ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ความหลังที่ไม่อาจลืม
�"ไงฮินาระ~~~"ลูกิพูดพร้อมกับเดินมาหาฉัน
"อืม"ฉันตอบสั้นๆ
"อ้าวเด็กใหม่หรออรุณสวัสดิ์จ้า~"ลูกิพูดพร้อมกับยิ้มให้เด็กใหม่
"ค่ะอรุณสวัสค่ะ"นักเรียนใหม่ยิ้มบางๆให้ลูกิ
"แหมน่ารักจังเลยสนใจมาอยู่ในฮาเร็มฉันไหม....แอ๊ก!!!"ฉันเอาทอนฟาฟาดกลางหัวลูกิ
"อย่ามาพูดเรื่องน่าเกลียดๆให้นักเรียนของฉันฟังได้ไหม"
ฉันปล่อยให้ลูกินอนสลบอยู่หน้าโรงเรียนฉันเดินเข้าพร้อมกับนักเรียนใหม่
"เอ่อ...คุณฮิบาริค่ะ"นักเรียนใหม่เรียกฉัน
(เสียงโทรศัพท์มือถือฮินาระดังขึ้น)
"อ๊ะ....เดี๋ยวนะ" ฉันล้วงโทรศัพท์มือถือขึ้นมา
[ฮินาระนี่ผมฟงเองนะครับ]
"เอ๋ � เดี๋ยวนี้นายใช้โทรศัพท์มือถือด้วยหรอเนี่ย= ="
[มาพบผมบนด่านฟ้าโรงเรียนได้ไหมครับ]
"หา?"
ตุ๊ดๆๆๆ
วางสายซะแล้ว=_=
"เดี๋ยวฉันมานะเธอเข้าห้องเรียนไปก่อนก็แล้วกัน"ฉันพูดพร้อมกับเดินไปบนด่านฟ้า
ฮินาระวิ่งออกไปโดยไม่สังเกตุเห็นสายตาที่มุงร้ายอยู่ข้างหลังของเธอ...
"คึหึหึหึ แล้วเจอกันนะครับ"
ร่างบางหัวเราะพร้อมกับกำสามง่ามในมือ
ณ ด่านฟ้า
"มาซะทีนะครับคุณฮินาระ"ฟงพูดพร้อมกับยิ้มให้ฉันอย่างเช่นเคย
"ว่าแต่นายเรียกฉันมานี้มีอะไรงั้นหรอ?"
"เรื่องที่ผู้พิทักษ์สายหมอกได้หายตัวไปอย่างปริศนาไงล่ะครับ"
"วุ่นวายเลยล่ะสิ"
"ครับทางฝ่ายวองโกเล่กำลังตามหาตัวกันจนวุ่นเลยน่ะครับ"
"ก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วล่ะ"ฉันหยิบอาวุธกล่องขึ้นมาดู
"นี่ฟงนายพอรู้จักเด็กผู้หญิงที่ชื่่อคุโรไหม?"
"ทำไมหรอครับ"
"เวลาโรลอยู่ใกล้เด็กคนนั้นมักทำทาเหมือนอยากจะออกมาอยู่เรื่อยเลย"
"ไม่แน่นะครับเด็กคนนั้นอาจจะ.....ฮินาระหลบไปครับ!!!!"
อยู่ๆฟงก็กันฉันให้ไปอยู่ข้างหลังพร้อมกับจังหวะที่มีสายหมอกล้อมรอบด่านฟ้าโดยที่ไม่รู้ตัว!!
กึกๆๆๆๆ
จู่ๆอาวุธกล่องฉันก็สั่นแรงขึ้น
"โรลเป็นอะไรน่ะ อ๊ะ!!"
แล้วโรลก็พุ่งออกมาจากกล่องเอง
"กูปี้!!!!"โรลกระเด็นออกมาจากจุดที่พุ่งเข้าไปหา
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!!!!!
