้นหรอ?"

"ก็กำลั- อเลาดี้!!!"

กะแล้วว่าทำมันถึงดูแปลกๆ เพราะอเลาดี้แน่ๆเลย=*=

"นี่นายพาฉันมาอยู่ที่ไหนเนี่ย=[]=!!!!"

"ก็ที่ๆฉุันอาศัยอยู่ไง.."

อาศัยอยู่..ในก้อนเมฆเนี่ยนะ= =" เดี๋ยวนะในก้อนเฆม..อาศัยอยู่...รึว่า

"ยะ..อย่าบอกนะว่าที่นี้คือ..."

"ใช่..ที่นี่คือสวรรค์...."

อเลาดี้ตอบเสียงเรียบ ในขณะที่ฉัน..

"ว่าไงนะ!!!แล้วฉันมาอยู่ที่นี้ได้ไงอย่าบอกนะว่า นายแอบฆ่าฉันตอนที่ฉันหลับแล้วนายก็

ฆ่าตัวตายเพื่อนหนีความผิด"(มะโน..เกินไปแล้วลูก=_="//ไรเตอร์)

"ฉันไม่ได้ฆ่าเธอหรือทำอะไรเธอทั้งนั้นแหละ ฉันแค่เข้าฝันเธอเท่านั้นเอง"

"เข้าฝัน?นายเป็นผีรึไง"

"ใช่"

คำพูดเหมือนอเลาดี้จะพูดเล่นแต่แววตาเขากลับดูจริงจัง

"นายจะบอกว่านายตายไปแล้วแบบนั้นใช่ไหม?"

"อืม"

"แล้วที่ผ่านมามันคืออะไร?ที่ฉันสามารถคุยกับนายได้?ทะเลาะกับนายได้นั้นมันคืออะไร?"

"ตอนนั้นวองโกเล่รุ่นปัจจุบันได้ทำการทดลองบางอย่างทำให้ดวงวิญญาณของฉันสามารถแปร

สภาพกลับไปเหมือนตอนมีชีวิตได้"

"แล้วตอนนี้ล่ะ?"

"อย่างที่บอกมันก็แค่การทดลองเพราะฉะนั้น.."

"ตอนนี้นายก็กลับเป็นผีเหมือนเดิม"

"...."

อเลาดี้ไม่ตอบเขาเพียงแต่มองหน้าฉันนิ่งๆ 

"แล้วนายพาฉันมาที่นี้ทำไม?"

"ฉันจะมาบอกลาเธอ"

และแล้วสิ่งที่ฉันไม่อยากจะได้ยินที่สุดก็ออกมาจากปากของเขา

"แค่จะบอกลานายถึงกับต้องพาฉันมาที่สวรรค์เลยหรอ?"ฉันยืนกอดอกมองหน้าอเลาดี้

"โรแมนติกดีไหมล่ะ?"

"ก็คงงั้น"

"งั้นลาก่อนนะ...ฮินาระ"

และแล้วอเลาดี้ก็หันหลังและเดินจากฉันไปช้าๆ ก้อนเมฆค่อยๆสลายไปจนเห็นทุ่งดอกไม้และแม่น้ำคั่น

กลางระหว่างทุ่งดอกไม้อีกฝั่งหนึ่่ง เมื่ออเลาดี้ข้ามไปถึงอีกฝากก็พบว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งยืนรอเขาอยู่ 

อเลาดี้เข้าไปสวมกอดผู้หญิงคนนั้นอย่างอ่อนโยน นี้คือเหตุผลที่นายพาฉันมาที่นี้เพื่อจะให้เห็นสิ่งนี้สินะ

ฉันมองอเลาดี้กับผู้หญิงคนนั้นเดินจับมือกันจนหายไปลับตา 

"ฉันเองก็ต้องไปแล้วสินะ"

ฉันเดินหันหลังกลับไปด้วยสีหน้าที่ไม่แสดงถึงอารมณ์ใดตอนนี้ฉันรู้สึกว่าหัวของฉันนั้นว่างเปล่า

และรู้สึกอึดอัดอยากที่จะระบายมันออกมา...

จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บ

เมื่อฉันลืมตาขึ้นมาอีกครั้งก็พบว่าฉันได้กลับมาที่ห้องของฉันแล้ว 

"ฮ่ะๆ..ฮ่ะๆ..เมื่อกี้ฉันฝันไปสินะ"

เมื่อฉันเอามือไปสัมผัสที่หน้าก็พบว่าน้ำตาที่ไม่ได้ไหลมาตั้งนานมันเอ่อล้นออกมา

ฉันร้องไห้?

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก

ฉันรีบวิ่งลงจากชั้นล่างและออกไปข้างนอกโดยไม่ได้สนใจเสียงเรียกของคุณแม่

ตอนนี้ฉันรู้เพียงแค่ว่าฉันต้องวิ่งไปให้ไกลที่สุดไกลเท่าที่จะไกลได้เพื่อไม่ให้ใครได้

เห็นฉันตอนที่น่าสมเพชแบบนี้..

'ความเร็วใช้ได้แต่ใจร้อนไปหน่อย'


อยู่ๆเสียงของอเลาดี้ก็ลอดเข้ามาในหัวของฉัน

'เธอเป็นสัตว์เลี้ยงฉันงั้นลองทำให้เจ้านายพอใจสิ'

'เธอพูดอะไรนะฉันไม่ได้ยิน'

'เก่งนี้ที่สร้างแผลให้ฉันได้'

'รักเธอนะ'

"หยุดนะฉันไม่อยากได้ยินอีกแล้ว!!!!!"

ฉันหยุดวิ่งแล้วแล้วตะโกนออกมา คนโกหกทั้งๆที่พูดว่ารักฉัน

แต่สุดท้ายแล้วนายก็มีคนที่รักอยู่แล้ว

"ไอ้ผู้ชายขี้โกหก"

แม้ฉันจะตะโกนด่าอเลาดี้ไปเยอะแค่ไหนน้ำตาก็ไม่หยุดไหลสักที

"คุณฮิบาริ?"

ฉันค่อยๆหันหน้าไปหาเสียงที่เรียกนามสกุลของฉัน..

"คุโรงั้นหรอ?"ฉันรีบปาดน้ำตาออกจากหน้า

คุโรเอียงคอมองฉันนิดนึงแล้วรีบล้วงผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดน้ำตาให้ฉัน

"เอ่อ...ขอบคุณนะ"

เธออ้าแขนให้ฉันพร้อมกับทำหน้าแดงนิดๆ

"เอ๋?"

"ฉะ..ฉันจะ..จะซับน้ำตาให้คุณเองค่ะ!"

เธอพูดพร้อมกับทำหน้าตาที่แลดูถ้าจะมุ่งมั่นมาก

"ฉันไม่เป็นอะไรแล้วล่ะขอบใจมากนะคุโร"

ฉันพูดพร้อมกับลูบหัวคุโรฉันสังเกตว่าหน้าของเธอมันเริ่มแดงหนัก

กว่าเดิม (แลดูยูริจังเลยเนอะ=W=//ไรเตอร์)

"ไง!!!!!!! เธอน่ะหรอฮินาระ"

ฉันันไปตามเสียงที่เรียกชื่อฉันอย่างห้วนๆ!!คุโรเองก็เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติจึงรีบเข้ามากันฉันไว้

"นี่ไอวี่เธอน่ะช่วยทักทายคนอื่นให้สุภาพหน่อยจะได้ไหม"

และฉันรู้สึกว่ามีคนๆหนึ่งเดินออกมาจากตรอกมืดๆ

"โอ้! งั้นฉันจะทักทายใหม่นะ"

บุคคลแปลกหน้าที่บังอาจเรียกชื่อฉันห้วนๆได้กระโดดลงมาจากไหน

ก็ไม่รู้มาอยู่ตรงหน้าฉัน ผมสีชมผูยาวสลวยปลิวไปตามสายลมนิดๆ

ดวงตาสีฟ้าสดใสเหมือนสีของน้ำทะเลแววตาดูก้าวร้าวทำให้รู้เลยว่า

เป็นคนที่เอาแต่ใจ 

"ฉันชื่อไอวี่ สเปปี ไอวี่ ส่วนยัยหัวเขียวที่ยืนหลบอยู่ในที่มืดนั้นชื่อเฟไดร์"