-ด้านสึนาโกะ-
"ฮึก ฮึก ฮึก"
"นี่หยุดคร่ำครวนซะทีเถอะน่า"
"แงๆๆๆ �พี่จ๋า พี่จ๋า"
"โอ๊ยยยยยย ผมจะทำยังไงกับคุณดีเนี่ย"
"พี่จ๋าพี่...อ๊ะ"
"เอ้านี้ผมให้มันเป็นขนนกฮูกนำโชคน่ะรับไว้ซะ"
"อือ...คุณเป็นใครหรอคะ?"
"ผมน่ะหรอผมคือ......."
"สึนาโกะตื่นสิยัยขี้เซาสึนาโกะ!!!!!!"
"อ๊ะ!!"
เมื่อกี้นี้ฉันฝันงั้นหรอ ฉันสะบัดหัวเบาๆเพื่อไล่ความง่วงออกจากหัว
"เธอเนี่ยขี้เซาจังเลยนะฉันปลุกตั้งหลายครั้งก็ไม่ตื่นสักที"
ซาลาเปามองฉันอย่างตำหนิ�
"ขอโทษทีนะซาลาเปา ยังไงก็ขอบคุณที่อุตส่าห์ชวนมาช็อปปิ้งนะ^^"
ที่จริงฉันก็ไม่เต็มใจสักเท่าไหรหรอกนะก็อยู่ๆเจ้าหล่อนก็บุกมาที่บ้านพร้อมกับจับฉันโยนขึ้น
รถแบบไม่เห็นหัวเคียวยะเลย เฮ้อตอนนี้หมอนั้นคงกำลังอาละวาดอยู่แน่ๆเลย= =
"แล้วเรื่องที่ผู้พิทักษ์สายหมอกหายตัวไปเป็นยังไงบ้างล่ะ?"
"ไม่คืบหน้าเลย เฮ้อ...มุคุโร่คิดอะไรอยู่กันแน่นะ"
ตั้งแต่มุคุโร่หายตัวไปโคลมจังก็ป๋วยจนถึงขั้นเข้าโรงพยาบาล ทางวองโกเล่ก็เป็นห่วงว่าจะ
ไปสร้างปัญหาอีกรึเปล่า
"งั้นหรอ เป็นเพราะเจ้าบ้านั่นดีโน่เลยแทบไม่มีเวลาให้ฉันเลยมันน่านัก-*-"
"ฮ่ะๆงั้นหรอแย่จังเลยนะ= ="
แล้วซาลาเปาก็บ่นถึงดีโน่ไปเรื่อยๆ.....แต่ฝันเมื่อกี้นี้มันเป็นแค่ฝันจริงๆหรอ
-กลับสู่โรงเรียนนามิโมริ-
"คึหึหึหึหึ"
เสียงหัวเราะที่ชวนคลื่นไส้แบบนี้....
"มุคุโร่!!"
"สวัสดีครับ"
หมอกค่อยๆจางหายไปทำให้ร่างตรงหน้าได้ชัดขึ้นฉันยิ่งช็อกเข้าไปอีกเพราะร่างตรงหน้าไม่เหมือนกับร่างสูง
ที่เคยรู้จัก
"น่ะ.....นายใช้ร่างของคุโร่งั้นหรอ!!!!!"
"ตอนแรกผมก็กะจะใช้ร่างของเธอคนนี้เข้าไปตีสนิทกับแม่ของคุณอยู่หรอกนะครับแต่ผมเปลี่ยนใจแล้ว..."
"เอ๋?"
"ฝากบอกลาแม่ของคุณด้วยนะครับ"
"คุณต้องการจะบอกอะไรกันแน่ครับคุณผู้พิทักษ์สายหมอก"
"ผมคิดว่าควรจะถึงเวลาที่ผมต้องหยุดสักทีครับอ่า...ผมน่าจะกลับไปหาคนที่รักสักที"
ยิ่งพูดยิ่งงงอะไรอ่ะไม่เข้าใจเลย= =(เธอซื่อหรือเธอโง่กันเนี่ย=_=//ไรเตอร์)
"ถึงเวลาแล้วสินะผมไปก่อนนะครับ"
ฉันรีบเข้าไปประครองร่างของคุโร่ที่พึ่งหมดสติไป....ตกลงมุคุโร่ต้องการจะสื่อถึงอะไรกันแน่นะ
"คุณน่ะไม่ต้องเข้าใจก็ได้ครับฮินาระ"
ฟงพูดขึ้นอย่างรู้ทันฉัน
"ฉันก็ไม่ได้อยากรู้ความหมายอะไรสักหน่อย=-="
"ครับๆฮ่ะๆ"
"เลิกหัวเราะแล้วช่วยกันพาคุโรไปห้องพยาบาลได้แล้วน่า!!!!!"
ไม่อยากเชื่อเลยว่าคุโร่จะหนักขนาดนี้= =
........................................................................................................................................................................................
"ผมคือนักโทษครับ"
"นักโทษคืออะไรหรอ?"
"คุณหยุดถามโน่นถามนี้สักทีเถอะครับ"
"แล้วคุณชื่ออะไรหรอ?"
"โรคุโด มุคุโร่"
จำได้แล้วตอนเด็กๆที่ฉันไปอิตาลี่ครั้งแรกก่อนที่ฉันจะได้เจอกับเคียวยะฉันพบเด็กผู้ชายคนหนึ่งเขาคือ
มุคุโร่
"สึนาโกะ ตอนนี้พวกสัตว์กินพืชโทรศัพท์มาบอกว่าเจอหมอนั่นแล้วนะ"
"เจอมุคุโร่แล้วหรอค่อยยังชั่วหน่อย"
"เป็นห่วงมันรึไง- -*"
"ปะเปล่านะฉันแค่ถามเฉยๆ^^' "�
ยินดีต้อนรับกับนะมุคุโร่แล้วก็ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะ
.............................................................................................................................................................
สวัสดีค่าาาาาา^0^
ไม่ได้มาแต่งนานเลยต้องขออภัยด้วยนะคะถึงแม้จะงงๆแต่เค้าก็พยายามที่สุดแล้วนะ
ถ้าไม่สนุกก็ขออภัยด้วยนะคะขอสัญญาเลยว่าตอนหน้าสนุกแน่แล้วก็มีตัวละครมาใหม่ด้วย
ขอบคุณที่มารับชมกันนะคะ^[]^
"อืม"ฉันตอบสั้นๆ
"อ้าวเด็กใหม่หรออรุณสวัสดิ์จ้า~"ลูกิพูดพร้อมกับยิ้มให้เด็กใหม่
"ค่ะอรุณสวัสค่ะ"นักเรียนใหม่ยิ้มบางๆให้ลูกิ
"แหมน่ารักจังเลยสนใจมาอยู่ในฮาเร็มฉันไหม....แอ๊ก!!!"ฉันเอาทอนฟาฟาดกลางหัวลูกิ
"อย่ามาพูดเรื่องน่าเกลียดๆให้นักเรียนของฉันฟังได้ไหม"
ฉันปล่อยให้ลูกินอนสลบอยู่หน้าโรงเรียนฉันเดินเข้าพร้อมกับนักเรียนใหม่
"เอ่อ...คุณฮิบาริค่ะ"นักเรียนใหม่เรียกฉัน
(เสียงโทรศัพท์มือถือฮินาระดังขึ้น)
"อ๊ะ....เดี๋ยวนะ" ฉันล้วงโทรศัพท์มือถือขึ้นมา
[ฮินาระนี่ผมฟงเองนะครับ]
"เอ๋ � เดี๋ยวนี้นายใช้โทรศัพท์มือถือด้วยหรอเนี่ย= ="
[มาพบผมบนด่านฟ้าโรงเรียนได้ไหมครับ]
"หา?"
ตุ๊ดๆๆๆ
วางสายซะแล้ว=_=
"เดี๋ยวฉันมานะเธอเข้าห้องเรียนไปก่อนก็แล้วกัน"ฉันพูดพร้อมกับเดินไปบนด่านฟ้า
ฮินาระวิ่งออกไปโดยไม่สังเกตุเห็นสายตาที่มุงร้ายอยู่ข้างหลังของเธอ...