"ฉันชื่อเฟไดร์จ้ายินดีที่ได้รู้จักนะว่าที่ผู้นำของวาเรีย^-^"

ผู้หญิงที่ชื่อว่าเฟไดร์ ที่มีผมสีเขียวเหมือนดวงตากลมและดูขี้เล่น

เดินเข้ามาทักฉัน

"เอ๋...ว่าไงนะว่าที่ผู้นำของวาเรีย!!!!"

ณ บ้านตระกูลฮิบาริ(แลดูใหญ่โตจริงๆ..แต่มันก็ใหญ่จริงๆอ่ะนะ//ไรเตอร์)

"หา...ซันซัสไม่ยอมแต่งงานเลยไม่มีผู้สืบทอดวาเรียต่องั้นหรอจ๊ะ"

ฉันเห็นว่าเรื่องใหญ่ขนาดนี้จะให้พูดกันข้างถนนมันคงไม่เหมาะก็เลยอัญเชิญ(?)นางทั้งสอง

มาคุยที่บ้านและคุโรก็มาด้วยเพราะเธอไม่ค่อยจะไว้ใจเธอทั้งสอง
โดยเฉพาะไอวี่ แต่สุดท้ายเธอก็..

"แหม..ชื่อว่าคุโรหรอน่ารักจังเลย>W<"

ตั้งแต่คุโรมาถึงก็กลายเป็นตุ๊กตาให้ไอวี่กอดรัดฟัดเหวี่ยงอยู่ตลอดเวลา

"ใช่แล้วค่ะเพราะงี้อาเฮียแกเลยบอกปัดๆไปว่าก็ไปหาผู้สืบทอดกันเอาเอง.."

เฟไดร์ที่ดูเป็นงานเป็นการกว่าไอวี่เลยเล่าเรื่องทั้งหมดโดยไม่สนใจไอวี่

เลยสักนิด

"แต่ถึงแม้จะหาผู้ที่คู่ควรแล้วแต่ป้าที่อยู่ตรงนั้นก็ไม่ยอมไม่เอาลูกเดียวเลย..โอ๊ย!"

และแล้วรองเท้าที่ลอยมาจากไหนไม่รู้ก็โดนไปโดนที่หัวของเฟไดร์เต็มๆ

"ใครเป็นป้ากันห่ะฉันก็อายุเท่าๆกับเธอนั้นแหละย่ะ!!!"

เมื่อไอวี่ยอมปล่อยคุโรเพื่อทะเลาะกับเฟไดร์ได้อย่างถนัด

คุโรก็รีบวิ่งแจ้นมาหลบอยู่หลังฉันทันที

"ค่าๆ ป้-เอ๊ยคุณหนูไอวี่"

เมื่อเฟไดร์เห็นว่าถ้ากวนต่อไปคงได้ตายก่อนแน่ๆจึงรีบเปลี่ยน

คำพูด

"ขออณุญาตขัดจังหวะนะแล้วทำไมถึงต้องเลือกฉันให้เป็นผู้นำ

ขอวาเรียล่ะ?"

"เพราะแม่ของเธอเคยเป็นอดีตสมาชิกของวาเรียไงล้าา^0^"

ไอวี่ตอบเสียงใส ช่างเป็นคำตอบที่....= ="

"เพราะฉะนั้นก็ยินดีต้อนรับนะค่ะคุณว่าที่ผู้นำ^0^"

และเฟไดร์ก็เข้ามาเสริม

"ขอปฏิเสท-_-"

"แม่ว่าก็ดีเหมือนกันนะจ๊ะ"คุณแม่ตอบเสียงใส

"เย้!!!!"<<ไอวี่และเฟไดร์

"คุณแม่ค่ะ..."ฉันหันไปมองแม่ทันที

"น่าฮินาระจังคิดซะว่าช่วยผู้คนตกยากแล้วกันนะจ๊ะ^^"

ออร่าแม่พระแผ่กระจาย= =""

"เอาล่ะงั้นเป็นอันตกลงล่ะนะ!"<เฟไดร์

ฉันยังไม่ได้ตอบอะไรเลยนะย่ะ!!