"คึหึหึหึ แล้วเจอกันนะครับ"
ร่างบางหัวเราะพร้อมกับกำสามง่ามในมือ
ณ ด่านฟ้า
"มาซะทีนะครับคุณฮินาระ"ฟงพูดพร้อมกับยิ้มให้ฉันอย่างเช่นเคย
"ว่าแต่นายเรียกฉันมานี้มีอะไรงั้นหรอ?"
"เรื่องที่ผู้พิทักษ์สายหมอกได้หายตัวไปอย่างปริศนาไงล่ะครับ"
"วุ่นวายเลยล่ะสิ"
"ครับทางฝ่ายวองโกเล่กำลังตามหาตัวกันจนวุ่นเลยน่ะครับ"
"ก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วล่ะ"ฉันหยิบอาวุธกล่องขึ้นมาดู
"นี่ฟงนายพอรู้จักเด็กผู้หญิงที่ชื่่อคุโรไหม?"
"ทำไมหรอครับ"
"เวลาโรลอยู่ใกล้เด็กคนนั้นมักทำทาเหมือนอยากจะออกมาอยู่เรื่อยเลย"
"ไม่แน่นะครับเด็กคนนั้นอาจจะ.....ฮินาระหลบไปครับ!!!!"
อยู่ๆฟงก็กันฉันให้ไปอยู่ข้างหลังพร้อมกับจังหวะที่มีสายหมอกล้อมรอบด่านฟ้าโดยที่ไม่รู้ตัว!!
กึกๆๆๆๆ
จู่ๆอาวุธกล่องฉันก็สั่นแรงขึ้น
"โรลเป็นอะไรน่ะ อ๊ะ!!"
แล้วโรลก็พุ่งออกมาจากกล่องเอง
"กูปี้!!!!"โรลกระเด็นออกมาจากจุดที่พุ่งเข้าไปหา
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!!!!!
-ด้านสึนาโกะ-
"ฮึก ฮึก ฮึก"
"นี่หยุดคร่ำครวนซะทีเถอะน่า"
"แงๆๆๆ �พี่จ๋า พี่จ๋า"
"โอ๊ยยยยยย ผมจะทำยังไงกับคุณดีเนี่ย"
"พี่จ๋าพี่...อ๊ะ"
"เอ้านี้ผมให้มันเป็นขนนกฮูกนำโชคน่ะรับไว้ซะ"
"อือ...คุณเป็นใครหรอคะ?"
"ผมน่ะหรอผมคือ......."
"สึนาโกะตื่นสิยัยขี้เซาสึนาโกะ!!!!!!"
"อ๊ะ!!"
เมื่อกี้นี้ฉันฝันงั้นหรอ ฉันสะบัดหัวเบาๆเพื่อไล่ความง่วงออกจากหัว
"เธอเนี่ยขี้เซาจังเลยนะฉันปลุกตั้งหลายครั้งก็ไม่ตื่นสักที"
ซาลาเปามองฉันอย่างตำหนิ�
"ขอโทษทีนะซาลาเปา ยังไงก็ขอบคุณที่อุตส่าห์ชวนมาช็อปปิ้งนะ^^"
ที่จริงฉันก็ไม่เต็มใจสักเท่าไหรหรอกนะก็อยู่ๆเจ้าหล่อนก็บุกมาที่บ้านพร้อมกับจับฉันโยนขึ้น
รถแบบไม่เห็นหัวเคียวยะเลย เฮ้อตอนนี้หมอนั้นคงกำลังอาละวาดอยู่แน่ๆเลย= =
"แล้วเรื่องที่ผู้พิทักษ์สายหมอกหายตัวไปเป็นยังไงบ้างล่ะ?"
"ไม่คืบหน้าเลย เฮ้อ...มุคุโร่คิดอะไรอยู่กันแน่นะ"
ตั้งแต่มุคุโร่หายตัวไปโคลมจังก็ป๋วยจนถึงขั้นเข้าโรงพยาบาล ทางวองโกเล่ก็เป็นห่วงว่าจะ
ไปสร้างปัญหาอีกรึเปล่า
"งั้นหรอ เป็นเพราะเจ้าบ้านั่นดีโน่เลยแทบไม่มีเวลาให้ฉันเลยมันน่านัก-*-"
"ฮ่ะๆงั้นหรอแย่จังเลยนะ= ="
แล้วซาลาเปาก็บ่นถึงดีโน่ไปเรื่อยๆ.....แต่ฝันเมื่อกี้นี้มันเป็นแค่ฝันจริงๆหรอ
-กลับสู่โรงเรียนนามิโมริ-
"คึหึหึหึหึ"
เสียงหัวเราะที่ชวนคลื่นไส้แบบนี้....
"มุคุโร่!!"
"สวัสดีครับ"
หมอกค่อยๆจางหายไปทำให้ร่างตรงหน้าได้ชัดขึ้นฉันยิ่งช็อกเข้าไปอีกเพราะร่างตรงหน้าไม่เหมือนกับร่างสูง
ที่เคยรู้จัก
"น่ะ.....นายใช้ร่างของคุโร่งั้นหรอ!!!!!"
"ตอนแรกผมก็กะจะใช้ร่างของเธอคนนี้เข้าไปตีสนิทกับแม่ของคุณอยู่หรอกนะครับแต่ผมเปลี่ยนใจแล้ว..."
"เอ๋?"
"ฝากบอกลาแม่ของคุณด้วยนะครับ"
"คุณต้องการจะบอกอะไรกันแน่ครับคุณผู้พิทักษ์สายหมอก"
"ผมคิดว่าควรจะถึงเวลาที่ผมต้องหยุดสักทีครับอ่า...ผมน่าจะกลับไปหาคนที่รักสักที"
ยิ่งพูดยิ่งงงอะไรอ่ะไม่เข้าใจเลย= =(เธอซื่อหรือเธอโง่กันเนี่ย=_=//ไรเตอร์)
"ถึงเวลาแล้วสินะผมไปก่อนนะครับ"
ฉันรีบเข้าไปประครองร่างของคุโร่ที่พึ่งหมดสติไป....ตกลงมุคุโร่ต้องการจะสื่อถึงอะไรกันแน่นะ
"คุณน่ะไม่ต้องเข้าใจก็ได้ครับฮินาระ"
ฟงพูดขึ้นอย่างรู้ทันฉัน
"ฉันก็ไม่ได้อยากรู้ความหมายอะไรสักหน่อย=-="
"ครับๆฮ่ะๆ"
"เลิกหัวเราะแล้วช่วยกันพาคุโรไปห้องพยาบาลได้แล้วน่า!!!!!"
ไม่อยากเชื่อเลยว่าคุโร่จะหนักขนาดนี้= =
........................................................................................................................................................................................
"ผมคือนักโทษครับ"
"นักโทษคืออะไรหรอ?"
"คุณหยุดถามโน่นถามนี้สักทีเถอะครับ"
"แล้วคุณชื่ออะไรหรอ?"
"โรคุโด มุคุโร่"
จำได้แล้วตอนเด็กๆที่ฉันไปอิตาลี่ครั้งแรกก่อนที่ฉันจะได้เจอกับเคียวยะฉันพบเด็กผู้ชายคนหนึ่งเขาคือ
มุคุโร่
"สึนาโกะ ตอนนี้พวกสัตว์กินพืชโทรศัพท์มาบอกว่าเจอหมอนั่นแล้วนะ"
"เจอมุคุโร่แล้วหรอค่อยยังชั่วหน่อย"
"เป็นห่วงมันรึไง- -*"
"ปะเปล่านะฉันแค่ถามเฉยๆ^^' "�
ยินดีต้อนรับกับนะมุคุโร่แล้วก็ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะ
.............................................................................................................................................................
สวัสดีค่าาาาาา^0^
ไม่ได้มาแต่งนานเลยต้องขออภัยด้วยนะคะถึงแม้จะงงๆแต่เค้าก็พยายามที่สุดแล้วนะ
ถ้าไม่สนุกก็ขออภัยด้วยนะคะขอสัญญาเลยว่าตอนหน้าสนุกแน่แล้วก็มีตัวละครมาใหม่ด้วย
ขอบคุณที่มารับชมกันนะคะ^[]^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น