"งั้นพักที่ญี่ปุ่นก่อนแล้วค่อยกลับอิตาลี่ก็แล้วกันนะ"<ไอวี่

"ใครให้อณุญาตพวกหล่อนกันย่ะ!!"

"งั้นเดี๋ยวแม่ไปจัดห้องให้ก่อนนะจ๊ะ^^"

"คุณแม่ค่ะ!!!"

"แหม...ก็ห้องว่างอยู่ห้องหนึ่งนี่จ๊ะ^^"

ห้องว่าง...

"คุณแม่ค่ะห้องนั้นก่อนน่านั้น....เคยมีคนมาพักอยู่ไหมค่ะ?"

"เอ๋..ก็ไม่มีนี่จ๊ะ"

อเลาดี้.....คงไปจริงๆแล้วสินะ

"งั้นหนูขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะค่ะ"

ฉันเดินขึ้นไปข้างบนและค่อยๆเปิดประตูเข้าไปในห้อง ถ้าเป็นเมื่อตอนที่อเลาดี้อยู่ฉันคงต้องรีบล็อกประตู

แต่ตอนนี้เขาไม่อยู่แล้วฉันเดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างคนที่ไม่มีเรี่ยวแรง ฉันเปิดน้ำน้ำจากฝักบัว

ให้น้ำเย็นๆค่อยชะโลมร่างกายฉันทั้งๆที่ยังไม่ได้ถอดชุดนอนออก

หนาวจังเลยแฮะ

เอียด...

อยู่ๆน้ำก็หยุดไหล

"ถ้าหนาวก็ปิดสิเดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอกแค่นี้ก็คิดไม่ได้โง่ชะมัด"

เสียงที่ไม่คุ้นเคยดังขึ้นมาจากข้างหลังฉัน

"อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก"

นี้ไม่ใช่เสียงของฉันแต่เป็นเสียงของคนแปลกหน้า

"นี้เธอ!!!ต้อนรับคนด้วยการชกแบบนี้หรอเสียมารยาทจริงๆ"

คนแปลกหน้าที่โดนฉันชกหน้าหันมาตวาดฉัน

"แล้วคนที่แอบเข้าห้องคนอื่นโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตเนี่ยไม่เสียมารยาทเลยนะ!"

"เกิดอะไรขึ้นน่ะฮินาระ..."

คุณพ่อพังประตูห้องน้ำเข้ามาพอดี

"เห..."

ฟะ...ฟงก็มาด้วย=[]=

"อ้าวเธอ.."

ริวก็ด้วยเรอะ=[]=!!!

ทำไมวันนี้ถึงมากันเยอะจังเลยเป็นวันนัดพบญาติกันรึไงเนี่ย!!!!!!

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

แนะนำตัวละครใหม่

แหม่ในที่สุดก็ออกมาสักทีนะค่ะตัวละครที่เคยสมัครกันเข้ามาเมื่อ
นานมาแล้วววววววววว(ซึ่งนานมาก= =")



คนแรก สเปบี ไอวี่ (ลูกสาวของสควอโล่และทิมเบอร์)



คนที่2 เฟไดร์ (ลูกสาวจอมกวนของฟรานกับลินลี่)

ส่วนคนที่3นั้นไรเตอร์แต่งตั้งขึ้นมาเอง(อีกแล้ว)


 
เบียคุยะ (ลูกของเบียคุรันกับเนโกะ)

เอาล่ะตามมาลุ้นตอนต่อไป(ซึ่งไม่รู้จะออกมาเมื่อไหร่= =")

กันต่อเลยนะค่ะ ขอบคุณที่ยังอุส่าห์ติดตามกันมาตลอดเลยนะค่ะT^T